Fic Naruto พันธสัญญาสีดำ ความเศร้า ความรัก ภาค1

ตอนเช้า ตีสี่ บ้านนานาเซะ

เด็กสาวผมชมพูตื่นขึ้นจากนิทรา ก็ออกจากห้องจะไปอาบน้ำด้วยอาการงัวเงีย

"แชะ"เสียงชัตเตอร์ดังขึ้นพร้อมแสงแฟทที่เข้าตาเด็กสาว ฮิคารุชมเปาะ"น่ารักจังนะ ขนาดเพิ่งตื่นนะเนี่ย"ในมือนั้นถือกล้องถ่ายรูปอยู่ข้างๆมีโคฮารุที่อยู่ในสภาพหลับทั้งยืนในชุดนอนเธอรู้เลยว่าเพิ่งตื่นมาแน่ๆ

"พี่ๆมาทำไมเหรอค่ะ"เด็กสาวถามทันที

ฮิคารุหาวหนึ่งทีก่อนจะบอกจุดประสงค์"ก็พอดีมี แมวมองเค้าสนใจใ้เราไปเป็นนางแบบให้บริษัทน่ะนะ เขาจะโปรโมทร้านผ้าของเราด้วยพี่เลยจะมาตามเราไปนะซากุระ"

โคฮารุบ่นอุบทั้งๆที่ตาหลับอยู่"โครตกระทันหันเลย มันโทรมาเมื่อกี้นี้ หาว"

"ก็ได้คะ"

ฮิคารุปัดมือไล่"ไปอาบน้ำได้แล้ว พวกพี่เองก็จะอาบเหมือนกันพวกเขาเรียกน่ะนะ"

ห้องอาบน้ำของบ้านนานาเซะเป็นห้องน้ำแยกกับห้องส้วมซึ่งห้องส้วมจะมีอยู่ตรงห้องนอนแทบทุกห้องส่วนห้องอาบน้ำจะแบ่งเป็นสองโซนคืนโซนซ้ายและขวา

ซากุระลงมาแช่ตัวในอ่างอาบน้ำอุ่นที่แม่บ้านเตรียมไว้ก่อนแล้ว"สบายจังเลย จะลองเป็นนางแบบดูดีไหมนะ" ตาสีมรกตมองดูที่มือขวาของตน"เวลาของเรามันเหลือแล้วสิ"ซากุระเอ่ยเสียงเศร้า...อย่างน้อยถ้าได้ยาทิพย์มาก็คงจะสามารถเยียวยาชีวิตเราได้แน่...

หลังจากอาบน้ำ ซากุระออกมาในชุดเสื้อยืดสีขาวกางเกงขาสั้นสีดำถุงเท้าสีดำยาวเลยเข่าแล้วสวมเสื้อกันหนาวสีดำและรองเท้าผ้าใบสีขาวดำและสวมหมวกฟักทองใบโปรดมาด้วย

ส่วนสองแฝดนั้น ฮิคารุใส่ชุดเสื้อยืดดำเเจ๊คเก็ตสีน้ำตาลกางเกงยีน รองเท้าบู๊ทดำ ส่วนโคฮารุที่สวมเสื้อยืดคอปกแขนยาวขาวดำกางเกงยีนรองเท้าบู๊ท

ทั้งสามรีบออกจากบ้านโดยทันทีแต่ดันลืมบอกคนในบ้านว่าไปไหนซะงั้น?

พอมาถึงบริษัท

โปรดิวเซอร์วัยกลางคนมองทั้งสามแล้วออกความเห็น"อืม หนูหัวชมพูตัวจริงน่ารักกว่าในรูปนะ สนใจมาเป็นนางแบบนิตยสารเราไหม อย่างเธอน่ะเดี๋ยวเดียวก็ดังแล้ว ค่าตอบแทนก็สูง ส่วนสองแฝดก็เป็นดีไซเนอร์ก็ถือว่าโปรโมทร้านผ้าและฝีมือตนเองไปในตัวนะ"

"เอ่อ หนูขอคิดดูก่อนนะค่ะ"เด็กสาวตอบไป

โปรดิวเซอร์หันกลับไป"ไปเทตหน้ากล้องเลยนะ สองหนุ่มเตรียมชุดแต่งตัวให้แม่หนูคนนี้ได้เลย"

"ครับ"สองแฝดรับคำ โคฮารุลากแขนเด็กสาว"เอาล่ะซากุระ เริ่มงานได้เเล้ว"

จากนั้นซากุระก็โดนลากไปแต่งตัวทำผมแต่งหน้าทันที

ทางด้านบ้านานาเซะ

ฮารุยแปลกใจที่หลานสาวตัวแสบไม่ลงมากินข้าวเช้าสักที เช่นเดียวกับสองแฝดฮิคาริและโคฮารุที่ไม่มากินข้าวเช้า"สามคนนั้นไปไหนนะ" ฮารุยหันไปถามกับแม่บ้านก็รู้ว่า ทั้งสามออกจากบ้านไปตั้งแต่ตีห้าแล้ว ผู้เป็นป้าถอนใจเฮือกใหญ่...จริงๆเลยเด็กคนนี้...

หลังอาหารเช้า

กาอาระจึงเรียกกลุ่มนินจาโคโนฮะรวมถึงฮารุยและคาคาชิมาประชุมเข้าเล่าถึงเรื่องที่ซากุระโดนพวกเหยี่ยวลอบทำร้าย ฮารุยโกรธจนเลือดขึ้นหน้า"หน๊อย ไอ้เด็ก$%^3#@^^&&*** ถ้ามันโผล่มาฉันจะตัดหัวมันแน่"

"ฮารุยซังใจเย็นๆเถอะครับ"ซากุระบะเข้ามาห้าม"ขอโทษนะครับที่แอบฟัง แต่ซากุระมันก็เป็นหลานผมเหมือนกัน ไม่ต้องห่วงที่นี่มีระบบรักษาความปลอดภัยอย่างดี ต่อให้มันเก่งแค่ไหนก็เข้ามาลำบากหน่อยอีกอย่านะครับ ซากุระเองก็ไม่ได้อ่อนแอมากถึงขนาดปกป้องตัวเองไม่ได้ ผมมีวิธีหนึ่งจะมาเสนอ"

"หือ"

"วิธีอะไรเหรอค่ะ"อิโนะร้องถาม

"ให้เขาเป็นนางแบบไงล่ะ"คำตอบของซากุระบะทำเอาทุกคนแทบจะหงายท้อง

ฮารุยโวยลั่น"นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นนะ"

"ฟังผมก่อนสิ ถ้าเด็กคนนั้นเป็นนางแบบ ใครเห็นก็จะรู้จักพวกที่จะมาลักพาตัวเด็กคนนั้นก็จะทำงานยากขึ้นเพราะเด็กนั่นไปไหนใครๆก็รู้จักแถมยังอยู่ในสายตาของเรานะครับ การจะถูกลักพาตัวไปมันก็ยากแถมเด็กนั่นสามารถเอาตัวรอดกลับมาได้แน่เพราะผมเชื่อในความแสบเหลือร้ายที่ได้มาจากพ่อของมันน่ะครับ"

นารุโตะพูดตะกุกตะกัก"ละ..ลุงหมายความว่า"

"อย่าเรียกฉันว่าลุงนะ!! เมื่อตอนตีสี่มีคนติดต่อให้สามคนนั้นไปถ่ายแบบเทตหน้ากล้องน่ะนะ ฮิคาริกับโคฮารุจะได้โปรโมทฝีมือกับร้านไปในตัว อย่างซากุระเดี๋ยวเดียวก็ดังแน่"

"หา!!!"ทั้งหมดอุทานพร้อมกัน

ซากุระบะยักไหล่"เอาน่า ไม่แน่นะซากุระอาจจะเลิกเป็นนิจาไปเลยก็ได้"

ทุกคนยกเว้นฮารุยกับคาคาชิคิดหนัก...ถ้าเป็นอย่างที่ตาลุงนี่พูดจริงๆ...

ฮารุยเอาเหตุผลเข้าสู้"ซากุระบะ เด็กคนนั้นเป็นนินจาแพทย์เป็นนินจาที่หายากมากในหมู่นินจาด้วยกัน เด็กคนนั้นก็เหมือนฮารุชิมีความสำคัญมากในทุกสถานการณ์ เรื่องแบบนั้นคงไม่ทำให้เด็กคนนั้นเลิกเป็นนินจาได้หรอกนะ"

"ผมรู้ครับแต่ผมไม่อยากให้เด็กคนนั้นต้องมาตายแบบพ่อของมัน จริงอยู่มันอาจจะคล้ายแม่แต่จริงๆแล้วเลือดพ่อมันแรงสุดๆ และผมไม่อยากให้เด็กคนนั้นตายไปหรอกครับ"ซากุระบะร่ายยาวพลางถอนหายใจ

ฮารุยเอ่ยเสียงเศร้า"ทุกคนหนีไม่พ้นความตายหรอกนะ"

กลุ่มโคโนฮะทั้งหมดต่างหลบมาปรึกษากัน โดยอิโนะเริ่มก่อน"ถ้ายัยโหนก เป็นนางแบบจริง จะทำไงดี"

คิบะเสนอความเห็น"ก็ไปป่วนกองถ่ายให้พังไปเลยสิ"

ฮินาตะแย้ง"แต่ฉันว่าคุณซากุระคงไม่เลิกเป็นนินจาง่ายๆหรอกคะ"

เท็นเท็นเสนอความคิด"กาอาระเล่าว่าซากุระโดนพวกเหยี่ยวจะมาลักพาตัว ซากุระเขาก็อาจจะใช้อาชีพนางแบบมาเป็นเกาะป้องกันตัวให้พวกนั้นพาตัวไปยากขึ้นเพราะไปไหนก็มีคนรู้จักการที่จะพาตัวไปก็ยากพออยู่แล้ว ถ้าเป็นอย่างนั้นถึงซากุระจะโดนจับไปแต่ก็สามารถหนีออกมาขอความช่วยเหลือได้ไม่ยาก"

นารุโตะแย้ง"ฉันเห็นด้วยกับคิบะ อีกอย่างนะมันก็น่าสนุกดีออก"

อิโนะพุดขึ้น"หวังว่ายัยซากุระคงไม่กระทืบนายจนกระอั่กหรอกนะ"

คิบะกับอากามารุจึงดมกลิ่นตามหาทันที

อีกด้าน

กลุ่มเหยี่ยวเร่งเดินทางโดยใช้ทางลัดทำให้เข้าสู่ชายแดนแคว้นยูกิและใกล้กับที่ซากุระมาถ่ายแบบพอดีซะอีก

ทางด้านซากุระ

"ค่า คุณซากุระอย่างงั้นแหละค่า"ช่างภาพสาวร้องสั่งเด็กสาวในชุดแฟชั่นเป็นเลคกิ้งสีดำสวมกระโปรงบานสั้นเลยเข่าแล้วคาดเข็มขัดสีแดงเส้นโตเข้ากับเสื้อยืดสีดำและเเจ๊คเก็ตหนังสีเดียวกัน รองเท้าบู๊ทสีดำสุดเท่ และหมวกทรงเค้กสีดำ ใบหน้าสวยถูกแต่งให้เป็นสาวร็อค ริมฝีปากเคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสด ผมสั้นปะบ่าปล่อยสบายๆ เธอกำลังนั่งไขว่ห้างโพสต์ท่าให้ถ่ายรูป

"ค่า สวยมากค่า ต่อไปเป็นชุดนอนสบายๆนะค่ะ ไปแต่งตัวได้เลยคะ"

เด็กสาวผมชมพูถูกลูกพี่ลูกน้องฝาแฝดดึงตัวไปเปลี่ยนชุดแต่งหน้าใหม่ทันทีด้วยความรวดเร็ว คราวนี้เป้นชุดนอนลูกวัวมันทำให้เธอรู้สึกว่าเป็นเด็กอีกครั้งใบหน้าตอนนี้ก็ปราศจากเครื่องสำอางพอแต่งเสร็จ ช่างภาพเจ้าเดินร้องสั่ง

"คุณซากุระค่ะ รอบนี้ โพสต์ท่าตามนี้เลยค่า"ช่างภาพสาวเอาไปขยับตัวเด็กสาวให้ได้แบบที่ต้องการจากนั้นก็ลงมือถ่ายภาพ

การถ่ายแบบกินนเวลาไปถึงเที่ยง

"เอาล่ะพักได้"โปรตดิวเซอร์ร้องสั่ง

ตอนนี้ซากุระอยู่ในชุดเสื้อกะลาสีแขนสั้นแฟชั่นสีขาวดำคู่กับกางเกงขาสั้นสีดำคาดเข็มขัดสีดำเส้นโต สวมถุงเท้ายาวขาวดำรองเท้าบู๊ท ผมนั้นมัดเอียงมัดด้วยริบบิ้นขาวดำ ใบหน้าแต่งแต้มด้วยสีสันอ่อนๆทำให้ดูมีเสน่ห์ เด็กสาวยืดเส้น"ได้พักซะทีเหนื่อยจัง พี่ค่ะหนูขออกไปเดินเล่นหน่อยนะค่ะ"

โคฮารุหันมาสั่ง"อย่าไปไกลล่ะ ซากุระ"

"ค่า"

เด็กสาวเดินออกมานอกสตูดิโอที่ติดทะเล เด็กสาวเดินเล่นริมหาดพลางฮัมเพลงลมทะเลได้พัดมามันทำให้อากาศหนาวมากขึ้น"อูย ลืมหยิบเสื้อกันหนาวมาแฮะ" เธอจึงเดินไปหยิบเสื้อกันหนาวสีดำของตนมาห่มไหล่พอให้หายหนาวได้นิดหนึ่ง

ทางกลุ่มโคโนฮะ

คิบะชะงักเล็กน้อย"พวกเรา ฉันได้กลิ่นซาสึเกะ พวกนั้นกำลัมุ่งหน้าไปหาซากุระ"

นารุโตะร้องบอก"รีบเถอะ"

ทางด้านกลุ่มเหยี่ยว

"อ๊ะ"

"มีอะไรรึคาริน"ซาสึเกะหันมาถาม

"ฉันสัมผัสจักระได้ มีนินจาอยู่หนึ่งคน อยู่ไม่ไกลจากที่นี่"คารินบอก

โทบิเสนอความเห็น"ไปดูไหมล่ะ ที่นี่ก็ใกล้ชายแดนแคว้นยูกิแล้ว"

เมื่อกลุ่มเหยี่ยวมาถึง

"อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้"ซายะพูดขึ้น เมื่อเห็นเป้าหมายเดินเอือยฮัมเพลงอย่างสบายอารมณ์

ซุยเงสึขยับดาบ"เข้าไปจับมาเถอะ"

"ดี เข้าไปทั้งหมดนั่นแหละ"ซาสึเกะร้องสั่ง

กลุ่มเหยี่ยวจึงเข้าล้อมตัวเป้าหมายทันที

ซากุระผงะถอยไม่ทันซะแล้วเพราะตอนนี้ตัวเธอโดนล้อมหน้าหลังไว้แล้ว เธอไม่สบตาของคนๆนั้น

ซาสึเกะทักทาย"ไง ไม่ได้เจอกันนานนะซากุระ"

ซากุระถามเสียงเรียบ"ต้องการอะไรจากฉัน"

"แค่อยากให้เธอไปกับเรา เพราะฉันต้องการเธอ มาร่วมมือกับฉันเถอะ"ซาสึเกะพูดจบก็ยื่นมือมา

หากแต่วากุระปลดริบบิ้นที่รัดผมตนออกแล้วนำมาพันตาไปแน่นเพื่อป้องกันเนตรวงแหวนเตรียมสู้"ขอถามหน่อยสิ ทำไมถึงต้องการฉันล่ะ ซาสึเกะ นายเคยบอกนิ ว่าฉันมันรกโลก"

"ฉันขอโทษก็แล้วกัน"ซาสึเกะพูดพลางเดินเข้าไปใกล้หากแต่

"อย่าเข้ามานะ"ในมือของเด็กสาวผมสีดอกซากุระตอนนี้มีดาบคาตานะคู่ที่เธอชักออกมาจากคัมภีร์ของพ่อที่เธอพกมาด้วย ตอนนี้เธอจับดาบจ่อคอตนเองไว้มั่น"ถ้าเข้ามาใกล้กว่านี้ พวกนายก็ได้แต่ร่างของฉันอย่างเดียวล่ะนะ"

ซาสึเกะสบถอย่างขัดใจเขาไม่ชอบเลยที่เธอไม่เห็นค่าของชีวิตอย่างนี้"ซากุระ อย่าทำอย่างนี้เลย"

หากแต่ซากุระไม่ฟังกลับใช้คาตานะนั้นกดที่ลำคอของตนจนเลือดซึม ยังไม่ทันที่จะได้ทำอะไรก็มีเสียงๆหนึ่งเอ่ยขึ้น"เลือดของเธอช่างหวานอร่อยลิ้นดีจังเลย อ่าา นี่สินะเลือดของสาวพรมจรรย์"

ซากุระตกใจมากไม่แพ้กันแต่ก็มีเสียงกระซิบเข้ามาในหัว'ไม่ต้องห่วงยัยหนู เชื่อใจฉันหน่อย ฉันจะช่วยเธอเอง ว่าแต่เธอเคยเต้นรำไหม'

กลุ่มเหยี่ยวตกใจสุดขีดเมื่อดาบคาตานะคู่ในมือเด็กสาวได้กลายมาเป็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่งผมดำตาสีมรกตคนหนึ่งที่กำลังโอบตัวเด็กสาวอยู่ จากนั้นเขาก็อุ้มเด็กสาวพาดบ่า"เข้ามาเลยไอ้หนู"

ซาสึเกะและซุยเงสึชักดาบเข้าปะทะชายหนุ่มปริศนาทันที ชายหนุ่มใช้แขนทั้งสองข้างรับดาบของคนทั้งคู่ไว้ แขนทั้งสองข้างของชายหนุ่มปริศนานั้นกลับเป็นดาบคาตานะ "คิคิคิ ดูถูกกันจังนะพวกนาย ฉันไม่ยอมยกยัยหนูให้พวกแกหรอกนะ"สองแขนได้กวัดแกว่งสู้กับกลุ่มเหยี่ยว "โอล่า"ชายหนุ่มโยนร่างที่พาดบ่าขึ้น

"กรี๊ดดดด!!!"ซากุระกรี๊ดเสียงหลง ซาสึเกะพยายามมารับเธอหากแต่ชายหนุ่มผมดำพุ่งตัวโจมตีเขาเสียก่อน"ไอ้หนูแกกำลังสู้กับฉันนะเฟ้ย" ชายหนุ่มผมดำผละจากการต่อสู้มารับตัวเธอได้ทันเเล้วจับมือของเด็กสาวแล้วพาเต้นรำในขณะที่สู้ ซายะปาคุไนมาโดนเข้าที่ทะลุอกชายหนุ่มเข้าจังๆ ชายหนุ่มจับเด็กสาวหมุนตัวหนึ่งทีก่อนจะจับเด็กสาวพาดบ่าอย่างเดิมก่อนจะดึงคุไนที่ปักอกอย่างไม่สะทกสะท้าน"เสียใจด้วยนะพอดีฉันคือคนที่ตายไปแล้ว อาวุธพวกนี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอกนะ"

"หยุดนะซาสึเกะ"เสียงนารุโตะร้องห้าม

กลุ่มโคโนฮะได้เข้ามาประจันหน้ากับกลุ่มเหยี่ยว ก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นชายแปลกหน้าอุ้มซากุระพาดบ่าอยู่

"ท่าทางจะมีคนมาเพิ่มแล้วแฮะ"หนุ่มผมดำตาสีเขียวหน้าตายียวนแสยะยิ้ม

สองแฝดฮิคาริโคฮารุวิ่งออกมาเมื่อเห็นยัยน้องตัวแสบไปเดินเล่นนานแล้ว"ซากุระ"

ฮิคาริตวาดลั่น"เฮ้ย แกปล่อยน้องฉันมานะเว้ย"

โทบิเห็นท่าไม่ดีจึงสั่ง"ถอยก่อน ซาสึเกะขืนชักช้าพวกเราจะเสียเปรียบ"

"ชิ ถอย"อุจิวะหนุ่มร้องสั่ง

"ซาสึเกะ!!"นารุโตะพยายามไล่ตาม

กลุ่มเหยี่ยวหนีไปแล้ว ชายปริศนาจึงวางเด็กสาวลง ซากุระคลี่ผ้าพันตาออก พลางถามชายปริศนา"คุณคือใครเหรอ"

ชายปริศนาแนะนำตน"ฉันคือดาบของพ่อเธอไงล่ะ ชื่อของฉันคือ ฮารุโนะ ซึบารุ วิญญาณในดาบคู่นี้ไง"

ทุกคนต่างอึ้ง ซึบารุอธิบายต่อ"ที่ฉันออกมาเป็นรูปร่างก็เพราะเลือดของเธอที่เป็นทายาทฮารุโนะหลั่งลงบนดาบคู่นี้ฉันจึงออกมาช่วยเข้าใจรึเปล่าจ๊ะ"

เด็กสาวพยักหน้าหงึกๆ ร่างของซึบารุก็กลายเป็นดาบคู่อย่างเดิม ฮิคาริเข้ามาใกล้"ไม่เป็นไรก็ดีแล้วโปรดิวเซอร์เรียกน่ะ พวกนั้นคงไม่อีกสักพักแน่"

"ค่ะ"

โคฮารุชวน"พวกเธอจะไปดูเด็กคนนี้ถ่ายแบบไหมล่ะ"

"แล้วเรื่องซาสึเกะล่ะ"นารุโตะโวย

ซาอิพูดขึ้น"ดูท่าทางซาสึเกะคุงจะต้องการตัวคุณซากุระอยู่ เขาต้องมาอีกแน่ครับ พวกเราไม่ต้องไปตามเขาให้เหนื่อยหรอก"

อิโนะเห็นด้วย"นั่นสิ นารุโตะ ไปดูยัยโหนกถ่ายแบบดีกว่า เดี๋ยวซาสึเกะคุงก็มาให้พวกเราจับอีกแน่"

ชิกามารุบ่น"น่าเบื่อว่ะ"

ซากุระเก็บดาบคาตานะเข้าคัมภีร์ตามเดิมแล้วโดยที่เธอต้องแปลกใจที่แผลที่คอหายสนิทราวกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นเลย เธอส่ายหัวไล่ความคิดจึงเดินกลับสตูดิโอเพื่อแต่งตัวถ่ายแบบต่อ

แต่เมื่อโปรดิวเซอรเห็นพวกนารุโตะ"อืม ไอ้หนุ่มหน้าแมวนี่ก็ใช่ได้สนใจมาถ่ายแบบไหม พวกเธอด้วย"พลางชี้มาที่ซาอิ เนจิ ชิกามารุ

ซากุระเอ่ยขึ้น"ก็ดีฉันจะได้พัก"

หนุ่มๆต่างเดินไปแต่งตัวด้วยสีหน้าชื่นมืน

ผ่านไปสิบห้านาที

ใครจะคิดล่ะว่าจะโดนจับแต่งหญิง "ไม่อาววว"เสียงร้องของนารุโตะดังขึ้น

เหล่าสาวๆต้องพยายามกลั้นขำสุดชีวิตเมื่อพวกผู้ชายออกมาในชุดเมดโลลิต้า โปรดิวเซอร์พูดขึ้น"พวกเธอต้องเป็นที่นิยมของพวกเกย์แน่ๆ คอนเฟิร์ม"

"น่ารักดีนี่เนจิ"เท็นเท็นชมเปาะเมื่อเห็น ฮิวงะหนุ่มในชุดเปิดไหล่แขนยาวกระโปรงยาวมัดแกละ ฝ่ายเนจิเขินอายจนหน้าแดงก่ำเป็นมะเขือเทศสุกแล้ว เนจิกัดฟันพูด"เงียบเลยเท็นเท็น"

ซาอินั้นอยู่ในชุดเมดแขนยาวกระโปรงยาวกรอมเท้า หน้านั้นยังคงยิ้ม"นี่ล่ะน่า ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัวล่ะครับ ทำไมถึงโดนด้วยล่ะครับเนี่ย"

ชิกามารุอยู่ในชุดเกาะอกกระโปรงสั้นสีดำปล่อยผม เจ้าตัวแสนจะอายเหลือเกิน เมื่อโดนอิโนะเอากล้องมาถ่ายรูปไว้บอกว่าจะเอาไปฝากเทมาริที่ซึนะ

ส่วนนารุโตะนั้นหนักกว่าชาวบ้านเพราะโดนจับใส่วิกทรงผมมัดแกละและสวมหูแมวชุดเกาะอกกระโปรงสั้นสีชมพู ซากุระหัวเราะท้องแข็งเมื่อเห็นหน้าของนารุโตะในตอนนี้เพราะมันตลกมากเนื่องจากเจ้าตัวร้องไห้จนมาดคาร่าเลอะเต็มหน้าแล้ว ฮินาตะพูดขึ้น"นะ..นารุโตะคุงฉันว่าไปแต่งหน้าใหม่เถอะ หน้าเลอะหมดแล้ว"

พวกผู้ชายที่เหลือคิดอย่างเสียวๆ...ดีแล้วที่พวกตูไม่ถูกจับแต่งหญิง...ไม่งั้นอับอายเขาไปชั่วชีวิตแน่...