ร้อยเล่ห์หัวใจรัก

 
 
 
 
"นี่นะหรอว่าที่เจ้าสาวของมัน ฮึ่ม!" ป๊อบปี้จ้องรูปในมือแน่น
 
 
"ใช่ เธอชื่อธนันต์ธร นีระสิงห์หรือว่าฟาง"เขื่อนว่า พลางส่งแต่ล่ะรูปให้
 
 
 
"ฟางงั้นหรอ คุ้นแฮะชื่อนี้"ป๊อบปี้บ่นพรึมพำ พลางจ้องมองไม่ว่างหน้า
 
 
 
"แกจะเอาจริงหรอว่ะไอ้ป๊อบ สงสารเธอว่ะ"เขื่อนว่า
 
 
 
"ฉันไม่มีวันเปลี่ยนใจ ใครที่ทำให้แก้วเจ็บคนนั้นต้องเจ็บเป็นล้านเท่า!!" ป๊อบแี้ประกาศร้าว
 
 
"แต่เธอไม่เกีี่ยวอะไรด้วย อย่าดึงเธอมาเกี่ยวด้วยเลยไอ้ป๊อบ"
 
 
 
"ฉันไม่สน ใครที่เกี่ยวข้องกับมัน ต้องได้รับผลกรรมทุกคน"
 
 
 
"แต่ว่า...."
 
 
 
 
"หยุดพูดแล้วมาทำตามแผนได้แล้ว"ป๊อบปี้ห้ามก่อนจะเดินออกไป
 
 
 
"ฉันแค่จะบอกว่าเขาสองคนไม่ได้รักกันอย่างที่แกคิด" เขื่อนถอนหายใจน้อยๆ ปลงกับอารมเพื่อนสนิท
 
 
 
"ดูทำหน้าเข้า เธอกำลังจะแต่งงานนะไม่ใช่ไปตายย" ขนมจีนว่าหลังจากฟางเล่าจบ
 
 
"ก็ฉันไม่ได้เขานี่จีน "ฟางว่า
 
 
 
"ก็ไม่ต้องแต่ง"ขนมจีนว่าพลางข้นน้ำในแก้วเล่น
 
 
 
"ถ้าเป็นงั้นได้ก็ดีสิ แต่นี่ไม่ได้จีนก็รู้"
 
 
 
 
"เฮ้อๆๆๆๆๆ ทำเอาคนสวยกลุ้มด้วยเลย"ชนมจีนว่าพลางกุมขมับ
 
 
 
 
"เอ่อ ขอโทษนะฟาง"โทโมะเดินเข้ามาทัก
 
 
 
"โทโมะ กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่"ฟางเรียกชื่อว่าที่เจ้าบ่าว
 
 
 
"คุณพ่อให้มารับฟางไปดูชุดแต่งงานนะ"โทโมะเอ่ยเรียบเฉย
 
 
 
"อ่อ..คือ"ฟางกันไปขอความช่วยเหลือ จากขนมจีน
 
 
 
 
"ฟางไปเถอะ เด๋วขนมจีนจะกลับล่ะ งั้นไปล่ะ"ขนมจีนรีบชิงทันที
 
 
 
 
"ยัยจีน ยัยเพื่อนบ้า"ฟางเอ่ยตามหลังเพื่อนอย่างเค็นเขี้ยว
 
 
 
 
"เอ่อ เด๋วรอแปบนะฟางไปเปลี่ยนชุดก่อน" ฟางบอก โทโมะพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปนั้งรอ
 
 
"นี่เราต้องแต่งงานกับคนแบบนี้หรือเนี่ย"ฟางหันหลังมองก่อนจะบ่นออกมา แล้ววิ่งขึ้นห้อง
 
 
 
 
"ทำไมฟางถึงยอมแต่งงานกับโมะ" โทโมะเริ่มคุยหลังจากนั้งเงียบอยู่ในรถได้นานสองนาน
 
 
 
"ฟางอยากช่วยพ่อนะ โทโมะก็รู้ว่าบริษัทของฟางกำลังจะล้มละลาย"
 
 
 
 
"อย่างงี้นี่เอง"โทโมะว่าก่อนที่รถจะเงียบอีกครั้ง
 
 
 
 
"แล้วโทโมะล่ะทำไมถึงยอมแต่งงานกับฟางในเมื่อ.."ฟางเอายถาม
 
 
 
"ทำตามคำสั้งแม่นะ"
 
 
 
"หือ?"ฟางหันมอง
 
 
 
"ฟางก็รู้นี้ ว่าโมะรักแม่มากขนาดไหน"ฟางพยักหน้ารับ เธอกับโทโมะเป็นเพื่อนที่เคยเล่นด้วยกันตอนเล็กๆก็จะมาแยกย้ายตอนโทโมะต้องไปเรียนที่ญี่ปุ่น
 
 
 
"โมะดูเปลี่ยนไปเยอะเลยเนาะ"ฟางพยายามชวนคุย
 
 
 
"เย็นชา เงียบครึม ใช่ไหม"โทโมะเอนหน้ามา
 
 
 
"ใช่ เพราะข่าวครั้งนั้นใช่ไหม"ฟางถามพลางลอบมองหน้าชายหนุ่ม
 
 
 
"อื้ม ใช่"โทโมะเงียบก่อนจะเอ่ย
 
 
 
"ไม่เป็นอะไรนะ ฟางรู้ว่าโมะไม่ใช่คนแบบนั้น"ฟางเอ่ยปลอบ
 
 
 
"ขอบใจมากนะฟาง"โทโมะหันมา
 
 
 
"ไม่เป็นเราเพื่อนกันนี่"ฟางว่าพลางตบบ่าเพื่อน
 
 
 
"ตบถึงด้วยตัวเล็กนิดเดียว"โทโมะแซว
 
 
 
"โทโมะ!!" ฟางว่าทำหน้าเขียวใส่ทำให้ชายหนุ่มหัวเราะลั่นรถก่อนที่มิตรภาพที่หายไปจะเริ่มกลับมา
 
 
 
 
 
มาต่อให้แล้ววววว  น่าาาา อย่างอนกันนะจ๊ะ