ร้อยเล่ห์หัวใจรัก

 
 
 
 
"พ่อขาา ฟางกลับมาแล้ว" ร่างบางวางถุงพลางตะโกนเรียกหาบิดา
 
 
"อยู่ไหนน่า หรือว่าที่ห้องทำงาน" ฟางว่าพลางเดินไปทางห้องบิดา
 
 
 
 
"อะไรเนี่ย" ฟางว่าพลางจ้องมองเอกสารที่วางบนโต๊ะอย่างสนใจ
 
 
 
"ลูกฟาง"คุณธานินเอ่ยเรียกบุตรสาวอย่างตกใจ
 
 
 
"นี่มันอะไรกันค่ะพ่อ บ้านเรากำลังจะล้มละลายหรือค่ะ" ฟางวางเอกสารกู้ยืมในมือลงอย่างไม่เชื่อสายตา
 
 
"ขอโทษนะลูก พ่อพยายามหาทางที่สุดแล้ว"คุณธานินเอ่ยเบาๆ ฟางโผเข้ากอดบิดาแน่น
 
 
 
"เราไม่มีทางอื่นเลยหรอค่ะพ่อ" ฟางถอนใจนึกแล้วเชียวว่าต้องมีอะไร
 
 
 
"มีจ๊ะลูก แต่ต้องขึ้นอยู่ที่ตัวหนูเอง"คุณธานินเอ่ยกับลูกสาวเบาๆ
 
 
 
"อย่างไงค่ะ พ่อ"ฟางฉงน
 
 
 
 
"คือว่า เพื่อนพ่อจะยื่นมือเข้ามาช่วยพยุงกิจการเราไว้แต่มีข้อแม้.."คุณธานินเว้นวรรค ก่อนจะถอนใจเบาๆ
 
 
 
 
"เขาอยากให้หนูแต่งงานกับลูกชายเขานะลูก" คูณธานินว่าพลางมองหน้าบุตรสาวที่ตะลึง
 
 
 
"อะ..อะไรนะค่ะพ่อ"
 
 
 
"พ่อจะไม่บังคับหนูนะลูก ถ้าหนูไม่ต้องการเราก็จะย้ายไปอยู่ที่อื่นกัน"
 
 
 
 
"พ่อขาา"
 
 
 
"พ่ออยากเห็นหนูมีความสุข อย่างไงสิ่งสำคัญสำหรับพ่อก็คือหนูนะฟาง"
 
 
 
"พ่อขา ฟางจะแต่งงานกับผู้ชายคนนั้นค่ะ " ฟางโผล่ตอบขึ้น คุณธานินเอ่ยอย่าไม่เชื่อหู
 
 
 
"ลูกฟาง"
 
 
 
"พ่อคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับฟาง ฟางรู้ว่าพ่อรักกิจการนี้มาก ถ้าฟางจะช่วยทำให้สิ่งที่พ่อรักยังอยู่กับพ่อได้ฟางก็ยินดีค่ะ" ฟางว่า
 
 
"ฟาง ขอโทษลูก" คุณธานินโอบบุตรสาวอย่างแสนรักและเสียใจไปพร้อมๆกัน เขารู้ว่าบุตรสาวไม่เต็มใจ
 
 
 
 
"ฟางยินดีค่ะพ่อ" ฟางกอดร่างบิดาแน่น เธอตัดสินใจแล้วพ่อคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเธอ
 
 
 
 
 
 
"ครับ โอเคครับคุณธานิน" ทัศน์ ไทยานนท์ วางสายกับเพื่อนรักที่กำลังจะมาเกี่ยวดองกัน ก่อนจะหันมาจ้องคนทั้งสองที่นั้งอยู่ในห้องรับแขก
 
 
 
"ธานินโทรมาว่าหนูฟางตกลงที่จะแต่งงานกับแกแล้ว โทโมะ"
 
 
 
"ผมไม่แต่ง ผมไม่ได้รักเธอ" ชายหนุ่มร่างสูงที่มีใบหน้าคล้ายคนญี่ปุ่นตวาดขึ้น
 
 
 
"แกต้องแต่งนี่คือคำสั้งของฉัน"คุณทัศน์จ้องหน้าบุตรชายอย่างไม่พอใจ
 
 
 
"ผมไม่แต่ง อย่างไงก็ไม่แต่ง"โทโมะเอ่ยช้าๆอย่างหนักแน่น ทำให้บิดาโมโหขึ้น
 
 
 
 
 
"ใจเย็นๆกันก่อนนะคุณ ลูกโมะ"คุณยูกิเอ่ยห้ามทัพ
 
 
 
"คุณดูลูกชายตัวดีของคุณ สร้างแต่เรื่องสร้างแต่ปัญหา" คุณทัศน์เอ่ยไม่สบอารม
 
 
 
"ตาโมะ ทำตามที่พ่อบอกเถอะลูก ถือว่าแม่ขอนะ"คุณยูกิพยายามปลอบอารมบุตรชาย
 
 
 
 
"แม่ครับ โธ่เว้ยยยย" โทโมะตะโกนลั่นก่อนจะผลุผันออกไปเมือเห็นสีหน้ามารดา
 
 
 
"คุณค่ะให้เวลาลูกบ้างนะ ฉันขอล่ะค่ะอย่าบังคับตาโมะมากนักเลย"คุณยูกิหันมาพูดกับสามี
 
 
 
"ไม่รู้ล่ะ อย่างไงอีกสามเดือนโทโมะต้องแต่งงานกับหนูฟางเท่านั้น!!"คุณทัศน์ว่าพลางผลุผลัออกไปอีกคน คุณยูกิได้แต่ถอนใจกับอารมร้ายของทั้งสองคน
 
 
 
 
 
 
ข่าวการแต่งงานกับโทโมะแพ่สะพัดไปทั่วทั้งวงธุรกิจ บรรดาสื่อต่างๆต่างให้ความสนใจกับตะกูลดังทั้งสองที่จะเกี่ยวดองกัน
 
 
 
 
 
 
"แต่งงงั้นหรอ ไอ้ระยำ! แล้วน้องสาวกูล่ะ ไอ้สารเลวว" ป๊อบปี้ขยำหนังสือพิมพ์จนเละคามือ ร่างสูงหายใจแรงด้วยอารามที่ร้อนรุ่ม ถ้าเมื่อไรที่ วิศว ไทยานนท์มีความสุขนั้นคือวันที่จะไม่มี ภานุ จิระคุณบนโลกใบนี้
ไม่มีวัน มันต้องชดใช้!!!
 
 
"มึงต้องพินาศ กูสัญญา"