Hello soul mate

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่สายไป10นาทีนะ เธอน่ะ ดีที่ชั้นกะแล้วว่าเธอต้องตื่นสาย เลยต้องให้ฟางปลุกอีกรอบน่ะ”โทโมะ
บ่น
 
 
 
 
“อะไร สายแค่10นาทีแค่นี้ทำเป็นบ่นมากเป็นลุง ไม่เคยนัดสาวรึไง ก็ต้องมีเลทบ้างล่ะ”แก้วบ่นบ้าง
 
 
 
 
 
 
“ไม่เคย เอ้า รายนั้นมานั่งทำเป็นพระเอกเอ็มวีอะไรแถวนี้”โทโมะพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้นั่งอยู่ที่ม้านั่งคน
เดียว ป๊อปปี้ชะงักรีบซ่อนแหวนไว้ในล็อกเก็ตตัวเองตามเดิมแล้วหันไปหาเพื่อน
 
 
 
 
 
 
“ตื่นมารับแสงยูวีน่ะ ละนี่พวกนายจะไปไหนน่ะ”ป๊อปปี้บอกและถามต่อ
 
 
 
 
“พอดีเห็นยัยนี่ว่างๆน่ะเลยว่าจะหาอะไรให้ยัยนี่ทำแก่เวิ่นหน่อย”โทโมะตอบก่อนจะดึงแก้วไปกับตัว
เอง
 
 
 
 
 
“พี่โทโมะกับพี่แก้วเค้าดูสนิทกันดีนะคะ”เฟย์พูดแล้วแต่งตัวเตรียมออกจากบ้าน
 
 
 
 
“นั่นน่ะสิ ทะเลาะกันดีกัน ตามอารมณ์2คนนี้ไม่ทันเลย ละนี่เราไปทำงานหรอ”ป๊อปปี้ถามเฟย์ต่อ
 
 
 
 
 
“ค่ะ แปปนะคะพี่”เฟย์พูดเมื่อรับสายโทรศัพท์เข้ามา ก่อนจะวิ่งหน้าตาตื่น
 
 
 
 
“พี่ป๊อป พี่ป๊อปไปกับเฟย์หน่อยสิคะ นะๆ”เฟย์รีบพูด ก่อนจะชวนป๊อปปี้มาที่ห้องเสื้อที่เธอจะหุ้นเปิด
กับเพื่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แกมาพอดีเลย ทำไงดีอ่ะไอ้บริษัทที่เขียนแปลนร้านมันไม่ได้เป็นแบบนี้”มีนพูดเมื่อเฟย์และป๊อปปี้
เข้ามา
 
 
 
 
 
 
“เกิดอะไรขึ้นหรอ ไหนบอกพี่หน่อยสิ”ป๊อปปี้ถามเฟย์และมีนที่สีหน้าเหมือนกำลังมีเรื่อง
 
 
 
 
 
“คืองี้ค่ะ มีนจ้างบริษัทออกแบบช่วยเขียนแปลนร้านและตกแต่งร้าน แต่นี่แปลนปิดหมดเลย”มีนพูด
แล้วเอาแปลนงานให้ป๊อปปี้ดู
 
 
 
 
“แล้วโทรแจ้งทางบริษัทได้มั้ยอ่ะมีน”เฟย์ถาม
 
 
 
 
“โทรไปเค้าบอกว่าเดี๋ยวจะมาๆ นี่ก็นานแล้ว โทรหาเบอร์สถาปนิกโดยตรงก็ไม่รับสาย”มีนพูด
 
 
 
 
“เอางี้ มันก็แค่ผิดสัดส่วนนิดหน่อย เดี๋ยวเราเอาก็มุมที่ยื่นออกมาทุบละติดกระจกเพื่อโชว์เสื้อผ้าไง
ส่วนตรงนี้ ก็เอาไว้หุ่น แปลนผิดนิดหน่อยแต่ถ้าเรานำมาปรับร้านก็ดูเก๋ไปอีกแบบนะ”ป๊อปปี้พูดทำ
เอาเฟย์และมีนอึ้ง
 
 
 
 
 
“พี่เก่งจัง นี่พี่เป็นสถาปนิกหรอคะ”มีนพูดอย่างทึ่งๆแล้วถามป๊อปปี้
 
 
 
 
“เอ่อ สถาปนิกเกรดบีน่ะไม่ใช่เกรดเออะไร”ป๊อปปี้หัวเราะแหะๆนึกถึงกว่าตัวเองจะจบก็ช้ากว่าเพื่อ
ไปปีนึง แถมเกรดไม่ค่อยสวย แม่จึงส่งเขาไปอยู่กับป้าที่ฝรั่งเศสอีก2ปีเพื่อเรียนด้านสถาปัตย์เพิ่ม
เติม
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะคะพี่ป๊อปที่เป็นฮีโร่ช่วยเฟย์วันนี้ เดี๋ยวเฟย์เลี้ยงไอติมนะ”เฟย์พูดขอบคุณเมื่อดูร้าน
เสร็จและแยกมากับมีน ก่อนจะพาป๊อปปี้มาที่ร้านไอติมในห้างเพื่อเลี้ยงขอบคุณ
 
 
 
 
 
“วันก่อนก็พาไปทานอาหารอิตาเลี่ยน วันนี้ก็พามากินไอติม นี่จะขุนแจมให้อ้วนเลยรึไง”แจมพูดเมื่อ
เขื่อนพาเธอมาทานไอติมด้วยกัน ซึ่งเป็นจังหวะเดียวที่เฟย์ควงป๊อปปี้เข้ามาในร้านไอติม
 
 
 
 
 
 
“เมื่อกี้แจมป้อนเขื่อนละ อ่ะเขื่อนให้เชอรี่”เขื่อนพูดก่อนจะป้อนเชอรี่เข้าปากแจมแล้วสายตาไปสบ
ตากับเฟย์
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปไปนั่งไกลๆแถวนี้เถอะ เดี๋ยวจะกินไอติมไม่ลง”เฟย์ดึงป๊อปปี้เดินหนี
 
 
 
 
 
“แหม จะไปไหนล่ะ เมื่อคืนก็คนนึง วันนี้ก็คน และที่สำคัญ คนนี้ดันเป็นแฟนเก่าพี่สาวซะด้วย”เขื่อน
รีบดักว่า
 
 
 
 
 
“แล้วไง ชั้นโสดพี่ป๊อปก็โสด จะคบกันไม่มีใครต้องเดือดร้อน รึว่านายเดือดร้อน”เฟย์พูดประชดแล้ว
คล้องแขนป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ชั้นน่ะหรอเดือดร้อน เธอน่ะควงกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้า ระวังสุดท้ายจะโดนทิ้ง”เขื่อนว่า
 
 
 
 
 
“นี่ก่อนจะว่าคนอื่นนะ หัดดูตัวเองหน่อยเถอะ ควงฝาแฝดทำตัวเป็น พญาเทครัว หึ ยัยแฝดนี่ก็
เหมือนกัน ผู้ชายมันเจ้าชู้กะล่อนยังจะยอมให้หลอกอีกเนาะ”เฟย์ว่า
 
 
 
 
“นี่เธอ อย่าว่าแจมนะ”เขื่อนโมโหก่อนจะกระชากแขนเฟย์อย่างแรง
 
 
 
 
“นายก็อย่าทำเฟย์เหมือนกัน”ป๊อปปี้กลัวเรื่องไปกันใหญ่ก็รีบห้าม
 
 
 
 
“อ๋อ ห่วงใยเทคแคร์กันดีนี่”เฟย์แขวะเขื่อน
 
 
 
 
“เขื่อนแจมไม่อยากกินไอติมแล้ว”แจมหน้าจ๋อยก่อนจะพูด
 
 
 
 
“ดีเขื่อนก็ไม่อยากกินไอติมแล้วเหมือนกันเพราะไม่อยากกินของเดิมๆ เสียรสชาตหมดแล้ว”เขื่อนว่า
 
 
 
 
 
 
“ตายจริง นี่รวยมากสินะ ถึงได้กินทิ้งกินขว้างแบบนี้นี่ที่นี่เค้าไม่รับของเหลือนะ”เฟย์พูดจบก็เอาถ้วย
ไอติมบนตะราดใส่หัวเขื่อนเต็มๆ
 
 
 
 
 
“นี่เธอ”เขื่อนโมโหมากจะพุ่งไปเอาเรื่องเฟย์แต่แจมและป๊อปปี้รีบห้าม
 
 
 
 
 
 
 
“พอเลยยัยตัวแสบ ไปหาเรื่องเขื่อนได้ไง เอ รึว่าหึงที่เขื่อนอ่ะมีกิ๊ก”ป๊อปปี้ลากเฟย์ออกมาแล้วถาม
 
 
 
 
 
“จะบ้าหรอเฟย์จะมาเสียดายผู้ชายห่วยๆแบบเขื่อนทำไม แค่ไม่อยากเจอหน้าเวลาออกไปไหนมา
ไหนเท่านั้นเอง”เฟย์พูด
 
 
 
 
 
“จ้า งั้นจะเปลี่ยนร้านมั้ย รึว่าไม่กินละ”ป๊อปปี้ถาม เฟย์จะลากป๊อปปี้ไปกินไอติมอีกร้านโดยที่เขื่อน
ออกมาจากห้องน้ำแล้วมองอย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
 
“หึ อย่าคิดนะว่าเธอทำชั้นได้แค่คนเดียว เฟย์”เขื่อนพูดอย่างแค้นเคือง
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่โทโมะแน่ใจนะลูกว่าจะไม่ใช่นางแบบที่เราเลือกมา”แม่โทโมะถามลูกชาย
 
 
 
 
 
“แน่ครับ ผู้หญิงคนนี้สูง ยาว ขาวแบบธรรมชาติไม่ต้องโบ้ะ ตรงตามคอนเซปทุกอย่าง นี่เธอ ออกมา
ได้แล้ว”โทโมะตอบแม่ก่อนจะหันไปเคาะประตูห้องแต่งตัวเพื่อเรียกแก้ว
 
 
 
 
 
 
“นี่ถามจริงเถอะ จะให้ชั้นแต่งตัวแบบนี้จริงดิ”แก้วเดินออกมาในชุดเดรสสายเดี่ยวเลยเข่าสีชมพูอ่อน
น่ารักสมวัย
 
 
 
 
 
“น่ารักออกหนูแก้ว ยิ่งหนูสูงนะ ใส่แบบนี้ยิ่งน่ารักไปใหญ่เลย”แม่โทโมะชม
 
 
 
 
 
“แต่หนูว่ามันสั้นไปนิดนะคะแม่มันเย็นๆยังไงไม่รู้อ่ะค่ะ”แก้วพูดพยายามดึงกระโปรงลง
 
 
 
 
 
“เอาน่า อยากเป็นนางเอกไม่ใช่หรอ นี่น่ะลองถ่ายแบบเป็นพรีเซนเตอร์คลินิกชั้น นี่ไม่ต้องห่วงนะ
คลินิกชั้น ดาราเค้ามาทำหน้าเยอะ ท่องไว้ ต้องสู้”โทโมะพูดให้กำลังใจแก้วก่อนจะพาแก้วไปถ่าย
แบบ
 
 
 
 
 
“โอเคครับ เดี๋ยวเติมแป้งนางแบบก่อนนะครับ”ช่างกล้องพูด โทโมะรีบเดินมาหาแก้ว     
 
 
 
 
         
“แหมๆ แต่งหน้าเป็นด้วย เป็นเพื่อนสาวก็ไม่บอก”แก้วแซว
 
 
 
 
 
“บ้า ชั้นน่ะแต่งหน้าเป็นเพราะคลินิกนี้เป็นคลินิกเสริมความงามไง เลยพอรู้งูๆปลาๆ อ่ะๆ เติมลิป
หน่อยสิ นี่น่ะลิปผสมวิตามินจากคลินิกชั้น เผยอปากหน่อยสิ”โทโมะพูดพลางนั่งทาลิปให้
แก้ว
 
 
 
 
“เหอะๆ ที่แท้มาขายของ”แก้วพูด
 
 
 
 
 
“แน่ะ ยังจะพูดอีก นี่ลิปเลอะแล้วเห็นมั้ย เข็ดก่อน”โทโมะพูดแล้วเอาทิชชู่เช็ดแก้มให้แก้ม
 
 
 
 
 
“โอเค สวยครับๆ”ช่างภาพถ่ายภาพแก้วที่เปลี่ยนชุดแล้วให้แก้วโพสไปเรื่อยๆ
 
 
 
 
 
“โทโมะนี่ตาแหลมจริงๆเลยนะ ไปหานางแบบคนนี้มาให้แม่”แม่ชมโทโมะ โทโมะยิ้มไม่ตอบมอง
แก้วถ่ายแบบจนเสร็จ
 
 
 
 
 
“นี่เป็นยังไงบ้างนาย”แก้วรีบเดินมาหาโทโมะแต่เพราะรีบมาทำให้เดินตกส้นสูง
 
 
 
 
“เธอนี่น้า เดินยังเดินตกส้นเลย”โทโมะรีบมาประคองแก้วไว้ได้ทัน
 
 
 
 
 
“เอ้า ก็คนมันไม่ค่อยชอบใส่ส้นสูงนี่นา นี่ไปรูปกันเถอะ”แก้วพูดก่อนจะไปดูรูปกับโทโมะที่คอม
 
 
 
 
“เอ รึว่าโทโมะจะไม่ได้หาแค่นางแบบให้แม่ซะแล้วสิเนี่ย”แม่โทโมะพูดแล้วยิ้มออกมาเมื่อเห็นโท
โมะที่รีบพุ่งไปประคองแก้วทันก่อนแก้วจะล้มแล้วเดินไปดูภาพด้วยกันแล้วหยอกล้อแซวกับแก้วอ
ย่างถูกคอ ปกติโทโมะเป็นแค่คนดูแลงานแต่ไม่เคยลงไปจัดการเองแม้กระทั่งแต่งหน้านางแบบแบบ
นี้เลย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหล คืนนี้จะนอนบ้านมีนเพื่อเคลียงาน อ่าๆ แหม ย้ายมาอยู่กับพี่แท้ๆแต่ไม่ค่อยติดบ้านเลยนะ
เรา จ้า ไม่งอนก็ได้จ้าเข้าใจว่างานเยอะ งั้นแค่นี้ก่อนนะ บาย”ฟางที่ลงมาจากรถธามไทก็คุยกับเฟย์
เลยรู้ว่าคืนนี้เฟย์ไม่มานอนที่นี่
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหล อยู่ไหน อะไรนะไปกินข้าวกับแม่โทโมะ นี่แก้วทำไมไม่โทรบอกชั้นตั้งแต่แรก ชั้นอุตส่าห์
ไปตลาดซื้อกับมาตั้งเยอะแยะนะ ชั้นจะกินมั้ยเนี่ยยัยเฟย์ก็ไม่อยู่”ฟางรับสายแก้วก็ร้องเมื่อแก้ว
ขอตัวไปทานข้าวเย็นกับแม่โทโมะและโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหลอะไรนะ คืนนี้ไปกินข้าวกับแม่ อ่าเคๆ งั้นวันนี้ชั้นไปกินข้าวข้างนอกนะ เพราะแกไม่อยู่ไม่มี
คนล้างจาน”ป๊อปปี้พูดแล้วเตรียมตัวออกไปที่ร้านของแคท
 
 
 
 
 
โครม
 
 
 
 
ป๊อปปี้วางสายก็ตกใจเมื่อได้ยินเสียงดังมาจากบ้านฟาง
 
 
 
 
 
“โอ๊ย เจ็บๆ เฟย์นะเฟย์เอาหม้อไว้สูงทำไมเนี่ย”ฟางร้องเพราะตกมาจากเก้าอี้เมื่อจะไปเอาหม้อชั้น
บน
 
 
 
 
 
 
“ฟาง เป็นอะไรเนี่ย มาๆลุกๆ”ป๊อปปี้รีบเข้ามาเจอฟางล้มในครัวก็ประคองขึ้นมา
 
 
 
 
 
“โอ๊ยเจ็บ เบาๆสินาย”ฟางร้องเมื่อพบว่าข้อเท้าตัวเองแพลง ป๊อปปี้จึงตัดสินใจอุ้มฟางมาที่โซฟา
 
 
 
 
 
 
“เธอเนี่ยนะ นี่หิวถึงขั้นคุมตัวเองไม่อยู่แล้วจะพังบ้านเลยรึไง”ป๊อปปี้แกล้งแซว
 
 
 
 
“นี่ ชั้นไม่ใช่ยักษ์นะยะที่ชั้นล้มเพราะว่าชั้นไปเอาหม้อมาจะอุ่นแกง”ฟางพูด“อ้าวทำไมไม่ใช่แก้
วอ่ะ”ป๊อปปี้ถาม
 
 
 
 
“ก็แก้วดันไปกินข้าวกับแม่โทโมะนิ ส่วนเฟย์ก็ไปนอนบ้านมีนบอกว่าจะคุยร้านที่ที่จะเปิดไม่มีใครอยู่
บ้านหรอก”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“ว้าว โทโมะกับแก้วไปกินข้าวกับแม่โทโมะ นี่มันยังไงเนี่ยๆ”ป๊อปปี้นึกถึงพูดก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“บ้า คู่นั้นเค้าไปทำงานด้วยกันไม่ใช่หรอ นี่ชั้นไม่เป็นไรแล้ว นายรีบไปทำงานเถอะเดี๋ยวคุณแคทขา
เค้าจะทนคิดถึงนายไม่ไหว”ฟางพูดแล้วลุกหนีแต่ต้องล้มลงไปที่โซฟาตามเดิม
 
 
 
 
 
 
“นี่ เจ็บเท้าอยู่มานี่เดี๋ยวชั้นดูข้อเท้าให้”ป๊อปปี้พูดแล้วก้มลงค่อยๆถอดรองเท้าแตะในบ้านของฟาง
ออกก่อนจะรีบไปหยิบน้ำแข็งมาประคบและหายามาทาให้ฟาง ฟางมองแล้วนึกถึงตอนที่คบกันที่
ป๊อปปี้เคยนวดเท้าให้เธอตอนเท้าแพลง
 
 
 
 
 
 
“ขอบใจนะ”ฟางที่เห็นป๊อปปี้นวดเท้าให้เธอจนค่อยยังชั่วก็ขอบคุณ
 
 
 
 
 
“นี่ไม่ต้องเลย เดี๋ยวชั้นทำกับข้าวให้ แค่เอาแกงไปอุ่นแล้วก็แกะกับข้าวที่ซื้อมาเพิ่มใช่ม้ะ”ป๊อปปี้
ห้ามฟางที่จะทำงานก่อนจะเดินเอากับข้าวไปแกะใส่จานให้ฟาง แล้วพยุงฟางไปที่โต๊ะอาหาร
 
 
 
“นี่ไม่ไปทำงานหรอน่ะ”ฟางถาม
 
 
 
 
“เออใช่ เดี๋ยวมานะ”ป๊อปปี้นึกได้ก่อนจะโทรไปหาแคท
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหลแคท วันนี้ผมขอลา1วันนะครับ มีปัญหาที่บ้านนิดหน่อยครับ ครับเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะเล่นเพิ่ม
ให้นะครับ”ป๊อปปี้ออกมาโทรหาแคทก่อนจะขอลา1วัน“นี่นายไม่ต้องมาอยู่เป็นเพื่อนชั้นก็ได้ ชั้นอยู่
ได้”ฟางรีบพูดเมื่อป๊อปปี้เดินเข้ามา
 
 
 
 
 
 
“เหอะ อย่างเธอ กลัวผีก็กลัว ทำอะไรก็ซุ่มซ่ามตลอด นี่ยิ่งไม่มีใครอยู่บ้านด้วย บ้านคงพัง ชั้นอยู่นี่
ล่ะดีแล้ว จะได้ดูด้วยว่าเธอทำข้าวของในบ้านลุงช้างพังตรงไหนได้ เผื่อลุงแกกลับมาชั้นจะ
ฟ้อง”ป๊อปปี้พูดแต่ก็ยังคงความกวนไว้
 
 
 
 
 
 
“เชอะ จับผิดกันนี่ อ่ะๆ ถือว่าเป็นการขอบคุณที่นายช่วยชั้นวันนี้ และอีกอย่างชั้นก็ซื้อมาเยอะ นาย
น่ะมากินข้าวด้วยกันสิ”ฟางพูดชวนป๊อปปี้มากินข้าวด้วย ก่อนที่ทั้งคู่จะนั่งทานข้าวด้วยกันไป เถียง
กันไป หัวเราะกันไป
 
 
 
จัดให้ครบ3คู่ในตอนเดียวเลยน้า สงสัยจะมีลุ้นก็โทโมะแก้วเนี่ยล่ะมั้งที่รักกันก่อนเพื่อน