Hello soul mate

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตรงนี้นะคะจะเป็นบ้านเช่าจะอยู่ด้านหลังบ้านของลุงของเฟย์ เป็นบ้านชั้นเดียวค่ะมี1ห้องนอน
1ห้องน้ำ ถ้าอยู่2คนคงไม่ค่อยอึดอัดอะไรมาก ถ้ามีอะไร ก็ไปเรียกพวกเราที่บ้านใหญ่นะคะ ยังไงก็
คนรู้ๆจักกัน”เฟย์เดินแนะนำบ้านและพูด
 
 
 
 
 
“งั้นดีเลยเฟย์ พี่อ่ะหิวข้าวมากเลยนะ ที่บ้านมีอะไรให้กินมั้ยอ่ะ”ป๊อปปี้ได้ทีรีบเดินมาหาเฟย์
 
 
 
 
“ไม่มี และก็ไม่ให้กิน ถ้าอยากกินมากนะ ชั้นจะจุดธูปส่งไปให้”ฟางรีบดึงเฟย์ออกห่างแล้วว่า
 
 
 
 
“นี่เธอชั้นไม่ใช่พี่นะ อะไรกัน เป็นเจ้าของบ้านประสาอะไร กับข้าวก็ไม่มีให้กิน”ป๊อปปี้บ่น
 
 
 
 
 
 
“เอาน่าแก เมื่อกี้ชั้นเห็นในครัวมีหมูทอดตั้งเยอะแยะพวกเราอ่ะกินไม่หมดหรอก แกอ่ะแบ่งๆให้เค้า
กินหน่อยก็ได้นิ มีน้ำใจหน่อยๆ”แก้วพูดแล้วกินหมูทอดที่เอามาจากในครัวทั้งจาน
 
 
 
 
 
“ใช่ นี่จะใจดำกินแค่คนเดียวรึไง ระวังนะ มันจะอ้วนออกขา แล้วอ้วนขึ้นหน้า”ป๊อปปี้พูดแล้วหยืบหมู
ทอดจากแก้วมากิน
 
 
 
 
 
 
“นี่ อย่ามาปากเสีย ไม่ให้กินก็ไม่ให้กินสิ นี่กุญแจบ้านเอาไปเลย”ฟางหงุดหงิดแล้วยัดกุญแจบ้านใส่
มือก่อนจะเดินหนีไป
 
 
 
 
 
 
“พี่สาวเรานี่ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไปเลยนะ นี่มีแฟนใหม่ไปรึยังเนี่ย”ป๊อปปี้พูดเมื่อมองตามฟางที่
ออกไป
 
 
 
 
 
“รายนั้นนะพี่ป๊อป ทำงานแถมแต่งตัวเชยอย่างป้า นี่ยังดีที่ถอดแว่นป้าๆนั่นแล้วเนี่ย”เฟย์พูดก่อนจะ
หัวเราะกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ดูกินเข้า มันเยิ้มแบบนั้นไม่กลัวอ้วนรึไง”โทโมะมองแก้วแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
“นี่ คนเราจะไปตั้งกฏเกณฑ์อะไรมากมายกับชีวิต กินเราก็กินไปสิ อร่อยจะตาย”แก้วเห็นโทโมะพูด
ก็สวนกลับ
 
 
 
 
“แต่กินแต่ของทอดของมันแบบนี้เดี๋ยวก็ได้ตายไวน่ะสิ ควรหาอะไรที่เป็นประโยชน์ให้ตัวเองบ้าง
สิ”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
“โอ้ย นี่นายเพื่อนนายนี่เป็นครูรึว่านายแพทย์รึเปล่าเนี่ยบ่นจัง”แก้วรำคาญโทโมะก็หันไปถามป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“เอาน่ารายนี้เป็นหนุ่มเฮลตี้เข้าฟิตเนส สเปคเกย์อย่าสนเลย กินต่อๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วนั่งกินหมูทอด
กับแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วนะแก้ว ยกหมูทอดไปกินกับบ้านนั้นทำไมก็ไม่รู้ ทอดใหม่ก็ได้”ฟางเดินบ่นกลับมาที่บ้าน
 
 
 
 
 
“จะทำกับข้าวหรอครับ ผมช่วยนะครับ”โทโมะเดินออกมาได้ยินฟางบ่นก็พูด
 
 
 
 
“เอ่อ จะดีหรอคะ ฟางว่าวันนี้เป็นวันแรกที่โทโมะมาอยู่บ้าน เดี๋ยวฟางโชว์ฝีมือเองค่ะ แล้วโท
โมะเนี่ยชอบทานอะไรเป็นพิเศษรึเปล่าคะ”ฟางถามโทโมะ
 
 
 
 
 
“ช่วงหลังนี่ผมเน้นทานแต่พวกผักผลไม้น่ะฮะ พวกของทอดๆถ้าจะกินก็กินได้นะครับ แต่คงจะต้อง
ไปเข้าฟิตเนสนานหน่อย”โทโมะพูดพลางช่วยฟางทำอาหารในครัว
 
 
 
 
“โอ้โห โทโมะฟางพึ่งเห็นผู้ชายรักสุขภาพนะ ที่ทำงานฟางน่ะมีแต่พวกอ้วน ไม่ก็ปาร์ตี้ดื่มเหล้าสูบ
บุหรี่จัด”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“ความจริงโทโมะก็ดื่มเหล้าล่ะ แต่ไม่ค่อยดื่มเยอะ พอไปปาร์ตี้ได้”โทโมะพูด
 
 
 
 
“แต่เท่าที่ดูโทโมะก็ดูใช้ได้เลยนะ รักสุขภาพแบบนี้ต้องมีวินัยในตัวเองมากแน่ๆ”ฟางชื่นชม
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้าๆ ชมกันไปๆ กับข้าววันนี้คงจะหวานน่าดู”ป๊อปปี้เดินเข้ามาพร้อมกับแก้วและเฟย์ก็พูด
 
 
 
 
“นี่ใครเชิญเข้าบ้านยะ ออกไปเลยนะ”ฟางออกปากไล่ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“เอ้าได้ไง ทีโทโมะเพื่อชั้นนี่เธอยังพาเข้าบ้านได้ นี่เดี๋ยวนี้เลิกเป็นป้าละพาผู้ชายเข้าบ้านแล้วรึ
ไง”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
 
“นี่ ชั้นไม่ใช่ป้านะ แล้วจะพาผู้ชายเข้าบ้านแล้วมันหนักหัวใคร ไปเลยนะ ออกไปจากบ้านลุงชั้นเลย
ไม่งั้นเจอกระทะฟาดรับขวัญเข้าบ้านใหม่แน่”ฟางพูดขู่แล้วง้างกระทะที่กำลังจะทำอาหารใส่ฟาง
 
 
 
 
 
“ไรเนี่ยไปก็ได้ กินข้าวข้างนอกก็ได้ใครจะไปอยากกิน คนอะไรทำกับข้าวไม่เห็นอร่อยสักนิด”ป๊อปปี้
พูดแล้วเดินออกไป
 
 
 
 
 
“เออ ไปเลยนะ ชั้นทำกับข้าวชั้นก็ไม่อยากให้นายกินเหมือนกันย่ะ”ฟางว่าไล่หลัง
 
 
 
 
 
 
“โอ้โห บ้านนี้ดุเดือดดีจัง ทำกับข้าวไปนะเดี๋ยวชั้นรอกิน”แก้วพูดแล้วเดินไป โทโมะมองแก้วแล้ว
ส่ายหน้า
 
 
 
 
 
“ฮัลโหล อะไรนะเห็นเขื่อนอยู่ที่ผับกับสาวอื่นหรอ”เฟย์รับโทรศัพท์เพื่อนแล้วโวยวายออกไป
 
 
 
 
 
“เห้อ รายนี้ปากบอกว่าเลิกๆแล้วสุดท้ายก็ยังร้อนใจเหมือนเดิม”ฟางมองเฟย์ที่โมโหเรื่องเขื่อนก็ขำ
 
 
 
 
 
“ก็คนมันรักนี่ฮะ อ้อ โทโมะถามอะไรฟางหน่อยสิ ทำไมฟางกับป๊อปถึงไม่ลงรอยกันแบบนี้อ่ะ”โท
โมะถาม
 
 
 
 
“เออ ฟางกับป๊อปเคยเรียนมหาลัยเดียวกันน่ะ แล้วไม่ค่อยจะลงรอยกันเท่าไหร่ เอ่อ ไม่ต้องไป
สนใจหรอก นี่จ้า เตรียมกระทะให้แล้ว เดี๋ยวฟางต้มจืดอีกละกัน”ฟางพูดแล้วเปลี่ยนเรื่อง ก่อนจะทำ
อาหารกับโทโมะไปหัวเราะไป
 
 
 
 
 
 
 
“ไหน เขื่อนอยู่ไหนมีน”เฟย์เดินเข้ามาที่ผับแล้วถามเพื่อนสาวทันที
 
 
 
 
“โน่นแก ชั้นเห็นนัวเนียกับสาวชั้นบน แกต้องใจเย็นๆหน่อยนะ เพราะดูเหมือนว่าสาวคนนี้จะมี
อิทธิพลอยู่เหมือนกันเพราะเมื่อกี้บอกการ์ดในผับสั่งปิดชั้น2เลย”มีนพูด เฟย์ไม่ฟังเดินขึ้นไปแล้ว
ผลักการ์ดที่กันหน้าบันไดชั้น2ไปพ้นๆทาง
 
 
 
 
 
“เนยจ๋า ขอหอมหน่อยสิ”เสียงของเขื่อนกับลังจู๋จี๋กับสาวอื่นทำให้เฟย์เดือดจัดคว้าถังน้ำแข็งตรงไป
หาเขื่อน
 
 
 
 
 
ซ่า
 
 
 
เฟย์สาดถังน้ำแข็งใส่คนทั้งคู่ที่นัวเนียกันที่โซฟา
 
 
 
 
“กรี้ด นี่มันอะไรกัน นังบ้านี่มันเป็นใคร มาเอาตัวนังบ้านี่ออกไปที”เนยลุกขึ้นมากรีดร้องก่อนจะ
โวยวายสั่งการ์ดในผับ
 
 
 
 
 
“ไม่ต้อง ชั้นแค่มาตามคนของชั้น นี่นายทำแบบนี้กับชั้นอีกแล้วนะเขื่อน”เฟย์ว่าการ์ดที่จะมาจับเธอ
ก่อนจะว่าเขื่อน
 
 
 
 
“แล้วไง ชั้นจะทำแบบนี้กับใครยังไงก็ได้เธอไม่เห็นจะเกี่ยว อย่าลืมสิ เราเลิกกันแล้ว”เขื่อนพูด
อย่างไม่แคร์แล้วยิ้มร้ายๆใส่ๆเฟย์ เฟย์สะอึกนึกถึงตอนเช้าที่บอกเลิกกับเขื่อน
 
 
 
 
“แหม คงจะคัน เอ้ย ฮอตมากสินะถึงกลับต้องรีบหาสาวมารับอารมณ์ไวมาก ไม่ทันข้ามวัน”เฟย์ย้อน
กลับใส่เขื่อน ก่อนจะถอดแหวนคู่ที่เขื่อนเคยให้ปาใส่หน้าเขื่อน
 
 
 
 
 
 
“อ้อ นี่คือทิ้งท้ายนะ แหวนกระจอกราคาถูกจากคนกะล่อน ไม่จำเป็นต้องเก็บ”เฟย์ว่าแล้วเดินออก
ไป เขื่อนมองเฟย์ที่ปาแหวนเงินที่ตัวเองเคยสวมคู่กันใส่เขื่อนก็จุกที่อกที่เฟย์ดูถูกตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้เขื่อนก็โสดถาวรแล้ว ไม่เศร้านะคะเขื่อน เดี๋ยวเนยจะดูแลรักษาแผลใจเขื่อนเอง”เนยรีบ
ปลอบใจเขื่อนทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“เหอะ ไม่ทันข้ามวันก็มีคนอื่น ไอ้เลว ไอ้ชั่ว เลิกๆไปก็ดี นายมีใหม่ได้ชั้นก็มีได้โว้ย”เฟย์เดินออก
มาจากผับแล้วเดินเตะโน่นเตะนี่เพื่อระบายอารมณ์ออกมา
 
 
 
 
โป้ก
 
 
 
“โอ๊ย”เฟย์เตะกระเป๋าน้ำอัดลมกระเด็นไปใส่ใครคนหนึ่ง
 
 
 
 
 
“ขอโทษค่ะคุณ ขอโทษ เมื่อกี้ชั้นไม่ได้ตั้งใจ อ้าว โอปป้า”เฟย์รีบวิ่งไปหาคนที่ถูกเธอเตะกระป๋อง
ใส่แล้วพูด
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรหรอกครับๆ อ้าว เฟย์”จงเบพูดแล้วเงยหน้ามองพบว่าผู้หญิงที่เตะกระป๋องใส่เขาคือเฟย์
 
 
 
 
 
 
 
“โอปป้า กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เฟย์คิดถึงโอปป้าที่สุดเลย”เฟย์ดีใจกระโดดกอดจงเบทันที เพราะ
สมัยเรียนจงเบคือรุ่นพี่ของเฟย์และเขื่อน แต่ได้ทุนไปเรียนต่อที่เกาหลีเลยไม่ได้เจอกันนานมาก
 
 
 
 
 
 
“กลับมาได้อาทิตย์กว่าแล้วจ้ะ ละนี่เขื่อนไปไหนล่ะถึงทิ้งให้เฟย์มาเที่ยวคนเดียวแบบนี้ มันอันตราย
รู้มั้ย”จงเบลูบผมเฟย์ด้วยความเอ็นดูก่อนจะถามถึงเขื่อน เพราะรู้ว่าเขื่อนและเฟย์เป็นแฟนกัน
 
 
 
 
 
“เลิกกันแล้ว อย่าไปพูดถึงเลย”เฟย์นิ่งคิดถึงภาพเมื่อกี้ก็พูด
 
 
 
 
 
“เอ๋ คู่รักหวานแห่งปีเลิกกันแล้วงั้นหรอ มีอะไรบอกพี่มั้ยเฟย์”จงเบร้องออกมาเพราะจำได้ว่าเฟย์
และเขื่อนรักกันมาก
 
 
 
 
“ไม่ต้องพูดถึง โอปป้า อย่าพูดถึงคนเลวๆแบบนั้น เฟย์ไม่อยากจำ”เฟย์อัดอั้นมาตั้งแต่เช้าก็ร้องไห้
ปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายจงเบและกอดชายหนุ่มเพื่อหาที่พึ่งทางใจในตอนนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะเลิกขำได้รึยังวะ ไอ้เพื่อน”ป๊อปปี้มองเคนตะเพื่อนของเขาอีกคนที่ขำชายหนุ่มไม่เลิก
 
 
 
 
“เอ้าก็มันขำนิเพื่อน โดนพ่อแม่ไล่ออกจากบ้านไม่พอ หาบ้านเช่าดันไปเช่าบ้านลุงของแฟน
เก่า”เคนตะขำไปพูดไป
 
 
 
“พูดมากน่าข้าวน่ะกินไปเลยป่ะ”ป๊อปปี้รำคาญรีบเอาเนื้อย่างที่นั่งย่างด้วยกันเสร็จยัดปากเคนตะ
 
 
 
 
 
“โอ้ย ร้อนๆ ยัดมาได้ไงวะ”เคนตะร้องแล้วรีบกินน้ำ
 
 
 
 
“เอ้า อยากขำดีนักต้องโดน”ป๊อปปี้ยักไหล่ไม่แคร์
 
 
 
 
“โอ้โห เช่าบ้านอยู่ข้างๆกัน งานนี้ก็มีรีเทิร์นสิเพื่อน”เคนตะที่ดื่มน้ำเสร็จก็รีบแซว
 
 
 
 
 
“ไม่มีวัน เรื่องชั้นกับฟางมันเป็นอดีตมานานแล้วโว่ย เราน่ะต่างกันมาก”ป๊อปปี้พูดพลางส่ายหน้า
 
 
 
 
“เอ้าต่างกันละเพื่อนไปเป็นแฟนกันได้ไงวะครับ เมื่อก่อนฟางยิ่งใส่แว่นจ๋าแล้วแกก็เท่ซะ”เคนตะพูด
ถึงเรื่องเก่าๆ
 
 
 
 
 
 
“เงียบเถอะไอ้เคนตะ อย่ามาพูดเรื่องเก่าๆเลย ยัยนั่นน่ะจู้จี้จุกจิก ไม่เข้าใจในตัวชั้น เลิกกันน่ะดีแล้ว
และมันไม่มีวันรีเทิร์นแน่นอน”ป๊อปปี้รีบพูดพลางนึกถึงช่วงเวลาที่คบกัน มีความสุขก็จริง แต่เมื่อเขา
และฟางมองมุมมองความรักและอนาคตแตกต่างกันมาก มันก็ควรที่จะต้องเลิกรากันไปแบบนี้
 
 
 
 
 
“หรอครับเพื่อน อ่ะๆ ไม่รีก็ไม่รี กินๆ”เคนตะมองป๊อปปี้สักพักแล้วพูดก่อนจะคีบเนื้อย่างให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรน่ะฟาง”แก้วที่อาบน้ำเสร็จแล้วเห็นฟางมองรูปคู่ที่ป๊อปปี้และฟางเคยถ่ายด้วยกันสมัยเรียนมหา
ลัย
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไม่มีอะไร ว้าย แก้ว เอามา”ฟางพูดแต่ช้าไปเมื่อแก้วเอารูปนั้นมาดู
 
 
 
 
 
“โอ้โหแกเคยคบกับป๊อปปี้คนเช่าบ้านคนนี้นิ ว้าว จะรีเทิร์นกันป้ะๆ”แก้วแซว
 
 
 
 
 
“ไม่มีวัน ผู้ชายเหลาะแหละทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป้นอัน ไม่มีอนาคตแบบนั้นไม่มีวันหรอกที่ชั้นจะรี
เทิร์น”ฟางรีบพูดก่อนจะเดินหนีลงมาชั้นล่างเพื่อหาน้ำดื่ม
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
เหมือนเสียงกุกกักและเหมือนมีอะไรหล่นหน้าบ้านฟางรีบคว้าไม้กวาดออกไป
 
 
 
 
 
“โอย บ้านนี้ทำไมกำแพงสูงงี้วะ”ป๊อปปี้พูดพลางเอามือลูบก้นตัวเองเบาๆ
 
 
 
 
 
“แก ไอ้หัวขโมย นี่แน่ะๆ”ฟางพุ่งเข้ามาเอาไม้กวาดไล่ฟาดป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“โอ้ย ยัยบ้า ดูบ้างสิ นี่ชั้นเอง”ป๊อปปี้ร้องห้าม
 
 
 
 
“นายเองหรอ ทางเข้าดีๆทำไมไม่เข้ายะ”ฟางชะงักแล้วรีบว่าป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ไม่จำเป็น เพราะชั้นไม่อยากจะพึ่งเธอ ยัยป้า”ป๊อปปี้พูดกวนๆ ฟางหมั่นไส้แล้วจะง้างไม้กวาดฟาด
 
 
 
 
 
“ทำตัวลับๆล่อๆปีนบ้านคนอื่นแบบนี้หยั่งกะโจร ต่อให้เป็นคนเช่าบ้านก็เหอะ มันน่าจับไปโรงพัก
ซะ”ฟางรีบว่า
 
 
 
 
 
“นี่จะบ้ารึไง โจรอะไรจะหล่อ เท่ สมาร์ทแบบนี้ เธอนี่ควรกลับไปใส่แว่นนะ ยัยป้า”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
“ใส่แล้วก็ดีนะ จะได้เห็นชัดๆว่า ผู้ชายคนนี้น่ะมันไม่ได้เรื่องแค่ไหน”ฟางว่าแล้วเดินหนี
 
 
 
 
 
“โธ่ ชั้นน่ะไม่ใช่ไม่ได้เรื่อง แต่มันเป็นสไตล์ ป้าอย่างเธอไม่มีวันเข้าใจหรอก”ป๊อปปี้ว่าไล่หลังแล้ว
เดินกลับเข้าบ้านไป
 
 
 
 
 
 
เลิกกัน งานนี้บอกเลยว่ารีเทิร์นกันยากแน่นอน555555
 
 
เพราะมือที่3ที่4กำลังทยอยมาขัด ไม่ต้องห่วงมีทุกคน 
 
 
ฝากฟิคเรื่องใหม่หน่อยน้าาา