ความรักคือความเข้าใจ....

Past James

"เรื่องมันมีอยู่ว่า เราเคยเจอผู้ชายคนหนึ่งแก่กว่าเรา 1 ปี เขาชื่อพี่ธีม ตอนนั้นเราเฟรชชี่อยู่เลย พึ่งมารู้ว่าพี่เขาเป็นพี่ที่ใครๆก็รู้จักและในสังคมด้วย เราเข้าใจว่าต้องมีผู้หญิงมาติดแน่ แต่สุดท้ายพี่เขาก็มาสนิทกับฉันจนเราคบกัน ช่วงที่ผ่านมาเป็นเรื่องปกติที่จะได้ยินข่าวเป็นประจำเคยได้ยินข่าวนี้ป่ะ" เธอหันมาหาผม

"เหอะ เราไม่รู้อะไรหรอก ไม่ต่อยสนใจเรื่องนี้ เราคิดว่ามันไร้สาระ" ผมพูด

"ดีแล้วหละ"

"ต่อจากนั้นมาไม่นานเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป จนสุดท้ายเขาก็บอกเลิก...ฉัน" เธอพูดพร้อมน้ำตาไหล ผมรู้สึกว่าเวลาที่นำ้ตาเธอไหล ผมอยากจะเข้าไปปลอบเธอแต่ก็ไม่กล้า ผมเลยแค่บอกว่า

"เบล..ไม่เป็นไรหรอก เขาคงคิดผิดมาเลยแหละที่เลิกคบเบล เบลทั้งน่ารัก สวย แถมใจดีกับเด็ก เมื่อกี้เราพึ่งเห็นเองนะ เบลซื้อลูกโป่งให้เด็กด้วย"

"ขอบใจนะ ที่เป็นกำลังใจให้เรา" เธอหันมาทั้งนำ้ตา เธอปาดน้ำตาลวกๆ แล้วก้มหน้าหยิบอะไรบ้างอย่างจากกระเป๋า

"อ่ะเราให้" เธอยื่นขนมกล่องนึงมาให้ เป็นป๊อกกี๊รสช๊อกโกแลต 

"เอามาให้เราทำไมอ่ะ จะให้เราแกะให้เหรอ"

"ป่าว เราจะให้ พอเจอคนที่ใช่ก็ให้เขาเลยนะ"

"..." ผมงงอยู่สักพัก

"มันสามารถเป็นของแทนใจได้ด้วยนะ ช๊อกโกแลตเป็นของที่ให้สำหรับวันวาเลนไทน์ เราไม่ต้องให้วันวาเลนไทน์ก็ได้ ถ้าเธอเป็นคนที่ใช่ก็ให้เขาไปเลย" เธออธิบาย ผมได้แต่ยิ้มๆและเอาขนมมากับเธอ

"งั้นเรากลับบ้านกันเถอะ"

ตอนนี้ก็ใกล้ถึงบ้านแล้วผมกับเบลนั่งอยู่บนรถคุยกันเรื่อยเปื่อยจนมาถึงบ้าน ผมและเธอเดินเข้ามาในบ้านแล้วเจอผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ คุยกับแม่ผม

"นั้นไงเจมส์" แม่ผมพูด

แล้วเธอก็หันมา

"เจมส์" เธอพูดขึ้นทำให้ผมรู้ว่าเธอเป็นแฟนเก่าเมื่อตอนที่เรียนอยู่ด้วยกัน

"ปิเก้"

Past Bella

เขาเดินเข้าไปหาผู้หญิงอีกคนหนึ่ง แล้วคุยกันตามประสาเพื่อนหรือแฟนเก่า

"เบลนี้ปิเก้"

"อือ สวัสดีค่ะ"

"ค่ะ"เธอยิ้มพร้อมพูด

"นี้เป็นไงบ้างไม่เจอกันเป็นปี" เขาจับมือเธอแล้วมานั่งที่โซฟา

"เออ งั้นแม่ไปก่อนนะ"แม่เจมส์พูด แล้วเดินออกไป ฉันพูดขึ้น

"คุณน้าค่ะมีอะไรให้เบลช่วยมั้ยค่ะ"

"ไม่ต้องหรอกจ๊ะ แล้วทานอะไรมารึยังหละ"

"ยังเลยค่ะ แต่ไม่เป็นไรนะค่ะเบลไม่ค่อยหิว เดี๋ยวเบลขอตัวไปอาบนำ้ก่อนนะค่ะ"

คุณน้าพยักหน้า ฉันเลยเดินขึ้นห้องไป โอ๊ยทำไมมันเซ็งอย่างนี้เนี่ยเบื่อจริงๆเลย เห็นหยิกแก้มไปหยิกแก้มมา ทำไมฉันต้อง โอ๊ย!!พอๆๆเลย เข้าห้อง อาบนำ้ นอน