ความรักคือความเข้าใจ....

"ติ่ง...ติ๊ง" เสียงโทรศัพท๋ของใครก็ไม่รู้ดังขึ้นมา ปากของฉันกับเขาแตะเฉียดกันนิดเดียว เรารีบผละออกจากกัน

ฉันยื่นโทรศัพท์ให้เขา ที่ฉันแย่งมา

"อ่ะ"

"อือ"เขาพูดแล้วเหล่มองหน้าฉัน และก็ไปรับโทรศัพท์

Past James

ไอเจมส์!!! แกจะทำอะไรว่ะเมื่อกี้ โทรศัพท์มารับก่อนละกัน

"ฮัลโหลครับ"

(เจมส์ป่าว นี้พี่มิวเองนะ)

"อ้าวพี่มิว สวัสดีครับ มีปัญหาอะไรเหรอ" พี่มิวมีเชื้อพระวงศ์เลยเเป็นที่รู้จักกันมากเลย

(คือพี่จะถามว่า..รู้จักหม่อมหลวงราณีมั้ย)

Past Bella

คุยกับใครอ่ะได้ยินแว่วๆเอง พี่มิวเหรอชื่อคุ้นๆนะ อ๋อจำได้และพี่มิวสุดสวย สุดใจดีของเราอยู่มหา'ลัยเดียวกันกับเราด้วยนี้หน่า รึว่าที่พี่มิวโทรมาจะเป็นเรื่องฉัน โอ๊ย!ตานแน่เลย ฉันไม่อยากใหัใครรู้ว่าฉันมีเชื้อพระวงศ์เหมือนพี่มิวเขาอ่ะ

เขาคุยเสร็จเขาก็เดินมาหาฉันแล้วถามขึ้น

"เบลรู้จักหม่อมหลวงราณีมั้ย" น่านว่าแล้ว หม่อมหลวงราณียืนอยู่ตรงหน้านายไง

"เอ่อ เราไม่รู้จัก แล้วเจมส์รู้จักเหรอ"

"หึเราก็ไม่รู้จัก สงสัยเป็นน้องสาวพี่มิวแหละมั้ง"

"อ่าว เจมส์รู้จักพี่มิวด้วยเหรอ"

"รู้สิ พี่เขาเป็นถึงดาวมหา'ลัย ใครจะไม่รู้จักอ่ะ"

"อือเหรอ งั้นเรากลับบ้านกันดีกว่ามั้ย" ฉันพูด เพราะไม่อยากคุยและเดี๋ยวยาว

ระหว่างทางกลับบ้านเงียบกว่าเดิมอีก เงียบกว่าตอนมาอีกนะเนี่ย ฉันเลยขอหลับก็แล้วกัน

Past James

ผมขับรถไปดูข้างนอกไป เดี๋ยวก็รถติด เฮ่อ..เหนื่อย ผมหันไปอีกทีก็เห็นเธอไปแล้ว ตอนหลับก็น่ารักดีเหมือนกัน

ผมขับรถมาที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง นี้ก็เริ่มเย็นแล้วบรรยากาศเลยดี ผมลงก่อนเธอผมเดินมาที่เก้าอี้ที่ใกล้รถที่สุดแล้วนั่งไปเรื่อยๆ จนเหนื่อยและหลับไป 

Past Bella

ฉันตื่นจากความฝันขึ้น แล้วที่ที่นั่งคนขับ เจมส์ไปไหนอ่ะ ฉันลงมาจากรถนี้ไม่ใช่บ้านเจมส์หนิ นร้สวนสาธารณะที่ฉันเคยมาตอนเด็กๆ ฉันได้ยินเสียงเด็กไห้จากข้างหลัง ฉันเดินไปดูก็เห็นว่า ลูกโป่งเธอติดอยู่บนต้นไม้

"หนูจ๊ะมีอะไรึป่าว"

"ลูกโป่งหนู ฮือๆ"

"โอเคมันติดใช่มั้ย มาเดี๋ยวพี่พาไปซื้อ"

ฉันจูงมือน้องหนูไปที่ร้านแห่งหนึ่ง ที่นี้ขายทั้งของกินของเล่น ฉันเดินไปหยิบถุงลูกโป่งแล้วไปจ่ายเงิน เดินออกมา

"เดี๋ยวเป่าให้นะค่ะ" เธอพยักหน้าตอบ แล้วฉันก็ที่เป่าที่มากับถุงลูกโป่งขึ้นสูบล ได้แล้วหนึ่งอันแล้วก็เอาเชือกมาผูกไว้

"นี้จ๊ะ"

"ขอบคุณค่ะ"แล้วเธอก็เดินไปหาผู้หญิงอีกคน เป็นแม่ของเด็กน้อยแหละ ฉันอมยิ้มแล้วมาหาเจมส์ที่นอหลังพิงต้นไม้อยู่

"เจมส์ตื่นยัง" ฉันเดินเข้าสกิดไหล่ ไม่ตื่นอ่ะ งั้นฉันหยิกแก้มเขาเขาเริ่มรู้สึกตัวแล้ว ฉันเลยหยิกต่ออีกครั้ง จนเขาตื่นขึ้นมา

"เบลปลุกเราทำไมเนี่ย"

"ก็ดูสิมันจะหกโมงครึ่งแล้วนะ"

"อ่าวเหรอ ขอโทษที"เขากำลังจะลุกแต่ฉันบอกให้เขาหยุด

"หยุดก่อน ขอนั่งแปปนึง"

"เอาสิ"

"เบลมีเรื่องจะเล่าใหัฟัง ฟังป่ะ"

"ฟังดิ"

"เรื่องมันมีอยู่ว่า........"

เบลจะเล่าเรี่องอะไรติดตามต่อ ตอนหน้าค่าาา