ความรักคือความเข้าใจ....

Past James

เธอเดินออกมาจากบ้านแล้วเดินขึ้นรถผม ผมเลยขึ้นรถเลย บรรยากาศภายในรถดูเงียบมาก เธอไม่พูดอะไรได้เงียบ ผมเลยชวนเธอคุย

"เบล"

"หือ"

"เบลเรียนอยู่ปีไหน"

"เรียนอยู่ปี 3"

"เห้ย ปีเดี๋ยวกันกับเราเลยอ่ะ"

"อือ แล้วเจมส์เรียนอยู่ไหนอ่ะ"

"ม.รังสิต"

"เหรอ อืมดีจัง"

ผมขับรถมาถึงหน้าห้างห้างหนึ่งแล้วจอดอยู่ในอาคาร แล้วเดินลงพร้มกับเธอ ผมว่าเธอเป็นคนที่สวยขนาดไม่แต่หน้ายังน่ารักเลย 

"เจมส์"

"ห๊ะ!"

"เบลว่า เราเข้าร้านนี้ดีมั้ย เบลเห็นเสื้อผ้าน่ารักดี"

"ครับ ตามใจคุณเลย"

เบลเดินเข้าไปในร้าน ไปเลือกชุดผมก็เลยนั่งอยู่ข้างนอกไม่อยากเข้าไป จนสุดท้ายเธอก็เดินออกมาตามผม

"เจมส์เข้ามาดูชุดใหัเราหน่อยเร็ว"

"ไม่เอาอ่ะ" ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นแต่แล้วเธอดึงโทรศัพท์จากมือผมไป

"เบลเอามา" ผมพยายามเอื้อม แต่เธอก็เก็บใส่กระเป๋าไปเรียบร้อย

"นายตัองมาดูให้เราก่อนน้าาา" เธออ้อนได้น่ารักสุดๆแต่ก็ยังโกรธเรื่องโทรศัพท์

"ครับๆ ก็ได้"

เธอจูงมืผมเข้าไปในร้าน แล้วเธอก็เข้าห้องลองชุดไป

ผ่านไป 5 นาที

Past Bella

กว่าจะให้เข้ามาในร้านได้ โอ๊ย!ลำบากจริง

ผ่านไป 5 นาที

เสร็จแล้วค่าา ฉันเดินออกมาก็เจอเจมส์นั่งเซ็งอยู่ 555อยากได้โทรศัพท์คืนใช่มั้ยล้าา

"เจมส์..เป็นไงบ้าง"

ฉันพูดเขาก็เงยหน้าขึ้นมา แต่เขาไม่พูดอะไรได้แต่มองหน้าฉัน

Past James

สวยอ่ะ..เธอทำให้ผมเหมือนอยู่ในความฝัน เจ้าหญิงชัดๆ เธอใส่ชุดกระโปรงเดสดำสลับขาวลายขวาง สวยดีนะ

"เจมส์!!!"  เสียงนี้ทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์

"ห๊ะ"

"ชุดเป็นไงบ้าง"

"โอเคแล้ว"

"พี่ค่ะเอาตัวนี้ค่ะ"เธอเดินไปที่เคาว์เตอร์ แล้วก็ไปเอาชุดเก่ามาใส่ถุงกลับ

สักพักระหว่างเดินทางกลับผมเลยให้แวะกินกาแฟถ้วยหนึ่งแล้วค่อยกลับ พอมาถึงรถ เธอก็หยิบโทรศัพท์ของผมขึ้นมา

"อยากได้โทรศัพท์คืนรึป่าว"เบลพูด

"อยากดิ" ผมรีบคว้า แต่เธอเอาออกห่าง

"เบล"

"เราไม่ให้" จากนั้นเธอก็วิ่งรอบเลย แต่ยังไงผมก็มีวิธี ผมโอบเอวเธอเข้ามาหาตัวผม แล้วผมก็เอาตัวเธอพิงกับรถทำให้เจอหน้ากัน

แต่ทว่าผมเอาตัวเข้าไปใกล้กับเธอทำใหัจมูกเราชนกัน ตอนนี้ผมได้แต่มองหน้าเธอ ผมเริ่มหลงเสน่ห์เธอแล้วหละ

Past Bella

ตอนนี้ฉันสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ได้แต่มองเขา กลืนน้ำลายไปหลายอึกเลยอ่ะ

 ตายๆๆ สติกลับมาสักที 

ตอนนี้เขาก้มลงมาเรื่อยๆแล้วนะ ยัยราณี