ความรักคือความเข้าใจ....

Past James

น่ารักดีอ่ะ ขอบคุณเราด้วย เป็นผู้หญิงคนแรกนะเนี่ยที่เราจริงจังกับเขาได้ขนาดนี้ ถ้าเป็นคนอื่นจะเป็นมั้ยน้อ

'ขอบคุณนะนาย'ได้ยินคำนี้แล้วชื่นใจจังเลย ผมเดินลงมาก็เจอกับแม่ผมที่ยืนจ้องหน้าผมอยู่ ผมรีบหุบยิ้มทันที

"เป็นอะไรเนี่ยวันนี้ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แม่เห็นครั้งนี้ครั้งแรกนะเนี่ย"

"โห๋แม่ครับ  แล้ววันนี้แม่ทำอะไรกินครับ หอมมาแต่ไกลเชียว"

"วันนี้แม่ทำข้าวต้มหมู กินเลยมั้ยเดี๋ยวแม่ตักให้"

"ไม่เป็นไรครับผมตักเองได้"

ผมหยิบชามออกมา 2 ใบแล้วตักขึ้นมา เสร็จแล้วก็มาวางไว้ที่โต๊ะ และแล้วเธอก็เดินลงมาพอดี เธอใส่เสื้อเชิร์ตสีครีม กับกางเกงขาสามส่วน ผมยาวลงมาถึงบ่า สวยจังเหมือนเจ้าหญิงเลย

"มาทานข้าวเช้าจ๊ะหนู"

"ค่ะ"

เธอดึงเก้าอี้ออกมา แล้วนั่งกินอย่างกับผู้หญิงชาววังอย่างนั้นแหละ แล้วสักพักเธอก็พูดขึ้น

"คุณน้าค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องเมื่อวานนะค่ะ ที่ช่วยเปลี่ยนชุด ทำแผลให้"

"ไม่ต้องขอบคุณหรอกจ๊ะ นู้นไปขอบคุณเจมส์นู้น ช่วยอุ้มหนูกลับมาถึงบ้าน ทำแผลให้ด้วย แต่เรื่องชุดแม่จัดการเองแหละ"

เธอหันมามองผม และยิ้มหวานให้จากนั้นเธอก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ

"เจมส์เป็นไรอ่ะ..หูแดงเชียว"

เธอยื่นมือมาจับหูผม

"ป่าวไม่ได้เป็นอะไรหรอก"

Past Bella

"หนูชื่ออะไรหละ" เสียงของแม่เจมส์ดังขึ้นทำใหัหลุดออกจากภวังค์

"เอ่อ..หนูชื่อเบลล่าค่ะเรียกเบลเฉยๆก็ได้"

"จ๊ะหนูเบล"

"วันนี้ไปหาซื้อชุดกันป่ะ ใส่แต่ของพี่เรามันดูใหญ่เกินไปอ่ะ"

"อือๆก็ได้"ฉันตอบ นายนี้ก็น่ารักเหมือนกันนะ แต่ฉันคิดว่าฉันจะคิดจะมีรักอีกแล้วหละเดี๋ยวก็เจ็บอีก โอ๊ย!คิดแล้วเหนื่อยจริง

สักพักนึงฉันไปล้างชามกว่าจะล้างได้นายเจมส์ก็เอาแต่บอกว่า เดี๋ยวล้างเองไม่เป็นไร ฉันเลยบอกว่าล้างคนละใบจบ พอล้างเสร็จฉันมานั่งที่โซฟาแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกง

ตายหละ!!! สิบ Misscall จะโทรอะไรนักหนาเนี่ย ฉันเปิดขึ้นมาก็เจอแต่ของแม่และก็พรีม คงจะเป็นห่วงฉันมั้ง ฉันกดโทรไปหาพรีม 

"ฮัลโหล พรีมป่าว"

(อือ พรีม)

"เราเบลเองนะ ไม่ต้องเป็นห่วงเราอยู่ที่บ้านคนที่ช่วยเรา"

(แล้วเบลเป็นอะไร)เสียงพรีมดูตกใจน่าดูเลยเนอะ

"เราหัวแตกนิดหน่อย แต่โอเคแล้วหละ"

(เดี๋ยวเราบอกแม่เบลให้นะ)

"จร้าฝากด้วยนะ" ฉันวางสาย แล้วจากนั้นก็มีมือยื่นมากับยาและน้ำ ฉันหันหลังไปก็เจอกับชายร่างสูง

"ยาแก้ปวด กินดักไว้ก่อน" เจมส์พูด

"ขอบใจ"ฉันรับยาจากเขา และเขาก็พูดขึ้นว่า

"กินเสร็จแล้วตามออกมาด้วยนะ ผมจะพาไปซื้อเสื้อผ้า"

"อือจ๊ะ" แล้วเขาก็เดินออกไป...

กลับมาจากเรียนแล้วมานั่งพิมพ์ต่อ เม้นเยอะๆน้าาา อย่างที่บอกคำติ คำชม เป็นกำลังที่ดีที่จะอัพต่อนะค่ะ