รักเธอไม่รู้ตัว

"คนเจ้าชู้ มักมาก หื่นกามที่สุด"ฟางเดินบ่นถึงป๊อปปี้ในขณะที่เดินลงมา
หาอะไรกินข้างล่าง
 
"คนอะไรเดินบ่นคนเดียวได้ด้วยแฮะ"
 
"พี่ป๊อป ตามฟางมาทำไมคะ"ฟางหันมามองทันที
 
"ใครตาม อย่ามาหลงตัวเองเถอะ"ป๊อปปี้พูด
 
"เหรอคะ"ฟางมองอย่างไม่เชื่อสักนิด
 
"ลงมาซื้อขนมเหรอ"เขาเปลี่ยนเรื่องคุย
 
"ค่ะ ฟางกะว่าจะซื้อขนมไปให้คุณท่าน ท่านคงหิวแล้ว"ฟางบอก
 
"ประจบดีเนอะ"ป๊อปปี้พูด
 
"พี่ป๊อป ถ้าจะมาหาเรื่องฟาง ก็กลับไปเถอะค่ะ ฟางไม่อยากทะเลาะ"
ฟางทำท่าจะเดินหนี ป๊อปปี้รีบคว้าข้อมือเอาไว้
 
"โอเคๆไม่หาเรื่องล่ะ อย่าขี้งอนนักดิ"
 
"......"ฟางก้มลงมองมือที่ถูกเขาจับก่อนจะเขินหน้าแดง
 
"เอ่อ...ขอโทษ ไหนล่ะ จะไปซื้อขนมไม่ใช่เหรอ รีบไปสิ"ป๊อปปี้เฉไฉก่อนจะ
รีบเดินไป ฟางยิ้มนิดๆแล้วตามเขาไป
 
 
"โทโมะ...."แก้วฟื้นขึ้นมาก็พบว่าโทโมะนอนหลับฟุบอยู่ข้างๆเธอ
แก้วอมยิ้มนิดๆเธอดีใจที่เขามาเฝ้าเธอ
 
"อืม....ฟื้นแล้วเหรอ"โทโมะตื่นเพราะแก้วขยับตัว
 
"อื้ม"แก้วสบตากับเขาแล้วหน้าแดง
 
"เธอหน้าแดง เป็นไข้เหรอ"โทโมะรีบเอามืออังหน้าผากแก้ว
 
"ขอบคุณนะที่มาอยู่เฝ้าฉันนะ"
 
"อะ...อื้ม ไม่เป็นไรหรอก ก็ที่เธอเป็นแบบนี้ก็เพราะฉันไม่ใช่เหรอ
ฉันก็ต้องมาดูแลเธอสิ"เขาบอก
 
"นี่ฉันฝันไปรึเปล่าเนี่ย"แก้วดีใจมาก
 
"ขอโทษนะที่ฉันพาลใส่เธอไม่เข้าเรื่องน่ะ"
 
"ฉันไม่อะไรหรอก ตอนนั้นก็แค่เสียใจ นายไม่ให้โอกาสเลย"
เธอพูดสีหน้าเศร้า
 
"ก็ให้แล้วนี่ไง"โทโมะบอก
 
"นายพูดจริงๆใช่ไหม"แก้วมองหน้าเขาอย่างดีใจ
 
"จริง"โทโมะยิ้มบางๆ แก้วโผกอดเขาทันที เขาค่อยๆกอดตอบเธอ
บางทีถ้าเขาเลือกจะเปิดใจอาจจะทำให้หัวใจเขามีความสุขขึ้นมา
บ้างก็ได้
 
 
อัพสั้นๆ แก้ขัดไปก่อน แต่ตอนนี้ดูหวานนิดๆนะ