รักเธอไม่รู้ตัว

"หึ...สะใจแล้วใช่ไหม ที่ได้แกล้งฉัน"
 
"พี่ป๊อปพูดอะไรคะ"ฟางไม่เข้าใจ
 
"อย่ามาทำเป็นใสซื่อ ฉันรู้ทันเธอหมด ฟาง เธอต้องการจะแกล้งฉัน ถึงได้
ตกลงจะแต่งงาน"
 
"ฟางยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะพี่ป๊อปก็เห็นว่าท่านพูดเอง"ฟางรีบแย้ง
 
"ไม่ต้องมาอ้างแม่ฉัน"ป๊อปปี้พูด
 
"งั้นก็ตามใจเถอะค่ะ ฟางไม่อยากเถียงกะคนพาล"
 
"ยัยเด็กบ้า คิดจะหนีเหรอ"ป๊อปปี้ฉุดแขนฟางไว้
 
"อะไรของพี่ป๊อปเนี่ย ปล่อยฟางนะ"
 
"เธอต้องยกเลิกการแต่งงานบ้าๆนั่นซะ"
 
"ยกเลิกก็ได้ค่ะ ฟางก็ไม่ได้อยากจะแต่งนักหรอก"ฟางโวยวายบ้าง
 
"งั้นก็ไปสิ ไปบอกแม่ฉันซะ"
 
"ตาป๊อป แม่บอกแล้วไง ว่าแกไม่มีสิทธิโต้แย้งใดๆทั้งสิ้น"จู่ๆรินฤดี
ก็เดินลงกลับมาอีก ฟางรีบไปยืนข้างๆนาง
 
"ผมกับฟางไม่มีวันรักกันได้หรอก แม่จำไว้เลย"ป๊อปปี้พูดจบก็เดิน
จ้ำอ้าวออกไปทันที
 
"ดูท่าพี่ป๊อปไม่ชอบใจเลยนะคะ"ฟางว่า
 
"ก็ช่าง ฉันไม่แคร์หรอก ไป หนูฟาง ไปทำอาหารเย็นกันดีกว่านะ"
แล้วรินฤดีก็จูงมือว่าที่ลูกสะใภ้เดินไป
 
 
 
"เธอให้แม่ฉันมาคุยเรื่องแต่งงานใช่ไหม"โทโมะพูดขึ้นในขณะที่แก้ว
นั่งอยู่ในห้องเขา
 
"อะไรนะ"แก้วหันมามอง
 
"เธอจะบอกว่ามันไม่จริงใช่ไหมล่ะ หึ...."
 
"ฉันรู้นะว่านายกำลังคิดว่าฉันน่าสมเพศ"
 
"เธอพูดจริงๆสินะ"โทโมะหันหน้าหนีเธอ
 
"ใช่ ฉันพูด แต่เพราะอะไรล่ะ เพราะฉันรักนาย ฉันถึงได้อยากแต่งงาน
กับนาย"แก้วพูด
 
"เธออยากแต่ฉันไม่ได้อยากด้วย เธอจะมาบังคับฉันไม่ได้"
 
"ฉันรู้....."แก้วน้ำตาซึม มองเขาอย่างเสียใจ
 
"ในเมื่อเธอทำแบบนี้ ก็ไปเหอะ ฉันไม่อยากยุ่งด้วย"
 
"ไม่นะ โทโมะ"แก้วรีบจับตัวเขาไว้
 
"ขอโทษนะ"โทโมะเดินออกไป ทิ้งให้แก้วนั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้น
 
 
 
อัพแค่นี้ก่อน ไรเตอร์ง่วงงงงง  ฝันดีค่ะ รีดเดอร์