รักเธอไม่รู้ตัว

"ขอโทษค่ะ"เฟย์เดินไม่ระวังเลยชนเข้ากับร่างสูงอย่างจัง
 
"ไม่เป็นไรครับ น้องเฟย์"เขื่อยยิ้มหวาน
 
"เอ่อ...ค่ะ"เฟย์หน้าแดงอย่างห้ามไม่อยู่
 
"แล้วน้องแจมกับน้องฟางไม่มาด้วยกันเหรอ"
 
"นั่งอยู่ที่สวนน่ะค่ะ เฟย์ขอตัวนะคะ"เฟย์ซึมไปทันที เธอรู้ดีว่าเขามาหาฟาง
 
"เฟย์ เย็นนี้ว่างไหมครับ"เขื่อนถาม
 
"ว่างค่ะ"เฟย์รีบตอบ
 
"ไปดูหนังเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะ พอดีพี่ไม่มีเพื่อนไป"
 
"เอ่อ...ก็ได้ค่ะ"เฟย์ตกลงอย่างเขินๆ
 
"เย็นนี้พี่จะรอตรงหน้ามหาลัยนะ"
 
"ค่ะ"เฟย์ยิ้ม เขื่อนยิ้มตอบแล้วเดินออกไป
 
"แน่ะๆๆๆเห็นนะๆ"แจมกับฟางเดินมา
 
"ไม่มีอะไรหรอก เขาคงจะไปคุยเรื่องจีบแกแหละฟาง"
 
"เหรอ"ฟางคิดว่าไม่น่าจะใช่
 
"อื้มๆไปเรียนเหอะ"เฟย์รีบเดินไปทันที
 
"ปล่อยยัยเฟย์เหอะ เราไปหาอะไรกินก่อนดีกว่า เหลืออีกตั้งสิบห้านาที"
แจมว่า
 
"อืม ก็ได้"ฟางเดินออกไปกับแจม
 
 
 
"โทโมะ"แก้วแวะมาหาเขาที่บ้านเช่นเคย
 
"อะไร"โทโมะไม่ได้สนใจอะไรนัก
 
"ไปทานข้าวเย็นด้วยกันนะ"แก้วเอ่ยชวน
 
"ไม่อยากไปไหน อยากกินข้าวบ้านมากกว่า"
 
"แต่ฉันอยากไปกินกับนายสองคนบ้าง"
 
"คงจะไม่ได้"โทโมะบอกแล้วเดินออกไป แก้วเสียใจมากแต่ก็ยังไม่คิดตัดใจ
 
 
"กลับมืดจริงนะ"ฟางเดินเข้าบ้านมาก็โดนป๊อปปี้ว่า
 
"คุณท่านกับพี่โทโมะไม่อยู่เหรอคะ"ฟางถามหาคนอื่น
 
"แล้วเห็นไหมล่ะ"เขามองเธอกวนๆ
 
"งั้นฟางขอตัวนะคะ"เธอไม่อยากทะเลาะกับเขาตอนนี้
 
"จะไปไหน"ป๊อปปี้ตามมารั้งข้อมือเธอเอาไว้
 
"ขึ้นห้องไงคะ ฟางเวียนหัวอยากจะนอน"
 
"ไปเที่ยวกับผู้ชายมาแล้วก็กลับมาสำออยเหอะ..."
 
"ฟางไม่ได้ไปกับผู้ชายนะ"ฟางเถียงเขาทันที
 
"โกหก"ป๊อปปี้ไม่เชื่อ
 
"ฟางไม่อยากทะเลาะ มันไร้สาระ"
 
"ไร้สาระยังไงห๊ะ"ป๊อปปี้นึกฉุนที่โดนว่า
 
"ไร้สาระทุกตรง พอใจรึยังคะ ฟางจะได้ไปนอน"
 
"เดี๋ยวนี้อวดดีนักนะ ยัยหน้าจืด"
 
"พี่ป๊อปหาเรื่องอะไรน้องฟางน่ะ"โทโมะกลับมาพอดี
ป๊อปปี้ยักไหล่นิดนึง
 
"อย่าให้รู้ล่ะกันว่าพี่แกล้งฟาง แม่เอาพี่ตายแน่"โทโมะพูดแล้วพาฟางขึ้น
ไปข้างบน
 
"หึ...ปกป้องกันเข้าไปเหอะ หมั่นไส้ว่ะ"ป๊อปปี้มองตามรู้สึกฉุนๆหงุดหงิด
ในใจชอบกล แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร
 
 
ฮ่าๆๆๆ ชื่อเรื่องมันบอกว่ารักเธอไม่รู้ตัว พระเอกนางเอกก็คงยังปากแข็ง
กันอีกนาน อิๆ