รักเธอไม่รู้ตัว

เขื่อนมาส่งฟางที่บ้าน ฟางเดินขึ้นข้างบนกำลังจะเข้าห้อง ได้ยินเสียงคนร้อง

ดังมาจากห้องข้างๆ ซึ่งเป็นห้องของป๊อปปี้

"ป๊อป จิน ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ...."ฟางอยากรู้จึงค่อยๆเปิดประตูแง้มดู จึงเห็นว่า

ป๊อปปี้กำลังเล่นบทรักกับสาวสวยอยู่บนเตียง

"ทุเรศที่สุด"ฟางพึมพำเบาๆแล้วเผลอปิดประตูอย่างแรง

"ใครน่ะ"ป๊อปปี้ตะโกนถามอย่างหงุดหงิดสุดๆ

"ซวยแล้ว ยัยฟาง"ฟางรีบเดินกลับเข้าห้องนอนตัวเองไป

"หึ...ยุ่งนักเดี๋ยวได้เจอดีแน่ ยัยหน้าจืด"ป๊อปปี้แอบมองเธอเงียบๆ แล้ว

กดล็อคประตู

ตกค่ำ

"อื้อหือ...แกงส้มชะอมทอดของหนูฟาง นี่มันอร่อยสุดๆจริงๆ"รินฤดีเอ่ยชม

ตั้งแต่ตักเข้าปาก

"ฝีมือน้องฟางไม่ตกเลยนะ"โทโมะชม

"เออ แล้วนี่ตาป๊อปล่ะ ไม่เห็นลงมากินอะไรเลย"นางถามหาลูกชายตัวดี

"คงจะอิ่มไปแล้วล่ะค่ะ"ฟางพูด เธอหมายถึงอะไร ทุกคนคงรู้ดี

"นี่ หมายความว่า พี่พาผู้หญิงมานอนอีกเหรอ"

"อย่าไปใส่ใจเลย ทานต่อเถอะนะ"รินฤดีบอก เธอล่ะกลุ้มใจจริงๆ เมื่อไหร่

จะหายนิสัยเจ้าชู้สักที

"ฮ้าว....ง่วงจริงๆ"ฟางทานข้าวเสร็จก็ขึ้นห้อง หวังจะเข้าไปนอนให้หลับ

สบาย

"อย่าเพิ่งนอนสิ เรายังไม่ได้คุยกันเลย"

"คุยอะไรคะ"ฟางตกใจ ที่เห็นร่างสูงนอนอยู่ในห้องของเธอ

"เธอแอบดูฉันเหรอห๊ะ"ป๊อปปี้ลุกขึ้นมา

"ขอโทษค่ะ"ฟางรีบก้มหัวขอโทษ

"ไม่ให้อภัย"ป๊อปปี้เชยคางเธอขึ้น แล้วจับหน้าเธอแน่น

"ฟางจะไม่แอบดูพี่อีกแล้ว ปล่อยฟางเหอะนะ"

"ปล่อยให้โง่น่ะสิ"ป๊อปปี้กดจูบเธออย่างร้อนแรง ฟางตาโตด้วยความ

ตกใจ รีบผลักเขาออกทันที

"พี่ป๊อป ทำอะไรน่ะ"ฟางยังใจสั่นไม่หาย

"จูบไง นี่ อย่าบอกนะว่าไม่เคยโดนจูบ"ป๊อปปี้ยิ้มกริ่ม

"ก็ไม่เคยน่ะสิ ไอ้บ้าออกไปเลยนะ"ฟางรีบดันให้เขาออกไป

"หวังว่าคงไม่ยุ่งกับฉันอีกแล้วนะ"ป๊อปปี้พูดเบาๆหน้าห้องหญิงสาว

แล้วเดินกลับเข้าไปในห้องตัวเอง

"พี่ป๊อปบ้า"ฟางได้แต่นั่งกุมหัวใจตัวเองที่ใจเต้นแรง ไม่เป็นจังหวะ

นี่มันความรู้สึกอะไรกันนะ....

ความรู้สึกกำลังจะรักไงล่ะ พี่ฟาง อิๆๆๆๆ