Game love! เกมนี้ฉันต้องไม่แพ้!

 
 
 
 
 
 
 
2 ปีผ่านไป
 
 
"ไม่คิดถึงเมืองไทยบ้างหรอแก้ว"ฟางที่สไกด์หาแก้วบ่อยครั้ง เพราะบางทีแก้วเรียนหนังจนไม่มีเวลารับสไกด์เธอเเละสไกดมาหาบ่อยนัก แก้วเองพึ่งเรียนจบไฮสคลูที่อเมริกา กำลังเตรียมตัวสอบเข้ามหาลัย แต่เจ้าตัวยังไม่แน่ใจว่าจะต่อที่ไหนหรือที่ไหนดี
 
 
"คิดถึงสิ คิดถึงแกด้วยนะฟาง"
 
 
"ปากหวานจริงๆเล้ยยย นี่อยู่ที่นั่นมีหนุ่มมาจีบบ้างหรือเปล่าเนี้ย"
 
 
"ก็นะ แต่เรื่องนี้ช่างเถอะ..."
 
 
"แก้ว ยูอยู่ในห้องรึเปล่า"เสียงของชายหนุ่มคนึงดังขึ้นจากนอกห้องแก้วเองยังพูดไม่จบประโยคเลยด้วยซ้ำ ฟางมองแก้วเเล้วทำหน้าเเซวๆ
 
 
"แอ๊ะ หนุ่มที่ไหน"
 
 
"บ้าน่าแปปนึงนะ"
 
 
"อยู่ๆ เข้ามาเลย"แก้วตะโกนไปไม่นานนักร่างสูงโปร่งของใครบางคนก็ปรากฏเข้ามาในจอสไกด์ของแก้ว ทำให้ฟางที่กำลังสนทาอยู่มองเห็นด้วยเช่นกัน
 
 
"ยูคุยกับใครอยู่หรอ ไอขอโทษนะไอไม่รู้"ทันทีที่รู้สึกตัวชายคนนั้นก็หลบกล้องไปทันที
 
 
"ไม่เป็นไร เพื่อนไอเอง เค้าไม่ว่าอะไรหรอก ว่าแต่ยูคิดออกยังว่ายูจะต่อไหน"
 
 
"แก้วจะคุยกับฟางรึเปล่าเนี้ย-_-"ฟางพูดเเล้วหน้างอใส่
 
 
"อ้าว คุยๆสิ เเต่นี่แก้วถาม มาร์ตินก่อน เพื่อนสนิทแก้วนะ นี่มาร์ตินมานี่หน่อยสิ"
 
 
"มีอะไรหรอ"มาร์ตินพูดเเล้วเดินเข้ามาพร้อมมองไปที่จอคอมของแก้วก็เจอฟางที่กำลังทำหน้าอยากรู้อยากเห็น มาร์ตินมองแว๊บแรกก็รู้สึกหลงไหลในตัวฟางทันที รู้สึกเหมือนตอนที่รู้สึกกับแก้วไม่มีผิดเลย 
 
 
"Hi!!"
 
 
"..."
 
 
"เอ้า มาร์ตินทำไมไม่ทักเพื่อนแก้วล่ะ"แก้วพุดเพราะมาร์ตินเอาแต่เงียบ
 
 
"เอ่อ ฮายยย"มาร์ตินตอบไปอย่าเขินๆ ก่อนจะถอยหลังมานั่งที่เตียง แต่ก็ยังเห็นหน้าฟางอยู่ ฟางเองก็เห็นหน้ามาร์ตินเช่นกัน
 
 
"หล่อนะเนี้ย"
 
 
"แหม๋ ไม่ค่อยเท่าไหร่เลยน้าฟาง บอกแล้วเืพ่อนแก้วหล่อ^^"
 
 
"หรอออ"
 
 
"ไม่ใช่หล่ออย่างเดียวนะจะบอกว่า นิสัยหล่อกว่าหน้าตาเยอะะ"
 
 
"แก้วยูพูดแบบนี้หมายความว่าหน้าตาไอไม่ได้ดีเหมือนนิสัยงั้นหรอ"มาร์ตินพูดเสียงงอนๆ
 
 
"บ้า แก้วเปล่า"
 
 
"น่ารักกันจริง นี่ถามจริง บายเฟร์น ป่ะเนี้ย"ฟางถามเเซวๆ
 
 
"บ้า เพื่อนย่ะ"แก้วพูดแล้วตีหย้ายัใส่กล้อง
 
 
"จ้า เชื่อจ้าเชื่ออออ"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ทำไมมานั่งตรงนี้คนเดียวล่ะโทโมะ"
 
 
"อะ...ไม่มีอะไรอ่ะ"โทโมะพุดแล้วจะลุกหนีแ่ถูกเพื่อนสาวร่วมห้องดึงไว้ก่อน
 
 
"เดี๋ยวสิ หวายอยากคุยด้วย"
 
 
"ผมไม่มีอะไรจะคุย"
 
 
"นี่เมินหวายมาตั้งเเต่เมื่อเช้าเเล้วนะ หวายไม่สวยพอที่จะสนใจหวายหรอ"
 
 
"ปล่อยมือผม เป็นผู้หญิงทำไมต้องมาทำตัวแบบนี้"โทโมะว่าหวายด้วยน้ำเสียงเสียดเเทงใจ หวายกัดปากมองแต่ก็ต้องข่มใจ
 
 
"หวายชอบโทโมะนี่"
 
 
"แต่ผมไม่ได้ชอบเธอ"
 
 
"ใจร้ายจังเลยนะ"หวายพูดแล้วเดินเข้ามาใกล้โทโมะช้าๆ โทโมะเองก็เดินถอยหลังจนหลังติดกับพื้นกำแพง
 
 
"จะทำอะไร"โทโมะพูดมองหน้าหวายเมื่อหวายกมือขึ้นมาลูบใบหน้าของเขา เเละเขาเองก็ปัดออกอย่างไร้เยื่อใย
 
 
"ปัดมือหวายออกทำไมล่ะ"
 
 
"สกปรก"โทโมะว่าก่อนจะพยายามผลักดันตัวหวายให้เบาที่สุดเพื่อนคนตรงหน้าจะได้ไม่เจ็บตัวเเต่หวายกลับยื้อเขาไว้
 
 
"หยาบคายจังเลยนะค่ะ"หวายพูดแล้วก้มหน้ามาคลอเคลียร์ที่ซอกคอ
 
 
ผลั้ก!
 
 
"เป็นผู้หญิงหัดมียางอายบ้างสิ มาทำแบบนี้กับผู้ชายก่อน ถ้ามีคนมาเห็นเค้าจะมองเธอยังไง ไร้สมองสิ้นดี!"โทโมะผลักหวายออกอย่างออมเเรงเเต่หวายอยู่ในสถาวะที่ขัดขืนไม่ได้นอกจากจะกระเด็นตามแรงผลักของโทโมะ ด้วยประโยคเเละน้ำเสียงที่แสนดูถูกของโทโมะทำให้หวายอยากจะกรี๊ดออกมาซะเดี๋ยวนั้น แต่ก็ต้องเก็บมันไว้ เพื่อนไม่ให้ภาพลักษ์ของตัวเองดูยาไปมากกว่านี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นี่ไม่เกรใจหวายเลยนะ"พิมเดินเข้ามาพูดแล้วผลักโทโมะเบาๆ 
 
 
"ฝีมือเธออีกแล้วสินะ เมื่อไหร่จะเลิกหาผู้หญิงมาให้ชั้นสักที มันน่าเบื่อรู้ึเปล่า"โทโมะพุดด้วยน้ำเสียงติดรำคาญ
 
 
"แค่อยากให้ลืมยัยนั่น"
 
 
"ไม่มีวัน!"
 
 
"นี่มันสองปีเเล้วนะ จะรักอะไรนักหนา"
 
 
"พูดแบบนี้ทำไม"
 
 
"บอกแล้วไงว่าอากให้ลืมมันไปซะ ยังไงมันไม่กลับมาหาหรอห"
 
 
"หยุดพูดซะพิม ถ้ายังอยากนั่งอยู่ตรงนี้ต่อ"สิ้นคำพูดนั้นทำให้พิมนิ่งเงียบไปในทันที
 
 
"พอใช้ประโยชน์จากพิมเสร็จโทโมะก้เขี่ยพิมทิ้ง ถ้าวันนั้นพิมไม่ไปช่วยแก้วไม่ยอมเลิกกับโทโมะหรอก!"พิมพูดด้วยความน้อยใจ แค่อยากจะให้เจอคนที่ดีกว่า ทำไมต้องมาพูดแบบนี้ มองข้ามความหวังดีเธอทำไม
 
 
"อย่ามาพูดแบบนี้ ชั้นไม่ได้เขี่ย"
 
 
"แต่โทโมะกำลังทำ"
 
 
"พุดไม่รู้เรื่องแล้วนะพิม จะเอายังไง จะนั่งตรงนี้ต่อ หรือจะให้ชั้นลุกออกไป"
 
 
"เออๆ พิมไม่พูดแล้วก็ได้"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แก้วเรื่องที่เรียนน่ะ ไออยากไปเรียนไทยจัง เเม่ไอกูอยู่นั่น ไอคิดถึงเเม่ ไออยากเจอแม่"
 
 
"ไทยหรอ"
 
 
"อื้ม ไออยากไปที่นั่น แต่ถ้ายูไม่อยาก ไอไปคนเดียวก็ได้นะ ไอไม่บังคับยูหรอก ไอรู้..."
 
 
"ไม่เป็นไร ไอไปได้ ไอไม่ได้เป็นอะไร ไม่ต้องคิดมาก ไอเองก็คิดถึงแม่เหมือนกัน ไม่ได้กลับไทยนานเลย ป่านนี้...จะเป็ยังไงบ้างนะ"
 
 
"ถ้างั้นเราไปอาทิตย์หน้าเลยนะ จะได้ไปหาที่เรียน จะได้สอบกันนะ"
 
 
"อื้ม ตามนั้นแหละ ถ้างั้นยูไปเก็บกระเป๋าเลยล่ะกัน จะได้ไม่เสียเวลา"
 
 
"โอเค ยูด้วยล่ะ goodnight นะคืนนี้"มาร์ตินพูดก่อนจะคริสตามประเพณีที่นี่เเล้วโบกมือก่อนจะออกไปจากห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"คิดถึงเธอจัง...สุดที่รักของชั้น"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ขอโทษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษ
 
 
เค้าหายไปนานเลย เค้าพึ่งว่าอ่าาาาา งานเยอะมาก งานหนักเฟ้ออออ 
 
 
ยังไงอย่าลืมเค้า มาเม้นเค้านะ มาเม้นน้าาาาา ขอกำลังใจหน่อยยยยยย