เรื่องรักๆฉบับห้ามlove!
9.7
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 19.35 น.
45 ตอน
1062 วิจารณ์
74.44K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2557 17.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
42) บอกความจริง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เดินดีๆดิ้ อย่าลากได้มั้ยเนี้ย"ฟางบ่นป๊อปปี้ไม่พูดอะไรได้แต่ลากฟางเข้ามาในบ้านของตัวเองแล้วเหวี่ยงฟางลงโซฟา
ตุ๊บ!
ร่างเล็กของฟางถูกเหวี่ยงลงไปอย่างง่ายดาย โดยที่เจ้าตัวไม่ได้ตั้งตัวเลยสักนิด
"โอ้ย ไอ้บ้า มันเจ็บนะโว้ย ซาดิทส์เอ้ย!"ฟางมองหน้าป๊อปปี้อย่างเอาเรื่องพร้อมโวยวายเสียงดัง
"ชั้นชอบเธอ"
"ห๊ะ!!!"ประโยคที่ออกมาจากปากป๊อปปี้ทำให้ฟางถึงกับอุทานออกมาแทบจะทันทีที่ป๊อปปี้พูดจบ ดวงตากลมโตมองป๊อปปี้อย่างตกใจ
"ชั้นคิดว่าชั้นชอบเธอ"ป๊อปปี้พูดซ้ำอีกแล้วกันหน้าหนีฟางหลบสายตาคู่สวยของฟางเพราะตอนนี้เริ่มรู้สึกร้อนแปลกๆที่ใบหน้า
"เพี้ยนป่ะเนี้ย นายชอบแก้วไม่ใช่หรอ"ฟางพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง ทั้งทีดีใจแทบบ้าตายแต่ก็ยังต้องเก๊กขรึม
"ชั้นเลิกชอบตั้งนานแล้ว นี่เธอจะขุดเรื่องเก่ามาทำไมเนี้ย"ป๊อปปี้บ่นอุบ
"ทำไมนายหน้าแดง"ฟางแกล้งแหย่แล้วเดินเข้ามาใกล้ป๊อปปี้
"เห้ย ออกไปเลยนะเธอ เธอเองก็อย่าคิดว่าชั้นไม่รู้ว่าเธอก็ชอบชั้นเหมือนกัน"ป๊อปปี้พูดฟางชะงักหยุดเดินทันที ใบหน้าล้อเลียนเมื้อกี้เปลื่ยนสีจัดขึ้นหน้าทันที
"ใครบอกนาย ชั้นเปล่า ไม่ได้ชอ...อื้อ"ยังไม่ทันที่ฟางจะได้พูดจบป๊อปปี้ตรงดิ่งเข้ามาแล้วกระชากแขนสองข้างพร้อมประกบปากด้วยความรวดเร็ว
"แฮ่กๆ ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย"ฟางรีบผลักป๊อปปี้ออกแล้วหอบหายใจทั้งเขินทั้งอาย
"อย่าพูดคำที่เธอคิดจะพูด ชั้นไม่ชอบ แล้วเธอต้องรับผิดอบชั้น"ป๊อปปี้พูด
"เกี่ยวอะไรกับนายอ่ะ"ฟางพูดแล้วหน้าบูด
"เกี่ยวดิ เพราะจูบแรกเธอเป็นของชั้น แล้วจูบที่สองนี้มันก็เป็นของชั้น และจูบต่อๆไปมันก็ต้องเป็นของชั้น ของชั้นคนเดียว"ป๊อปปี้พูด ถึงจะพุดไปแบบนั้นใช่ว่าเขาเองจะไม่เขินเลย ใบหน้าตอนนี้แดงจัดไม่ต่างจากฟาง
"เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ จูบแรกชั้นเป็นของนาย แล้วจูบที่สองก็เป็นของนายหมายความว่ายังไง เมื่อกี้มันจูบแรกชั้นนะ!!!"ฟางโวยวายหน้าแดงซ่าน
"ลืมบอกไปว่าจูบแรกเธอเสียให้ชั้นตั้งแต่ภูเก็ตล่ะ หึหึ ปากหวานไปเปลื่ยนเลยนะ"ป๊อปปี้แกล้งแหย่
"กรี๊ดดดดดดดด"
ตุ๊บ ผลัก ผัวะ
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นต่อเนื่อง
"โอ้ยยย ชั้นเจ็บ!"ป๊อปปี้โวยวายก่อนจะรวบมือทั้งสองข้างของฟางจากด้านหลังทำให้ตอนนี้ทั้งคู่กอดกันอยู่
"แก ไอ้บ้าป๊อป แกขโมยจูบแรกชั้นไป!!!!"ฟางโวยวายแล้วจะเหยียบเท้าป๊อปปี้แต่ป๊อปปี้หลบทัน
"อ่อนนะหนู^^"ป๊อปปี้พูดล้อเลียน
"หึ้ย! ปล่อยชั้น!"ฟางต้องกัดฟังพูดเพราะทำยังไงก็ทำอะไรป๊อปี้ไม่ได้เลย ดูเหมือนเขาจะรู้ทางเธอทุกอย่าง
"โหยยย เธอนี่โวยวายอะไรก็ไม้รู้ ชั้นขโมยจูบแีรกเธอ เธอก็เอาจูบแรกชั้นไปเหมือนกันแหละน่า"ป๊อปปี้พูดใบหน้าเริ่มขึ้นสีอีกครั้ง
"ตอนนั้นชั้นรู้สึกตัวที่ไหน!"ฟางเถียงทันที
"แต่เมื่อกี้เธอรู้สึกตัว"ป๊อปปี้บอก
"ไม่นับโว้ยยยย...อุ๊บส์"ฟางโวยวายแต่ก็ถูกป๊อปปี้ประกบปากทันที
"งั้นนับทั้งนี้แทนแล้วกัน^^"ป๊อปปี้พูดแล้วยักคิ้ว
"ไอ้ขี้โกง อร๊ายยยยย ปล่อยช้านนนนน"ฟางโวยวายทันทีเมื่อยู่ๆป๊อปปี้ที่กอดตัวเองจากด้านหลังกลับพลิกตัวฟางหันหน้าเข้าฟหาแล้วอุ้มฟางพาดบ่าทันที
เพี๊ยะ!
ป๊อปปี้ตีก้นฟาง
"กรี๊ดดดดดด"
"อย่าเสียงดัง รบกวนโสตประสาทชั้นมากสิยัยนกหวีด-_- เก็บเสียงแว๊ดๆของเธอไว้ดีกว่า หึหึ"ป๊อปปี้พูดแล้วเดินขึ้นบันได
"อร๊ายยยย นายจะทำอะไรชั้น ไอ้โรคจิต ไอ้หมีโรคจิตตตตต!!!"ฟางโวยวายและดิ้น
"หึหึ ไม่ต้องกลัว คืนนี้ยังอีกยาว"ป๊อปปี้พูดแล้วเค้นหัวเราะร้ายออกมา
"แม่จ๋าาาาา ช่วยฟางด้วยยยTT"
"พ่อครับ แม่ครับ ผมมีอะไรจะบอก"โทโมะพูดแล้วเอื้อมมือมาจับมือแก้ว แม่เลี้ยงและพ่อแก้วมองอย่างตกใจ
"มีอะไรหรอโทโมะ ทำไมต้องจับมือแก้วด้วย"พ่อถามอย่างสงสัย
"มีอะไรตาโทโมะ แล้วไปจับมือยัย เอ่อ หนูแก้วทำไม"แม่เลี้ยงถามตามมาติดๆ
"เรื่องนี้แหละครับที่ผมอยากจะบอก"โทโมะพูดแล้วมองหน้าแก้ว แก้วได้แต่ก้มหน้าไม่กล้าสู้หน้า
"อย่าบอกนะว่า..."แม่เลี้ยงพุดแล้วหยุดชะงักก่อนจะมองหน้าแก้วเป็นจังหวะที่แก้วเงยหน้าขึ้นมาพอดี
"ครับ ผมกับแก้วเราคบกัน มาสักพักแล้ว"โทโมะพูด
"จริงรึเปล่าแก้ว"พ่อหันมาถามแก้วทันที
"ค่ะ"แก้วพูดเสียงอ่อย
"ตั้งแต่เมื่อไหร่"พ่อถามทันที
"ตั้งแต่พ่อกับแม่ไปทำงานต่างประเทศอาทิตย์นึงครับ"โทโมะพูด
"ทำไมถึงไม่บอกให้เร็วกว่านี้!"พ่อเริ่มขึ้นเสียง
"แก้วขอโทษ/ผมขอโทษ"แก้วและโทโมะพูดพร้อมกันเสียงอ่อย
ปั้ก!
พ่อตบโต๊ะเสียงดังแล้วจ้องหน้าแก้วและโทโมะ
"ใจเย็นๆนะค่ะคุณ"แม่เลี้ยงพูดแล้วกอดแขน หึ ไม่รอดแน่
"เรียนจบพ่อถึงจะให้แต่ง"พ่อพูดหลังจากที่เงียบอยู่นาน ทำเอาทุกคนอึ้งกับไปหมด
"ทะ ทำไมกันค่ะคุณ เด็กสองคนนี้เป็นพี่น้องกันนะค่ะ รักกันไม่ได้"แม่เลี้ยงแย้งทันที
"คุณลืมไปแล้วหรอ โทโมะน่ะเป็นลูกติดคุณนะ"พ่อพูด โทโมะชะงักทันที
"จริงหรอครับแม่"โทโมะแทรกขึ้นมาถามทันที แม่เลี้ยงได้แต่เงียบ
"ใช่"แม่เลี้ยงพูดหลังจากที่เงียบมานาน นั่นสร้างรอยยิ้มให้กับโทโมะและแก้วทันที
"แบบนี้ก็แสดงว่าเรารักกันได้ ไม่ได้มีอะไรที่เกี่ยวข้องกันทางสายเลือดสินะครับ"โทโมะพูดด้วยความดีใจ
"แต่แม่ไม่ยอม"แม่เลี้ยงพูดขัด ทุกสายตาจับจ้องมองไปที่แม่เลี้ยงเป็นตาเดียว
"ทำไมล่ะคุณ ก็เด็กมันรักกัน"พ่อพูดอย่างไม่เข้าใจ
"คุณคิดว่าแบบนี้ดีแล้วหรอค่ะ แล้วหน้าตาทางสังคมล่ะค่ะ ถึงแม่ว่าทั้งคู่จะไม่ได้เป็นพี่น้องร่วมสายเลือด แต่ทุกคนในสังคมเข้าใจกันไปแบบนั้นนะค่ะ"แม่เลี้ยงพยายามกาเหตุผล
"คุณจะกลัวอะไรกับขี้ปากคน เค้าพูดไดก็ต้องหยุดพูดได้ ในเมื่อความจริงไม่ได้เป็นแบบนั้น"พ่อพูด
"แต่..."แม่เลี้ยงจะแย้ง
"ไหนแม่บอกว่าจะตามใจผมทุกอย่างไงครับ แล้วไมครั้งนี้แม่ต้องขัดค้าน"โทโมะพูดทวงสัญญา
"แม่..."แม่เงียบแล้วมองหน้าแก้ว ตอนนี้เองก็เริ่มรู้สึกผิดขึ้นมาที่คอยคิดแต่จะทำร้ายแก้ว
"ชั้นไม่โกรธ"อยู่ๆแก้วก็พูดขึ้นมาเำพราะเห็นสายตาของเเม่เลี้ยง
"อะไรหรอลูก"พ่อหันมาถามแก้วอย่างงๆ
"เอาเป็นว่าแก้วขอตัวไปพักก่อนนะค่ะ ปวดหัวมากๆ"แก้วพูดแล้วลุกขึ้น
"เดี๋ยวโทโมะช่วย"โทโมะพูดแล้วช่วยพยังแก้วผ่านหน้าแม่เลี้ยง แก้วมองแล้วเดินผ่านไป
อู้้้้ บอกแล้วมันบ้าบิ่น 55555 ไม่รู้ว่าเเม่เลี้ยงจะขัดค้านอะไรนักหนาเนาะ 555
อยากรู้ว่าแม่เลี้ยงจะยอมไม่ยอมต้องติดตามมมมม
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
