เรื่องรักๆฉบับห้ามlove!
9.7
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 19.35 น.
45 ตอน
1062 วิจารณ์
74.43K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2557 17.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
39) ยังไม่พร้อมบอก/อัลบั้มรูปที่ถูกเปิด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เป็นยังไงบ้าง"ทันทีที่แก้วลืมตาขึ้นมาโทโมะรีบตรงเข้าไปทักทันที
"ทำไมอยู่ๆไปลเนน้ำลึกๆแบบนั้นล่ะลูก ก็รู้ว่าตัวเองว่ายน้ำไม่แข็งนิ"พ่อตรงเข้ามาพูดติดดุๆ
"น้ำ..."แก้วไม่ตอบคำถามใครทั้งนั้นได้แต่เรียกหาน้ำ แม่เลี้ยงมองแก้วอย่างจิ๊ปาก
"นี่น้ำ"โทโมะพูดแล้วยื่นหลอดให้แก้วดูดสะดวกๆ
"ทำไมเปียก"แก้วถามแล้วมองชุดโทโมะยังเปียก เพราะโทโมะไม่ยอมกลับไปเปลื่ยนเสื้อผ้า
"ก็โทโมะลงไปช่วยหนูน่ะสิ"แม่เลี้ยงพูดแล้วแหวกเข้ามาบีบเเขนแก้วแล้วมืออีกข้างลูบผม แก้วที่รู้สึกเจ็บแขนเพราะมันช้ำๆอยู่ก็แสดงสีหน้าเจ็บๆ แต่ไม่พูด
"ปล่อยนะ"แก้วพูดเสียงอ่อยเพราะไม่ค่อยมีแรง
"แม่ครับ ออกมาก่อน"โทโมะที่เห็นสีหน้าไม่ดีของแก้วก็ดึงแม่ออกมาก่อน
"อ้าว แม่จะดูไม่ได้หรอตาโมะ แล้วนี่เราเดี๋ยวก็เป็นปอดบวมไปเปลื่ยนเสื้อผ้าที่บ้านเถอะลูก"แม่เลี้ยงพูดกับโทโมะ
"จริงสิ กลับไปเปลื่ยนเสื้อผ้าเถอะโทดมะ เดี๋ยวพ่อดูเอง"พ่อพูด
"ไม่ต้องหรอกค่ะ แก้วอยู่คนเดียวได้ พ่อกลับไปเถอะค่ะ"แก้วพูดเสียงแข็ง
"ขอพ่อดูแลเราบ้างเถอะนะ"พ่อพูดน้ำเสียงเชิงอ้อนวอน
"ไม่เป็นไรค่ะ แก้วอยู่คนเดียวได้ค่ะ เดี๋ยวเหนื่อย แก้วอยากนอน"แก้วพูดอย่างไม่ยอม
"ถ้าหนูแก้วเค้าอยากอยู่คนเดียว เรากลับเถอะค่ะคุณสงสัยหนูแก้วเค้าจะเหนื่อยจริงๆ"แม่เลี้ยงพูดแล้วตรงเข้ามาเกาะแขนพ่อแก้ว แก้วมองก่อนจะพลิกหันหลังให้โทโมะมองแล้วแอบส่ายหน้านิดๆ
"แต่..."พ่อจะแย้ง
"เดี๋ยวผมจะดูแลพี่แก้วเองครับ พ่อกลับไปเถอะครับ"โทโมะเสนอเพราะรู้ดีกว่าถ้าแก้วพูดอะไรแล้วจะทำให้ได้ ในเมื่อพูดว่าจะไม่ให้พ่ออยู่แล้ว เธอเองก็ต้องได้ดั่งใจ
"ไม่ได้นะ ตัวเรายังเปียกอยู่เลยนะโทโมะ"แม่เลี้ยงแย้ง
"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวให้คนเอาเสื้อผ้าจากบ้านมาให้โทโมะก็ได้"โทโมะพูด
"ถ้างั้นพ่อฝากดูแลแก้วด้วยนะลูก เดี๋ยวอีกสักพักพ่อจะให้คนเอาเสื้อผ้ามาให้นะ"พ่อพูดก่อนจะเดินออกจากห้องไปพร้อมๆกับแม่เลี้ยง
"หันหน้ากลับมาสิ้"โทโมะพูดแล้วนั่งลงเก้าอี้ข้างเตียง
พรึ่บ
แก้วหันกลับมาตามคำพูดของโทโมะ แต่ต้องทำให้โทโมะตกใจเพราะแก้วมีคราบน้ำตาอยู่
"ร้องไห้ทำไม"โทโมะพูดแล้วยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาให้
"เปล่า"แก้วปฏิเสธเพราะไม่อยากให้โทโมะไม่สบายใจ
"ไม่เอาสิ ไม่ปิดบังมีอะไรพูดออกมาโทโมะจะรับฟังเอง"โทโมะพูดเพราะรู้ว่าแก้วควกลัวว่าตัวเองจะไม่สบายใจ
"ไม่มีอะไรจริงๆ"แก้วพูดแล้วจับมือโทโมะ
"โอเคโทโมะไม่เซ้าซี้ก็ได้ พร้อมเมื่อไหร่บอก โทโมะจะรับฟังเสมอ"โทโมะพูดเพราะเข้าใจความรู้สึกแก้วดี
"ขอบคุณนะ"แก้วพูดแล้วหลับตาลงด้วยความเพลีย
"ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าจะหวงอะไรนักหนากะอีแค่อัลบั้มรูปแค่นี้เอง"ป๊อปปี้ที่เช็ดตัวให้ฟางแล้วก็เดินมาหยิบอัลบั้มรูปที่ฟางห้ามเปิดนักหนาขึ้นมาก่อนจะมานั่งข้างเตียง
ป๊อปปี้เปิดอัลบั้มรูปมาก็เจอรู้เขากำลังกอดคอฟางสมัยอนุบาลที่วิ่งแล้วได้เหรียญด้วยกัน ป๊อปปี้มองแล้วยิ้มออกมา
"แค่รูปเนี้ย จะหวงอะไรนักหนา"ป๊อปปี้พูดแล้วเปิดรูปต่อไปเป็นรูปเขากับเธอนะระยะเวลาแตกต่างกัน ตั้งแต่เด็กจนโตเข้ามหา'ลัย ป๊อปปี้เปิดไปเรื่อยๆจนมีรูแเขาคนเดียวกำลังอ่านหลังสือ ใส่แว่นกำลังตั้งใจอ่านหลังสือ หรือแม้กระทั่งทำอาหารครั้งแรก ป๊อปปี้อึ้งเพราะรูปภาพพวกนี้เขาไม่เคยรู้เลยว่าฟางเป็นคนแอบถ่ายมา ป๊อปปี้เปิดไปเรื่อยๆก็เป็นรูปเขาตอนเผลอทั้งนั้น ไม่ว่าจะตอนเล่นบาส รับน้อง หลายๆรูป ป๊อปปี้เปิดดูจนหมดอัลบั้มก่อนจะวางอัลบั้มแล้วมองฟางที่นอนหลับอยู่
"มาแอบถ่ายรูปชั้นไว้ตอนไหนเนี้ย"ป๊อปปี้พูดแล้วขยี้ผมฟางเบาๆ เพราะกลัวฟางจะตื่นขึ้นมา
"อื้อออ"ฟางค่อยๆลืมตาขึ้นมาป๊อปปี้รีบเหวี่ยงอัลบั้มรูปไปทันที
"ไง^^"ป๊อปปี้ทกทายฟางด้วยใบหน้าปกติ
"นะ...นาย"ฟางหย้าแดงเพราะคิดว่าป๊อปปี้อาจจะดูอัลบั้มรูปแล้ว
"ชั้นทำไม"ป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าฟางอย่างยียวน
"นายเปิดอัลบั้มรูปดูรึยัง"ฟางถามอย่างกล้าๆกลัวๆ
"ทำไม"ป๊อปปี้ถามแกล้งไม่รู้ "ดูรึยังก็พูดมาดิ้!"ฟางพูด
"ยัง ก็ใครจะไปคิดล่ะ ไม่รู้อยู่ไหนด้วยเนี้ย มัวแต่นั่งมองเธอ"ป๊อปปี้โกหกไปเพราะอยากรู้ว่าถ้าเขายังไม่รู้ว่าฟางแอบถ่ายรูปไว้ฟางจะทำยังไง
"ระ...หรอ อืม"ฟางพูดแล้วคลานไปดูรอบเตียงข้างล้างก็เจออัลบั้มรูปก่อนจะใช้เท้าเขี่ยไปที่ใต้เตียงไม่ให้ป๊อปปี้รู้ ป๊อปปี้มองแล้วแอบอมยิ้มเล็กๆ
"ทำไรของเธอ"ป๊อปปี้พูดแล้วเดินเข้ามาหา
"อะไร ไม่มี ปะ...ไปหาแก้วดีกว่าไม่ได้เจอนานแล้ว"ฟางเฉไฉ
"..."ป๊อปปี้เงียบเมื่อได้ยินชื่อแก้ว เพราะเขาเองก็ไม่ใชายังทำใจไม่ได้ เขาทำใจได้ตั้งนานแล้ว เพราะมีฟางอยู่มันทำให้เขารู้สึกว่าสิ่งที่ขาดหายไปก็มีฟางนี่แหละที่เข้ามาเต็มเต็มและตอนนี้เขาก็รู้ว่าฟางชอบเขาอยู่ไม่มากก็น้อยเหมือนกัน
"เอ่อ...ขอโทษไม่ได้ตั้งใจ"ฟางพูด
"อะไรของเธอ ก็บอกไปแล้วว่าทำใจได้แล้ว"ป๊อปปี้พูด
"แล้วทำไมเมื่อกี้เงียบไป"ฟางถาม
"เงียบให้คนเตี้ยถาม^^"ป๊อปปี้ตอบอย่างยียวน
"ไม่คุยกับนายและ"ฟางพูดแล้วเดินชนป๊อปปี้ด้วยความหมั่นไส้
มาแล้วน้าาาาา มาอัพให้แล้วน้าาาาา
ขอโทษที่หายไปน้าาา งานเยอะอ่า >< 5555
ยังไงก็อย่าหายกันไปไหนน้าเค้ามาแล้ว 55555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
