เรื่องรักๆฉบับห้ามlove!
9.7
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 19.35 น.
45 ตอน
1062 วิจารณ์
74.44K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2557 17.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
33) รักไม่เปลื่ยน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"โทโมะมารอแก้วซ้อมอีกแล้วหรอ"ฟางเดินเข้ามาถามโทโมะที่กำลังรอแก้วอยู่
"ใช่ฟางมีอะไร"โทโมะถาม
"คือช่วยไปกับฟางหน่อยสิที่คณะศิลป์อ่ะฟางจะไปหาเพื่อนอะแต่ไม่กล้าไปคนเดียว"ฟางพูด
"ตอนนี้หรอ"โทโมะพูดแล้วมองนาฬิกาเพราะมันใกล้จะถึงเวลาที่แก้วจะเลิกซ้อมแล้ว
"ใช่ๆ ฟางไปไม่นานหรอกนะ"ฟางพูดแล้วทำตาปริบๆ
"โอเค ก็ได้"โทโมะพูดแล้วเดินตามฟางออกมา
3 วันต่อมา...
ตลอดเวลาการซ้อมโทโมะไม่เคยได้กลบบ้านพร้อมแก้วเลยฟางติดนู่นบ้า อยากไปนี่บ้าง ทำให้โทโมะต้องไปกับฟางก่อน แก้วที่เลิกซ้อมละครแล้วเมื่อเห็นโทโมะหายไปก็มีป๊อปปี้ที่บอกให้กลับก่อนแก้วจึงกลับก่อนจนทั้งคู่ไม่ค่อยมีเวลาให้กันมากทเท่าที่ควรแต่วันนี้โทโมะนั่งรอแก้วแบบหลบๆไม่ให้ฟางเห็น
"เราไม่ได้กลับบ้านกันเลยเนาะ"แก้วพูดแล้วมองโทโมะที่ขับรถให้แก้วอยู่
"โทโมะขอโทษนะที่ไม่ได้รอน่ะ คือฟางเค้าคงยุ่ง"โทโมะพูด
"นั่นสิเนาะ"แก้วพุดยิ้มๆ
"โกรธอะไรหรือเปล่า วันนี้แปลกๆ"โทโมะถามแก้ว
"เปล่า"แก้วตอบเสียงเรียบๆ
"เป็นอะไรหรือเปล่าวันนี้แปลกจริงๆนะ"โทโมะถามด้วยความเป็นห่วงแล้วจอดรถมองหน้าแก้วเพราะถึงบ้านแล้ว
"ไม่มีอะไรหรอก"แก้วพูดแล้วเปิดประตูก่อนจะรีบลงมาจากรถแล้วเดินจ้ำๆเข้าบ้านไป
"แก้วเดี๋ยว"โทโมะเรียกแล้ววิ่งตามแก้วมา
ห้องแก้ว
ปั้ง!
แอ๊ด...
แก้วที่ปิดประตูไม่นานโทโมะก็เปิดแล้วเดินเข้ามาหาแก้วที่ห้อง
"เป็นอะไรทำไมเดินออกมาเร็มแบบนี้"โทโมะเลิกคิ้วแล้วถาม
"หลับจะอาบน้ำ"แก้วพูดแล้วจะเดินไปแต่โทโมะก็ขวางทุกทาง
"ไม่จนกว่าจะคุยให้รู้เรื่องก่อน เป็นอะไร"โทโมะถามแล้วมองหน้าแก้ว
"ถามตัวเองดีกว่ามั้ยว่าเป็นอะไร"แก้วพูด
"อะไรไม่เข้าใจ?"โทโมะพูดแล้วขมวดคิ้ว
"ถ้างั้นก็ช่างมันเถอะหลับ จะอาบน้ำมันร้อน"แก้วพูด
"ไม่"โทโมะพูดเสียงเเข็งแล้วกระชากตัวแก้วเข้าหา
"ปล่อยนะมันอึดอัด!"แก้วพยายามดิ้นโทโมะก็ยิ่งกอดแน่นขึ้น
"ทำไม เป็นอะไร ไม่เข้าใจ อย่าทำแบบนี้สิ ใจไม่ดีรู้มั้ย"โทโมะพูด
"..."แก้วเลืกที่จะเงียบแล้วเลิกดิ้น
"...เป็นอะไร"โทโมะถามเสียงอ่อนลง
"ยังรักกันอยู่มั้ย"แก้วถามขึ้นหลังจากที่ยื่นนิ่งเงียบอยู่นาน
"ทำไมถามแบบนี้ เกิดอะไนขึ้น"โทโมะไม่เข้าใจแล้วรีบถามแก้วทันที
"ยังรักกันอยู่มั้ย"แก้วถามอีก
"รักสิ ทำไมจะไม่รัก รักมากๆด้วย"โทโมะพุด
"..."แก้วเงียบ
"แล้วแก้วล่ะรักโทโมะบ้างรึเปล่า"โทโมะถามกลับเพราะตลอดเวลาแก้วไม่เคบพูดคำว่ารักจากปากเลยแม้แต่ครั้งเดียว
"ดูจากการกระทำเอาสิ"โทโมะพูด
"บางทีการกระทำก็ยังไม่ชัดเจนเท่าคำพูดนะ"โทโมะพูด
"รักสิ...ไม่รักจะหวงจะหึงหรือไง"แก้วพูดแล้วหน้าแดง
"แล้วทำวันนี้แปลกๆ"โทโมะถาม
"ไม่มีอะไร"แก้วพูด
"ไม่มีความลับสิ"โทโมะพูด
"ก็เห็นไปแต่กับฟางนิ ที่ไม่ว่างมารับแก้วกลับบ้านก็เพราะฟาง"แก้วพูด
"อะไรกัน แค่นี้ก็น้อยใจแล้วงั้นหรอ"โทโมะพูดแล้วอมยิ้ม
"เปล่าสักหน่อย"แก้วเฉไฉ
"หรอ"โทโมะพูดแล้วมองแก้ว
"ปล่อยได้แล้ว จะอาบน้ำ"แก้วพูดแล้วดิ้น
ห้องฟาง
ฟางที่เริ่มรู้ความสัมพันธ์ของแก้วกับโทโมะก็นั่งกอดเข่าคิด
"นี่เราทำลังทำรายความรักของใครอยู่หรือเปล่า"ฟางพูดขึ้นแล้วหงายตัวนอนลง
"เฮ้อออ"ฟางถอดหายใจเฮือกใหญ่
"ถอดหายใจบ่อยจริงนะเธอน่ะ"ป๊อปปี้เดินเข้ามาก็พูดทำให้ฟางรีบเด้งตัวขึ้นมาทันที
"นี่นาย เข้ามาไม่เคาะประตูอีกแล้วนะ"ฟางว่า
"ชั้นเคยเคาะประตูด้วยหรอ-_-"ป๊อปปี้พุดหน้าตาเฉย
"เสียมารยาทที่สุด"ฟางว่า
"ก็กับเธอคนเดียวแหละ"ป๊อปปี้พูด
"ไอ้นี่!"ฟางจะว่าแต่ก็เงียบไป
"^^"
"เออ ชั้นจะะไม่ช่วยนายแล้วนะ ที่เหลือนายจัดการเองแล้วกัน"ฟางพูด
"ว่าไงนะ ได้ไงอะ แหมชั้นรู้น่าว่าเธอก็แอบๆมีใจให้กับโทโมะอยู่ เห็นมีจับมือ เกาะแขนกันด้วยนิ"ป๊อปปี้พูดฟางสะอึก
คนที่ชั้นชอบ มันนายต่างหากล่ะ!
"แล้วมันเกี่ยวอะไร"ฟางพูด
"ก็เธอก็เอามันไปเลยไง ส่วนชั้นก็ได้แก้ว^^"ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มหน้าระรื่น
"ไม่"ฟางพูดแล้วยักคิ้วกลับ
"...?..."
"ถ้าอยากได้แก้วมาเป็นแฟนก็ทำเองชั้นไม่ช่วยนายแล้ว สานต่อเอง...แค่นี้มันก็เจ็บมากพอแล้ว"ฟางพูดเบาๆที่ประโยคสุดท้าย
"อะไรนะ?"ป๊อปปี้ถามเพราะได้ยินไม่ถนัท
"เปล่า ไม่มีอะไรหรอก"ฟางพูดแล้วล้มตัวนอน
"แต่เธอช่วยชั้นมาเกือบครึ่งทางแล้วนี่ โอเคๆ ชั้นจะรีบบอกรักแก้วก็ได้ ช่วยชั้นต่ออีกนิดน้าๆ น้ะๆ"ป๊อปปี้รีบอ้อนแล้วคลานเข้ามาหาฟาง
"-_-"
"ไม่ได้หรือไง โธ่ นี่ชั้นเพื่อนเธอน่ะแถมสนิทมากๆด้วย นี่ไม่รักเพื่อนคนนี้เลยหรือไง"ป๊อปปี้พูดแกล้งงอน
รักสิ รักมากด้วย...
"..."
"ใจร้ายว่ะ"ป๊อปปี้ว่า
"พูดมากว่ะ"ฟางว่ากลับ
"งอน!"ป๊อปปี้พูดแล้วกอดอกหันหน้าให้ฟางมองก่อนจะส่ายหน้า
"กวนตีน"ฟางว่า
"ชั้นงอนอยู่นะ เธอช่วยชั้นหน่อยเด้!"ป๊อปีปี้พูด
"เฮ้อ เออๆ ก็ได้"ฟางพูดอย่างเหนื่อยอ่อน
"เย้ ฟอดดด ใจดีที่สุดเลยยัยเตี้ยของชั้น"ป๊อปปี้พูดแล้วหอมแก้มฟาง ฟางจับแก้วข้างที่ป๊อปปี้หอมด้วยความตกใจก่อนหน้าจะเริ่มขึ้นสี
"ไอ้...ไอ้โรคจิต!"ฟางว่าแล้วหยิบหมอนข้างหลังมาทุบตีป๊อปปี้
"โธ่ นี่ทำเหมือนชั้นไม่เคยหอมงั้นแหละ ฮ่าๆ ไปแล้วนะ ฝันดีนะจ้ะ"ป๊อปปี้พูดแล้ววิ่งออกจากห้องไป
"ไอ้บ้า..."ฟางว่าแผ่วเบาแล้วอมยิ้มออกมา
มาอัพแล้วนะครัชชช 555
เดี๋ยวจะเริ่มเศร้าและ ไม่เศร้าหรอกเนาะ 5555
เม้นหน่อยน้าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
