มันจะจบลงเช่นไร ❓

 
 
Tomo : ถ้าไม่ตอบพี่จะไปถามถึงบ้านแล้วนะ ให้เวลาหลังจากอ่านแล้ว 10 นาที
 
               หึ คิดว่าจริญญาจะเชื่อเหรอ ขาก็เจ็บอยู่แบบนั้น แม่คงให้ออกมาอยู่หรอก
 
               ที่ฉันไม่ตอบฉันก็ไม่ได้โกรธหรือไม่พอใจที่พี่โทโมะไม่ตอบฉันตอนนั้นหรอก แต่ฉันหงุดหงิดที่พี่โทโมะ ไม่คิดจะพูดกับฉันตอนที่อยู่ต่อหน้าผู้หญิงคนนั้น ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร แต่ฉันรู้สึกมันตะหงิดๆ ยังไงก็ไม่รู้
 
ก๊อกๆ
 
 
               เอ๋อ ใครมาเคาะอีกเนี่ย
 
" พี่กิ่งเหรอ มีไรป่าว "
 
"...." หื้อ ทำไมเงียบ หรือว่าเป็นม๊า
 
"ม๊าเหรอ แก้วยังไม่ได้ล็อคประตูเข้ามาเลย "
 
 
แอ๊ดด
 
 
               ม๊าคงเข้าเอานมมาให้ ม๊านี่น่ารักเสมอนั้นแหละ
 
 
พรึบ
 
               แก้วนมยื่นมาอยู่ตรงหน้าฉัน แต่มือที่จับแก้วนมยื่นมาให้ฉันนั้นไม่ใช่มือของม๊าหรือของพี่กิ่ง
 
ควับ
 
               ฉันหันหัวไปตามมือที่ยื่นออกมา ทำให้ฉันตกใจเมื่อเห็นว่าเป็นพี่โทโมะ นี่เขามาได้ยังไง ขาเจ็บนิ ทำไมมาได้ แล้วม๊าให้ขึ้นมาได้ยังไง ถ้าเกิดพี่เขาทำอะไรเรา ม๊าจะทำยังไง ห้ะะะะ
 
" พ...พี่โทโมะ !! "
 
"พี่บอกแล้วว่าถ้าไม่ตอบภายใน10นาทีพี่จะมาถามถึงบ้านด้วยตัวเอง " ไอพี่บ้าเอ้ย
 
"ก็ไม่คิดว่าจะทำจริงๆ "
 
" เป็นอะไร "
 
" เปล่า "
 
" แก้วถึงแม้จะมีช่วงเวลาที่เราห่างกัน แต่พี่ก็ดูออกว่าแก้วเป็นอะไร "
 
" ถ้าพี่ดูออกแล้วมาถามแก้วทำไม "
 
" แก้วอย่ากวน แล้วสถานะในเฟส ช่วยบอกตัวเองด้วย ว่าอ่านแล้วช่วยตอบด้วย "
 
" ทีพี่ยังทำได้เลย "
 
" นี่หมายถึงพี่สินะ "
 
" เปล่าสักหน่อย ออกไปได้แล้ว มันดึกแล้วจะกลับบ้านยังไง "
 
" มานอนนี่ "
 
" อ้อ ห้ะ นอนนี่ ??? "
 
" อือ ห้องแก้วด้วย "
 
" เห้ย เดี๋ยวม๊าก็ว่า "
 
" ก็อามลบอกว่าห้องยังไม่ทำความสะอาด ให้มานอนห้องแก้วก่อน แค่คืนเดียวเอง "
 
" แล้วพี่มาได้ยังไง แม่ไม่ว่าเหรอ "
 
" ก็บอกแม่ว่ามาหาแก้ว แม่ก็ให้มาเลย "
 
" มีงี้ด้วย "
 
" นี่ดึกแล้วทำไมยังไม่อาบน้ำเปลี่ยนชุดนักเรียนออกสักที "
 
" ก...ก็กำลังจะอาบ "
 
" รอให้พี่มาอาบน้ำด้วยเหมือนตอนเด็กๆเหรอ "
 
" บ้า ไปเล่า "
 
               โอ้ย ตายตาย ม๊านะม๊าทำไมทำกับแก้วแบบนี้ หลังจากพูดกับพี่โทโมะเสร็จฉันก็เดินเดินเข้าห้องน้ำทันที โดยไม่ลืมหยิบผ้าเช็ดตัวและชุดนอนเข้ามาด้วย
 
"แก้ว โทรศัพท์เข้า " ในขณะที่ฉันกำลังอาบน้ำอย่างสบายใจ ก็ดันมีเสียงเรียกให้เกิดความไม่สบายตัว
 
" ใครเหรอ "
 
" เขียนว่า 'ลุงป้อง' อ่ะ "
 
" อ้อ ตัดสายไปเดี๋ยวแก้วโทรกลับ "
 
               ไม่นานฉันก็อาบน้ำเสร็จพร้อมแต่งตัวในชุดนอนกางเกงยาวลายมิ้กกี้เม้าส์ แล้วเดินออกมาก็เห็นว่าพี่โทโมะกำลังนอนเล่นโทรศัพท์ฉันอยู่บนเตียง
 
โทรศัพท์ฉัน ???
 
เชดดด รู้รหัสได้ไง
" พี่โทโมะ รู้รหัสแก้วได้ไง "
 
" เดาเอา แหม่แค่เลขวันเกิดกับเลขเดือนสลับกันแค่นี้เอง ใครมันจะไม่รู้ " ฉันเนี่ยแหละที่คิดไม่ถึงว่าคนอื่นจะรู้
 
" งั้นขอโทรศัพท์แก้วคืนด้วย "
 
" อ่ะ อย่าลืมโทรไปหาลุงสุดที่รักล่ะ " พี่โทโมะยืนโทรศัพท์มาให้ฉัน แต่เอ๋พี่เขารู้เรื่องลุงสุดที่รักได้ไง เดาอีกล่ะสิ ฉันเดินออกมาตรงระเบียง แล้วกดต่อสายไปยังพี่ป้อง ไม่นานพี่เขาก็รับสายฉัน
 
("ฮโหล")
 
" ว่าไงพี่ป้อง "
 
(" เปล่า แค่คิดถึง ")
 
" ห้ะ อะไรนะ แก้วว่าแก้วหูไม่ค่อยดีเลย "
 
(" เดี๋ยวพี่พาแก้วไปรักษาหูนะ ")
 
" โธ่ จำไว้เลย "
 
(" ฮ่าๆ คิดถึงนะครับ ")
 
" แก้วก็คิดถึงพี่นะ "
 
แปล็บ !!
 
ทำไมมันรู้สึกเจ็บ เจ็บที่ใจ
 
(" งั้นแค่นี้ก่อนนะ พอดีวันนี้มีสังสรรค์กับเพื่อน แล้วเพื่อนมาพอดี ")
 
 
" อ้อค่ะ บ๊ายบาย "
 
(" บ๊ายบายครับ ฝันดีครับ ")
 
" เหมือนกันค่ะ " ฉันวางสายจากพี่ป้องไปแล้วเดินกลับเข้ามาในห้อง ก็ยังเห็นพี่โทโมะนั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์อยู่ คือพี่แกไม่นอนหรา
 
" เสร็จแล้วเหรอ "
 
" อ่าฮะ พี่โทโมะนอนเตียงเลยนะ เดี๋ยวแก้วไปนอนกับพี่กิ่ง "
 
" นอนด้วยกันเนี่ยแหละ พี่กิ่งคงหลับแล้ว ไปกวนพี่เขาเปล่าๆ "
 
"แต่..."
 
" พี่ไม่ทำไรเราหรอกน่า "
 
" ก..ก็ได้"
 
               ฉันได้แต่คลานคลุกเข่าขึ้นเตียงไป อารมณ์เหมือนจะมาถวายตัวให้อีพี่โทโมะเลยยังไงยังงั้น TOT
 
               ฉันเลือกที่จะนอนฝั่งขวา เพราะฝั่งซ้ายพี่โทโมะ นอนจองเรียบร้อยแล้ว ฉันล้มตัวลงนอน ได้ยินเหมือนเสียงเคลื่อนไหวของคนข้างๆตัว
 
" นอนไม่หลับเหรอ "
 
" อืม ไม่ค่อยชินนะ "
 
" อ้อ แก้วบอกแล้วว่าเดี๋ยวแก้วจะไปนอนห้องพี่กิ่ง "
 
" ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ก็หลับ แต่พี่คงหลับไม่สนิทถ้าพี่ไม่ได้รู้อีกอย่าง "
 
" อะไรเหรอ "
 
" แก้วโกรธพี่รึเปล่า "
 
" เปล่า "
 
" แก้ว " ทำเป็นเข้ม = ='
 
" แก้วไม่ได้โกรธ ไม่งอน แค่รู้สึกหงุดหงิด ที่พี่อ่านแต่ไม่ตอบ ไม่คิดจะบอกกันบ้างว่าไปไหน ปล่อยให้รอตั้งนาน แต่แก้วก็คิดว่าพี่อ่านแล้วเผลอหลับ หรือไม่ก็ยุ่งอยู่ แต่แก้วคงคิดผิด "
 
               และแก้วก็ไม่ชอบที่พี่อยู่กับผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อ ' เบล์ '
 
" สถานะนั้นให้พี่เหรอ "
 
" เปล่า ให้ทุกคนที่อ่านไม่ตอบนั้นแหละ "
 
" แต่ตอนนั้นก็มีแค่พี่ "
 
" หลงตัวเอง "
 
" ฮ่าฮ่า "
 
" นอนเล่า พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า "
 
" หืม ไม่มีเรียนไม่ใช่เหรอ "
 
" ไปช่วยเพื่อนทำคัทเอ้าท์สี "
 
" อ้อ ฝันดีนะ "
 
" ฝันดีครับ "
 
"ค่ะสิ "
 
" พี่ก็พูดแทนแก้วแล้วไง "
 
" โธ่ นี่พี่มีน้องผู้หญิงหรือผู้ชายเนี่ย "
' น้อง '
 
               เหรอ อ่าใช่เราเป็นพี่น้องกัน เป็นพี่น้องที่สนิทกัน พี่เขาแคร์เราเพราะเราเป็นน้อง เป็นห่วงเราเพราะเป็น ' น้อง '
 

 
30/7/2015
20.14 น.
 
เนื้อหาเริ่มกลับมาเท่าที่เคยอัพไว้แล้วนะค่ะ ><
 
ในที่สุดมันก็มาถึงจุดนี้ 
 
เราขอขอบคุณ คุณ @primlovetkpfkf มากๆนะค่ะ >/l\<
 
ที่ทำให้เรารู้ว่ายังมีคนอยากอ่านอยู่ :D
 
 
ยังไงก็ฝากติดตามเรื่องนี้กันด้วยนะค่ะ
อย่างที่เราเคยบอก ว่ามีเหตุข้อผิดพลาด เนื้อหาที่เคยลงไป
แล้วเรากลับมาย้อนอ่านใหม่ อยู่ดีๆมันสลับกันมั่วเลย T^T
เราจึงขอลบ และมาลงใหม่
และการลงใหม่ครั้งนี้ มีเนื้อหาใหม่สอดแทรกไปบ้าง
แต่ยังคงอยู่ในลักษณะเดิมอยู่
 
ขอบคุณใครหลายๆคน(หรือเปล่า) ที่ยังติดตามเรื่องนี้กันอยู่
ช่วงนี้เรายุ่ง กับการเตรียมขึ้น มหาลัย ปี1 พอดี #Freshy ค่ะ ><
เราไม่ค่อยมีเวลามาอัพ T^T
แต่เราจะพยายามหาเวลามา และจะอัพให้จบ >O<
 
ปล. ฟิคเรื่องนี้อิงมาจากชีวิตจริงส่วนหนึ่งของบุลคลคนหนึ่งซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้อกับศิลปินในชีวิตจริง และบางส่วนเกิดขึ้นเพราะความมโนของผู้แต่ง ไม่ได้ต้องการให้บุคลในเรื่องเสียหายแต่อย่างใด 
 
T : @hlbenzzz