มันจะจบลงเช่นไร ❓

 

 

Tomo : ถ้าไม่ตอบพี่จะไปถามถึงบ้านแล้วนะ ให้เวลาหลังจากอ่านแล้ว 10 นาที

 

               หึ คิดว่าจริญญาจะเชื่อเหรอ ขาก็เจ็บอยู่แบบนั้น แม่คงให้ออกมาอยู่หรอก

 

               ที่ฉันไม่ตอบฉันก็ไม่ได้โกรธหรือไม่พอใจที่พี่โทโมะไม่ตอบฉันตอนนั้นหรอก แต่ฉันหงุดหงิดที่พี่โทโมะ ไม่คิดจะพูดกับฉันตอนที่อยู่ต่อหน้าผู้หญิงคนนั้น ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร แต่ฉันรู้สึกมันตะหงิดๆ ยังไงก็ไม่รู้

 

ก๊อกๆ

 

 

               เอ๋อ ใครมาเคาะอีกเนี่ย

 

" พี่กิ่งเหรอ มีไรป่าว "

 

"...." หื้อ ทำไมเงียบ หรือว่าเป็นม๊า

 

"ม๊าเหรอ แก้วยังไม่ได้ล็อคประตูเข้ามาเลย "

 

 

แอ๊ดด

 

 

               ม๊าคงเข้าเอานมมาให้ ม๊านี่น่ารักเสมอนั้นแหละ

 

 

พรึบ

 

               แก้วนมยื่นมาอยู่ตรงหน้าฉัน แต่มือที่จับแก้วนมยื่นมาให้ฉันนั้นไม่ใช่มือของม๊าหรือของพี่กิ่ง

 

ควับ

 

               ฉันหันหัวไปตามมือที่ยื่นออกมา ทำให้ฉันตกใจเมื่อเห็นว่าเป็นพี่โทโมะ นี่เขามาได้ยังไง ขาเจ็บนิ ทำไมมาได้ แล้วม๊าให้ขึ้นมาได้ยังไง ถ้าเกิดพี่เขาทำอะไรเรา ม๊าจะทำยังไง ห้ะะะะ

 

" พ...พี่โทโมะ !! "

 

"พี่บอกแล้วว่าถ้าไม่ตอบภายใน10นาทีพี่จะมาถามถึงบ้านด้วยตัวเอง " ไอพี่บ้าเอ้ย

 

"ก็ไม่คิดว่าจะทำจริงๆ "

 

" เป็นอะไร "

 

" เปล่า "

 

" แก้วถึงแม้จะมีช่วงเวลาที่เราห่างกัน แต่พี่ก็ดูออกว่าแก้วเป็นอะไร "

 

" ถ้าพี่ดูออกแล้วมาถามแก้วทำไม "

 

" แก้วอย่ากวน แล้วสถานะในเฟส ช่วยบอกตัวเองด้วย ว่าอ่านแล้วช่วยตอบด้วย "

 

" ทีพี่ยังทำได้เลย "

 

" นี่หมายถึงพี่สินะ "

 

" เปล่าสักหน่อย ออกไปได้แล้ว มันดึกแล้วจะกลับบ้านยังไง "

 

" มานอนนี่ "

 

" อ้อ ห้ะ นอนนี่ ??? "

 

" อือ ห้องแก้วด้วย "

 

" เห้ย เดี๋ยวม๊าก็ว่า "

 

" ก็อามลบอกว่าห้องยังไม่ทำความสะอาด ให้มานอนห้องแก้วก่อน แค่คืนเดียวเอง "

 

" แล้วพี่มาได้ยังไง แม่ไม่ว่าเหรอ "

 

" ก็บอกแม่ว่ามาหาแก้ว แม่ก็ให้มาเลย "

 

" มีงี้ด้วย "

 

" นี่ดึกแล้วทำไมยังไม่อาบน้ำเปลี่ยนชุดนักเรียนออกสักที "

 

" ก...ก็กำลังจะอาบ "

 

" รอให้พี่มาอาบน้ำด้วยเหมือนตอนเด็กๆเหรอ "

 

" บ้า ไปเล่า "

 

               โอ้ย ตายตาย ม๊านะม๊าทำไมทำกับแก้วแบบนี้ หลังจากพูดกับพี่โทโมะเสร็จฉันก็เดินเดินเข้าห้องน้ำทันที โดยไม่ลืมหยิบผ้าเช็ดตัวและชุดนอนเข้ามาด้วย

 

"แก้ว โทรศัพท์เข้า " ในขณะที่ฉันกำลังอาบน้ำอย่างสบายใจ ก็ดันมีเสียงเรียกให้เกิดความไม่สบายตัว

 

" ใครเหรอ "

 

" เขียนว่า 'ลุงป้อง' อ่ะ "

 

" อ้อ ตัดสายไปเดี๋ยวแก้วโทรกลับ "

 

               ไม่นานฉันก็อาบน้ำเสร็จพร้อมแต่งตัวในชุดนอนกางเกงยาวลายมิ้กกี้เม้าส์ แล้วเดินออกมาก็เห็นว่าพี่โทโมะกำลังนอนเล่นโทรศัพท์ฉันอยู่บนเตียง

 

โทรศัพท์ฉัน ???

 

เชดดด รู้รหัสได้ไง

" พี่โทโมะ รู้รหัสแก้วได้ไง "

 

" เดาเอา แหม่แค่เลขวันเกิดกับเลขเดือนสลับกันแค่นี้เอง ใครมันจะไม่รู้ " ฉันเนี่ยแหละที่คิดไม่ถึงว่าคนอื่นจะรู้

 

" งั้นขอโทรศัพท์แก้วคืนด้วย "

 

" อ่ะ อย่าลืมโทรไปหาลุงสุดที่รักล่ะ " พี่โทโมะยืนโทรศัพท์มาให้ฉัน แต่เอ๋พี่เขารู้เรื่องลุงสุดที่รักได้ไง เดาอีกล่ะสิ ฉันเดินออกมาตรงระเบียง แล้วกดต่อสายไปยังพี่ป้อง ไม่นานพี่เขาก็รับสายฉัน

 

("ฮโหล")

 

" ว่าไงพี่ป้อง "

 

(" เปล่า แค่คิดถึง ")

 

" ห้ะ อะไรนะ แก้วว่าแก้วหูไม่ค่อยดีเลย "

 

(" เดี๋ยวพี่พาแก้วไปรักษาหูนะ ")

 

" โธ่ จำไว้เลย "

 

(" ฮ่าๆ คิดถึงนะครับ ")

 

" แก้วก็คิดถึงพี่นะ "

 

แปล็บ !!

 

ทำไมมันรู้สึกเจ็บ เจ็บที่ใจ

 

(" งั้นแค่นี้ก่อนนะ พอดีวันนี้มีสังสรรค์กับเพื่อน แล้วเพื่อนมาพอดี ")

 

 

" อ้อค่ะ บ๊ายบาย "

 

(" บ๊ายบายครับ ฝันดีครับ ")

 

" เหมือนกันค่ะ " ฉันวางสายจากพี่ป้องไปแล้วเดินกลับเข้ามาในห้อง ก็ยังเห็นพี่โทโมะนั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์อยู่ คือพี่แกไม่นอนหรา

 

" เสร็จแล้วเหรอ "

 

" อ่าฮะ พี่โทโมะนอนเตียงเลยนะ เดี๋ยวแก้วไปนอนกับพี่กิ่ง "

 

" นอนด้วยกันเนี่ยแหละ พี่กิ่งคงหลับแล้ว ไปกวนพี่เขาเปล่าๆ "

 

"แต่..."

 

" พี่ไม่ทำไรเราหรอกน่า "

 

" ก..ก็ได้"

 

               ฉันได้แต่คลานคลุกเข่าขึ้นเตียงไป อารมณ์เหมือนจะมาถวายตัวให้อีพี่โทโมะเลยยังไงยังงั้น TOT

 

               ฉันเลือกที่จะนอนฝั่งขวา เพราะฝั่งซ้ายพี่โทโมะ นอนจองเรียบร้อยแล้ว ฉันล้มตัวลงนอน ได้ยินเหมือนเสียงเคลื่อนไหวของคนข้างๆตัว

 

" นอนไม่หลับเหรอ "

 

" อืม ไม่ค่อยชินนะ "

 

" อ้อ แก้วบอกแล้วว่าเดี๋ยวแก้วจะไปนอนห้องพี่กิ่ง "

 

" ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ก็หลับ แต่พี่คงหลับไม่สนิทถ้าพี่ไม่ได้รู้อีกอย่าง "

 

" อะไรเหรอ "

 

" แก้วโกรธพี่รึเปล่า "

 

" เปล่า "

 

" แก้ว " ทำเป็นเข้ม = ='

 

" แก้วไม่ได้โกรธ ไม่งอน แค่รู้สึกหงุดหงิด ที่พี่อ่านแต่ไม่ตอบ ไม่คิดจะบอกกันบ้างว่าไปไหน ปล่อยให้รอตั้งนาน แต่แก้วก็คิดว่าพี่อ่านแล้วเผลอหลับ หรือไม่ก็ยุ่งอยู่ แต่แก้วคงคิดผิด "

 

               และแก้วก็ไม่ชอบที่พี่อยู่กับผู้หญิงคนนั้นที่ชื่อ ' เบล์ '

 

" สถานะนั้นให้พี่เหรอ "

 

" เปล่า ให้ทุกคนที่อ่านไม่ตอบนั้นแหละ "

 

" แต่ตอนนั้นก็มีแค่พี่ "

 

" หลงตัวเอง "

 

" ฮ่าฮ่า "

 

" นอนเล่า พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า "

 

" หืม ไม่มีเรียนไม่ใช่เหรอ "

 

" ไปช่วยเพื่อนทำคัทเอ้าท์สี "

 

" อ้อ ฝันดีนะ "

 

" ฝันดีครับ "

 

"ค่ะสิ "

 

" พี่ก็พูดแทนแก้วแล้วไง "

 

" โธ่ นี่พี่มีน้องผู้หญิงหรือผู้ชายเนี่ย "

' น้อง '

 

               เหรอ อ่าใช่เราเป็นพี่น้องกัน เป็นพี่น้องที่สนิทกัน พี่เขาแคร์เราเพราะเราเป็นน้อง เป็นห่วงเราเพราะเป็น ' น้อง '

 

---

 

30/7/2015

20.14 น.

 

เนื้อหาเริ่มกลับมาเท่าที่เคยอัพไว้แล้วนะค่ะ ><

 

ในที่สุดมันก็มาถึงจุดนี้ 

 

เราขอขอบคุณ คุณ @primlovetkpfkf มากๆนะค่ะ >/l\<

 

ที่ทำให้เรารู้ว่ายังมีคนอยากอ่านอยู่ :D

 

 

ยังไงก็ฝากติดตามเรื่องนี้กันด้วยนะค่ะ

อย่างที่เราเคยบอก ว่ามีเหตุข้อผิดพลาด เนื้อหาที่เคยลงไป

แล้วเรากลับมาย้อนอ่านใหม่ อยู่ดีๆมันสลับกันมั่วเลย T^T

เราจึงขอลบ และมาลงใหม่

และการลงใหม่ครั้งนี้ มีเนื้อหาใหม่สอดแทรกไปบ้าง

แต่ยังคงอยู่ในลักษณะเดิมอยู่

 

ขอบคุณใครหลายๆคน(หรือเปล่า) ที่ยังติดตามเรื่องนี้กันอยู่

ช่วงนี้เรายุ่ง กับการเตรียมขึ้น มหาลัย ปี1 พอดี #Freshy ค่ะ ><

เราไม่ค่อยมีเวลามาอัพ T^T

แต่เราจะพยายามหาเวลามา และจะอัพให้จบ >O<

 

ปล. ฟิคเรื่องนี้อิงมาจากชีวิตจริงส่วนหนึ่งของบุลคลคนหนึ่งซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้อกับศิลปินในชีวิตจริง และบางส่วนเกิดขึ้นเพราะความมโนของผู้แต่ง ไม่ได้ต้องการให้บุคลในเรื่องเสียหายแต่อย่างใด 

 

T : @hlbenzzz