นาวีเล่ห์รัก

 

 

ลมทะเลพัดปลิวปะทะร่างหนาในเครื่องแบบสีขาว ชายหนุ่มหันมองรอบๆก่อนจะถอยหายใจอย่างหนักหน่วง

มองไปทางไหนก็เจอแต่ทะเล นี่ผ่านมาเกือบจะเดือนแล้ว ไม่รู้หญิงสาวที่อยู่ทางนู่นจะเป็นไงบ้าง จะโกรธ

เขาหรือเปล่า เขาไม่ได้โทรหาหญิงสาวเลย กลางทะเลแท้ๆกลับไม่มีคลื่นโทรศัพท์ ป๊อบปี้หันไปมองร่วมชะตาอีกสองคน ก็มีท่าทางไม่แตกต่างกัน

 

"คิดถึงเฟย์เย่จังโว้ยยยยยย"เขื่อนตะโกนก้อง

 

"แกจะตะโกนทำไหม ไอ้เขื่อน "โทโมะส่ายหน้าอ่อนใจ

 

"ฉันคิดถึงแฟนฉันนี่น่า หรือว่าแกไม่คิดถึงยัยแก้วว่ะ"

 

"คิดถึงดิว่ะ เพิ่งรู้ว่าการต้องจากคนที่รักมันทรมานอย่างงี้นี่เอง" โทโมะเอ่ยเศร้าๆ 

 

"เอาเถอะว่ะ อีกหนึ่งเดือน สู้โว้ยย"ป๊อบปี้ว่าพลางตบบ่าเพื่อนทั้งสอง อีกแค่เดือนเดียว รอผมก่อนนะฟางง

 

 

 

มุมสบายอัมพวา

 

สามสาวนั้งเหม่อลอย พลางคิดถึงคนที่จากไป กั้งพิชชี่มองดูลูกหลานตัวเองก็ถอนใจ ตั้งแต่ไอ้พวกนั้นไปสามสาวก็เหมือนร่างที่ไม่มีวิญญายิ่งเวลาผ่านไป สามสาวก็ไม่เป็นอันทำไรเลย ข้าวก็ทานนิดหน่อย ทำงานก็เอาแต่เหม่อลอย หัวอกคนเป็นพ่อก็อดสงสารลูกไม่ได้ ถึงแม้จะไม่ชอบหน้าพวกนั้นก็ตามเถอะ

 

"เฟย์ฟางแก้ว มาคุยกับพ่อหน่อยสิ"กั้งว่าทำให้สามสาวหลุดจากภวัง

 

"พ่อมีอะไรค่ะ" ฟางว่า

 

"ไอ้พวกนั้นติดต่อมาบ้างหรือเปล่า"สาวสามส่ายหน้าแทนคำตอบ

 

"ไม่เลยค่ะ พ่อ "ฟางว่าอย่างเศร้าๆ

 

"เขาลืมพวกเราไปแล้วมั้งค่ะพ่อ"เฟย์ว่า

 

"อะไรกันยัยเฟย์ฟางแก้ว แค่ผู้ชายทำให้ลูกหลานพ่อเป็นกันขนาดนี้เลยหรอ"พิชชี่เอ่ย

 

"นั้นสิ แต่ก่อนพวกเราเป็นคนที่เข้มแข็งไม่กลัวอะไรไม่ใช่หรอ หืม"กั้งว่า

 

"ถ้าไอ้พวกนั้นมันกล้าลืมลูกหลานของพ่อนะ พวกมันตายย"พิชชี่ว่า

 

"ถึงไม่มีพวกนั้นแต่ลูกๆก็ยังมีพ่อ อย่าทำแบบนี้กันเลยนะ พ่อไม่สบายใจ"กั้งว่า

 

"พวกนั้นแค่จากไปสองเดือนเองนะ ลูกๆก็คิดว่าให้เวลาเป็นเครื่องพิสูตร ความรักของลูกๆไง"พิชชี่ว่า ทำให้สามสาวมองหน้ากันอย่างตื่นๆๆ

 

"พ่อยอมให้เราคบกับพวกป๊อบปี้แล้วหรอค่ะ"ฟางเอ่ยดีใจคาดไม่ถึง

 

"ไม่มีพ่อคนไหนอยากเห็นลูกตัวเองเสียใจหรอกนะ ถึงพ่อจะไม่ชอบหน้าพวกนั้น แต่พ่อก็จะพยายามทำใจ"

 

"พ่อค่ะ ขอบคุณนะค่ะ พวกเราก็ต้องขอโทษที่ไม่ฟังพ่อ พวกเรารู้เเล้วว่าใครที่รักเราจริง"ฟางว่าพลางซุกหน้าร้องไห้กับอก กั้งลูบหัวบุตรสาวอย่างแสนรัก

 

"นี่เราขี้แยตั้งแต่เมื่อไหรกันยัยแก้ว"พิชชี่เอ่ยแซวลูกสาว พลางเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน

 

"พ่ออ่ะ"

 

เอาล่ะเด็กๆ ทั้งหลาย หยุดร้อง รออีกไม่ถึงเดือนถ้าพวกนั้นไม่กลับมาพ่อนี่ล่ะจะบุกไปเอา"

 

"ค่าา พ่อ งั้นพวกเราไปทำงานก่อนนะค่ะ"ฟางว่าก็จะหอมแก้มพ่อคนละครั้ง

 

"ตัดสินใจดีแล้วใช่ไหมไอ้กั้ง"พิชชี่เอ่ยถามขึ้น

 

"อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดเถอะ ขอแค่ตอนนี้ลูกหลานเรากลับมามีชีวิตชีวาเหมือนเดิมก่อน" กั้งา่า พิชชี่

พยักหน้าเห็นด้วย

 

 

 

 

 

"โอ๊ยยยยย เมื่อยล่ะนะ เมื่อไรจะถึงเนี่ย"พิมโวยขึ้น หลังจากที่นั้งรถมาจากกรุงเทพชั่วโมงกว่าก็ไม่ถึงสักที

 

"นั้นสิจินนี่ แน่ใจนะว่าถูกทาง มีนอยากเจอเขื่อนจะแย่แล้วนะ" มีนเอ่ยขึ้นบ้าง หลังจากที่รู้ว่า ว่าที่คู่หมั้นตัวเองอยู่อัมพวาก็รีบมาทันที

 

"นั้นสิ พี่ป๊อบนะพี่ป๊อบมาหลบอยู่อัมพวาตั้งนานกว่าพวกเราจะรู้"พิมบ่นอารมเสีย

 

"นี่จินนี่ เราขับรถวนไปวนมาตั้งนานแล้วนะ นี่หลงใช่ไม"มีนถามขึ้น

 

"ฉันก็ขับตามแผนทีที่คุณป้าเขียนให้นะ จะหลงได้ไง"

 

"โอ๊ยย เมื่อยยย "พิมโวย

 

"นั้นสิฉันก็เมื่อยยย"มีนโวย

 

"โอ๊ย เงียบๆ รำคาญ "จินนี่ตวาดใส่ สองสาวหุบปากฉับ

 

"ก็มันเมื่อย เบื่อนี่" พิมว่าพลางสะบัดอย่างอารมเสีย

 

"งั้นแวะร้านกาแฟก่อนล่ะกัน "จินนี่ว่าพลางจอดรถ ไม่ฟังเสียงร้องไม่พอใจ ทั้งสองสาวจำใจต้องเดินลงมาตาม

 

"สวัสดีค่า มุมสบายอัมพวายินดีต้อนรับค่ะ" ฟางเอ่ยทักเสียงใส

 

"ที่มีจะมีอะไรดีดีกินไหมเนี่ย"พิมว่า พลางเปิดเมนูไม่สบอารม ฟางได้ยินถึงกับไม่พอใจ

 

"พิมทำไมพูดแบบนี้"จินนี่ปราม แต่พิมไม่สนใจ

 

"ก็มันจริงอย่างที่พิมพูด ดูร้านสิโลโซมากก"มีนเบ้ปากอย่างดูถูก

 

"มีนนน"จินนี่ส่ายหน้าอ่อนใจ

 

"ฉันขอเอสเปรสโซ่วิปครีม"พิมว่่า

 

"ไม่มีค่ะ กรุณาสั่งที่เมนูมีนะค่ะ"ฟางว่าพลางระงับอารม

 

"บ้านนอก งั้นขอม็อกค่าเย็นล่ะกัน หวังว่าคงมีนะ"พิมว่าอย่างดูถูก

 

"ค่ะ มี"

 

"ส่วนฉันฮาเซนัท ลาเต้ คงไม่สินะพวกไฮโซแบบนี้ งั้นเอาชาเขียวปั่นพอ" มีนว่า ฟางส่ายหน้าอ่อนใจรู้ว่าไม่มีจะสั่งทำไม

 

"งั้นฉันเอาชานมปั่นจ๊ะ"จินนี่ว่า ฟางพยักหน้าก่อนขอตัว

 

"เรื่องมากจังยัยพวกนี้"เฟย์ว่าหลังจากยืนดู

 

"ชังเขาเถอะยัยเฟย์ ลูกค้าท่องไว้ แก้วเร็วนะ เด๋วแม่พวกนั้นเหวี่ยงอีก"ฟางว่าทำให้เฟย์อดหัวเราะไม่ได้กับคำประชดของฟางที่นานๆจะพูดขึ้น

 

"นานที พี่ฟางจะของขึ้น"เฟย์แหย่

 

"ได้แล้ว ฟางรีบเอาไปเถอะ ก่อนที่แก้วจะต่อยคน"แก้วว่าหลังจากทนดูพวกนั้นว่า

 

"หวังว่าคงไม่ได้ใส่ยาถ่ายนะแก้วว"ฟางว่าทำให้เฟย์แก้วขำ

 

"มาแล้วค่ะ นี่ค่ะ ทานให้อร่อยนะค่ะ"ฟางว่าพลางยิ้มให้

 

"ขอให้มันอร่อยเถอะ" ฟางหันขวับอย่างอดกลั้น

 

"รสชาติก็งั้นๆล่ะ มีคนกินได้ไงกันเนี่ย"มีนเบ้ปาก

 

"พิม มีน"จินนี่ปราม

 

"ก็มันจริงนี่ดูนี่สิคมปี๋"พิมว่า

 

"ใช่ หารสอร่อยไม่ได้"

 

"ทนไม่ไหวแล้วโว้ยยยยย"เฟย์ตวาดแว้ด หลังจากทนฟังอยู่นาน

 

"นี่พวกคุณมันจะมากไปแล้วนะ"เฟย์โวยใส่ ฟางรีบดึงไว้

 

"ใจเย็นเฟย์ลูกค้า"ฟางบอก

 

"ไม่ยงไม่เย็นแล้ววว ดูพวกนี่พูดสิพี่ฟาง"

 

"ทำไมฉันพูดความจริง รับไม่ได้หรอ ดูทำตัวสิเหมือนพวกกุ๋ยข้างถนน โวยวาย น่ารังเกียจ "มีนว่าพลางสำรวจหัวจรดเท้า

 

"แล้วพวกเธอมันดีมาแต่ไหนกัน ถึงมาว่าคนอื่นเขาเสียๆหาย โดยที่ไม่รู้จักเขาดี"

 

"ฉันหรอ เป็นคนดีกว่าพวกเธอล่ะกัน เรามันคนล่ะชั้นกัน" พิมเบ้ปากดูถูก

 

"คนล่ะชั้น เธอเอาอะไรมาวัดมิทราบ"แก้วโวย

"การพูดการกระทำของพวกเธอไงล่ะ ต่ำ"

 

"แก!"เฟย์แก้วจะพลุงเข้าใส่ ฟางรับล็อกตัวไว้

 

"เฟย์แก้วหยุดนะ นั้นลูกค้านะใจเย็นๆสิ"

 

"พิมมีนอย่าไปหาเรื่องเขาสิ"จินนี่ปรามเพื่อนทั้งสอง

 

"ไม่ต้องยุ่ง!"สองสาวตวาดใส่ จินนี่ส่ายหน้าอ่อนใจ

 

"พวกเราต้องขอโทษพวกคุณด้วยนะค่ะ เชิญทานต่อเถอะค่ะ" ฟางว่า

 

"พี่ฟาง/ฟาง"เฟย์แก้วโวยเมื่อฟางเอ่ยขอโทษ

 

"ฉันกินไม่ลงหรอกนะ ร้านโลโซไร้รสนิยม รสชาติก็ห่วยแตก พนักงานก็มารยาททราม ไม่มีความเป็นผู้ดี"

พิมสะบัดหน้าอย่างถือดี

 

"พวกกุ๋ยข้างถนนก็งี้ล่ะพิม ไม่มีมารยาท น่าสมเพชสิ้นดี"มีนว่า เฟย์แก้วของขึ้นทันที

 

"พวกแกกกก"

 

"เงียบ แก้วเฟย์"ฟางบอก ก่อนจะเดินมาเผชิญหน้า

 

"ขอโทษพวกเราเดียวนี้"ฟางเอ่ยเสียงเย็น

 

"ขอโทษทำไม"พิมลอยหน้าลอยตาไม่สนใจ

 

"ฉันบอกให้พวกคุณขอโทษพวกเราเดี๋ยวนี้!" ฟางตวาดลั่น ทำให้ทั้งหมดเงียบกริบ

 

"ไม่"พิมไม่ยอม

"นี่นะหรอ คนที่บอกว่าตัวเองเป็นผู้ดี มาด่าคนอื่นเขาโดยที่ไม่รู้จักเขา แล้วไม่ยอมของโทษ พวกแบบนี้ยิ่งกว่าเป็นกุ๋ยข้างถนมอีกนะ มาด่าคนอื่นเขาโดยไม่ดูสารรูปตัวเอง ก่อนที่จะว่าให้ใครเขากรุณาดูด้วยเองก่อนเถอะ ทำตัวแบบนี้คิดว่าดีหรอ เที่ยวมาดูถูกคนอื่นเขา พ่อแม่คงเสียใจน่าดูที่มีลูกสาวสันดานแบบนี้ " ฟางว่าให้

 

"กะ  แก แกกล้าด่าฉัน ไมรู้หรือไงฉันลูกใคร"พมตวาดลั่น

 

"เกียจจริงคำพูดแบบนี้ พ่อแม่ใหญ่มาจากไหนล่ะ บอกมาสิ ฉันจะได้ไปบอกคนอื่นๆวลูกสาวแล่นมาด่าคนอื่นเขา แบบนี้คงเสียชื่อไปทั้งวงศ์ตะกูล เพราะสันดาซวยๆของลูกสาวเพียรคนเดียว"

 

"กะ แกก"พิมชี้หน้าอย่างโกรธแค้น

 

"ทำไมมม มีไรอีก"ฟางเอ่ยไม่กลัว

 

"พอได้แล้วพิม "จินนี่ตวาดใส่ทำให้พิมมองหน้าเพื่อนไม่สบอารม

 

"จินนี่!"

 

"พอได้แล้ว ฉันต้องขอโทษแทนเพื่อนทั้งสองคนด้วย "จินนี่หันมาขอโทษเฟย์ฟางแก้ว ก่อนจะลากตัวเพื่อนทั้งสองออกจากร้านไป ฟางมองตามอย่างอารมเสีย

 

"สุดยอดพี่ฟาง"เฟย์ยกนิ้วให้

 

"เวลาฟางโกรธ น่ากลัวเหมือนกันนะเนี่ย"แก้วยังไม่หายตะลึง

 

"มันปริ๊ดดเลยล่ะปากแบบนี้ต้องโดนบ้าง จะมาดูถูกคนอื่นได้ไง"

"นั้นสิ ยังมีหน้ามาพูดนะรู้ไหมฉันลูกใคร แหวะ"เฟย์ทำท่าล้อเลียน

 

นั้นสิ น่าจะให้แก้วชกปากสักหมัด เอาหมาออกจากปาก"

 

"อย่าใช้กำลังแก้ว เราต้องมีสติ ตอยโต้กลับด้วยปัญญา อย่าใช้กำลัง"

 

"จร้าาาา แม่คนฉลาดดดดดด"

 

 

 

 

 

ตัวร้ายออกมาแล้ววว แต่สู้นางเอกเราไม่ได้หรอก

นางเอกเรื่องนี้ไม่อ่อนแอนะจ๊ะ พ่อๆเปิดทางแล้วววว อะไรจะง่ายขนาดนั้น

บอกเลยของดีไม่ได้มาง่ายๆหรอก ฮ่าฮ่าๆๆๆๆ