นาวีเล่ห์รัก

 

 

สองเดือน

 เรือนอัมพวาโฮมสเตย์

 

”เมื่อกลางดึกคืนวานนี้ พายุฤดูร้อน ความเร็วที่จุดศูรย์กลางความเร็ว100กิโลเมตรต่อชั่วโมง ทำให้เกิดครื่นลมแรง ทำให้เรือชาวนักท่องเที่ยวเยอรมัน อัปปางในทะเลลึก ผู้การภานุ จิระคุณและทหารเรือไทยได้ฝ่าพายุเข้าไปช่วยเหลือได้ทัน และได้ช่วยเหลือกลับมาอย่างปลอดภัย ”

 

"เฮ้ยๆๆๆๆ ผู้การนี่"เจฟตะโกนล่น้าน

 

"หลานฉัน หลานฉันนนนนน ฮ่าฮ่าๆๆๆ"ยายโฟร์ตะโกนลั่นอย่างดีใจ

 

"รู้แล้วว่าหลานยาย ยายจะประกาศทำไมม"

 

"ไม่ประกาศได้ไง มันภูมิใจนี่หว่าาา หลานชายฉันเนี่ย มันเท่ห์จริงๆๆเลยยย "

 

"ช่ายยยย หลานเราเก่งฝุดๆๆๆๆๆๆ"ยายมดตะโกน พลางจ้องมองทีวีอย่างปลื้มใจจจ

 

"มดๆ โทรหาหลานเร็ว เป็นไงบ้าง" ยายโฟร์ว่า

 

"ได้ๆๆๆ"

 

ชลบุรี

 

 

"ฮัลโหลลล ป๊อบปี้ลูก"

 

 

"ครับยายมด"

 

"เป็นไงบ้าง สบายดีหรือเปล่า"

 

"เปิดลำโพงๆๆ"ยายโฟร์ว่า

 

"เป็นไงบ้างลูก "

 

"ผมสบายดีครับ ไม่ได้เป็นอะไรเลย"

 

"ดีๆแล้วลูก รู้ไหมยายทั้งสองปลื้มจในตัวลูกมากก"

 

"ครับผม"

 

 

"ผมคิดถึงยายทั้งสองนะครับ แล้วจะรีบกลับไปหานะครับบบ"

 

"จ้า ให้มันแน่ว่าจะรีบกลับมาหายาย"

 

"โธ่ ยายก็ รู้ทันตลอด ฮ่าฮ่า"

 

"เอาเถอะๆ รีบกลับมานะลูก ยายทั้งสองจะรอ"

 

"ครับผม ยายครับแค่นี้ก่อนนะครับ พอดีต้นเรือวิศว เข้ามาสงสัยจะมีเรื่องด่วน"ป๊อบปี้วางสาย ก่อนจะหันมาเห็นโทโมะยืนรอ

 

"มีอะไรต้นเรือ"

 

"พอดีนักข่าวต่งประเทศอยากจะสัมภาษณ์ผู้การหน่อยนะครับ และนี้ก็มีโทรเลขอนุญาติให้สัมภาษณ์ได้ครับ"

 

”ทำไมล่ะ"

 

"ก็สองนักเที่ยวที่เราช่วยไว้นะครับ ไปบอกกับนักข่าว ซีเอ็นเอ ว่าราชนาวีไทยกล้าหาญ อุตส่าห์ฝ่าพายุไปช่วยเหลือพวกเขา"

 

"มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกนี่ มันเป็นหน้าทีของเราอยู่แล้ว แล้วก็ไม่ใช่ผมคนเดียว พวกเราทุกคนต่างหากที่ไปช่วยเขา"

 

"แต่เขาอยากจะสัมภาษณ์ให้ได้ครับ เห็นว่าจะทำสกู๊ปเกี่ยวกับภารกิจของเราด้วย"

 

"อย่างงี้ก็ต้องอยู่นานสิ"

 

"ครับ"

 

"งั้นต้นเรือไปบอกต้นหนสัมภาษณ์แทนผมล่ะกัน ผมไม่อยากออกทีวี"

 

"แล้วถ้าเขาไม่ยอม จะสัมภาษณ์ผู้การให้ได้ล่ะครับ"

 

"บอกไปว่าผมไม่อยู่ที่นี่"

 

"แล้วเขาจะเชื่อหรอครับ"

 

"เชื่อสิเพราะผมจะไม่อยู่จริงๆๆ"

 

"ผู้การจะไปไหน" วิศวเอ่ยถาม ภานุยิ้มเจ้าเล่ห์ไม่บอก

 

 

 

อัมพวา

 

”　ทะเลคลั่ง พายุฤดูร้อนทล่มเรือนักท่องเที่ยวอัปปาง โชคดีที่ผู้การภานุและทหาเรือที่ออกลาดตะเวนช่วยไว้ได้ทัน　″ กั้งอ่านหนังสือพิมพ์เอ่ยขึ้น

 

"ทหารเรือไทยนี่กล้าหาญกันจริงๆเลย ไม่ว่าจะสมัยไหน" พิชชี่เอ่ยขึ้น ทำเอาสามสาวมองหน้ากันลิกลัก

 

"พ่อ/ลุงพิช"

 

"ช่าย ไอ้พิชชี่พูดถูก" กั้งว่ายิ่งทำให้สามสาวตะลึงขึ้นไปอีก

 

"พ่ออออ/ลุงกั้ง" สามสาวตะโกนลั่น

"จะเสียงดังทำไม มาๆกินข้าวจะได้เข้านอนกัน"

 

"พ่อ ไม่ได้เกียจทหารเรื่อแล้วหรอค่ะ"ฟางเอ่ยถามกล้าๆกลัว

 

"สงสัยพ่อแก่ขึ้น ความเกียจความโกรธมันก็เปลี่ยนไปล่ะมั้ง ตอนนี้พ่อเฉยๆแล้วล่ะ"

 

"จริงหรือค่ะ"

 

จริงสิ สงสัยพ่อได้คุยกับหลวงตาทุกวัน จิตใจพ่อเลยสงบขึ้น"

 

"พ่อค่าาาาา"เฟย์ฟางกระโดดกอดพ่อตัวเองแน่น

 

"อะไรกันเด็กพวกนี้ ไปไปกินข้าวได้แล้ว" กั้งดุไม่จริงจังหนัก มองดูลูกสาวทั้งสองด้วยความรัก พิชชี่ตบบ่าเพื่อนอย่างปลอบใจ

 

ห้องนอนสามสาว

 

"เฮ้อออออ นี่ก็ผ่านไปสองเดือนแล้วนะ"เฟย์นั้งเหม่อ

 

"เป็นอะไรเฟย์ "ฟางเอ่ยถาม

 

"พี่ฟาง ผ่านไปสองเดือนแล้วนะ พวกนั้นหายไปไหน โทรก็ไม่โทรมาหายเงีบยเลย"

 

"ชังพวกเขาเถอะเฟย์"ฟางว่า ทำให้เฟย์แก้วมองหน้ากันงง

 

"พี่ฟางเป็นอะไร"

 

"พี่กำลังคิดว่าพี่ตัดสินใจเร็วเกินไปที่คบกับป๊อบปี้ พี่ยังไม่รู้จักป๊อบปีดีเลย"

 

"พี่ฟาง"

 

"ชังเถอะเฟย์แก้ว ไปนอนกันดีกว่าพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า" ฟางตัดบทก่อนจะล้มตัวนอน เฟย์แก้วมองอย่างหนักใจ

 

 

”ฉันรู้ว่าเธอเคยเจอกับรักที่ทำให้เธอ ผิดหวังบ่อย เคยร้องไห้

ฉันรู้เธอเหงาและคงอ่อนล้ากับการตามหา ใครสักคน ที่ฝั่งฝ่า  ”

 

 

"ใครมาร้องเพลงตอนนี้เนี่ย " แก้วบ่นงึมงำ พลางลุกจากที่นอนหัวฟู

 

"เฮ้ยยยยยยยยยยย" แก้วตะโกนลั่น เฟย์ฟางรีบกระด้นตัวตื่น

 

"มีอะไร แก้ว ตะโกนทำไม"

 

"ดูนู่น"แก้วชี้ให้ดู เฟย์ฟางมองตื่นๆ

 

"มาได้ไงเนี่ย"เฟย์ตื่นหายง่วงทันที เมื่อสามหนุ่มนั้งดีดกีตาร์อยู่ ฟางมองอย่างเฉยเมย

 

"มาทำไหมตอนนี้" ฟางว่า

 

"พี่ฟาง "เฟย์ร้อง ก่อนจะรีบวิ่งตามไป

 

"หยุดร้องเถอะป๊อบ" ฟางเอ่ยหลังจากเดินลงมาหา

 

"ฟางงง ป๊อบคิดถึงฟางมากเลย"ป๊อบปี้จะเข้ามากอด แต่ฟางเบี่ยงตัวหลบ

 

"ฟางง ทำไมม" ป๊อบปี้ไม่เข้าใจ

 

"กลับไปเถอะป๊อบ" ฟางว่าก่อนจะเดินหันหลัง

 

"ทำไม ฟางเป็นอะไร"ป๊อบเดินมาดัดหน้า

 

"เราห่างกันสักพักเถอะป๊อบ"ฟางว่า ป๊อบปี้ยืนนิ่งไม่เข้าใจ

 

"ทำไหมฟาง ป๊อบทำอะไรผิด"

 

"ป๊อบไม่ได้ทำอะไรผิด แต่มันผิดที่ฟางเอง ผิดที่ฟางด่วนตัดสินใจอะไรเร็วๆไป "

 

"ฟาง หมายความว่าไง"

 

"เวลาที่ป๊อบไม่อยู่มันทำให้ฟางรู้ตัว ขอที่เราได้มาง่ายๆมันก็จะตีจากเราไปง่ายๆเหมือนกัน"

 

"ฟาง ป๊อบ"

 

"ขอเวลาฟางให้ฟางได้คิดอะไรก่อนนะป๊อบ " ฟางว่าพลางเดินขึ้นบ้านไป

 

"เฟย์แก้ว"ป๊อบปี้หันมาถามสองสาว

 

"ใจเย็นก่อนนะป๊อบ เดี๋ยวพวกเราจะไปช่วยถามฟางให้" แก้วเฟย์ว่าพารีบวิ่งตามฟางไป

 

"โธ่โว้ยยยยยยย" ป๊อบปี้ตะโกนอย่างหัวเสีย เขื่อนโทโมะตบบ่าอย่างปลอบใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

เอาล่ะสิ มีเรื่องไรกันน่าาาาาา