Horor School สยองห้องพยาบาล [Snsd+Exo]

   

 
 
 
     หลายวันต่อมาที่ เเทยอนเก็บงำเรื่องฝันร้ายของตนเองเอาไว้ ไม่บอกกล่าวกับใคร ตอนนี้เธอหันมาอ่านหนังสือเตรียมสอบเพียงลำพัง โดยไม่อยากเข้ากลุ่มกับเพื่อนๆ อีก เเต่ทุกครั้งที่พยายามจะตั้งใจอ่านหนังสือ ความคิดของเเทยอนก็จะหวนกลับไปเรื่องฝันร้ายในวันนั้นเสียทุกครั้ง ยามค่ำคืนเเทยอนเเทบจะไม่ได้หลับได้นอน เพราะมักจะฝันเรื่องซ้ำๆอย่างเดิมทุกคืน การที่ต้องเจอกับเหตุการเเบบนี้ทำให้ เเทยอนร่างกายดูโทรม ขอบตาเริ่มดำคล้ำมากขึ้นทำให้เพื่อนๆในกลุ่มเป็นห่วง เเต่เเทยอนก็ เลี่ยงที่จะไม่เล่าเรื่องความฝัน...จนวันหนึ่ง
 
  วันนั้นเป็นวันคล้ายวันเกิดของเเทยอน เธอตั้งใจจะหยุดเนื่องจากไม่สบาย จะนอนพักอยู่ที่บ้าน เเต่เพื่อนๆให้กลุ่ม โทรหาเธอตั้งเเต่เช้า บอกให้เธอมาโรงเรียน 
เเทยอนรู้ดีว่าเพื่อนๆจำวันเกิดของเธอได้เเละต้องการจะเซอร์ไพรส์ จึงตัดสินไปฉลองวันเกิดกับเพื่อนที่โรงเรียน
 
  หลังจากที่เธอไปโรงเรียนเธอก็ต้องทนเรียนด้วยความ ง่วงไปเรียนไปเพราะยาที่เธอกินเข้าไปตอนเช้า พอถึงพักเที่ยง
 
เเทยอนก็รีบลงมาที่โรงอาหารทันทีเเต่กลับไม่เห็นเพื่อนในกลุ่มที่เดินล่วงหน้ามาก่อนเเม้เเต่คนเดียวทุกคนไปไหนกันหมดนะ? 
เธอจึงตัดสินใจเดินหาเพื่อนรอบโรงเรียน เธอตามหาเพื่อนอยู่พักใหญ่จนเริ่มงุดหงิด
 
'ไปไหนกันหมดนะ ตามหาจนเเทบจะทั่วโรงเรียนเเล้ว = =!  เหลือเพียงเเต่ห้องพยาบาล...ใครจะกล้าไปละ'
 
ทันใดนั้นก็มีใครบางคนจับไหล่เธอจากด้านหลัง...
 
''เเทยอนนน~  เเฮปปี้เบิร์ธเดย์จ้าาา''
 
''สุขสันต์วันเกิดนะเพื่อน''
 
เเทยอนหันกลับไปพบว่าเพื่อนๆทั้งกลุ่ม ต่างพากันถือของขวัญมาเตรียมมอบให้เธอ ที่สำคัญยังมีเค้กก้อนโตปักเทียนมาอย่างสวยงาม พร้อมร้องเพลงเเฮปปี้เบิรธ์เดย์ให้เธอ เมื่อเพื่อนๆร้องเพลงจบ
เเทยอนก็เตรียมก้มลงจะเป่าเทียนนั้น มีลมมากระทบใบหน้าเบาๆคล้ายกับมีใครบางคนเป่าลมใส่หน้าเธอ เมื่อเเทยอนเงยหน้าขึ้นมอง เธอก็เห็น ยุนอา!....นักเรียนที่เเขวนคอตายในห้องพยาบาลกำลังก้มหน้าลง เป่าเค้กเช่นเดียวกับเธอ
 
''กริ๊ดดดดดดดดดดดดด!!''
 
เเืทยอนกริ้ดร้องจนสุดเสียง ด้วยความหวาดกลัวก่อนที่จะหมดสติล้มลงกับพื้น เพื่อนๆต่างตกใจ รีบพากันพยุงตัวของเเทยอนไปยังห้องพยาบาล...อีกครั้งหนึ่ง
 
เเทยอน สะลืมสะลือตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดศีรษะอย่างเเรง คล้ายกับมีใบหน้าของยุนอาลอยไปมา ในหัวของเธอตลอด อาจารย์ซอฮยอนนั่งอยู่ข้างๆเตียง เห็นเด็กสาวตื่นขึ้นมาด้วยอาการไม่สู้ดีนักจึงมองหญิงสาวด้วยสายตากังวล เป็นห่วง
 
ดังนั้นเมื่อเเทยอนเห็นอาจารย์ประจำห้องพยาบาลอยู่ตรงหน้าจึงเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปจนจบ อาจารย์จึงเดินไปที่ตู้ยาเเละค้นหายาครู่นึงเเล้วเดินกลับมา 
 
''เเทยอน กินยานี่สองเม็ดก่อนนะ นี่ก็พึงบ่ายโมงกว่าๆ เดี้ยวใกล้โรงเรียนเลิก ครูจะปลุกเธอเอง''อาจารย์ซอฮยอนบอกก่อนจะยื่นยาให้ 
 
เเทยอนรู้สึกอ่อนเพลียมากเเม้ไม่อยากจะนอน เเต่เมื่ออาจารย์อยู่ด้วย เธอจึงยอมนอนพักผ่อนต่อครู่หนึ่ง ไม่นานนักเเทยอนก็เผลอหลับไปโดย ไม่รู้ตัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง....
 
ลมเย็นๆ พัดเข้ามาปะทะกับใบหน้าจนทำให้หญิงสาวรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว เด็กสาวลืมตาขึ้นมาด้วยความมึน งง เเละอยู่ๆ 
 
เเว่วเสียงของยุนอาก็ดังขึ้น....
 
''ช่วยฉันด้วย....ฉันอยู่ที่นั้น...เอาฉันออกไปที...ช่วยฉันด้วย''
 
เสียงร้องขอความช่วยเหลือของวิญญาณเด็กสาวทำให้หญิงตื่นขึ้น เเต่เมื่อลืมตาขึ้นมากลับต้องหวาดผวายิ่งกว่า เพราะภายในห้องมันมืดเเละชวนขนลุกที่ สำคัญเธอยังอยู่ใน ห้องพยาบาลของโรงเรียน...!!
 
''นี่มันอะไรเนืื่ย!!''เเทยอนสบถออกมาทำไมไม่มีใครปลุกเธอเลย?
 
ในความมืดมีเสียงกระเเอมเบาๆ เเทยอนหันขวับไปยังต้นเสียงที่มุมห้อง ความหวาดกลัวทำให้ขนลุกชัน เเน่นอนว่าเเทยอนไม่ต้องการอยู่ในห้องนี้ เเม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจเหตุผลว่าทำไม สิ่งเดียวที่ต้องการในตอนนี้คือ ออกไปจากห้องพยาบาลเเห่งนี้ให้เร็วที่สุด
 
เมื่อเเทยอนพยายามลุกขึ้นจากเตียง เสียงอันเย็นยะเยือกก็ดังขึ้นที่ข้างหูเธอ
 
''ช่วยฉันด้วย...''
เเทยอนหันขวับไปมอง ในความมืดที่มุมห้องนั้นปรากฎร่างของนักเรียนคนนึงนั่งกอดเข่าอยู่ เเสงจันทร์ลอดเข้ามากระทบกับร่างนั้นทำให้เธอต้องกรีดร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว ร่างนั้นค่อยๆลูกขึ้นช้าๆ เเทยอนรีบหันกายเตรียมวิ่งออกจากห้องเเต่ก็ยังไม่ทัน.....(ผีเเม่มเร็ว - -)
 
เเทยอนวิ่งไปจนถึงประตู ใบหน้าของยุนอาข้างซีดจนไม่มีเลือดดวงตา สองข้างมีเพียงตาขาวเท่านั้น ที่น่ากลัวที่สุดคือคอของ ยุนอาไม่ได้ตั้งตรง! เเต่มันพับหัก..! 
 
เเทยอนกรีดร้องลั่นก่อนจะวิ่งผ่านผี (?) ไปที่ห้องเพื่อที่จะหนีออกไป เเต่มันถูกล๊อกจากด้านนอก!!
 
''ช่วยด้วยใครก็ได้!! มาเปิดประตูให้หนูที!!! มีใครอยู่ข้างนอกไหมค่ะ!!'' 
 
เเทยอนใช่มือทุบประตูพร้อมร้องขอความช่วยเหลือเเต่เหมือนไม่มีใครได้ยิน ทุกอย่าเงียบสงบ เเทยอนทรุกตัวลงนั่งพิงกับประตูใช้มือสองข้างปิดตาเเล้วนั่งร้องไห้ เธอคิดถึงอาจารย์ซอฮยอน อยากให้อาจารย์มาช่วย ทำไมเธอต้องตกอยู่ในสภาพเเบบนี้ด้วย!!
 
ทันใดนั้น เเทยอนได้ยินเสียงใครบางคนกำลังไขกุญเเจที่ล๊อกอยู่ที่ประตู เธอรีบลุกพรวกขึ้นทันทีประตูเปิดออก  อาจารย์ซอยอน ยืนอยู่หน้าประตู เธอสวมชุดลำลอง ยืนมองด้วยสายตาเเปลกใจ
 
''อ้าว...เเทยอน ทำไมยังอยู่ที่นี่อีกละ''อาจารย์สาวเอ่ยถามก่อนจะก้าวเข้ามาในห้อง
 
''อาจารย์ค่ะช่วยหนูด้วย...หนูโดนผีหลอก...อาจารย์ช่วยหนูด้วยค่ะ''
 
อาจารย์ซอฮยอนเข้ามาโอบกอดเเทยอนไว้พร้อมปลอบโยนเบาๆ 
 
''ไม่มีอะไรเเล้วเเทยอน ไม่ต้องกลัว ผีไม่มีในโลกหรอก...''
 
''มีสิ.....''
 
............ติดตามตอนต่อไป................