Please! Love me. My boy รักแล้วให้ทำไง......ถอนใจก็ไม่ขึ้น

     บันทึกพิเศษ : เอเจ
ผมเห็นร่างไอ้ตัวเล็ก(ก็ตัวมันเล็กน่ารักนี่)เซๆเกือบจะล้มผมเลยตกใจรีบวิ่งไปหาแล้วรับร่างบางไว้ทัน คนอื่นฮือฮาว่าเป็นอะไร ไอ้แทมเปก็เดินเข้ามา
"เป็นไรรึป่าว หน้าซีดด้วยเป็นลมหรอ!"มันถามพร้อมกับเอามือมาหมายจะปลุดกระดุม ผมจึงรีบปัดมือมันออก
"ไม่ต้อง กุทำเอง!"ผมไม่ยอมหรอกนะ จะให้ใครมาเห็นร่างกายไอ้ตัวเล็กของผมง่ายๆนะ(เอิ่มของผมเมื่อไหร่ฮ้าอย่ามโนสิ//คนเขียน)ผมต้องเห็นคนเดียวเท่านั้น ผมรีมอุ้มร่างบางไปที่ห้องพยาบาลทันที เมื่อไปถึงห้องพยาบาล อาจารย์ก็บอกว่าเขาเป็นลมแดดเฉยๆนอนพักเดี๋ยวก็หายผมจึงค่อยเบาใจ ผมหันไปทางร่างบางที่นอนหมดสติอยู่บนเตียง หน้าตอนนอนน่ารักจัง-///- ปากสีแดงสดเลย จมูกก็โด่ง ถึงจะไม่ได้โด่งสุดโต่งก็เถอะแต่ก็อยู่ในระดับพอดีๆ ตัวขาวจั๋วะ อมชมพูนิด แก้มเป็นสีแดงระเรื่อ ผมเอามือไปลูบหัวพร้อมกับเอามืออีกข้างของร่างบางมาแตะแก้มผม โอ๊ะ!มือโคตรนิ่มเลย ผมก็นุ่มตอนแรกนึกว่าทำสี แต่นิ่มขนาดนี้ไม่ใช่ละ สีผมจริงหรอเนี่ยน่ารักจัง ผมมองหน้าร่างบางพร้อมกับยิ้มกับตัวเอง ก่อนจะรู้สึกถึงอวัยวะเบื้องล่างที่ตื่นขึ้น หาตื่นหรอ น้องชายกุตื่นหรอเนี่ยชิบหายละ!ไม่คิดว่าไอคนที่นอนแน่นิ่งจะทำให้น้องชายผมตื่นได้ผมจึงรีบวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อปลดปล่อย กลัวจะไปเผลอปล้ำคนบนเตียงนั่นละ--" แต่ก่อนอื่นขอจุ๊บซักที่เถอะ ว่าแล้วก็เดินไปจุ๊บแก้ม หอมจริง ขออีกที่น้า ก็จุ๊บปากอีก โอ๊ะ!!ไม่ไหวแล้วน้องชายผม ซิปจะหลุดแล้วมึงจะดันอะไรนักหนาวะฮะ!!ไปละ
จบบันทึกพิเศษ : เอเจ
.
.
.
.
.
.
ทางด้านห้องพยาบาล
แทมแปที่เดินมายังห้องพยาบาลหมายจะมาดูอาการคนตัวเล็กที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงในตอนนี้ เลยเดินเข้าไปใกล้ๆเพื่อมองหน้า ก็ยิ้มให้กับตัวเองเขาอยากได้น้องชายหน้าตาแบบนี้มานานแล้ว เพราะที่บ้านไม่มีน้องไว้แก้เหงาก็เลยต้องอยู่คนเดียวมาตลอด เขาอยากมีคนให้เขาเรียกว่าน้องชาย และอยากมีคนให้เรียกเขาว่าพี่ชายเช่นกัน เขาอยากเห็นรอยยิ้มของคนครอบครัวเพราะพ่อแม่เอาแต่ทำงานจนไม่มีเวลาให้กัน ถ้าเขาลองพูดกับร่างบาง บางทีร่างบางอาจจะยอมมาเป็นน้องชายก็ได้
"อืออออ"เสียงครางของร่างบางดังขึ้น ปรือตาขึ้นเล็กน้อย
โอ๊ะ!ผมอยู่ไหนเนี่ยจับได้ว่าเดินๆอยู่แล้วก็ล้มลงไปเห็นพี่เอเจวิ่งมาจากนั้นก็ไม่รู้อะไรอีก พี่เอเจ!ว่าแล้วก็ลุกพรวดขึ้นมา ทำให้ชายที่นั่งอยู่สะดุ้งเล็กน้อย อ่าว!พี่แทมเปหรอกเหรอนึกว่าพี่เอเจซะอีก เอ้ย!แล้วผมจะนึกถึงมันทำไมเนี่ย น่าเสียใจจริงๆทำไมถึงไม่มาดูแลผมละ น้ำตาเริ่มไหลลงมา เมื่อร่างบางรู้สึกถึงหยาดน้ำตาก็รีบฟุบหน้าทันที จะให้หมอนเช็ดน้ำตาให้ แต่ถึงจะเช็ดน้ำตาให้หายไป รอยแดงที่ขอบตาก็ยังเห็นชัดอยู่ดี
"น้องอัล ร้องไห้ทำไม ใครทำอะไรน้อง พี่หรอ!"ร่างหนาพูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่ตัวเอง แล้วทำหน้าลุกลี้ลุกลน
"ฮึก อึก มะ ไม่มีอะไรครับพี่แทมเป^^"ผมพูดพร้อมกับฝืนยิ้ม ตายังคงแดงอยู่อย่างนั้น
"ไม่เป็นไรได้ไง ก็ร้องมาอย่างงี้อะ ปวดหัวหรอ"พี่แทมเปพูดขึ้นอย่างอ่อนโยน ทำให้ผมที่เป็นลูกคนเดียวรู้สึกอบอุ่น อยากมีพี่ชายแบบนี้จัง นี่คือสิ่งที่ผมคิด
"พี่ก็ไม่รู้หรอกนะว่าน้องอัลร้องทำไม แต่พี่อยากมีน้องชายแบบอัลมากถ้าอัลจะมาเป็นน้องชายของพี่ได้มั้ย?"
"ได้สิครับ ผมเองก็ลูกคนเดียว อยากมีพี่แบบพี่แทมเปเหมือนกัน^^" พี่แทมเปยิ้มอย่างดีใจผมจึงยิ่มตอบ
"จริงหรอ ชัยโย่"พูดเสร็จก็เข้ามากอดผมทันที ผมจึงกอดตอบ และยิ้มให้กับพี่แทมเปอีกครั้ง^___^
.
.
.
.
.
.
.
.
.

บันทึกพิเศษ : เอเจ

เมื่อผมทำธุนะของตัวเองเสร็จผมก็เดินมาห้องพยาบาล แต่พอเดินเข้าไปก็ต้องเห็นภาพบาดใจ อัลมอนด์กับแทมเปกำลังกอดกัน แถมยิ้มให้กันอย่างมีความสุขอีก ภาพพวกนั้นทำให้ผมโมโห ผมจึงรีบเดินไปกระชากแขนร่างบางที่อยู่บนเตียงให้ลุกขึ้น
"ทำอะไรนะ ไม่เห็นหรอว่าน้องเขาเพิ่งฝื้น"เสียงไอแทมเปบอกอย่างตกใจ
"มึงไม่เกี่ยว อย่ามายุ่ง!!"ผมตอบกลับอย่างโมโห
"โอ้ย!พี่เอเจ ผมเจ็บ ปล่อยนะ!"
"ดี เจ็บนั่นละดี จะได้จำซะบ้าง มั่วไปทั่วแบบมึงนันละ ต้องจำ!"
"นี่พี่พูดเรื่องอะไรเนี่ย?"ร่างบางพูดด้วยใบหน้าเจ็บปวด และมีน้ำตาคลอเบ้าตา
"ตามกุมา"ผมพูดพร้อมกับกระชากร่างบางให้เดินตาม
เมื่อมาถึงห้องพักครูเก่า ซึ่งไม่ใช้แล้วจึงไม่ค่อยมีใครเดินผ่าน ผมจึงรีบกระชากร่างบางมาจูบทันที ร่างบางเม้มปากแน่นแต่ผมก็พยายามดุนลิ้นให้เข้าไปในปากร่างบางจนสำเร็จผมเอาลิ้นเข้าไปในโพรงปากของร่างแล้วหยอกล้อกับลิ้นของเขา สองมือของร่างบางก็พยายามดันร่างผมออก แต่ก็ไม่เป็นผล คิดหรอว่าแรงแค่น้อยนิดจะทำอะไรผมได้ ผมจึงรวบมือของร่างบางทั้งสองข้างไปไว้เหนือหัวแล้วดันตัวร่างบางจนติดกำแพง อีกมือหนึ่งก็เลิกชายสื้อขึ้น เห็นยอดอกสีชมพูสดก็ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ผมอย่างดี ผมจึงเอามือไปบีบยอดอกเบาๆ
"อ้ะ อื้อ ฮ้าาาอะ ทำอะไรนะ ปล่อยนะ!"เสียงครางของร่างบางเป็นจุดบวกอารมณ์ผมมากยิ้มขึ้น
"ปล่อยให้โง่หรอ หึ ยอมรับมาเหอะว่ามึงก็ชอบ"ผมพูดพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ ลิ้นของผมก็ทำหน้าที่ของมันต่อไปโดนการเลียยอดอกสีชมพูหวานนี้ มือข้างที่จับแขนร่างบางตอนนี้ผมได้ปล่อยออก แล้วเอามาปลดเข็มขัดแทน ผมจึงรีบจับแก่นกายร่างบางทันที ทำให้ร่างบางครางออกมาเสียงหวานหู
"อ๊าาาาาาาา อื้อ ปล่อยนะขอร้องเถอะ ผมไม่ชอบแแบนี้ อะ อื้อ"
"แล้วชอบแบบไหนละ ?"
"ฮือ ฮึก ปล่อยๆๆปล่อยผมเถอะ ผมกลัว ฮึก ฮือออ" พอผมเงยหน้าก็พบกับหยาดน้ำตาใสๆร่วงลงมาจากหน้าของร่างบางทำให้ผมชะงัก นี่ผมทำอะไรลงไปเนี่ย ผมกำลังจะข่มขืนร่างบางงั้นหรอ ผมไม่คิดเลยว่าแค่อารมณ์ชั่ววูบจะทำให้ผมแทบคลั่งได้แบบนี้ ผมจึงรีบปล่อยมือจากร่างบางทันที
"ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ"ผมรัวคำขอโทษรู้สึกผิดจริงๆที่ทำให้ร่างบางกลัว
"ฮึก อึก ผมไม่คิดว่าพี่จะเป็นแบบนี้ ที่ผ่านมาคงจะแสดงละครมาตลอดเลยละสิ"ร่างบางว่าอย่างนั้นพร้อมกับมองหน้าผมไม่วางตา หยาดน้ำตาใสๆยังคงไหลไม่หยุด ซักพักร่างบางก็วิ่งออกไปทิ้งผมให้คิดทบทวนอยู่คนเดี๋ยว
"โธ่เว้ย!"ผมถรบทพร้อมกับต่อยกำแพงอย่างแรง ถึงจะต่อยแรงแค่ไหนก็คงไม่เจ็บเท่ากับร่างบางที่ถูกผมย่ำยี ฮึ่ย!ผมทำอะไรลงไป

จบบันทึกพิเศษ : เอเจ
++++++++++++++++++
ตอนนี้มีNCนิดๆคงไม่โดนแบนหรอกเนอะ เรื่องราวจะเป็นยังไงติดตามกันต่อนะค่ะ^^