[2'Brother]รักเฮี้ยนๆของนายไร้ร่าง
9.9
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 22.36 น.
35 ตอน
1033 วิจารณ์
50.96K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
7) หน้าหวาน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ทะ..ทำไมนายจับตัวเองได้ล่ะ”แก้วอึ้งเพราะครั้งแรกที่แก้วจะจับตัวโทโมะกลับจับไม่ได้
“ก็ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ใช่ผี ผมคน”โทโมะพูด
“ไม่จริง แล้วตอนนั้นทำไม..”แก้วพูดแล้วชุดคิดภาพตอนที่จะจับตัวโทโมะแล้วทะลุถึงสองครั้ง มันไม่มีอะไรผิดพลาดๆแน่ๆ สองครั้งเลยนะ
“ทำไมอะไรครับ”โทโมะพูด
“นายเป็นผี!”แก้วพูดขึ้น
“ผมไม่ใช่ผี”โทโมะเถียง
“นายเป็นผี”แก้วเถียง
“ผมไม่ใช่ผี”โทโมะเถียงกลับ
“นายเป็นผี!!”แก้วตวาด
“ผมเปล่าเป็นผีนะครับ”โทโมะพูดเสียงอ่อยเพราะโดนตวาด โทโมะเริ่มกลัวแก้วรู้สึกอยากไปจากที่นี่ และความรู้สึกนั้นมันทำให้ร่างกายของโทโมะค่อยๆจางหายไปในสายตาของแก้ว
“O_O!!”แก้วถึงกับตาโตอ้าปากค้างด้วยความลึง
“ผีชัวร์”แก้วยกมือขึ้นมาชี้ตรงที่โทโมะเคยยืนก่อนจะสลบหงายหลังล้มตัวนอนลงไปที่เตียงทันที
“เรามาอยู่ที่นี่ได้ไง”โทโมะพูดแล้วมองไปรอบๆ มันเป็นในครัวของบ้านหลังที่แก้วอยู่
“เดินมาตอนไหน”โทโมะเกาหัวงงๆ
“แต่เมื่อกี้เราอยากออกจากตรงนั้น แล้วมาโผล่ตรงนี้”โทโมะพูดแล้วทำท่าคิด
“นี่เราเป็นผีงั้นหรอ”โทโมะอึ้งกับตัวเองก่อนจะนึกอยากไปหาแก้วแล้วไปโผล่ที่ปลายเตียง
“คุณครับ คุณๆ”โทโมะเดินเข้ามาเขย่าตัวแก้ว
“ก็เขย่าได้นี่”โทโมะพูดแล้วเขย่าแก้วยกใหญ๋
“อ๊ะ หงึกๆๆๆ จะ จะหยุดได้ยัง”แก้วถึงกับหัวสั่นจากแรงเขย่าจากโทโมะ
“ผมรู้แล้ว!!”โทโมะเด้งตัวยืนขึ้นแล้วจับคางทำหน้าคิด
“อะไร!”แก้วพูดห้วนๆ
“ผมรู้แล้วผมไม่ใช่ผีแน่ๆ”โทโมะพูด
“แต่นายหายตัวไปต่อหน้าชั้นนะ”แก้วพูดแล้วกอดหมอน
“แต่ผมจับตัวคุณได้นะครับ”โทโมะพูดแก้วนึกถึงตอนที่โทโมะเขย่าตัวเอง
“เออจริง”แก้วพึมพำ
“ผมไม่ใช่ผีๆแน่ๆ”โทโมะพูด
“นี่นายตายแล้วนายไม่รู้ตัวใช่มั้ยเนี้ย-_-“แก้วพูดแล้วมองหน้าโทโมะตอนนี้ความกลัวมันกลับกลายหายไปหมดแล้ว สามารถคุยกับโทโมะได้เป็นปกติ คุยเหมือนคุยอยู่กับคน คนนึง
“ผมยังไม่ตายสักหน่อยนะครับ”โทโมะพุดแล้วหน้างอ
“นี่นาย แล้วนายชื่ออะไร”แก้วถาม
“ชื่อผมงั้นหรอ”โทโมะพูดแล้วทำหน้าคิด
“ใช่ชื่ออะไรชั้นจะได้เรียกถูก แล้วอีกอย่างจะได้ตามหาญาตินายด้วย”แก้วพูด
“ผมไม่มีชื่อ”โทโมะพูดแล้วขมวดคิ้วมาให้แก้ว
“ห๊ะ คนอะไรไม่มีชื่อนี่นาย บ้ารึเปล่าอย่ามาตลกน่า อยากกลับบ้านมั้ย”แก้วพูด
“ผมไม่รู้จริงๆ”โทโมะพูด
“แล้วชั้นจะรู้มั้ยว่านายเป็นใครมาจากไหน”แก้วพูดแล้วทำหน้าคิด
“แล้วคุณล่ะครับ มีชื่อมั้ย”โทโมะถาม
“ชื่อชั้นหรอ มีสิชั้นชื่อแก้ว”แก้วพูดแล้วยิ้ม
“แก้ว..”โทโมะพูดแล้วมองหน้าแก้ว
“ใช่”แก้วพูดแล้วพยักหน้า
“ผมอยากมีชื่อบ้างจัง”โทโมะพูด
“ชั้นตั้งให้เอามั้ย”แก้วเสนอ
“คุณตั้งชื่อเป็นหรอครับ”โทโมะพูดด้วยท่าทางดีใจ
“อ้าวเป็นสิ”แก้วพูด
“แล้วผมชื่ออะไรครับ”โทโมะพูดแล้วเขย่าแขนแก้ว
“อืม หน้าหวานๆแบบนี้ เรียกหน้าหวานล่ะกัน”แก้วพูด
“หน้าหวาน แปลกๆ แต่ชอบครับ ผมชอบชื่อนี้”โทโมะพูดแล้วยิ้มดีใจ
“แหะๆ”แก้วยิ้มแห้งๆให้ก่อนจะหันไปทางอื่น
“เกิดมาพึ่งจะเคยตั้งชื่อให้ผี-_-“แก้วพูดกับตัวเองเบาๆ
____________________________________________________________________________________
ก็เข้าใจนะ 555555 เรื่องนี้โทโมะอาจจะน่ารักแบบใสๆ 555555
เเต่รับรองสนุกแน่ๆ (รึเปล่า55)
สนุกไม่สนุกบอกกันได้น้าาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10.0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
