[2'Brother]รักเฮี้ยนๆของนายไร้ร่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้วถูกเนยพยุงร่างมานอนไว้บนเตียงก่อนจะห่มผ้าให้แต่ก็รู้สึกหวิวที่หลังทำให้เนยเด้งตัวยืนตรงทันทีก่อนจะตาโตแล้วมองไปรอบๆ

 

 

 

 

 

 

“จะ..จะไปเดี๋ยวนี้นะค่ะ”เนยพูดติดๆขัดๆ ก่อนจะรีบห่มผ้าให้แก้วลวกๆแล้ววิ่งออกจากบ้านไปทันที โทโมะที่ยืนดูห่างตัวเริ่มมีสีสันขึ้นก่อนจะย่องๆเดินมาดูแก้วที่นอนหลับอยู่

 

 

 

 

 

 

“ผีหลับได้ด้วยหรอ”โทโมะพูดแล้วยื่นหน้ามองแก้วที่หลับอยู่

 

 

 

 

 

 

“อื้อ!!”แก้วที่เริ่มรู้สึกตัวก็ดิ้นกอดหมอนข้าง โทโมะที่เห็นแก้วเริ่มขยับก็คิดว่าแก้วจะตื่นมาก็รีบหลับตาปี๋ทันที

 

 

 

 

 

 

“O_<”โทโมะลืมตาขึ้นมาข้างหนึ่งก็ยังเห็นแก้วนอนหลับอยู่ก่อนจะถอนหายใจออกมายาวๆ

 

 

 

 

 

 

“หน้าตาไม่น่าเป็นผีเลยแฮะ หรือว่าคนที่เป็นผีจะไม่ใช่เค้า”โทโมะพูดแล้วเอียงคอมองแก้ว

 

 

 

 

 

 

“อืมม”แก้วลืมตาขึ้นมาก่อนจะมองไปตรงหน้าก็เห็นโทโมะก้มหน้าเข้าใกล้กำลังเลิกคิ้วเอียงคอทำหน้าสงสัยแก้วตาโตทันที

 

 

 

 

 

 

“อร๊ายยยยย!!”แก้วกรี๊ดทำให้โทโมะที่โน้มหน้าเข้ามาเด้งกลับทันที

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรคุณ”โทโมะพูดแล้วรีบเดินขึ้นเตียงมาแล้วกอดแขนแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

“อร๊าย!! ปล่อยชั้นนะไอ้ผีบ้า”แก้วร้องออกมาก่อนจะวิ่งหนีโทโมะออกไปข้างนอก

 

 

 

 

 

 

“คุณรอผมด้วย ผมก็กลัวเหมือนกันนะ”โทโมะพูดแล้วิ่งผ่านประตูออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

รุ่งเช้า

 

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรแก้วมาหาแต่เช้าเลย”ฟางนั่งดูโน๊ตบุ้คเช็ครูปต่างๆก็ถามแก้วที่นั่งอยู่ตรงข้าม กำลังลังนั่งสั่นกอดเข่าและผมที่ฟูขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

 

 

 

 

 

 

“ชะ..ชั้นเจอผี”แก้วพูดสั่นๆ

 

 

 

 

 

 

“ผีอะไรกัน ฝันหรอแก้ว”ฟางพูดแล้วมองแก้ว

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่ฝันนะฟางผีจริงๆ ผีตัวเป็นๆ ให้ตายเถอะเกิดมาไม่เคยเจอผี โอ้ยยยยย”แก้วพูดแล้วกุมขมับ

 

 

 

 

 

 

“แก้ว ฟางว่าแก้วฝันแล้วล่ะ-_-“ฟางพูดแล้วส่ายหน้าไม่เชื่อ

 

 

 

 

 

 

“แก้วไม่ได้ฝันนะ”แก้วเถียง

 

 

 

 

 

 

“ฟางอยู่ที่นี่มาปีกว่าๆแล้วนะ ยังไม่เจอแม้แต่ผีสักตัว”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“ก็ผีมันอยู่ที่รีสอร์ท ไม่ได้อยู่ที่ไร่สักหน่อย ฟางจะเจอได้ยังไง”แก้วแย้ง

 

 

 

 

 

 

“ถ้ามันมีจริงๆ มันคงมาหลอกฟางแล้วล่ะ เพราะฟางก็อยู่ข้างๆรีสอร์ท”ฟางพุด

 

 

 

 

 

 

“มันเป็นผีจริงๆนะฟาง”แก้วยืนยัน

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีหรอก ผีเผอออะไรน่ะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่เชื่อฟางไปบ้านหลังนั้นกับแก้วมั้ยล่ะ”แก้วท้า

 

 

 

 

 

 

“ได้ ฟางน่ะเชื่ออยู่แล้วว่าที่นั่นไม่มีผีแน่นอน”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“มันมี”แก้วแย้ง

 

 

 

 

 

 

“ฟางบอกว่ามันไม่มีไง”ฟางเถียง

 

 

 

 

 

 

“งั้นลองมาดูเมื่อวานทั้งคืนแก้วไม่ได้นอนเลยนะ วิ่งหนีไอ้ผีบ้านั้นน่ะ”แก้วพุด

 

 

 

 

 

 

“ฝันไปเอง”ฟางบ่นก่อนจะขับรถพาแก้วไปบ้านท้ายรีสอร์ท

 

 

 

 

 

 

“ไหนไม่เห็นมีอะไรเลย”ฟางเข้ามาในบ้านแล้วเดินค้นทั่วบ้านก็พูด

 

 

 

 

 

 

“เมื่อวานมันมีจริงๆแถมยังมาค้นเสื้อผ้า ค้นชุดชั้นในแก้วอีก”แก้วพูดแล้วชี้ไปที่กระเป๋าเดินทางที่มีเสื้อผ้ากระจายออกมา

 

 

 

 

 

 

“นี่แก้วละเมอเชื่อฟางสิ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“แก้วไม่ได้ละเมอนะ แก้วเห็นจริงๆ”แก้วยังยืนยัน

 

 

 

 

 

 

“แก้วที่นี่ไม่มีผีหรอกนะ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“แก้วเห็นนิ ไอ้ผีบ้าออกมานะ ทีแบบนี้ทำไมไม่ออกมาล่ะไอ้บ้า”แก้วตะโกน

 

 

 

 

 

 

“..”

 

 

 

 

 

 

“ไม่เห็นมีอะไรเลยแก้ว”ฟางพูดแล้วมองไปรอบๆ

 

 

 

 

 

 

“เมื่อวานแก้วเจอจริงๆนะตัวเป็นๆ ทั้งทุลุประตูได้ จับตัวไม่ได้ อื้อ!! พุดแล้วขนลุก”แก้วพูดแล้วลูบแขน

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไรหรอก แก้วอาจจะเครียดมากไปก็ได้ อย่าคิดมากสิ อ๋อ นี่สายแล้วเดี๋ยวฟางเอากับข้าวไปให้หมีก่อนนะ นอนพักผ่อนสะ ตาดำหมดแล้ว จุ๊บ”ฟางพุดก่อนจะจุ๊บแก้มแก้วแล้วยิ้มก่อนจะเดินออกจากบ้านแล้วขับรถออกไป

 

 

 

 

 

 

“เป็นไปได้ยังไงทำไมถึงไม่มี”แก้วพูดแปลกใจ

 

 

 

 

 

 

ฟึ่บ

 

 

 

 

 

 

“เรียกผมหรอครับ”อยู่ๆโทโมะก็ปรากฏตัวที่หลังของแก้วแล้วพูดกระซิบข้างหูจนแก้วขนลุกซุ่แล้วรีบหันกลับมาทันที

 

 

 

 

 

 

“O_O!!”แกวถึงกับตาโตด้วยความตกใจทันที

 

 

 

 

 

 

“เฮ้”โทโมะพูดแล้วอามือโบกไปโบกมา

 

 

 

 

 

 

“นะ..นายมาเมื่อไหร่”แก้วพูดอึ้งๆ

 

 

 

 

 

 

“มาเมื่อกี้ครับ ผมขอโทษนะครับที่เรียกแล้วมาออกมาหา แต่ผมก็ออกมาแล้วนะ สงสัยคุณไม่เห็นผมเลยเข้ามากระซิบ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“ห๊า-0-“แก้วเหวอ

 

 

 

 

 

 

“ก็ไม่รู้สิครับ ผมออกมาแล้วนะคุณไม่เห็นผมงั้นหรอ”โทโมะถาม

 

 

 

 

 

 

“อะ เออสิถ้าเห็นชั้นจะอึ้ง เอ๋อ อึน อยู่แบบนี้หรือไงห๊ะ”แก้วตวาดใส่

 

 

 

 

 

 

“ผะ ผมขอโทษครับ”โทโมะพูดแล้วก้มหน้ารับผิด

 

 

 

 

 

 

“นี่นายบอกมาสักทีว่านายเป็นใครมาจากไหน แล้วทำไมมาอยู่ทีนี่ ตอบ!”แก้วพูดแล้วเท่าสะเอวมองโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“ผมไม่รู้ว่าผมเป็นใคร มาจากไหน แต่ผมอยู่ที่นี่นะครับ”โทโมะยืนยัน

 

 

 

 

 

 

“นายบ้าไปแล้วหรือไงไม่รู้ แล้วมาอยู่ที่นี่ พูดมานะไอ้ผีบ้านายตายที่ไหน”แก้วพูดแล้วเท้าสะเอวมอง

 

 

 

 

 

 

“ผมไม่ใช่ผีนะ”โทโมะเถียง

 

 

 

 

 

 

“นายเป็นผี!!”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ผมไม่ใช่ผี”โทโมะเถียงกลับ

 

 

 

 

 

 

“แล้วทำไมชั้นจับตัวนายไม่ได้”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

“เพราะคุณเป็นผีต่างหากล่ะครับ”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

“จะบ้าเร้อะ ชั้นไม่ใช่มีย่ะ ชั้นคน นี่ดู”แก้วพูดแล้วจับเนื้อตัวของตัวเองให้โทโมะดู

 

 

 

 

 

 

“ ผมก็คนครับ นี่ไงๆ”โทโมะพูดแล้วจับตัวเองแต่แปลกทำไมโทโมะถึงจับตัวเองได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

__________________________________________________________________________________

 

 

 

 

 

เอาล่ะสิ ทำไมโทโมะจับตัวเองได้ล่ะ ฮิฮิ 5555

 

 

 

ขอบโทษนะคร้าบบบ ที่เมื่อวานไม่ได้มาอัพ

 

 

 

เเต่วันนี้ก็มาอัพให้เเล้วนะ 55555 เม้นกันเยอะๆน้าาา