[2'Brother]รักเฮี้ยนๆของนายไร้ร่าง

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

ทุกคนต่างยืนมองไปที่ร่างของโทโมะที่นอนอยู่เป็นตาเดียว มีเเต่แก้วที่เห็นว่าโทโมะกำลังจะทำอะไร
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แอด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ทำอะไรกันน่ะ"เขื่อนที่เข้ามาทีหลังก็พูดพร้อมเดินมาตรงป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เงียบแปปดิมึง"ป๊อปปี้พูดเเล้วมองร่างของโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
".."โทโมะค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่าช้าๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"หน้าหวาน"แก้วถึงกับยิ้มออกมาอย่างโล่งในเมื่อโทโมะค่อยๆปรือตาขึ้นมาอย่างเชืองช้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"โทโมะ"เเต่ไม่ทันทีแก้วจะได้เข้าไปหาโทโมะเป็นคนแรกเฟย์ก็วิ่งกรูเข้าไปก่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เห้ย!!"ป๊อปปี้เเละเขื่อนร้องตกใจเม่อคนที่รออยู่ทั้งปีฝื้นขึ้นมาสักที ป๊อปปี้ได้เเต่ยิ้มดีใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เป็ยังไงบ้างค่ะโทโมะ ฮึก รู้มั้ยเฟย์เป็นห่วงโทโมะมากเลยนะ"เฟย์พูดเเล้วกอดโทโมะทั้งที่โทโมะยังนอนอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ปล่อยชั้นก่อน"โทโมะพูดเฟย์จึงผละตัวอกจากโทโมะเพราะรู้ว่าโทโมะเป็นคนขี้อึดอัด ไม่ค่อยชอบให้กอดเท่าไหร่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
โทโมะถอดเครื่องช่วยหายใจออกเเล้วยันตัวเองขึ้นพร้อมกวาดสายตาไปรอบห้องก่อนจะไปสะดุดที่ปํอปปี้เป็นคนแรก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"..เฮีย.."โทโมะเรียกป๊อปปี้ที่ยืนอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไงไอ้ผีดิบ ตื่นมาสักทีนะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วเดินเข้ามาหาโทโมะพร้อมเเตะบ่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เฮียเป็นไงมั้ง"โทโมะถามป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อย่าถามเฮียเลย แกห่วงตัวเองดีกว่าเเล้วนี่แกหายเจ็บ หายปวดหรือยัง"ป๊อปปี้ถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไม่รู้สึกอะไรเลยเฮียปกติ"โทโมะพูดก่อนจะกวาดสายตามองไปที่เขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไอ้พี่กบ"โทโมะเรียกเขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"กูจะไม่ดีใจมันก็ตรงนี้นี่แหละ ไอ้นี่"โทโมะพูดเเล้วทำหน้าเซ็ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"โทษทีๆ"โทโมะพูดเเล้วยักไหล่ ก่อนจะกวาดสายไปไปมองแก้วที่ยืนยิ้มอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เป็นไงบ้างอ่ะหน้าหวาน รู้สึกยังไงบ้าง"แก้วเข้ามาถามเเล้วสำรวจรอบตัวโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"คุณเป็นใคร??"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"..??.."แก้วถึงกันอึ้งที่ได้ยินคำนี้จากปากโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"จะ..จำชั้นไม่ได้หรอ"แก้วถามอย่างอ้ำๆอึ้งๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ถ้าไม่บอกชั้นจะรู้มั้ย"โทโมะพูดแก้วถึงกับสะอึกเพราะโทโมะไม่เคยเเทนตัวเองว่าชั้นเลย มันทำให้เธอรู้สึกแปลก หน้าหวานคนเดิมของเธอหายไปไหน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ชั้นว่าตามหมอมาดูอาการก่อนดีมั้ย"เขื่อนเสนอ เเล้วเดินออกไปตามหมอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"โทโมะหิวน้ำรุชึเปล่าค่ะ"เฟย์เดินเข้ามาเเทนที่แก้วเเล้วถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อืม"โทโมะพูดเฟย์จึงเดินไปรินน้ำให้โทโมะทิ้งแก้วที่ยืนทื่ออยู่มองโทโมะด้วยสายตาที่เจ็บปวด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แกนี่ยังทำตัวเป็นผีดิบเหมือนเดิมเลยนะ"ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ผมไม่ใช่ปีดิบซะหน่อยเฮีย"โทโมะปฏิเสธ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เหอะ แกไม่รู้ตัวเองหรอไงว่ะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วส่ายหน้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เเล้วสรุป ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครหรอเฮีย"โทโมะถามเเล้วมองหน้าแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ก็เป็นคนที่แกไปยะ.."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อ๋อไม่มีอะไรหรอกค่ะ ถ้างั้นแก้วไปนะป๊อป"แก้วพูดเเล้วรีบหันหลังให้โทโมะทันที ไม่อยากให้เขาเห็นน้ำตาความอ่อนแอของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เดี๋ยว แก้ว แก้ว เดี๋ยวเฮียมานะเว้ย"ป๊อปปี้พูดก่อนจะวิ่งตามแก้วออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
".."โทโมะเงียบเเล้วมองไปที่ประตูที่ยังปิดไม่สนิท
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"น้ำค่ะโทโมะ"เฟย์พูดเเล้วยื่นน้ำให้โทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ขอบคุณ"โทโมะพูดเเล้วดื่มน้ำ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แก้วเดี๋ยวรอก่อน เดี๋ยว"ป๊อปปี้รีบวิ่งไปคว้าตัวแก้วมาทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"..!!.."ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นแก้วร้องไห้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ปล่อยแก้ว"แก้วพยายามจะดันตัวป๊อปปี้ออก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เป็นอะไรแก้วบอกป๊อปสิ"ป๊อปปี้พูดไม่ยอมปล่อยแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไม่..ฮึก..ไม่เป็นไรหรอก"แก้วพูดเเล้วพยายามเช็ดน้ำตาเเต่มันกลับไหลมากยิ่งกว่าเดิมเมื่อสิ่งที่โทโมะเคยพูดมันผุขึ้นมาในสมองอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เข้าร่างเเล้วเราเเต่งงานกันนะ..
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ผมจะไม่เข้าร่างถ้าคุณไม่บอกผู้หญิงคนนี้ว่าผมจะไม่หมั้นกับเค้า..
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
รักคุณนะครับ..
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ฮึก..ไม่เป็น..ฮึก..ไม่เป็น..ฮึก..ฮื่อ.."แก้วพยายามจะไม่ร้องเเต่ก็ไม่ไหว ตอนนี้สมองมันรวนไปหมด คำพูดทุกอย่าง มันเหมือนที่เธอคิด เเต่เธอไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้ เธอเคยไปอ่านหนังสือเดี๋ยวกับการเข้าร่าง ส่วนใหญ่จะจำอะไรไม่ได้เลย เเต่ก็ยังม่ส่วนน้อยที่จำได้บ้าง เเต่โทโมะกลับเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งหมายถึงเขาจะจำอะไรที่เกี่ยวกับแก้วไม่ได้เลย..สักอย่าง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แก้ว"ป๊อปปี้มองแก้วอย่างไม่เข้าใจเเต่เขารู้สึกไม่ดีเลยที่แก้วร้องมาร้องไห้หนักแบบนี้ ป๊อปปี้ดึงแก้วมากอดปลอบเพื่อให้กำลังใจ แม้จะไม่รู้ว่าร้องไห้ทำไมก็ตาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไม่ต้องร้องนะ มีอะไรบอกป๊อปเพื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง"ป๊อปปี้พูดเเล้วลูบผมแก้วเพื่อปลอบถึงเขาจะปลอบผู้หญิงไม่ค่อยเก่งเเต่ก็เคยปลอบฟางมาบ้าง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"..ฮึก.."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
สวนสาธารณะ~
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"นี่น้ำเปล่า ดื่มซะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วยื่นน้ำเปล่าให้แก้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ขอบใจนะ"แก้วพูดเเล้วหยิบน้ำมาก่อนจะแกะเเล้วเอาน้ำราดหน้าครึ่งขวด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เห้ยแก้ว"ป๊อปปี้ร้องท้วง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"^^"แก้วส่งยิ้มมาให้ป๊อปปี้ ทำให้ป๊อปปี้สบายใจไปเปาะหนึ่งเเต่นั่งลงมองแก้วดื่มน้ำ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เเล้วว่าไงไหนว่าจะเล่าทุกอย่างให้ฟัง เรื่องโทโมะน่ะ"ป๊อปปี้เปิดประเด็น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แก้วกับโทโมะน่ะหรอ โอเคๆ"แก้วพูดเเล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเล่าทุกอย่างให้ป๊อปปี้ฟัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เฟย์"โทโมะเรียกเฟย์ที่นั่งอยู่กับเขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ว่าไง"เฟย์พูดเเล้วเดินมาหาโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"พอจะรู้จักผู้หญิงคนที่ออกไปมั้ย"โทโมะถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ไม่ค่ะ เฟย์ก็พึ่งเห็น"เฟย์พูดยิ้มๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แก้วน่ะหรอ"เขื่อนพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ชื่ออะไรนะ"โทโมะถามอีกครั้งเพราะรู้สึกคุ้นๆชื่อนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แก้วไง"เขื่อนพูดอีก โทโมะจึงพยายามนึกเเต่ก็นึกไม่ออก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ขอโทษนะ เฟย์ออกไปก่อนได้มั้ย ชั้นอยากคุยกับพี่เขื่อน"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เเต่.."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ถ้างั้นชั้นออกเองกะ.."โทโมะจะพูดเเต่เฟย์แทรก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เดี๋ยวเฟย์ออกเองก็ได้ค่ะ"เฟย์พูดเเล้วเดินออกไปจากห้อง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ทำไมยังไม่เลิกเย็นชาใส่เฟย์สักทีว่ะ"เขื่อนเดินเข้ามาก็พูดใส่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ก็ผมไม่ได้รักนิ"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เเต่แกกำลังจะหมั้นกับเค้านะ ถ้าเเกไม่เกิดอุบัติเหตุ"เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ เเล้วคนชื่อแก้วเนี้ยเค้าเป็นใคร มาข้องเกี่ยวกับผมได้ยังไง หรืออะไรยังไง งง"โทโมะร่างยาว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"วันแรกที่ชั้นเห็นแกพูดมาก เเละก็ถามเยอะ เเต่ที่สำคัญทำไมต้องอยากรู้เรื่องแก้วด้วยว่ะ"เขื่อนถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน พี่ช่วยเล่าเท่าที่รู้มห้ฟังหน่อยสิ"โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อื้มๆ"เขื่อนพูดก่อนจะไปลากเก้าอี้มานั่งข้างเตียงเเล้วเล่าเรื่องแก้วให้โทโมะฟัง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เท่าที่ฟังมาโทโมะมันแปลกหลายจุดเลยนะเนี้ย เเทนตัวเองว่าผม ชั้นก็เห็นมันเเทนเเต่กับพ่อกับเเม่เเล้วก็ชั้นเเค่นี้"ป๊อปปี้พูดหลังจากฟังเรื่องที่แก้วเล่าจบ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"หน้าหวาน เอ่อ..โทโมะพูดไม่เพราะหรอ"แก้วถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เรียกหน้าหวานก็ได้เพราะมันก็หน้าหวานๆจริงๆแหละ เเต่นิสัยอย่างกับผีดิบ"ป๊อปปี้พูดเเล้วส่ายหน้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"อื้ม"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เเต่มันเนี้ยนะขอแกเเต่งงานน่ะ"ป๊อปปี้ถาม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เเค่เคยพูดน่ะ"แก้วพูดเเล้วยิ้มปกปิดความเศร้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"รักโทโมะสินะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
".."แก้วเงียบเเล้วก้มหน้าทยทวน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
".."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"..ทำไมคิดแบบนั่นล่ะ.."แก้วถามเเล้วมองตาป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"ก็แววตา สีหน้า ท่าทาง มันฟ้องน่ะสิ"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"สงสัย"แก้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"เห้ ??"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"..สงสัยว่าจะรักล่ะมั้ง..หน้าหวานน่ะ..ชั่งเถอะ หน้าหวานน่พมีคู่หมั้นเเล้ว เเล้วอีกอย่าง อีกอาทิตย์เดียวชั้นก็จะกลับกรุงเทพฯเเล้ว ไม่อยู่เกะกะหรอก อีกอย่างหลบไปทำใจด้วยแหละ ฮ่ะๆ ชั้นนี่มันโรคจิตจริงๆ ชีวิตมีเเต่อะไรแปลๆเข้ามา วิญญาณ ผี เหอะ..หึ..ไปก่อนนะแล้วเจอกัน"แก้วพูดเเล้วเดินหันหลังไม่ฟังคำร้องท้วงหรือห้ามจากป๊อปปี้เลย เพราะตอนนี้มีเเต่เสียงของโทโมะก้องอยู่ในหู เหมือนกูอื้อ ถูกบังคับให้ฟังเเต่เสียงของโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
รักคุณนะครับ..
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
รักคุณนนะครับ..
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"..ฮึก.."
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
เอาล่ะสิ จะมาใครฆ่าไรเตอร์ไม่เนี้ย 5555
 
 
 
 
 
เเต่เดาถูกหลายคนเลยนะ อิอิ 55555
 
 
 
 
 
เเต่เเน่นอนว่าดราม่าแปป >< 55555 จริงไเเล้วไรท์เองเเต่งดราม่าไม่เก่งหรอก TT
 
 
 
 
ยังไงก็เม้นเยอะๆน้าาาา