[2'Brother]รักเฮี้ยนๆของนายไร้ร่าง

9.9

เขียนโดย TKda

วันที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 22.36 น.

  35 ตอน
  1033 วิจารณ์
  50.92K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

34) ท่าทางที่เปลื่ยนไป?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แก้ววันนี้ไปรับโทโมะกัน"ฟางชวนแก้ว

 

 

 

 

 

"ไม่.."แก้วกำลังจพปฏิเสธเเต่ก็มีเสียงของใครบางคนมาห้ามไว้

 

 

 

 

 

"ไม่ไปจริงๆหรอ โทโมะมันอยากเจอแก้วนะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วเข้ามาหาแก้วกับฟาง

 

 

 

 

 

"ช่างเค้าเถอะ คงจะไม่อยากเจอแก้วมากกว่าคู่หมั้นเค้าหรอก"แก้วพูดเเล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

"เกิดมายังไม่เคยเห็นแก้วรักใครเลยนะ ฟางเชียร์"ฟางพูดเเล้วยิ้มตายีให้

 

 

 

 

 

"เพ้อเจ้อหน่า"แก้วพูดเเล้วส่ายหน้า

 

 

 

 

 

"ไม่เพ้อเจ้อสักหน่อยนิ ไปนะ"ฟางพูดเเล้วเขย่าเเขน

 

 

 

 

 

"มะ.."แก้วกำลังจะพูดเเต่ก็ไม่ทัน ฟางดึงไปขึ้นรถซะก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โรงพยาบาล

 

 

 

 

 

"ไม่เอา"แก้วขืนเเล้วยื่อตัวเองจะไม่ขึ้นลิฟต์

 

 

 

 

 

"ทำไมดื้อแบบนี้เนี้ย"ป๊อปปี้พูดเเล้วลากแก้วช่วยฟาง

 

 

 

 

 

"ก็ไม่อยากเจอ่ะ จะบังคับทำไมล่ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"ฟางรู้ว่าแก้วอยากเจอ คนรักกันที่ไหนเค้าไม่อยากเจอกันบ้าง"ฟางพูดแก้วนิ่ง

 

 

 

 

 

"ถ้ารักน้องป๊อปจริง แก้วจะปล่อยให้น้อยป๊อปจำอะไรไม่ได้เกี่ยวกับแก้วเลยรึไง"ป๊อปปี้เสริม

 

 

 

 

 

"เฟย์ล่ะ"แก้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

"เฟย์ก็เป็นเเค่ว่าที่คู่หมั้น"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"คู่หมั้นไม่ใช่หรอ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"ยังไม่ได้หมั้นโทโมะมันรถคว้ำก่อน"ป๊อปปี้บอก

 

 

 

 

 

"เเต่เค้ากำลังจะหมั้นนะ.."แก้วพูด

 

 

 

 

 

"เเต่ยังไม่ได้หมั้นนิ"ฟางบอก

 

 

 

 

 

ครืด

 

 

 

 

 

ลิฟต์เปิดป๊อปปี้รีบดึงแก้วกับฟางเข้ามาทันที

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวป๊อป"แก้วจะร้องท้วงเเต่ลิฟต์ก็ปิดเเล้ว

 

 

 

 

 

"เชื่อป๊อปดิ ถ้าโทโมะมันทำขนาดนั้นเเล้ว มันจะต้องรักแก้วไม่มากก็มากๆ"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"เค้ามีเเต่ไม่มากก็น้อยนะ"ฟางท้วง

 

 

 

 

 

"เเต่โทโมะมันมากๆน่ะสิ"ป๊อปปี้พูดเเล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

".."แก้วเงียบเเล้วยืนนิ่ง ป๊อปปี้กับฟางก็ได้เเต่เหล่ๆมองแก้ว

 

 

 

 

 

ครืด

 

 

 

 

 

ลิฟต์เปิดเเล้วฟางก็ดึงมือแก้วออกมาหน้าลิฟต์ก่อนลิฟต์จะปิดไป

 

 

 

 

 

"โอเค ถึงตรงนี้เเล้ว ฟางจะไม่บังคับแก้วเเล้ว แก้วจะเอายังไงล่ะจะไปต่อหรือว่าจะกลับ"ฟางพูดด้วยน้ำเสียงที่เปลื่อยนไปจาหเดิม

 

 

 

 

 

"..."แก้วเงียบเเล้วยืนคิดสักพัก

 

 

 

 

 

"แก้วกลัวเจอหน้าเค้าเเล้วจะร้องไห้"แก้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

"ไม่เป็นไร"ฟางพูดเเล้วตบไหล่ก่อนจะยิ้มให้แก้วอย่างอบอุ่น

 

 

 

 

 

"ไม่ใช่แก้วไม่อยากเจอ แก้วอยากเจอ มากๆด้วยซ้ำ เเต่เค้ามีตัวจริงเเล้ว ตัวสำรองอย่างแก้วจะเข้าไปทำไม"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"แกไม่ใช่ตัวสำรองสักหน่อย"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"แกอย่ามารู้ดี"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"ถ้างั้นชั้นจะให้แกคุยกับโทโมะให้มันรู้เรื่องเลยวันนี้ เอามั้ยล่ะ แกจะได้รู้ไงว่าทำไมชั้นถึงพูดแบบนี้ ทำไมชั้นถึงเชียร์แก หึ.."ป๊อปปี้พูดก่อนจะกระตุกยิ้มเเล้วผลักแก้วเข้าไปในห้องของโทโมะ

 

 

 

 

 

"เอ่อ.."แก้วที่ถูกป๊อปปี้ผลักเข้ามาในห้องก็เจอโทโมะทั้งนั่งอย่างหนังสือพิมพ์อยู่คเดียว แก้วกวาดสายตาไปรอบห้องก็ไม่มีใครนอกจากโทโมะ

 

 

 

 

 

"มองหาใคร"โทโมะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

"เอ่อ..เปล่าโทษทีไปเเล้วนะ.."แก้วกำลังจพออกไปแต่โทโมะพูดดักไว้ก่อน

 

 

 

 

 

"เดี๋ยว"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"ฮะ..ห๊ะ??"แก้วพูดงงๆ

 

 

 

 

 

"มาหาชั้นหน่อย"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"หมีหว่าสองคนนั้นจะคุยกันรู้เรื่องมั้ยอ่ะ"ฟางถาม

 

 

 

 

 

"รู้สิใช่มั้ยเฟย์"ป๊อปปี้พูดก่อนจะหันไปหาเฟย์

 

 

 

 

 

"ค่ะ"เฟย์พูดเเล้วยิ้มๆ

 

 

 

 

 

"ว่าเเต่น้องเฟย์ทำใจได้เเล้วจริงๆหรอค่ะ"ฟางถาม

 

 

 

 

 

"ค่ะ ไม่ต้องห่วงเฟย์ลุ้นคู่นั้นกันดีกว่า"เฟย์พูด

 

 

 

 

 

"เเล้วมามองแบบนี้คิดว่าคนในห้องจะไม่รู้หรอว่ามีสายตามาจ้องอยู่แบบเนี้ยอ่ะ"เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

"จริงด้วย"ฟางเสริม

 

 

 

 

 

"ไปๆ ป่อยให้ค้าเครียร์กันเองดีกว่า"เขื่อนพูดเเล้วจับมือเฟย์

 

 

 

 

 

"เตี้ยว่าคู่นี้น่าลุ้นมั้ย"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

"ไม่น่าถามเลยเชียว"ฟางพูดเเล้วยิ้มก่อนจะจับมือป๊อปปี้เเล้วเดินตามเขื่อนไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"มีอะไร"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"หึ"อยู่ๆโทโมะก็กระตุกยิ้มจนแก้วแอบถอยหลังนิดๆ

 

 

 

 

 

"มะ..มีอะไรรึเปล่า ถ้าไม่มีชั้นจะได้กลับ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"เฮียบอกว่าตอนชั้นจะไม่ตื่นหรือไม่เข้าร่างอะไรเนี้ย เธอใช่มั้ยที่คอยช่วยเหลือชั้นน่ะ"โทโมะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

"ไอ้บ้าป๊อปนี่บอกว่าอย่าบอกใครไง"แก้วพูดเบาๆ

 

 

 

 

 

"ถ้าไม่บอกชั้นจะรู้หรอว่าเธอน่ะช่วยชั้น"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องรู้หรอก ชั้นก็ไม่ได้ถือสาอะไร"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"ช่วยชั้นหน่อยสิ"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"ช่วย ? ช่วยอะไร"แก้วถาม

 

 

 

 

 

"ช่วยให้ชั้นจำเธอได้ไงล่ะ"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องหรอก"แก้วพูด

 

 

 

 

 

"ทำไม?"โทโมะถามเเล้วเอียงคอ

 

 

 

 

 

"อย่าทำท่าทางแบบนั้นจะได้มั้ย"แก้วพูดเเล้วมองไปทางอื่นเพราะมักจะเเพ้ท่าทางแบบนี้อยู่เสมอ

 

 

 

 

 

"ทำไมล่ะ"โทโมะพูดเเต่ครั้งนี้ไม่พูดเปล่าลงมาจากเตียง

 

 

 

 

 

"หยุดนะ นี่นายถ้าเดินมาชั้นชกหน้าจริงๆด้วย"แก้วพุดเเล้งง้างหมัดขึ้นมา เพราะถ้าเดินเข้ามาสายน้พเกลืออยู่อีกฝั่งกลัวว่าเข็มที่ฝังอยู่จะทิ่มโทโมะ

 

 

 

 

 

"ทำไมล่ะ"โทโมะพูดเเล้วจะเดิน เต่แก้วรีบเดินเข้าไปหาโทโมะทันทีเเล้วผลักให้โทโมะลั่งลงบนเตียง

 

 

 

 

 

"ไอ้บ้า"แก้วว่าเเล้วเอามือยันหน้าอกโทโมะ

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

"ทำไมบ้าอะไรของนาย มือนายมีสายน้ำเกลืออยู่นะ"แก้วว่าเเล้วมองตาโทโมะก่อนจะตกใจเพราะสายตาแปลกไปจากตอนนั้นที่โทโมะตื่นขึ้นมา

 

 

 

 

 

"เป็นห่วงผมด้วยหรือไงครับ"โทโมะพูดขึ้นทำให้แก้วตาโตด้วยความตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เอ๊ะๆ ยังไงๆ 555

 

 

อยากรู้ให้เม้นนนน >,<

 

 

จะจบเเล้วนะครัชชช อะจึ้ยๆ >< 555 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา