[2'Brother]รักเฮี้ยนๆของนายไร้ร่าง

9.9

เขียนโดย TKda

วันที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 22.36 น.

  35 ตอน
  1033 วิจารณ์
  50.79K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

29) ร่างของโทโมะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นว่าวันนี้เราลองไปที่โรงพยาบาลนั้นดูมั้ย"แก้วถามขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ผมยัง.."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องเลยนะ ไม่ต้องเอาข้ออ้างว่ายังไม่อยากไปเลยนะ เชื่อชั้นสิ"แก้วพูดเเล้วมองหน้าโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ครับ"โทโมะพูดเเล้วลุกเดินลงมาจากเตียง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'ยิ้มสิ"แก้วพูด โทโมะงคลี่ยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"^_^"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไปกันดีกว่า"แก้วพูดเเล้วเดินนำไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวสิครับ"โทโมะพูดเเล้วเดินเข้ามาจับมือแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไปกันครับ"โทโมะพูดเเล้วยิ้มก่อนจะเดินออกไปขึ้นรถพร้อมแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โรงพยาบาล~

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แก้ว"มีเสียงของใครบางคนเรียกแก้วจากด้านหลังที่กำลังเดินเข้าโรงพยาบาลแก้วจึงรีบหันไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อ้าวป๊อป มาทำอะไรที่นี่อ่ะ"แก้วถามทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ป๊อปต่างหากต้องถามว่าแก้วมาทำอะไรที่นี่"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อ๋อมาเยี่ยมเพื่อนน่ะ"แก้วตอบยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แก้วมีเพื่อนที่นี่ด้วยหรอ นอกจากพวกป๊อปน่ะ"ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ มะ..มีสิแหม แก้วก็มีเพื่อไปทั่วเเหละ ฮ่ะๆ"แก้วพูดเเล้วเกาหัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เเล้วเพื่อนอยู่ห้องไหนล่ะ"ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ.."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่ยังไม่รู้สินะเนี้ยแบบเนี้ย มาเยี่ยมยังไงไม่รู้เบอร์ห้องเนี้ย"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"..แฮ่ะๆ.."แก้วได้เเต่ยิ้มแห้งๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฮัลโหล..เออเดี๋ยวกูขึ้นไปเดี๋ยวนี้แหละ"ป๊อปปี้คุยโทรศัพท์เสร็จก็รีบเก็บใส่กระเป๋ากางเกงอย่างเดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แก้วถ้างั้นป๊อปไปก่อนนะ เเล้วเจอกัน บาย"ป๊อปปี้พูดก่อนจะรีบวิ่งไปที่ลิฟต์อย่างรีบร้อนแก้วมองเเล้วอนหายใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ผู้ชายคนนั้น ใครกันครับ"โทโมะหายตัวเข้ามาถามแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เพื่อนน่ะ"แก้วพูดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"หรอครับ"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ใช่สิ ไปดีกว่าไปถามพยาบาลกัน"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เป็นไงบ้างว่ะไอ้เขื่อน"ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องเเล้วถามก่อนจะสาวท้าวยาวๆเดินเข้ามาหาร่างของใคนบางคนที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เมื่อกี้กระตุกว่ะ"เขื่อนบอกาอาการ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เฮ้ น้องเฮียต้องเข้มเเข็งสิ"ป๊อปปี้พูดเเล้วเดินเข้ามาหาคนไข้ที่นอนอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่แกรู้มั้ยว่าแกหลับไปนานเกินไปเเล้วนะ ไอ้ผีดิบ"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่มันปีนึงเเล้วนะ แกจะหลับหรือแกจพจำศิล คนที่จำศิลมันควรเป็นชั้นสิว่ะ ไม่ใช่แกสักหน่อย"ป๊อปปี้พูดอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แกนี่เหมือนคนบ้าเข้าไปทุกที"เขื่อนพูดเเล้วส่ายหน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อะไรมึง ออกไปก่อนไปมึงน่ะ กูจะดูน้องกูก่อนเเล้วเดี๋ยวกลับไล่พร้อมกัน"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เออๆ"เขื่อนพูดเเล้วส่ายหน้าออกไปข้างนอก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"พ่อ แม่ รวมถึงเฮีย เฮียรอแกอยู่นะเว้ย"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ถ้างั้นเดี๋ยวอีกไม่นานเดี๋ยวแฟนแกก็มาเฝ้าล่ะ ถ้างั้นชั้นกลับก่อนนะมีงานต้องทำ เเล้วชั้นจะมาหาใหม่"ป๊อปปี้พูดเเล้วห่มผ้าให้คนที่นอนหลับอยู่ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ห้องไหนน่ะนี่ป่ะ707"แก้วเดินมาที่ห้อง 707 หลังจากที่คุยกับพยาบาลอยู่นาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อ๊ะ.."โทโมะที่รู้สึกปวดหัวตุ๊บๆขึ้นมาก็ร้องขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เป็นอะไร?"แก้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เปล่าๆ เข้าไปเถอะครับ"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แอด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้วค่อยๆสาวเท้าเดินเข้ามามองไปที่เตียงคนป่วยก็แห็นเเต่สวยขาแก้วสาวท้าวเดินเข้าไปช้าๆก็ค่อยๆมองไปจนเห็นร่างของโทโมะที่ปากถูกช่วยด้วยเครื่องช่วยหายใจ บนหัวมีผ้าสก็อตแปะอยู่นิดหน่อย นอกจากนั้นก็ปกติทุกอย่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"วิศว.."แก้วอ่านชื่อคนป่วยเเล้วมองหน้าโทโมะที่นอนป่วยอยู่ ไม่รู้อะไรทำไมอยู่น้ำตาก็ไหลออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ร่างของผม..จริงๆน่ะหรอ"โทโมะอึ้งพร้อมกับก้มตัวมองตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"..ฮึก..ชั้นเจอเเล้วร่างกายของนาย"แก้วหันมาพูดกับโทโมะที่ดีใจทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา