[2'Brother]รักเฮี้ยนๆของนายไร้ร่าง

9.9

เขียนโดย TKda

วันที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 22.36 น.

  35 ตอน
  1033 วิจารณ์
  50.92K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

24) ผมไม่อยากไปจากคุณ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ร่างกายของโทโมะเมื่อหายตัวมาอยู่ต่อหน้าแก้ว ก็กอดรัดแก้วอย่างโหยหา แก้วตกใจที่อยู่ๆ โทโมะก็บุกรุกเข้ามากอดอย่างที่ไม่ได้ตั้งตัวมาก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"หน้าหวาน"แก้วเรียกชื่อโทโมะเมื่รู้สึกวาโทโมะเริ่มแปลกๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ผมไม่อยากไป"อยู่ๆ โทโมะก็พูดขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"..??.."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"มีคนจะมาเอาผมไปจากคุณ"โทโมะพูดเเล้วกอดแก้วเเน่นขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"..!!.."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่อยากไป ผมไม่ไป..ฮึก.."โทโมะร้องไห้เเล้วกอดแก้วเน่นขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"O_O!!"แก้วอึ้งเมื่อรูว่าโทโมะร้องไห้ออกมา กอดจะกอดโทโมะตอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ใจเย็นๆ ใครจะมาเอานายไปจากชั้นล่ะ ใจเย็นๆนะ"แก้วปลอบโทโมะเเล้วลูบหลังโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"..ฮึก..เงาดำๆ เค้าดึงผม เค้าดึงผมไป"โทโมะพูดเเล้วกอดแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อ๊ะ.."แก้วร้องเมื่อโทโมะกอดแน่นเกินไปแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่เป็นไร ตอนนี้ไม่มีเเล้ว นายอยู่กับชั้น ชั้นอยู่กับนายเเล้วนะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ถ้าผมจะไม่ไปจากคุณได้มั้ย"โทโมะผละออกจากแก้วเเล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"..!!.."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ผมไม่อยบากไปจากคุณ"โทโมะพูดอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ให้ผมอยู่กับคุณนะครับ"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นายจะอยู่กับชั้นไปตลอดไม่ได้รู้มั้ย"แก้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ทำไมล่ะครับ"โทโมะถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นายเป็นวิญญาณนะ นายต้องเข้าร่างก่อนมันจะสายเกินไป"แก้วพูดอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เเต่ผม.."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่มีเเต่ ชั้นต้องพานายเข้าร่างของนายให้ได้"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่"โทโมะพูดเสียงเเข็ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ผมไม่ไปไหน"โทโมะพูดอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"หน้าหวาน!"แก้วพูดดุ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ผมไม่ไปไหน ผมจะอยู่กับคุณ"โทโมะประกาศกร้าวเเล้วหายตัวไปฃ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"หน้าหวาน หน้าหวาน ไอ้หน้าหวานบ้า!"แก้วพูดเเล้วทรุดตัวนั่งลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นายคิดว่าชั้นอยากไปจากนายนักหรือไง"แก้วพูดเเล้วอยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมาอย่าเชืองช้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"fทโมะ วันนี้เฟย์ขอโทษนะที่ให้คนมารบกวนโทโมะน่ะ"เฟย์พูดแล้วจับมือโทFมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"..."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"โทโมะรีบตื่นขึ้นมานะ เฟย์เชื่อว่าถ้าโทโมะตื่นขึ้นมาโทโมะต้องไม่ชอบแน่ๆ ที่คนอื่นเข้ามาวุ่ยวายเเบบนี้"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เฟย์รู้ เฟย์ถึงให้เค้าไปโทโมะไปเป็นไรนะค่ะ"เฟย์พูดเเล้วยิ้มให้โทโมะที่นอนอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"วันนี้โทโมะเก่งมากเลยนะ หน้าผากโทโมะมาเป็นปกติเเล้วนะรู้มั้ย หล่อเหมือนเดิมเเล้ว"เฟย์พูดเเล้วมองหน้าผากของโทโมะที่มีแผลเป็นอยู่ เเต่เห็นไม่ค่อยชัดเพราะการรักษาาของหมอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

".."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แปลนะทุกครั้งที่เอาผ้าพันแผลส่วนไหนออกโทดมะชะชัก เเต่คราวนี้กลับไม่"เฟย์พุดเเล้วเก็บความสงสัยนี้ไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไอ้เขื่อน"ป๊อปปี้เรียกเขื่อนที่กำลังนั่งเหม่ออยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อะไรว่ะ"เขื่อนพูดเล้วมองป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เป็นไงบ้าง"ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เออไม่เป็นไร วันนี้ไม่ชัก ปกติ"เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"หรอ"ป๊อปปี้พูดเเล้วนั่งตรงข้ามเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เป็นอะไรว่ะ"เขือนถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"วันอาทิตย์นี้ก็จะครบ 1 ปีเเล้ว"ป๊อปปี้พูดขึ้นเขื่อนเข้าใจว่าหมายถึงอะไร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เออน่า เเล้วนี่มึงไม่ไปหาฟางหรอ"เขื่อนถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เมียกูไปหาแก้วเเล้ว ทิ้งกูอยู่คนเดียวเนี้ย"ป๊อปปี้พูดเเล้วทำหน้าเช็ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อะไรว่ะ เมื่อกี้ยังดราม่าดีๆ"เขื่อนพูดเเล้วส่ายหน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ดูดิ้-3-"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"มึงนี่มันเหมือนเด็กจริงๆ"เขื่อนพูดเเล้วส่ายหน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แก้วววววว"เสียงใส่ของฟางเดินเข้ามาในบ้านตอนเย็นๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อ้าว ฟางมีอะไรหรอ"แก้วที่เข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้าตามาเพราะพึ่งร้องไห้เสร็จ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แก้วเป็นอะไรตาแดงๆ"ฟางถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เปล่าหรอก"แก้วพูดเเล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แก้วร้องไห้ให่มั้ย ร้องทำไมอ่ะใครแกล้ง"ฟางถามเเล้วเดินเข้ามาใกล้แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เปล่าไ ฮ่ะๆ นี่แก้วโตเเล้วนะ ไม่มีใครมาแกล้งหรอกเมื่อกี้กวาดบ้าไงเล้วฝุ่นเลยเข้าตา"แก้วพูดเพื่อให้ฟางสบายใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"จริงเปล่า?"ฟางถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"จริงที่สุด เเล้วมามีอะไรอะ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"คิดถึงไม่เจอหลายวัน ไหนมากอด"ฟางพูดเเล้วเข้ามากอดแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่ป๊อปปี้ล่ะ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"หมีน่ะหรอ ไปหาเขื่อนมั้ง"ฟางพูดเเล้วยักไหล่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เเล้วนี่กินไรยัง"แก้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ยังจะมาชวนแก้วไปกินด้วยกันเนี้ย"ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"มาเพื่อจะมาชวนไปกินข้าวเนี้นะ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'ใช่ไปเลยมั้ย เดี๋ยวคนอื่นรอนาน"ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ถ้างั้นก็ไปเถอะไป"แก้วพูดเเล้วเดินออกมาพร้อมฟาง เเต่ก็เหลียวหลังมามองบ้านเล็กน้อยก่อนจะขึ้นรถเเล้วขับออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

อ๊ากกกกกก >< เก๊าขอทวดดดด >< 5555 ที่หายไปอีกเเล้ว

 

 

 

เเต่มาอัพเเล้วน้าาาาา

 

 

 

มาแบบฟินมั้ยเอ่ย แหมแฝงเศร้าหน่อยๆ ><

 

 

 

ยังไงก็เหมือนเดิม (โอโจ้ด้วย-3-) เม้นเยอะๆน้าาาา ><

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา