[2'Brother]รักเฮี้ยนๆของนายไร้ร่าง

9.9

เขียนโดย TKda

วันที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 22.36 น.

  35 ตอน
  1033 วิจารณ์
  50.94K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

22) ข้าวไข่เจียวไหม้

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้วตื่นขึ้นมาในตอนเช้ามองหน้าโทโมะที่นอนหลับไหลอยู่ข้างๆ ก่อนจะลุกขึ้นมาอาบน้ำเเต่งตัวเรียบร้อยเเล้วเดินเข้ามาเอาเจลลดไข้ที่แปะไว้ออก ก่อนจะเอามือไปแตะๆที่หน้าผากโทโมะดู

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ทำไมไข้ไม่ลดเลยนะ"แก้วบ่นเเล้วไปเอาเจลลดไข้มาแปะใหม่ กลัวว่าถ้าโทโมะตื่นอาจจะมีอาการปวดหัวอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เเล้วนี่มดไปไหนนะ"แก้วลุกขึ้นเเล้วมองไปรอบบ้านก็ไม่เห็นมดตั้งเเต่เมื่อวานเเล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟรึ่บ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นอยู่นี่ค่ะ"อยู่ๆมดก็หายตัวมาอยู่ตรงข้ามเตียงแก้วสะดุ้งตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่ทำไมมาแบบนี้อีกเเล้ว ชั้นจะหัวใจวายตายอยู่เเล้วเนี้ย"แก้วบ่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ขอโทษทีนะค่ะ พอดีชั้นเเค่ไปสงบสติอารมณ์มา เเล้วนี่นายนี่เป็นอะไรค่ะ"มดถามเเล้วชี้ไปที่โทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่สบายน่ะสิ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เป็นอะไรหรอค่ะ"มดถามอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ก็ตากฝน เพราะไปหาเชือกไอ้ที่เธอพูดมาเเล้วกรี๊ดออกไปนั่นแหลละ-_-"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ..ขอโทษนะค่ะพอนึกถึงเรื่องนั้น ชั้น.."มดพูดหยุดเเล้วหน้าเสียลงไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ทำไม มีอะไรหรอ"แก้วถามเพื่อนจะรู้อะไรเพิ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นไม่รู้ ชั้นไม่รู้ กรี๊ดดดดดด!!"มดกุมขมับก่อนจะกรีดร้องเสียงดังเเล้วหายตัวไปอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เห้ยเดี๋ยวๆ เดี๋ยว โอ้ย"แก้วที่จะกวักมือเเต่ก็ไม่ทันหนำซ้ำตัวเองยังเจ็บหูอีกเพราะครั้งที่เเล้วก็ยังไม่หายดีทำให้ครั้งนี้มีเบือดกำเดาไหลออกมาแก้วรีบเดินไปหยิบทิชชูมาอุดไว้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อืมม"โทโมะครางออกมาเเล้วค่อยๆลืมตา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อ้าว ตื่นเเล้วหรอ เป็นยังไงบ้าง เเล้วยังปวดหัวอยู่มั้ย เมื่อวานนายเป็นอะไรทำไมอยู่ๆปวดหัวหนักแบบนั้น เเล้ว.."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวครับ"โทโมะร้องห้าม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ..แฮะๆถามเร็วไปหรอ"แก้วพูดเเล้วเกาหัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ครับ"โทโมะตอบยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"โทษทีคนมันเป็นห่วงอ่ะ เเล้วนี่เป็นยังไงบ้างล่ะ"แก้วถามเเล้วนั่งลงข้างๆตัวโทโมะเเล้วเอามือมาจับหน้าโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ยังร้อนอยู่เลยเนาะ"แก้วพูดยิ้มๆ โทโมะมองแก้วเเล้วหน้าแดงเล็กน้อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"หิวมั้ย"แก้ถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นิดหน่อยครับ"โทโมะตอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ถ้างั้นชั้นจะไปทำ เอ่อ ชั้นว่าเดี๋ยวออกไปซื้อมาใก้ดีกว่าเนาะ จะได้กินยาด้วย"แก้วพูดเเล้วจะลุกเเต่โทโมะดึงมือให้แกล้วกลับมานั่งที่เดิม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ทำไมไม่ทำล่ะครับ จะออกไปซื้อทำไมครับ"โทโมะพูดเเล้วขมวดคิ้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"คือ ชั้นไม่ชอบทำอาหารน่ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ถ้างั้นผมไม่กินก็ได้ครับ"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อ้าว ทำไมล่ะ ชั้นออกไปซื้อแป๊ปเดียวเอง"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่เอาหรอกครับ คุณออกไป ผมว่าผมไปกับคุณไม่ได้เเต่ ผมรู้สึกเหมือนลุกไม่ไหวยังไงไม่รู้"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เเล้วใครเค้าให้นายไปกับชั้นไม่ทราบ ชั้นจะไปเอง"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ได้ครับ เดี๋ยวคุณขับรถไม่ดูทางชนรถคันอื่นนะครับ ถ้าจะไปซื้อผมไม่กินก็ได้ครับ"โทโมะพูดอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"จะบ้ารึไง นายต้องกินข้าวกินยา เอ๊ะ เออๆ เดี๋ยวลองทำให้กินก็ได้"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ออกไปแล้วนะครับ"โทโมะถามอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เออๆ"แก้วพูดเเล้วส่ายหกน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"^_^"โทโมะมองแก้วเเล้วยิ้มให้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"มือปล่อยได้เเล้ว"แก้วพูดเเล้วมองมือโทโมะโทโมะจับอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ..ขะ..ขอโทษครับ"โทโมะพูดตะกุกตะกักเเล้วหน้าแดง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เป็นไรหน้าแดง อย่าบอกนะไข้ขึ้นอ่ะ"แก้วพูดเเล้วรีบเอามือจับหน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"หน้าดูร้อนๆขึ้นนะ เดี๋ยวไชั้นไปดูก่อนมีอะไรพอทำกินได้บ้าง"แก้วพูดเเล้วรีบลุกเดินไปทางห้องครัว โทโะมองตามเเล้วอมยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"โทโมะ รีบตื่นขึ้นมาสิ"เฟย์ที่นั่งเฝ้าโทโมะอยู่ก็พูดเเล้วจับมือ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"รู้มั้ยวันนี้หมอบอกแผลที่หน้าผากโทโมะใกล้จะหายเเล้วนะ"เฟย์พูดเเล้วยิ้ม มองไปที่หน้าผากโทโมะที่มีผ้าพันแผลอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่มันจะได้เวลาทานข้าวเเล้วนะ จะให้เฟย์ทานคนเดียวอีกหรอค่ะเฟย์พูดเเล้วมองโทโมะเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แอ๊ด..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"โทษทีนะ"เขื่อนพูดเเล้วเดินเข้ามา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"มีอะไรรึเปล่าค่ะพี่เขื่อน"เฟย์หันไปถามเเล้วปล่อยมือจากโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เปล่าหรอก เเต่เดี๋ยวเที่ยงๆ แม่โทโมะจะมาที่นี่น่ะ"เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ค่ะ"เฟย์พูดเเล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เเล้วนี่จะไม่ทานข้าวเช้าอีกเเล้วหรอเฟย์"เขื่อนพูดเเล้วมองไปเห็นข้าวเช้าที่ให้พยาบาลเตรียมมาให้เฟย์ เฟย์มักจะไม่ทานเสมอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เฟย์ยังไม่หิวน่ะค่ะ"เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"พี่ว่าเราหิว มาทานเถอะเชื่อพี่สิ ถ้าโทโมะรู้มันคงไม่สบายใจหรอกนะที่เห็ฯเฟย์ต้องมาอดข้าวแบบนี้น่ะ"เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เเต่.."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่มีเเต่ ไปทานข้าวก่อนนะครับ"โทโมะพูดเชิงออกคำสั่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ค่ะ"เฟย์พูดเเล้วลุกไปทานข้าวเขื่อนจึง้เดินตามไปนั่งเป็นเพื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไข่ไหม้อ่ะ"แก้วพูดเเล้วเบ้ปาก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฮะๆ ไม่เป็นไรครับ"โทโมะพูดขำ ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"บอกแล้วว่าไม่ชอบทำๆ"แก้วพูดเเล้วเบ้ปากเมื่อมองผลงานตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ฝีมือคุณผมทานได้หมดแหละครับ"โทโมะพูดเเล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ปากหวานเหมือนหน้าเลยเชียว ฮ่าๆ กินเเล้วจะรู้ซึ้งว่าไม่มีใครทำอร่อยได้เท่าแก้วคนนี้อีกเเล้ว ฮ่าๆๆๆ"แก้วพูดเเล้วหัวเราะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ผมหิวเเล้ว"โทดมะพูดเเล้วทำท่าทางอยากทาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เห้ย ล้อเล่นนะ นายจะเอาใหม่มั้ยอ่ะเดี๋ยวออกไปซื้อไข่ใหม่ดีกว่า"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ครับ หมดตู้เเล้วก็หมดเลย ผมจะกินอันนี้แหละครับ"โทโมะพูดเพราะแก้วทอดไข่จนหมดตู้เบ็นเเล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอาจริงดิ้"แก้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"จริงครับ"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่กล้วท้องเสียหรอ"แก้วถามอีก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่กลัวครับ"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ถ้างั้นอ้าปากสิ มาเดี๋ยวป้อนดีกว่า"แก้วพูดเเล้วจ่อปาก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"กลิ่นไหม้ติดมาเชียว ฮ่ะๆ"โทโมะพูดขำเเต่ก็อ้าปาก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อื้อ..อร่อยๆครับถึงจะขมๆเเต่ก็อร่อยมากๆเลยครับ"โทโมะพูดเเล้วยกนิ้วก่อนจะหัวเรากับแก้วอย่างสนุกสนาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เป็นไงล่ะแก้วทำอร่อยใช่มั้ยโทโมะ 555

 

 

เม้นเยอะไน้าาาา

 

 

ปล.ไรท์จะมาบอกว่าพรุ่งนี้ไม่อยู่น้าาาา ><

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา