[2'Brother]รักเฮี้ยนๆของนายไร้ร่าง
9.9
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 22.36 น.
35 ตอน
1033 วิจารณ์
50.96K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
20) เช็ดผม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"คุณค่ะ"
"ว๊าย"แก้วร้องตกใจทันทีเมื่อมดเข้ามาโดยที่ไม่สงเสียง สายยางที่แก้วกำลังลดน้ำก็หันมาทางมดเเต่ก็ฉีดทะลุกร่างมดไป
"พอเเล้วค่ะคุณ เปลืองน้ำ"มดพูด
"เฮ้อ..โทษๆ"แก้วพูดก่อนจะเดินไปปิดน้ำ
"นี่ ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ"แก้วบ่น
"ต้อวขอโทษนะค่ะ เเต่ชั้นเรียกเบาๆเเล้วคุณไม่ได้ยินเอง ก็เล่นฟังเพลงเสียงดังเเบบนี้"มดพูด
"เอ่อ..โทษทีล่ะกัน"แก้วพูดเเล้วยิ้มแห้งๆ
"เเล้วเรื่องที่ชั้นขอให้ช่วยหาศพล่ะค่ะ"มดถาม
"เอ่อ.."แก้วอ้ำอึ้งเเล้วมองไปหาโทโมะ โทโมะนั่งอยู่ม้าหินอ่อนหน้าบ้าน โทโมะมองก่อนจะหายตัวมายืนข้างแก้ว
"ไปสิครับ"โทโมะพูดขึ้น
"เห้ย!!"แก้วร้องท้วง
"คุณสัญญาญว่าจ่วยชั้นไม่ใช่หรอค่ะ"มดพูดเศร้าๆ
"เอ่อ..โอเคๆ ไปก็ไปแล้วชั้นจะหายังไงล่ะ"แก้วพูด
"ถ้าชั้นรู้ชั้นคงไปหาเอง"มดพูด
"-_-"
"ก็อย่าไปกวนคุณแก้วเค้าสิครับ เดี๋ยวอารมณ์ไม่ดีไมาช่วยหาผมไม่รู้ด้วยนะ"โทโมะพูด
"ถูก"แก้วเสริม
"ถ้างั้นก็ขอโทษค่ะ"มดพูดเเล้วยิ้มหวานให้ แก้วส่ายหน้าเล็กน้อย
"ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ"แก้วถาม
"ไม่รู้ค่ะ อยูชั้นรู้ตัวอีกทีชั้นก็มาอยู่ที่รีสอร์ทนี้เเล้ว"มดพูดเเล้วทำหน้าคิด
"ใช่ เชือก"มดนึกขึ้นได้ก่อนจะพูดมา
"เชือก ? เชือกอะไร"แก้วรีบถามทันที
"ไม่รู้ค่ะ เเตเชือก เชือกชั้นเห็นเชือก กรี๊ดดดด!!"อยู่ๆมดก็กรีดร้องออกมาจนแก้วเเสบแก้วหูร่างมดก็หายวับไป
"อะ..อะไรน่ะ.."แก้วพูดเเล้วจะหมดสติเพราะเสียงกรีดร้องของบมดเมื่อกี้ทำให้เลือดไหลออกมาจากหูแก้ว
"คุณแก้ว"โทโมะเรียกชื่อแก้วก่อนจะไปประคองแก้วที่จะเซล้ม
"เจ็บ"แก้วร้องออกมาเบาๆ ก่อนจะหลับตาไป
"คุณแก้วๆ คุณแก้วครับ"โทโมะเขย่าตัวแก้วเเต่แก้วก็ไม่ตื่นก่อนจะตัดสินใจช้อนร่างแก้วขึ้นมาเเล้วพาไปนอนที่เตียง
โทโมะวางแก้วลงบนเตียงก่อนจะไปหาสำลีมาเช็ดเลือดที่หูแก้วออกจนหมด ก่อนจะลูบผมแก้วอย่างอ่อนโยน
16.00 น.
"อื้อ!"แก้วครางออกมา ก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้น
"ตื่นเเล้วหรอครับ เป็นยังไงบ้างครับ หายปวดหูหรือจังครับ"โทโมะรีบก้มหน้ามาถามแก้วทันที
"อื้อ! ดีขึ้นเเล้ว"แก้วพูดก่อนจะเอามือมาจับหู
"เเล้วเลือด เลือดหายไปไหน"แก้วพูดตกใจ
"อ๋อ ผมเช็ดให้เเล้วครับ"โทโมะพูดเเล้วยิ้มให้ แก้วมองโทโมะก็ยิ้มเเทนคำขอบคุณ
"แล้วมดล่ะ มดมารึยัง"แก้วถามถึงมดทันที
"ยังไม่มาครับ"โทโมะตอบ แก้วยันตัวเองขึ้นมาโยที่โทโมะก็ช่วยประคอง
"เชือก ชั้นว่าต้องมีอะไรเกี่ยวกับเชือกแน่ๆ ชั้นจะไปสืบ"แก้วพูดขึ้น
"นี่มันก็จำค่ำเเล้วนะครับ"โทโมะเตือน
"ช่างมันสิ นายจะไม่ไปก็ได้นะ ชั้นจะลองไปหาดู ที่มดมาอยู่ที่นี่เเสดงว่าศพต้องไม่อยู่ไกลจากที่นี่แน่ๆ"แก้วพูดอย่างมั่นใจ
"ผมจะไม่ได้ได้ยังไงล่ะครับ ผมต้องปกป้องคุณ เเล้วอีกอย่างถึงผมจะไม่ไปผมก็ต้องไปอยู่ดี เพราะผมจะอยู่ทุกที่ ที่คุณอยู่"โทโมะพูดแล้วยิ้มให้แก้ว แก้วเขินมองโทโมะก่อนจะยิ้มให้เช่นกัน
" เอ่อ..ชั้นว่าไปเถอะ"แก้วพูดขึ้นเมื่อเริ่มรู้สึกว่าหน้าโทโมะเริ่มเลื่อนเข้ามาใกล้
"คะ..ครับ"โทโมะพูดเเล้วหน้าแดงก่อนจะรีบเด้งตัวลุกขึ้นมาจากเตียง แก้วรีบลุกขึ้นมาจากเตียช่นกันก่อนจะรีบเดินออกมาจากบ้าน
"เเล้วเราจะไปหาที่ไหนล่ะครับ"โทโมะถามเมื่อแก้วขับรถออกมา
"ไม่รู้สิ"
"เอ้า"โทโมะอุทานออกมา
"ก็ชั้นไม่รู้-_- รู้แค่ว่าเชือกจะให้ทำยังไง ชั้นว่านะถ้าไม่ถูกรัดคอตายก็ต้องถูกรัดคอตายอ่ะแหละ"แก้วพูด
"มันต่างกันยังไงครับ-_-"โทโมะพูดเเล้วมองหน้าแก้ว
"ไม่รูสิ นายมองสิ มีเชือกอะไรที่พอจะแบบมีเลือดมั้ย"แก้วจอดรถเเล้วลงมาก่อนจะหาเชือก
"ใครเค้าจะเอามาโยนไว้เเถวนี้ล่ะครับ"โทโมะพูด
"เออน่า ชั้นเคยดูหนัง คนร้ายมันจะไม่เก็บหลักฐานไว้กับตัวมันหรอก"แก้วพูด
"หนัง-_- นี่มันชีวิตจริงนะครับ"โทโมะพูด
"มันก็คล้ายไกันนั่นแหละ เร็วๆสิ"แก้วพูด
"คุณเดินมาไกลจากรถเเล้วนะครับ มันก็เริ่มมืดเเล้วผมว่าเรากลับกันเถอะ"โทโมะพูดเเล้วมองไปรอบๆ
"ยัง ยังไม่เจอเลย"แก้วพูด
เปรี๊ยง!
"กรี๊ดดดดด!!"แก้วกรีดร้องออกมาทันทีเมื่ออยู่ๆ ผ้าก็ผ่าลงมาก่อนจะรีบหันไปกอดโทโมะที่เดินอยู่ข้างหลัง
ซ่า
ฝนตกลงมาอย่างหนักโทโมะตกใจก่อนจะเอาตัวมาบังฝนไม่ให้โดนแก้ว
"นี่นาย"แก้วมองโทโมะที่เหมือนกุมตัวแก้วไว้ อยู่
"รีบเดินเถอะครับ เดี๋ยวโดนฝนไม่สะบายเอานะครับ"โทโมะพุดแก้วมองหน้าโทโมะก่อนจะเดินกับไปที่รถ
"ชั้นว่าเราวิ่งไปพร้อมกันดีกว่า นายจะมาบังฝนทำตัวเป็นร่มทำไมเนี้ย เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก"แก้วพูด
"ไม่เป็นไรหรอกครับ รีบเดินเถอะครับ"โทโมะพูดแก้วมองหน้าโทโมะก่อนจะเดินมาจนถึงรถ แก้วไม่เปียกเลยสักนิดผิดกลับโทโมะที่เปียกจนซก
"หนาวหรอ"แก้วถามระหว่างขับรถกลับ
"นิดหน่อยครับ"โทโมะพูดเเล้วลูบเเขน แก้วจึงลดแอร์ให้
"เป็นไงบ้าง"แก้วหันมาถาม
"ขอบคุณนะครับ"โทโมะพูดเเล้วยิ้มให้แก้ว แก้วมองก่อนจะหันมาขับรถจนถึงบ้านโทโมะหายตัวลงมาจากรถเเล้วมายืนตรงฝั่งแก้ว
"ลงมาสิครับ"โทโมะพูด
"ไม่ต้องเดี๋ยวชั้นวิ่งเข้าบ้านเอง"แก้วพูดผ่านกระจก เเต่โทโมะก็พยักหน้าให้ลงมา แก้วไม่มีทางเลือกเลยต้องลงมาโดยที่โทโมะที่เอาตัวมากันฝนให้ทันที ก่อนจะวิ่งเข้ามาในบ้าน
"ตัวเปียกหมดเเล้ว"แก้วพูดเเล้วเดินไปเอาผ้าเช็ดตัวมา จะเช็ดผมให้โทโมะ
"ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมเช็ดเองก็ได้"โทโมะพูด
"ชั้นจะทำ นายจะทำไมล่ะ ให้ชั้นช่วยบ้างสิ"แก้วพูดเเล้วเช็ดผมให้โทโมะ โทโมะเหลือบตาขึ้นมามองแก้วก่อนจะเขินหน้าแดง
"ทั้งเนื้อทั้งตัวเปียกหมด"แก้วบ่นเเล้วส่ายกน้า
______________________________________________________________________________________________________________________________
หวานเบาๆ 55555 หรือไม่หวานเลย ?? 5555
เม้นกันเยอะๆน้าาาา ><
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10.0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
