[2'Brother]รักเฮี้ยนๆของนายไร้ร่าง

9.9

เขียนโดย TKda

วันที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 22.36 น.

  35 ตอน
  1033 วิจารณ์
  50.81K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

20) เช็ดผม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"คุณค่ะ"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ว๊าย"แก้วร้องตกใจทันทีเมื่อมดเข้ามาโดยที่ไม่สงเสียง สายยางที่แก้วกำลังลดน้ำก็หันมาทางมดเเต่ก็ฉีดทะลุกร่างมดไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"พอเเล้วค่ะคุณ เปลืองน้ำ"มดพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เฮ้อ..โทษๆ"แก้วพูดก่อนจะเดินไปปิดน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่ ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ"แก้วบ่น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ต้อวขอโทษนะค่ะ เเต่ชั้นเรียกเบาๆเเล้วคุณไม่ได้ยินเอง ก็เล่นฟังเพลงเสียงดังเเบบนี้"มดพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ..โทษทีล่ะกัน"แก้วพูดเเล้วยิ้มแห้งๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เเล้วเรื่องที่ชั้นขอให้ช่วยหาศพล่ะค่ะ"มดถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ.."แก้วอ้ำอึ้งเเล้วมองไปหาโทโมะ โทโมะนั่งอยู่ม้าหินอ่อนหน้าบ้าน โทโมะมองก่อนจะหายตัวมายืนข้างแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไปสิครับ"โทโมะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เห้ย!!"แก้วร้องท้วง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"คุณสัญญาญว่าจ่วยชั้นไม่ใช่หรอค่ะ"มดพูดเศร้าๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ่อ..โอเคๆ ไปก็ไปแล้วชั้นจะหายังไงล่ะ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ถ้าชั้นรู้ชั้นคงไปหาเอง"มดพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"-_-"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ก็อย่าไปกวนคุณแก้วเค้าสิครับ เดี๋ยวอารมณ์ไม่ดีไมาช่วยหาผมไม่รู้ด้วยนะ"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ถูก"แก้วเสริม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ถ้างั้นก็ขอโทษค่ะ"มดพูดเเล้วยิ้มหวานให้ แก้วส่ายหน้าเล็กน้อย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ"แก้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่รู้ค่ะ อยูชั้นรู้ตัวอีกทีชั้นก็มาอยู่ที่รีสอร์ทนี้เเล้ว"มดพูดเเล้วทำหน้าคิด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ใช่ เชือก"มดนึกขึ้นได้ก่อนจะพูดมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เชือก ? เชือกอะไร"แก้วรีบถามทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่รู้ค่ะ เเตเชือก เชือกชั้นเห็นเชือก กรี๊ดดดด!!"อยู่ๆมดก็กรีดร้องออกมาจนแก้วเเสบแก้วหูร่างมดก็หายวับไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อะ..อะไรน่ะ.."แก้วพูดเเล้วจะหมดสติเพราะเสียงกรีดร้องของบมดเมื่อกี้ทำให้เลือดไหลออกมาจากหูแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"คุณแก้ว"โทโมะเรียกชื่อแก้วก่อนจะไปประคองแก้วที่จะเซล้ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เจ็บ"แก้วร้องออกมาเบาๆ ก่อนจะหลับตาไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"คุณแก้วๆ คุณแก้วครับ"โทโมะเขย่าตัวแก้วเเต่แก้วก็ไม่ตื่นก่อนจะตัดสินใจช้อนร่างแก้วขึ้นมาเเล้วพาไปนอนที่เตียง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โทโมะวางแก้วลงบนเตียงก่อนจะไปหาสำลีมาเช็ดเลือดที่หูแก้วออกจนหมด ก่อนจะลูบผมแก้วอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

16.00 น.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อื้อ!"แก้วครางออกมา ก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ตื่นเเล้วหรอครับ เป็นยังไงบ้างครับ หายปวดหูหรือจังครับ"โทโมะรีบก้มหน้ามาถามแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อื้อ! ดีขึ้นเเล้ว"แก้วพูดก่อนจะเอามือมาจับหู

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เเล้วเลือด เลือดหายไปไหน"แก้วพูดตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อ๋อ ผมเช็ดให้เเล้วครับ"โทโมะพูดเเล้วยิ้มให้ แก้วมองโทโมะก็ยิ้มเเทนคำขอบคุณ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แล้วมดล่ะ มดมารึยัง"แก้วถามถึงมดทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ยังไม่มาครับ"โทโมะตอบ แก้วยันตัวเองขึ้นมาโยที่โทโมะก็ช่วยประคอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เชือก ชั้นว่าต้องมีอะไรเกี่ยวกับเชือกแน่ๆ ชั้นจะไปสืบ"แก้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่มันก็จำค่ำเเล้วนะครับ"โทโมะเตือน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ช่างมันสิ นายจะไม่ไปก็ได้นะ ชั้นจะลองไปหาดู ที่มดมาอยู่ที่นี่เเสดงว่าศพต้องไม่อยู่ไกลจากที่นี่แน่ๆ"แก้วพูดอย่างมั่นใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ผมจะไม่ได้ได้ยังไงล่ะครับ ผมต้องปกป้องคุณ เเล้วอีกอย่างถึงผมจะไม่ไปผมก็ต้องไปอยู่ดี เพราะผมจะอยู่ทุกที่ ที่คุณอยู่"โทโมะพูดแล้วยิ้มให้แก้ว แก้วเขินมองโทโมะก่อนจะยิ้มให้เช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เอ่อ..ชั้นว่าไปเถอะ"แก้วพูดขึ้นเมื่อเริ่มรู้สึกว่าหน้าโทโมะเริ่มเลื่อนเข้ามาใกล้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"คะ..ครับ"โทโมะพูดเเล้วหน้าแดงก่อนจะรีบเด้งตัวลุกขึ้นมาจากเตียง แก้วรีบลุกขึ้นมาจากเตียช่นกันก่อนจะรีบเดินออกมาจากบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เเล้วเราจะไปหาที่ไหนล่ะครับ"โทโมะถามเมื่อแก้วขับรถออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่รู้สิ"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ้า"โทโมะอุทานออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ก็ชั้นไม่รู้-_- รู้แค่ว่าเชือกจะให้ทำยังไง ชั้นว่านะถ้าไม่ถูกรัดคอตายก็ต้องถูกรัดคอตายอ่ะแหละ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"มันต่างกันยังไงครับ-_-"โทโมะพูดเเล้วมองหน้าแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่รูสิ นายมองสิ มีเชือกอะไรที่พอจะแบบมีเลือดมั้ย"แก้วจอดรถเเล้วลงมาก่อนจะหาเชือก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ใครเค้าจะเอามาโยนไว้เเถวนี้ล่ะครับ"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เออน่า ชั้นเคยดูหนัง คนร้ายมันจะไม่เก็บหลักฐานไว้กับตัวมันหรอก"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"หนัง-_- นี่มันชีวิตจริงนะครับ"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"มันก็คล้ายไกันนั่นแหละ เร็วๆสิ"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"คุณเดินมาไกลจากรถเเล้วนะครับ มันก็เริ่มมืดเเล้วผมว่าเรากลับกันเถอะ"โทโมะพูดเเล้วมองไปรอบๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ยัง ยังไม่เจอเลย"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เปรี๊ยง!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"กรี๊ดดดดด!!"แก้วกรีดร้องออกมาทันทีเมื่ออยู่ๆ ผ้าก็ผ่าลงมาก่อนจะรีบหันไปกอดโทโมะที่เดินอยู่ข้างหลัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ซ่า

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฝนตกลงมาอย่างหนักโทโมะตกใจก่อนจะเอาตัวมาบังฝนไม่ให้โดนแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นี่นาย"แก้วมองโทโมะที่เหมือนกุมตัวแก้วไว้ อยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"รีบเดินเถอะครับ เดี๋ยวโดนฝนไม่สะบายเอานะครับ"โทโมะพุดแก้วมองหน้าโทโมะก่อนจะเดินกับไปที่รถ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นว่าเราวิ่งไปพร้อมกันดีกว่า นายจะมาบังฝนทำตัวเป็นร่มทำไมเนี้ย เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก"แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่เป็นไรหรอกครับ รีบเดินเถอะครับ"โทโมะพูดแก้วมองหน้าโทโมะก่อนจะเดินมาจนถึงรถ แก้วไม่เปียกเลยสักนิดผิดกลับโทโมะที่เปียกจนซก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"หนาวหรอ"แก้วถามระหว่างขับรถกลับ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นิดหน่อยครับ"โทโมะพูดเเล้วลูบเเขน แก้วจึงลดแอร์ให้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เป็นไงบ้าง"แก้วหันมาถาม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ขอบคุณนะครับ"โทโมะพูดเเล้วยิ้มให้แก้ว แก้วมองก่อนจะหันมาขับรถจนถึงบ้านโทโมะหายตัวลงมาจากรถเเล้วมายืนตรงฝั่งแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ลงมาสิครับ"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องเดี๋ยวชั้นวิ่งเข้าบ้านเอง"แก้วพูดผ่านกระจก เเต่โทโมะก็พยักหน้าให้ลงมา แก้วไม่มีทางเลือกเลยต้องลงมาโดยที่โทโมะที่เอาตัวมากันฝนให้ทันที ก่อนจะวิ่งเข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ตัวเปียกหมดเเล้ว"แก้วพูดเเล้วเดินไปเอาผ้าเช็ดตัวมา จะเช็ดผมให้โทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมเช็ดเองก็ได้"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นจะทำ นายจะทำไมล่ะ ให้ชั้นช่วยบ้างสิ"แก้วพูดเเล้วเช็ดผมให้โทโมะ โทโมะเหลือบตาขึ้นมามองแก้วก่อนจะเขินหน้าแดง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ทั้งเนื้อทั้งตัวเปียกหมด"แก้วบ่นเเล้วส่ายกน้า

 

 

 

 

 

 

 

 

 



 

 

 

 

 

______________________________________________________________________________________________________________________________

 

 

 

หวานเบาๆ 55555 หรือไม่หวานเลย ?? 5555

 

 

เม้นกันเยอะๆน้าาาา ><

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10.0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา