ทาสรักทาสหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“สวัสดีค่ะคุณแก้ว”โบว์ทักแก้วที่เดินเข้ามาที่ล็อบบี้ของโรงแรม
 
 
 
 
 
“สวัสดีค่ะโบว์ พี่ป๊อปอยู่มั้ยคะ”แก้วถามถึงป๊อปปี้
 
 
 
 
“เจ้านายไปที่ฟาร์มหอยมุกตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะ เห็นว่าจะกลับพรุ่งนี้ค่ะ”โบว์พูด
 
 
 
 
 
“เห้อ พี่ป๊อปนะพี่ป๊อป ไปที่ฟาร์มก็ไม่บอก งานนี้ขนมแก้วก็เป็นหมันอดให้พอดีสิ”แก้วถอนหายใจมองโหลคุ้กกี้ที่เธอตั้งใจทำให้ป๊อปปี้ในมือ
 
 
 
 
 
“ไม่หรอกค่ะ เอาแบบนี้มั้ยคะ ป๊อปไม่อยู่โรงแรม คุณแก้วก็ไปกับพี่กั้งก็ไปหาเลยซะที่เกาะเลยไงคะ พอดีพี่กั้งต้องไปเอาเอกสารให้กับหัวหน้าคนงานที่เกาะพอดี”โบว์เสนอพลางชี้ไปกั้งเลขาของป๊อปปี้กำลงคุยงานกับพนักงานอยู่
 
 
 
 
 
“เอางั้นก็ได้ค่ะ”แก้วยิ้มก่อนที่จะรีบไปที่ท่าเรือส่วนตัวเพื่อเอาเรือออกพร้อมกับกั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“เชอะ ทำเป็นสาวหวานเรียบร้อย ที่แท้ก็กะจะจับพี่เขยละวะ”พิมและพวกเห็นแก้วก็เบ้ปากหมั่นไส้แล้วนินทา
 
 
 
 
 
“พี่พิมคะ ไปว่าคุณแก้วแบบนี้ได้ยังไงคะ นั่นเป็นน้องคุณป๊อปนะคะ”โบว์ว่า
 
 
 
 
“น้องแต่ไม่ใช่น้องแท้ๆ น้องที่เสียบแทนคุณจินนี่ล่ะสิไม่ว่า ดูหน้าระริกระรี้เวล่พูดถึงเจ้านายก็รู้ละ”พิมว่าแล้วเดินไปทันที เพราะเธอสังเกตตอนที่จินนี่ยังมีชีวิตอยู่เวลาป๊อปปี้กับจินนี่สวีทหวานกัน แก้วมักจะเศร้าเสมอ พอป๊อปปี้มา
ทำดีให้แก้วก็หน้าแดงทำอะไรไม่ถูกตลอด โบว์มองพิมที่ว่าแก้วแล้วส่ายหน้าก่อนจะทำงานของตัวเองไป
 
 
 
 
"เดี๋ยวคุณแก้วรอผมตรงนี้ก่อนนะครับ"กั้งบอกพลางให้แก้วรอตรงท่าเรือเพื่อเขาจะได้ไปคุยกับคนขับเรือ
 
 
"นั่นแก้วใช่มั้ย"เฟย์ที่เดินมาร้องทักเมื่อเห็นแก้ว
 
 
"หมอเฟย์ คิดถึงจังเลยค่ะ ไหนว่าย้ายไปอยู่กรุงเทพแล้วไงคะแล้วนี่พี่ธีร์ไม่มาด้วยหรอคะ"แก้วยิ้มออกมาอย่างดีใจเมื่อเจอกับหมอเฟย์ เพื่อนสมัยเด็กของป๊อปปี้ที่นี่และเธอมักจะใจดีคอยพาเธอไปเที่ยวเสมอเวลาป๊อปปี้พาเธอกับจินนี่มาที่ภูเก็ต
 
 
"ไม่ต้องเรียกหมอก็ได้จ้า พี่ออกจากโรงพยาบาลแล้วล่ะ ก็ไปๆมาๆที่ภูเก็ตกรุงเทพ ส่วนธีร์พี่ก็เลิกกับเค้าไปแล้วล่ะ พี่เสียใจด้วยนะเรื่องจินนี่ ไม่น่าอายุสั้นเลย"เฟย์ตอบ
 
 
"ขอบคุณค่ะแล้วนี่หมอเฟย์จะไปหาพี่ป๊อปที่ฟาร์มหอยด้วยกันมั้ยคะแก้วกำลังจะไปกัยกั้งพอดี"แก้วเอ่ยชวน
 
"เอาสิ พอดีเลย พี่จะเอาครีมไปฝากอีตานั่นพอดี ชอบไม่ดูแลตัวเองเลย"เฟย์พูดพลางบ่นถึงเพื่อนรักก่อนที่ทั้ง3จะนั่งเรือไปหาป๊อปปี้ที่เกาะ
 
 
 
 
 
“สวัสดีค่ะคุณหมอ”ฟางที่นั่งแกะเอาหอยมุกอยู่ก็ร้องทักจงเบที่เดินมาหาเธอ
 
 
 
“สวัสดีครับฟาง วันนี้ผมมาดูอาการฟางครับ”จงเบพูด
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องดูฟางละเอียดก็ได้ค่ะ ฟางน่ะภูมิคุ้มกันแข็งแรงจะตายไป แค่หมอตรวจเมื่อวานฟางก็ไม่
เป็นไรแล้วค่ะ”ฟางเกรงใจจงเบรีบพูดทันที
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรครับ ไหนๆผมมาแล้วนี่ครับ เมื่อวานมันโดนน้ำผมเลยเอาไปเข้าศูนย์ดีนะครับที่ไม่เป็นไร
มากพอจะกู้ข้อมูลได้อยู่”จงเบยื่นมือถือของฟางคืนฟาง ฟางรับมันมาแล้วตกใจเมื่อเห็นโทโมะโทร
มาหาตลอดทั้งวัน และทั้งส่งข้อความมาหลายสิบข้อความ สลับกับเขื่อน
 
 
 
"ฮัลโหลเขื่อน ใจเย็นๆ ขอโทษที่เมื่อวานไม่ได้โทรกลับ มีเรื่องนิดหน่อยน่ะ เอ่อ แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวขอทำงานก่อน ฮัลโหลโทโมะ อื้อ ใจเย็นๆ ตอนนี้เรามาทำงานที่ภูเก็ตน่ะ แค่นี้ก่อนนะเราขอทำงานก่อน"ฟางรีบโทรหาเพื่อนๆทั้ง2คนทันทีเพื่อไม่ให้ทั้งคู่ต้องห่วง
 
 
 
 
“เวลาทำงานใครอนุญาตให้ใช้โทรศัพท์ไม่ทราบ”ป๊อปปี้เดินมาตามหาจงเบก็รีบพูดทันที
 
 
 
 
 
 
“เฮ้ ป๊อป นายเองก็หยวนๆหน่อยเถอะน่า ชั้นเอามือถือมาคืนคุณฟางเค้าแค่นั้นเอง แล้วเค้าเอาอาจจะมีธุระสำคัญที่ต้องบอกนะเมื่อวานมือถือเค้าพังด้วย”จงเบพูด
 
 
 
 
 
“เอาไปคืนยัยนั่นทำไม เอามาให้ชั้นนี่ นักโทษไม่มีสิทธิติดต่อกับใครทั้งนั้น หึ ที่ติดต่อไปก็มีแต่ผู้ชาย คอยแต่จะสับราง นิสัยเก่าแก้ไม่หาย”ป๊อปปี้พูดจบก็เดินมากระชากมือถือของฟางไปจากมือฟางพร้อมกับว่า
 
 
 
 
 
“นี่นาย มันจะมากไปแล้วนะนี่มันของของชั้น แล้วนายก็เสียมารยาทมากที่เปิดมือถือชั้น ทุเรศ”ฟางโวยวาย
 
 
 
 
 
 
“โทรศัพท์เครื่องนี้เคยเป็นของเธอต่างหากล่ะ หึ ลืมไปรึเปล่าว่าเธอน่ะติดหนี้ชั้น โทรศัพท์แค่เครื่อง
เดียวชั้นก็ไม่ให้ มันถือว่ามันคือทรัพย์สิน ชั้นยึด”ป๊อปปี้พูดจบแล้วเดินไป ฟางโวยโห คว้าเอาหอย
มุกบนโต้ะปาใส่ป๊อปปี้จนหอยมุกแตกเสียหาย
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เธอมันจะมากไปแล้วนะ หอยมุกตัวนึงนี่มันมีค่ามากมายแค่ไหนเธอเอามาโยนแบบนี้ได้ยังไง”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
 
“งั้นนายก็เอามือถือชั้นคือมาสิ เอามา”ฟางโวยวายแล้วตรงไปทุบป๊อปปี้ ชายหนุ่มผลักฟางออกทันที
 
 
 
 
 
“อยากได้ใช่มั้ย ได้ เอาไปเลย”ป๊อปปี้พูดจบก็ปามือถือลงกับพื้นจนแตกกระจายต่อหน้าฟาง
 
 
 
 
“กรี้ดดด มือถือชั้น รุ่นนี้ชั้นพึ่งถอยออกมาเลยนะนายต้องชดใช้”ฟางร้องก่อนจะหันขวับพุ่งไปเอา
เรื่องป๊อปปี้ ฟางกระโดดทับร่างสูงหมายจะตบที2ที
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ หอยของชั้นมันก็มีค่าเหมือนกันล่ะ เธอเป็นหนี้ชั้นนะ นี่คิดจะสร้างหนี้เพิ่มรึไง”ป๊อปปี้โวยกลับบ้าง
 
 
 
 
 
 
“ก็อีแค่หอย ฟาร์มนายออกจะใหญ่โตพังซักอัน2อันแล้วจะทำไม แต่มือถือชั้นมันพังไม่ได้ชั้นต้อง
ใช้ติดต่องานอยู่นะ”ฟางวีนใส่ป๊อปปี้แล้วจะบีบคอ แต่จงเบและคนงานรีบหิ้วปีกฟางออกมาก่อน
 
 
 
 
 
 
“อีแค่หอยงั้นหรอ นี่ถ้ามีคนคิดอะไรโง่ๆแบบเธอนะ ฟาร์มชั้นไม่เจ๊งพอดี คิดมาได้ไงเอะอะทำลายหอยมุกที่พวกคนงานอุตส่าห์เพาะมา เธอนี่มันนางมารร้ายจริงๆ”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เอามือถือชั้นคืนมาเดี๋ยวนี้นะ ไปซ่อมมาเลย”ฟางแม้จะรู้ว่าตัวเองผิดที่ทำลายหอยมุกแต่ก็ไม่ยอมแพ้พลางสะบัดตัวเองจากจงเบแล้วกระโดดขี่หลังป๊อปปี้แล้วทุบชายหนุ่มโดยไม่สนใจคนงานที่ฟาร์มจะเริ่มมุงพวกเธอแล้ว
 
 
 
"โอ๊ย ยัยบ้า ชั้นเจ็บนะ ลงไปจากชั้นเดี๋ยวนี้เลย"ป๊อปปี้ร้องโวยวายและพยายามสะบัดตัวเองลุกจากฟางโดยมีจงเบคอยห้ามทั้งคู่ 
 
 
“พี่ป๊อป หมอจงเบ นี่มันอะไรกันคะ”แก้วเดินมาเห็นเหตุกรณ์พร้อมกับเฟย์และกั้งก็เรียกป๊อปปี้ ทำให้ทุกคนหันไปมองป๊อปปี้รีบสะบัดฟางออกจากการเกาะทันที ทำให้จงเบ รับร่างบางแทบไม่ทัน
 
 
 
 
 
 
“น้องแก้ว มาได้ยังเนี่ย ทำไมไม่รอพี่ที่โรงแรม อ้าวยัยเฟย์ ไหน่าไปกรุงเทพ กลับมาตั้แต่เมื่อไหร่”ป๊อปปี้ไม่สนใจฟางรีบเดินไปหาแก้วพร้อมกับทักทายเฟย์
 
 
 
"กลับมาเป็นอาทิตย์แล้วย่ะ แหม เพื่อนกลับมาแทนจะมาหากันนี่ต้องให้ชั้นมาหาถึงเกาะ ร้อนก็ร้อนเนี่ย"เฟย์บ่นป๊อปปี้ยาวเหยียดและมองมาที่ฟางด้วยสายตาไม่พอใจ 
 
 
“แก้วหัดทำคุ้กกี้น่ะค่ะเลยว่าจะเอามาให้พี่ป๊อปชิม”แก้วพูดแล้วยิ้มหวานให้ป๊อปปี้ทำให้ฟางที่เห็นป๊อปปี้อ่อนโยนกับผู้หญิงคนนี้ผิดกับเธอก็เบ้ปากทำปากล้อเลียนแก้วทันที
 
 
 
 
 
“โห แก้ว ไม่น่าลำบากแบบนี้เลย ไปข้างในบ้านก่อนเนาะ แกด้วยเฟย์”ป๊อปปี้บอกก่อนจะชวนแก้ว เฟย์ และ
จงเบไปในบ้านพักตัวเอง ฟางหมั่นไส้ก่อนจะหาทางเอาคืนป๊อปปี้แล้วรีบวิ่งตามไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปบอกแก้วมานะคะว่าทำไมพี่ป๊อปถึงไปมีเรื่องกับคนงานแบบนี้ ไม่น่ารักเลยนะคะ”แก้วดุทันที
 
 
"ใช่  ไม่ยักจะรู้ว่าเดี๋ยวนี้เพื่อนชั้นสนิทสนมกับคนงานหญิงถึงขั้นขึ้นขึ่กันไม่อายใครแบบนี้แล้ว เนี่ยแล้วลูกน้องที่ไหนจะเชื่อฟัง"เฟย์รีบว่าต่อ
 
 
“ขี่หลัง พูดให้เต็มๆด้วย โธ่แก้ว ถ้าแก้วรู้นิสัยยัยนั่นนะ แก้วจะรู้เลยว่า อย่าได้มีความสงสารยัยนั่นเด็ดขาดยัยนั่นร้ายกาจจะตาย พยศหยั่งกับม้า”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“เฮ้ แต่คุณฟางเค้าเป็นผู้หญิงนะป๊อป นายน่ะควรจะอ่อนโยนกับเค้าบ้าง”จงเบปรามเพื่อน
 
 
 
 
 
“ไม่มีวัน คนที่ชั้นอ่อนโยนกับเธอแค่คนเดียวแต่ตอนนี้เค้าตายจากชั้นไปแล้ว”ป๊อปปี้พูดเศร้าๆแล้วมองแหวน
แต่งงานที่นิ้วนางข้างขวาตัวเองแล้วคิดถึงจินนี่ แก้วมองป๊อปปี้ด้วยความเจ็บปวด นั่นน่ะสิ พี่ป๊อปปี้ทั้งหัวใจของเขามีแต่พี่จินนี่ เธอไม่มีวันจะเข้าไปในหัวใจของเค้าได้
 
 
"ได้ไงยะ คนที่นายควรอ่อนโยนอีกคนก็คือชั้นกับน้องแก้วด้วยสิ นี่ไม่สงสารเพื่อนหรอ เพื่อนพึ่งเลิกกับแฟนมานะ"เฟย์เห็นแก้วเศร้าลงไปก็รีบพูดเพื่อใบรรยากาศไม่เงียบลงทันที 
 
 
"กับแก้วน่ะเพราะแก้วคือน้องสาวที่น่ารักของชั้นควรอยู่แล้วแต่แก สมน้ำหน้าเลิกกับแฟนไปได้สักทีชั้นบอกแล้วใช่มั้ย ว่าหมอนี่มันเจ้าชู้ เพื่อนเตือนอะไรก็ไม่ฟัง สมควรโดนล่ะ"ป๊อปปี้ว่าใส่เฟย์ เพราะเฟย์คบกับแฟนคนนี้มานานตั้งแต่สมัยเรียนและมักจะมาปรึกษาปัญหากับเขา แม้กระทั่งเขาไเมืองนอกแล้วก็ยังต้องคอยรับโทรศัพท์อยู่ประจำ
 
 
 
“แก้ว ร้องไห้ทำไม แก้วคงคิดถึงพี่จินนี่น่ะสินะ”ป๊อปปี้เห็นแก้วร้องไห้แล้วเอาทิชชู่ให้แก้วท่ามกลางความตกใจของทุกคน
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ แก้วคิดถึงพี่จินนี่ค่ะ คิดถึงมากๆเลย”แก้วพูดแล้วซับน้ำตา ป๊อปปี้จึงดึงแก้วไปกอดด้วยความเอ็นดู
 
 
 
"ป๊อป นายนี่มันแย่มากทำน้องแก้วร้องไห้ นายต้องรับผิดชอบ"เฟย์ว่าพล่งล้อคคอป๊อปปี้แล้วตีอย่าสนิทสนม
 
 
 "โว้ย หมอรึนักมวยเนี่ยมือนักชะมัดแบบนี้จะหาแฟนใหม่ได้มั้ยเนี่ย"ป๊อปปี้ร้องออกมาเมื่อถูกเพื่อนสาวจัดการ ก่อนที่แก้วจะค่อยๆหัวเราะและยิ้มได้
 
 
 
 
 
 
“เชอะ ปากบอกว่ารักจินนี่ รักแค่เมียคนเดียว ละนี่อะไร มากอดกับผู้หญิงอื่น นายมันก็โกหกหลอก
ลวงเหมือนกันนั่นล่ะ”ฟางที่เหยียบกระถางแล้วแอบมองทางหน้าต่างมองป๊อปปี้และแก้วกอดกันก็เบ้ปากว่า
 
 
  
 
 
เพล้ง
 
  
 
 
แต่เพราะฟางที่หยิบกระถางกระเบื้องมากทำให้กระถางดินเผารองรับน่ำหนักไม่ไหวแตกออกมาฟางตกใจรีบวิ่งไปหลบอีกทางทันที
 
 
 
 
 
 
“ใครน่ะ”ป๊อปปี้ จงเบและเฟย์รีบวิ่งออกไปดูข้างนอกบ้านแล้วมองหาคนที่ทำกระถางแตก
  
 
 
 
 
“เหอะๆ ครนอะไรโง่ตั้งแต่เรียนอยู่ตอนนี้ก็โง่ ไม่รู้จักปิดประตูหลังบ้านดีนัก”ฟางที่วิ่งเข้ามาที่ประตู
หลังบ้านที่เปิดอ้าไว้แล้วยิ้มเยาะ ก่อนสายตาจะหันไปเห็นมือถือป๊อปปี้วางอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“ช่วยไม่ได้นายอยากพังมือถือชั้นเองนะ”ฟางรีบคว้ามือถือป๊อปปี้มาเพื่อกดโทรหาฟิล์ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฮัลโหลพี่ฟิล์มนี่ฟางเองนะ พี่ฟิล์มพี่ฟิล์มอยู่ไหน เป็นยังไงบ้าง สบายดีมั้ย หาเงินได้ถึงไหนแล้ว”เมื่อปลายสายรับฟางก็รีบรัวคำถามถามพี่ชายด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณมายุ่งอะไรกับมือถือพี่ป๊อปน่ะ”แก้วที่ออกมาจากห้องน้ำเห็นฟางใช้โทรศัพท์ป๊อปปี้ก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
“อ๊ะ เอามานะ ไม่มีมารยาทเห็นมั้ยว่าคนคุยโทรศัพท์อยู่น่ะ”ฟางโวยวายเมื่อแก้วคว้ามือถือไป
 
 
 
 
“ก็นี่มันมือถือของพี่ชั้น คุณมาทำอะไรที่นี่ อ๊ะ นี่คุณที่มีเรื่องกับพี่ป๊อปเมื่อกี้นิ”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
“เรื่องของชั้น แหม กล้าพูดว่าเป็นพี่นะยะ อีตานั่นไม่มีพี่น้องที่ไหน เธอคงจะเป็นพี่น้องท้องติดกันรึไง ชั้นดูออกนะว่าเธอคิดยังไงกับตานั่น เอ๊ะรึว่าเธออยากปีนต้นงิ้ว เพราะนายป๊อปปี้นั่นก็แต่งงานมีเมียไปแล้วนิ”ฟางรีบว่าทันที
 
 
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
แก้วที่ตกใจกลัวความลับจะเปิดเผยก็พลั้งมือตบฟางไป
 
 
 
 
“ชั้นขอโทษ ชั้นไม่ได้”แก้วรีบขอโทษฟาง
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
 
 
แก้วไม่ทันจะพูดจบฟางก็ตบแก้วกลับทันควัน
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เอามือถือไปไม่พอยังตบชั้นหรอ คิดว่าเธอเป็นใครยะ”ฟางที่หงุดหงิดจากเรื่องป๊อปปี้อยู่แล้วยิ่งมา
เจอผู้หญิงแปลกหน้าตบก่อนมีหรอที่เธอจะยอม กลับขึ้นคร่อมตบแก้วทันที
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดด พี่ป๊อปช่วยแก้วด้วย”แก้วที่ตกใจไม่คิดว่าสาวคนงานจะทำร้ายเธอก็ร้องเสียงดัง
 
 
 
 
 
 
“ทำบ้าอะไรของเธอน่ะ”ป๊อปปี้ที่เข้ามาพร้อมกับเฟย์ จงเบก็ตกใจที่เห็นฟางที่ขึ้นคร่อมตบแก้วไป
มาก็รีบตรงไปกระชากตัวฟางออกมาจากแก้วว่า
 
 
 
"เป็นแค่ครงานกล้ามากนะที่มาทำร้ายน้องเจ้านายตัวเองแบบนี้"เฟย์รีบว่าใส่ฟางพลางประคองแก้วที่ร้องไห้ขึ้นมา 
 
 
 
“มันตบชั้นก่อนนะชั้นก็ตบมันคืนสิคนอย่างชั้นไม่เคยยอมใคร”ฟางว่า
 
 
 
 
 
“แต่เท่าที่เห็นเธอน่ะทำร้ายแก้วจนเค้าไม่มีทางสู้ ตบเค้าตั้งอีกหลายทีเลยนะ เธอนี่นอกจากจะมารยาไม่พอ เธอนี่ยังเป็นอัธพาลชอบหาเรื่องชาวบ้านไปทั่วสินะ มิน่าล่ะถึงมีพี่กับคู่หมั้นเป็นผีพนัน เหมาะสมอย่างกับผีเน่าโลงผุ”ป๊อปปี้โมโหรีบว่าฟางด้วยคำพูดร้ายกาจ
 
 
 
 
 
 
“แล้วทำไม พี่ชั้นเป็นผีพนันแล้วทำไม ถ้าพี่ชั้นหาเงินมาได้นะ ชั้นจะไปจากที่นี่ ไม่มีวันอยู่ให้นายโขสับชั้นบนี้หรอก ไอ้ปิศาจ”ฟางย้อนกลับว่าป๊อปปี้อย่างไม่กลัว
 
 
 
  
 
 
“ได้ แต่ก่อนที่เธอจะไปจากที่นี่เธออย่าลืมว่าเธอคือนักโทษของชั้น ดังนั้นวันนี้ชั้นจะลงโทษเธอ ไม่ต้องกินข้าวเย็น และก็จะขังยัยบ้าอย่างเธอไม่ให้ไปสร้างเรื่องอีก มานี่”ป๊อปปี้โมโหลากฟางขึ้นไปชั้นบน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดด จะทำอะไรน่ะ อย่านะไอ้บ้า เอาโซ่มาทำไม ปล่อยชั้นนนน”ฟางถูกป๊อปปี้โยนลงเตียงห้องหนึ่งก่อนจะเอา
โซ่ออกมา ฟางเห็นก็รีบโวยวายพยายามจะหนีแต่ชายหนุ่มล้อกตัวไว้
 
 
 
 
 
 
“ก็ล่ามคนบ้าไง คืนนี้อยู่ที่นี่ล่ะ ไม่ต้องกินข้าว”ป๊อปปี้ชักขาฟางมาหมายจะล่ามโซ่แล้วชะงักที่เห็น
ข้อเท้ามีเลือดออก ก่อนจะทำเป็นไม่สนใจล่ามโซ่แล้วเดินออกจากห้องไป
 
 
 
 
 
เรื่องนี้ไรเตอร์จะถือทฤษฏี ยิ่งเกลียดมากยิ่งรักมากนะ 5555555555