ทาสรักทาสหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะลองดีกับชั้นใช่มั้ยพิช ได้ งั้นจะให้โทรให้ป๊ามาจัดการอุ้มแกไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”หวายว่าแล้วรีบกดโทรศัพท์
 
 
 
 
 
“ได้ งั้นจะจะอัพคลิปอีกคลิปลงยูทูป”พิชชี่รีบเอามือถือมาขู่
 
 
 
 
 
 
“แก ไอ้พิช”หวายกรี้ด ก่อนจะซัดใส่พิชชี่ ชายหนุ่มโมโหตบหวายอีกครั้ง ก่อนหวายจะเซล้มไปชน
กับฟาง ฟางที่ถูกมัดบนเก้าอี้ก็เซ เสียหลักทรงตัว ล้มลงชนกับเสาที่มีตะปูโผล่มา
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย”ฟางร้องเมื่อแขนแทงเข้ากับตะปูนั้นเพราะหลบไม่ทัน
 
 
 
 
 
“นังฟาง หึ สมน้ำหน้า”หวายลุกขึ้นมาแล้วเห็นฟางเลือดออกบริเวณต้นแขนก็สะใจ
 
 
 
 
 
 
“พอแล้ว ออกไปเถอะ”พิชชี่เองก็ตกใจก่อนจะดึงแขนหวายออกไปจากห้องขังฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“เจ็บหน่อยแต่ก็คุ้ม”ฟางแม้จะเจ็บที่ต้นแขนแต่เมื่อเห็นว่าเชือกที่มัดมือเธอที่พยายามแกะมันอยู่นั้น
ได้ไปครูดกับพื้นซีเมนต์อย่างแรงจนเชือกเปื่อยยุ่ย และขาดก่อนจะรีบแก้มัดตัวเองที่เท้าแล้วหาทางหนี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวพวกผู้หญิงรออยู่จรงนี้ รอว่าจงเบจะเอาตำรวจมาเมื่อไหร่ แล้วตามไป ส่วนผู้ชายมากับ
ชั้น”ป๊อปปี้ที่พาทุกคนมาถึงที่ดินตัวเองก็พาโทโมะ เขื่อนและไทม์เข้าไปด้านใน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้ย จะแหกปากร้องอะไรนักหนาเนี่ย รำคาญ”หวายโวยวายเมื่อตัวเล็กร้องไห้จ้าไม่หยุดก็เขย่าร่างเด็กน้อย
 
 
 
 
 
“เธอก็ฆ่าทิ้งซะสิ ถ้าไม่ฆ่าก็หาอะไรยัดปากเด็กนี่”พิชชี่รำคาญเลยพูดไป
 
 
 
 
 
“อะไร เมื่อกี้ยังรักเด็กอยู่เลย จะฆ่าเหมือนชั้นละหรอ”หวายหันไปว่า
 
 
 
 
 
“ชั้นจะเป็นไงก็เรื่องของชั้น รึจะเอาคลิปเรา2คนไปลงในเน็ตก็เรื่องของชั้น”พิชชี่ว่า หวายไม่พอใจมาก
 
 
 
 
 
 
 
“แก ไอ้เลวๆ”หวายที่แม้จะสงบแล้วแต่ก็ถูกสะกิดต่อมโมโหก็ทุบพิชชี่ไม่ยั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“โว้ย รำคาญ”พิชชี่โมโหผลักหวายล้มลง
 
 
 
 
 
แกรก
 
 
 
 
หวายและพิชชี่หันไปมองเสียงดังกุกกักท้ายกระท่อม
 
 
 
 
“นังฟางมันหนีไป”หวายตกใจเมื่อเข้ามาในห้องพบว่าเชือกที่มัดฟางหลุดแล้ว
 
 
 
 
 
 
“นังฟาง”หวายโมโหอาละวาดก่อนจะวิ่งไปที่รถที่จอดไม่ไกลหยิบปืนออกมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ”ฟางที่วิ่งหนีได้ยินเสียงคนวิ่งตามอยู่ไม่ไกล ก่อนจะได้ยินเสียงปืน ใจนั้นคิดถึงลูก ก่อนจะ
ตัดสินใจตายเป็นตายยอมวิ่งอ้อมกลับไปที่กระท่อม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”ป๊อปปี้ที่แอบอยู่กับไทม์ เขื่อนและโทโมะก็เรียก เสียงที่คุ้นหูทำให้ฟางหันกลับมาเจอทุกคน
 
 
 
 
“ป๊อป”ฟางร้องไห้ออกมาแล้ววิ่งไปกอดป๊อปปี้แน่น ไทม์สะอึกเมื่อมองเห็นภาพนั้น
 
 
 
 
 
 
 
“เจ็บมั้ย”ป๊อปปี้อึ้งเมื่อเห็นสภาพฟางที่ถูกตบจนเป็นรอยและได้เลือดไหนจะต้นแขนที่มีเลือดออก
อีก
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรๆ แต่ไปช่วยลูก ลูกถูกขังไว้อีกห้อง”ฟางบอกก่อนจะช่วยกันวิ่งเข้าไปในบ้าน
 
 
ปัง
 
 
 
 
 
เสียงปืนยิงขึ้นฟ้า และตามด้วยเสียงเด็กร้องไห้ ฟางลัป๊อปปี้หันไปมองหวายและพิชชี่ที่อุ้มตัวเองอยู่         
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้โห ร้ายจริงๆ ถ่อมาช่วยเมียทั้ง2ผัว เอ้ย ทั้งผัวเก่าผัวใหม่เลยนะฟาง”พิชชี่ว่า
 
 
 
 
 
 
“รักกันดีจังเลยคะป๊อป ถ่อมาช่วยนังนี่ถึงนี่ได้ ทำไม กลัวมันจะหนีเหมือนครั้งที่แล้วหรอ”หวายพูด
 
 
 
 
 
“ครั้งที่แล้ว นี่อย่าบอกนะว่าหวายคือคนที่ทำให้ฟางความจำเสื่อม”ป๊อปปี้อึ้ง
 
 
 
 
 
“ก็แค่กำจัดมารผจญไปแค่นี้เอง เท่านี้ก็จะไม่มีใครหน้าไหนมายุ่งกับป๊อปอีก”หวายว่า
 
 
 
 
 
“หวายทำแบบนี้ ต่อให้หวายจะฆ่าฟางและลูกของป๊อปได้ แต่ป๊อปไม่มีวันที่จะอยู่กับคนที่ใจดำ
อำมหิตคิดฆ่าคนอื่นได้ง่ายๆแบบหวายหรอก”ป๊อปปี้ตะคอกใส่หวาย
 
 
 
 
 
 
 
“เออ งั้นก็ตายมันให้หมดนี่ล่ะ”พิชชี่ที่มีปืนอีกกระบอกก็ชักมาแล้วหมายจะยิงป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้ย”โทโมะเอาก้อนหินปาใส่ข้อมือพิชชี่ก่อนที่ป๊อปปี้จะดึงฟางไปอีกทาง เขื่อนและโทโมะรี
บรุมพิชชี่ ไทม์รีบดึงตัวเล็กมาจากแขนหวายแล้วอุ้มหนี
 
 
 
 
 
ปัง ปัง ปัง
 
 
 
 
เสียงปืนดังไม่หยุด ทุกคนวิ่งหนี
 
 
 
 
 
“อย่าหนีนะ กรี้ดด”หวายกรีดร้องและยิงปืนไล่ตามป๊อปปี้และฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปนี่มันหน้าผา”ฟางที่วิ่งหนีมากับป๊อปปี้จนถึงหน้าผาที่ครั้งหนึ่งเธอเคยถูกหวายผลักตรงนี้
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าว เลือกที่ตายได้ดีนินังฟาง ที่เดิมที่ชั้นเคยฆ่าแก ครั้งที่แล้วแกหนังเหนียวรอดไปได้ แต่ครั้งนี้ แกไม่รอดแน่”หวายวิ่งตามป๊อปปี้มาแล้วพูดความจริงอันร้ายกาจในอดีต
 
 
 
 
 
“หวายคิดหรอว่าหวายฆ่าพวกเราทุกคนไปหวายจะรอด หวายต้องติดคุกนะ”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“ติดแล้วไงวะ ก็ฆ่ามันให้หมดแล้วหนีออกนอกประเทศแม่ง”พิชชี่หอบสภาพตัวเองหลังจากจัดการเขื่อนและโทโมะตามมาเพราะกะแล้วว่าทุกคนต้องหนีมาที่หน้าผา
 
 
 
 
 
 
 
“นี่รักกันมากใช่มั้ย รักกันมากเลยล่ะสิ”หวายมองป๊อปปี้ที่จับมือฟางแน่นไม่ยอมปล่อย
 
 
 
 
 
 
“ครั้งที่แล้วหวายพรากฟางไปจากป๊อปได้ แต่มันจะไม่มีอีกแล้ว ถ้าจะพาฟางไป ก็เอาป๊อปไป
ด้วย”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางอึ้งและซึ้งใจ ป๊อปปี้ดึงฟางไปกอดเพื่อปกป้อง
 
 
 
 
 
 
 
“รักกันแบบนี้งั้นป๊อปก็ลืมจินนี่ไปจากใจจนหมดสินะ”หวายพูด ป๊อปปี้เงียบไม่ตอบ
 
 
 
 
 
 
“เอ้า สองใจรึยังไง งี้ล่ะนะ ฟางน่ะก็แค่ผู้หญิงใจง่าย เป็นแม่ให้ลูกนาย ส่วนจินนี่ของนายคงจะเก็บ
ไว้สูงสุดสินะ”พิชชี่ที่เห็นทั้งคู่ที่ตอนแรกมั่นคงแต่พอพูดจินนี่กลับไขว้เขว และฟางก็จ๋อยยิ่งได้ใจ
 
 
 
 
 
 
 
“ถึงเรื่องของชั้นกับฟางมันไม่ได้เกิดจากความรัก แต่อย่างน้อยรักแรกของชั้นก็คือยัยนี่”ป๊อปปี้เงียบ
สักพักก่อนจะเงยหน้าพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดดด พอกันที พิชชี่ ยิงนังฟางลงทะเลไปเลย คราวนี้รับรองมันไม่รอดแน่”หวายเมื่อเห็นป๊อปปี้ที่
พูดว่าฟางเป็นรักแรกก็ยิ่งเกลียดก่อนจะกรีดร้องออกมา
 
 
 
 
 
 
“อย่าทำฟาง”ป๊อปปี้เห็นพิชชี่ยิงฟางก็รีบเอาตัวเองกัน
 
 
 
 
 
ปัง
 
 
 
 
กระสุนยิงเข้ากลางหลังป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ปะ ป๊อป”ฟางตกใจและพยายามขืนเพราะน้ำหนักตัวป๊อปปี้จะเซทำให้ตกหน้าผาได้
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นอะไรนะเธอ”ป๊อปปี้พยายามขืนตัวไม่ให้ฟางตกหน้าผาแล้วถามฟาง
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ ป๊อป”หวายแทบกรี๊ดเมื่อเห็นป๊อปปี้ถูกยิงก่อนจะดึงป๊อปปี้มาจากฟาง
 
 
 
 
 
“ไม่นะ ป๊อปปี้”ฟางที่ยื้อกับหวายทำให้ล้มลงไปทั้ง3คน พิชชี่รำคาญจึงยิงปืนขึ้นฟ้าอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“ถ้าแกไม่เข้ามาในชีวิตป๊อป ป๊อปคงไม่เป็นอย่างงี้ นังฟาง มันเป็นเพราะแก”หวายง้างมือหมายจะตบฟาง แต่ป๊อปปี้ที่พยายามปรือตาขึ้นมาและรวบรวมแรงทั้งหมดจะช่วยฟางก็ผลักหวาย
 
 
 
 
 
“ฟะ ฟาง”ป๊อปปี้พยายามจะไปหาฟาง
 
 
 
 
“แก ชั้นบอกให้ยิงนังฟางไม่ใช่ยิงป๊อปปี้ แกยิงป๊อปทำไม”หวายที่ทำอะไรไม่ถูกปรี่วิ่งไม่ทุบตีพิชชี่
พร้อมกับโวยวาย พิชชี่ที่หงุดหงิดตั้งแต่ต้นอยู่แล้วก็ยิงเข้าที่ท้องหวาย
 
 
 
 
 
 
 
“หวาย”ฟางและป๊อปปี้ร้องออกมาอย่างตกใจ หวายอึ้งก่อนที่จะถอยหลังตกหน้าผาไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“อยากโง่บ้าผู้ชายเองก็ตายอย่างงี้ล่ะ รายต่อไปก็จะเป็นพวกแกแล้ว”พิชชี่ยิ้มเยาะก่อนจะง้างปืน
เตรียมเหนี่ยวไกใส่ป๊อปปี้และฟาง ทั้งคู่กอดกันแน่นแล้วหลับตาปี๋
 
 
 
 
 
 
 
 
 ปัง ปัง ปัง
 
 
 
 
 
ตำรวจที่ตามมาช่วยยิงใส่พิชชี่ก่อนจะพิชชี่จะตกหน้าผาตายตามหวายไปอีกคน
 
 
 
 
 
 
“ฟาง พี่ป๊อป”แก้วที่นำพวกตำรวจมาก็ร้องตกใจก่อนจะรีบวิ่งไปช่วยป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“นี่ดีนะที่ตามมาทัน”โทโมะที่ช่วยกันประคองเขื่อนที่ถูกยิงที่แขนส่วนตัวเองถูกยิงที่ขา เดินตามตำรวจมา
 
 
 
 
 
 
 
 
“หม่าม๊า ป้ะป๋า”ตัวเล็กที่ถูกไทม์พาวิ่งหนีไปอีกทางร้องเรียกฟางและป๊อปปี้ ไทม์ที่อุ้มตัวเล็กมาหาก็
ชะงักเมื่อเห็นฟางร้องไห้อยู่ข้างป๊อปปี้ที่ถูกยิง ก็ยืนมองนิ่งๆ นกเห็นก็เดินมาแตะไหล่ปลอบใจ
 
 
 
 
 
 
 
“ตายแล้วพี่ป๊อป ฟาง”เฟย์ที่วิ่งมาแล้วร้องก่อนจะช่วยประคองเขื่อนจากโทโมะที่เริ่มเซแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวไปโรงพยาบาลนะป๊อป ทุกคนมาช่วยแล้ว”ฟางร้องไห้สะอึกสะอื้นและช่วยแก้วประคองป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“ยัยบ้า ไม่ต้องห่วงชั้น ไปดูลูกก่อนสิ”ป๊อปปี้เอื้อมมือปาดน้ำตาให้ฟางแล้วพูด
 
 
 
 
 
 “ได้ ชั้นไปดูลูกก็ได้ แต่นายสัญญากับชั้นว่านายจะไม่เป็นอะไรนะ ฮือๆ”ฟางร้องไห้ออกมาเพราะ
กลัวป๊อปปี้จะเป็นอะไรไปและพยายามปาดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด
 
 
 
 
 
 
 
“ยัยบ้าก็บอกแล้วไงอย่าร้อง”ป๊อปปี้พูดแล้วพยายามดุฟางแต่น้ำเสียงอ่อนแรงเหลือเกิน
 
 
 
 
 
“นายเองก็เงียบเถอะ นี่เลือดออกมากแล้วนะ”จงเบที่รีบมาดูอาการป๊อปปี้ก็ดุ
 
 
 
 
 
“เออ ใช่ชั้นถูกยิงนี่”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเริ่มตาปรือเพราะเสียเลือดมากและหมดสติในที่สุด
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ จงเบพาป๊อปไปหาหมอเร็ว”ฟางร้องไห้หนักเมื่อเห็นป๊อปปี้สลบแล้วก็สั่งจงเบ
 
 
 
 
 
 
 
“หม่าม๊า”ตัวเล็กที่ถูกไทม์อุ้มก็เอื้อมไปจะกอดฟาง ฟางหันมาอุ้มลูกแล้วกอดแน่น แล้วจู่ๆฟางก็รู้สึกโลกก็หมุน
โงนเงน ทำให้ฟางหน้ามืดเป็นลม ไทม์รีบประคอง
 
 
 
 
 
 
“ฟางตายล่ะ หมอจงเบ มาเอาฟางไปด้วยอีกคน”ไทม์ตกใจก่อนจะเรียกจงเบ
 
 
 
 
 
 
ตัวร้ายตายได้สักที555555 ตอนหน้าตอนจบแล้วน้า รีดเดอร์หายไปไหนเนี่ยยย