ทาสรักทาสหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้”ฟางลืมตาตื่นมาแล้วร้องเรียกชายหนุ่ม พบว่าเธออยู่ที่ห้องพักในโรงพยาบาล

 

 

 

 

 

“ฟาง ฟื้นแล้ว ค่อยๆนะ”ไทม์เดินเข้ามาในห้องแล้วช่วยประคองฟางขึ้นมา

 

 

 

 

“พี่หมอ”ฟางพูดเมื่อเจอหน้าไทม์

 

 

 

“ตอนนี้ตัวเล็กปลอดภัยดีแล้วนะคะ”ไทม์พูด

 

 

 

 

 

“ขอบคุณพี่หมอนะคะที่ดูแลตัวเล็กให้ฟาง แล้ว เอ่อ”ฟางขอบคุณไทม์และอึกอักที่จะถามถึงป๊อปปี้กับไทม์

 

 

 

 

 

 

“ฟางคงอยากจะถามถึงป๊อปปี้ ตอนนี้ป๊อปปี้พ้นขีดอันตรายแล้วค่ะ เพียงแค่ตอนนี้ต้องพักผ่อนเพราะ

ร่างกายอ่อนเพลีย เดี๋ยวพี่พาฟางไปหามั้ยคะ”ไทม์นิ่งสักพักก่อนจะพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“พี่หมอ”ฟางเงยหน้าสบตาไทม์ แล้วความรู้สึกจุกที่ลำคอพูดไม่ออก เพราะไทม์เป็นผู้ชายที่ดีมาก

ดีจนเธอรู้สึกละอาย ไทม์ทั้งรักและเอ็นดูตัวเล็กเหมือนลูกแท้ และยังเปิดโอกาสให้เธอไปหาป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

ฟางดึงไทม์ไปกอดแน่น

 

 

 

 

 

“ฮือๆพี่หมอฟางขอโทษค่ะ ที่ฟางทำหน้าที่เมียพี่ไม่ดีเลย”ฟางดึงไทม์ไปกอดแล้วร้องไห้ เป็น

จังหวะที่นกเปิดประตูมาเจอภาพที่ไทม์และฟางกอดกันก่อนเธอค่อยๆถอยหลังแล้วเดินออกไปจากห้อง

 

 

 

 

 

 

“อย่าร้องสิคะคนดีของพี่เดี๋ยวไม่สวยนะ”ไทม์ยิ้มอย่างอ่อนโยนและเช็ดน้ำตาให้ฟาง

 

 

 

 

 

“ฟางขอโทษพี่หมอ ฟางขอโทษค่ะ ฮือๆ”ฟางยังคงสะอึกสะอื้นไทม์จึงกอดปลอบฟางสักพัก

 

 

 

 

 

 

“พี่หมอคิดแล้วนะคะ ว่ามันคงต้องถึงเวลาแล้วที่ฟางควรจะกลับไปหาหัวใจของฟางสักที”ไทม์ผละ

ออกจากอ้อมกอดแล้วเดินไปเปิดกระเป๋าแล้วเอาซองสีน้ำตาลยื่นให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“หย่า แต่ว่าพี่หมอ”ฟางเปิดมันมาแล้วอึ้ง เพราะมันคือทะเบียนหย่าและมีลายเซ็นของไทม์เซ็นไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ ทะเบียนหย่า ฟางไม่ต้องกลัวว่าจะทำให้พี่เจ็บปวดหัวใจ พี่รักฟางนะคะ แต่ป๊อปปี้รักฟาง

มากกว่าและพี่ก็รู้ว่าฟางเองก็รักป๊อปปี้มากเหมือนกัน พี่ไม่เป็นไรค่ะ”ไทม์พูดแล้วยิ้มให้ฟาง

 

 

 

 

 

“พี่หมอ”ฟางน้ำตาไหลที่เห็นไทม์ดีกับเธอขนาดนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรเนี่ย”ป๊อปปี้ในชุดขาวเดินมาตามทางเดินสีขาวข้างๆทางมีดอกไม้สีขาวมากมาย

 

 

 

“ป๊อปปี้”จินนี่เรียกป๊อปปี้ ก่อนทั้งคู่จะวิ่งไปกอดกันด้วยความคิดถึงสุดหัวใจ

 

 

 

 

“จินนี่ จินนี่จริงๆด้วย นี่ป๊อปตายไปแล้วใช่มั้ย ถึงได้เจอกัน ป๊อปคิดถึงจินนี่มากเหลือเกิน”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“ยังจ้ะ ป๊อปยังไม่ตายหรอก แต่ถ้าป๊อปอยู่ที่นี่นานๆป๊อปต้องตายแน่ๆ มาเถอะเดี๋ยวจินนี่พาไปส่งนะ”จินนี่ผละออกจากอ้อมกอดมาแล้วเดินจูงมือป๊อปปี้เพื่อไปที่ทางออก

 

 

 

 

 

 

“แต่ จินนี่ เราพึ่งเจอกัน จินนี่จะให้ป๊อปไปแล้วหรอ”ป๊อปปี้ขืนตัวแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ใช่น่ะสิ ป๊อปต้องไปแล้ว ไม่ต้องห่วงหรอกนะ เราจะได้เจอกันแน่ๆ และจินนี่ก็จะเป็นผู้หญิงของ

ป๊อปเหมือนเดิม ไปเถอะตอนมีใครคนนึงเค้ารอป๊อปอยู่นะ”จินนี่พูดเป็นนัยๆ ก่อนจะเดินพาป๊อปปี้

ออกไปที่ทางออกสีขาวและสว่างจ้าขึ้นเรื่อยๆจนป๊อปปี้ต้องเอามือป้องแสงจากตา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตัวเล็กไม่เอา ไม่กวนคุณพ่อสิคะ”ฟางที่เอาดอกไม้ไปใส่แจกันเดินออหมาก็ตกใจเมื่อเห็นตัวเล็กกระโดดขึ้นไปนั่งทับป๊อปปี้ที่นอนหลับไม่ได้สติอยู่แล้วดึงแก้มป๊อปปี้2ข้าง

 

 

 

 

 

 

 

“หม่าม๊า เอาป้ะป๋าอุ้มๆ”ตัวเล็กขืนตัวเองไม่ยอมให้ฟางอุ้มแล้วบอกจะให้ป๊อปปี้อุ้ม

 

 

 

 

 

“ตัวเล็กคุณพ่อเค้าไม่สบาย อย่ากวนพ่อเค้าสิ เดี๋ยวถ้าคุณพ่อหายค่อยมาเล่นนะคะ”ฟางอุ้มตัวเล็กแล้วพูดดุลูก

 

 

 

 

“แง้ๆ ไม่เอา จะเอาป้ะป๋า”ตัวเล็กงอแงร้องไห้ออกมาเสียงดังจนร่างของป๊อปปี้กระตุกครั้งหนึ่ง

 

 

 

 

“ไม่ดื้อสิคะ แก้ว แก้วช่วยพาตัวเล็กลงไปซื้อขนมด้านล่างหน่อยสิ”ฟางพูดก่อนจะรีบฝากตัวเล็กให้

กับแก้วและโทโมะที่เดินเข้ามาเยี่ยมป๊อปปี้ เมื่อทุกคนเดินออกไปแล้วฟางก็เดินมานั่งข้างๆป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

“นี่2วันแล้ว จะหลับพักผ่อนอะไรนานเนี่ยป๊อป ฟื้นมาได้แล้ว”ฟางพูดเสียงอ่อยๆก่อนจะลุกขึ้นกอดป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ฟื้นสิคนบ้า นี่จะเอาคืนกันใช่มั้ยที่ชั้นเคยปล่อยให้นายต้องรอมาก่อนน่ะ”ฟางกอดป๊อปปี้แล้วพูดก่อนนึกถึงวันเก่าๆสมัยเรียนที่ป๊อปปี้เฝ้ารอคอยความรักจากฟางแม้ฟางไม่เคยมองมันกลับมา ดีแต่ทำร้ายจิตใจป๊อปปี้เสมอมา ฟางผละออกจากอ้อมกอดบายหนุ่มแล้วลูบผมอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

จุ๊บ

 

 

 

 

ฟางเลื่อนขึ้นไปจูบชายหนุ่มอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

“อื้ออ”แต่จู่ๆ มือป๊อปปี้ก็กดท้ายทอยฟางไม่ให้ดันหัวขึ้นก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากหวาน

 

 

 

 

“ว้าย ป๊อป”ฟางร้องเมื่อมือหนาล๊อคตัวเธอขึ้นมาบนเตียงคนไข้ทำให้ฟางนอนทับตัวป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ที่ชั้นป่วยอยู่นะ คิดถึงชั้นถึงขั้นลักหลับชั้นเลยหรอ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

 

 

 

 

“บ้า นิสัยไม่ดี”ฟางพูดแล้วทุบอกป๊อปปี้ ชายหนุ่มจึงรวบข้อมือเล็กไว้ไม่ให้ทุบตัวเอง

 

 

 

 

“นิสัยไม่ดีอะไร เธอนี่ใจร้ายชะมัด ทุบชั้นแบบนี้อยากให้ชั้นตายจริงๆรึไง”ป๊อปปี้พูดแล้วสบตาคนตัวเล็ก

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอา ใครจะไปอยากให้นายตายเล่า คนบ้า โรคจิตแบบนี้มีแค่คนเดียวด้วย”ฟางพูดกวนๆ

 

 

 

 

 

“อ๋อ บ้าโรคจิตงั้นหรอ ดีๆงั้นก็จะบ้าให้ดู โรงบาลเนี่ยล่ะ”ป๊อปปี้พูดจบแล้วพลิกฟางไปนอนใต้ร่างตัว

เองก่อนจะแกล้งก้มลงไปซุกไซร้ตามตัว

 

 

 

 

“อ๊าย ป๊อปปี้นี่มันในโรงบาลนะ จั๊กจี้ พอได้แล้ว”ฟางดิ้นแล้วหัวเราะคิกคัก

 

 

 

 

 

 

“ว้าย อะไรเนี่ย ในโรงบาลยังไม่เว้น”เฟย์ที่เดินนำเขื่อน จงเบ แก้ว และโทโมะที่อุ้มตัวเล็กเข้ามาก็

พูดเมื่อเห็นฟางและป๊อปปี้กำลังจู๋จี๋กันบนเตียงคนไข้

 

 

 

 

 

“อ๋อ นี่ที่ให้โทโมะกับแก้วเอาตัวเล็กออกไปเพราะแบบนี้นิเอง”โทโมะพูดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม

 

 

 

 

“ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ๆ”ฟางรีบผละออกจากป๊อปปี้และมาปฏิเสธ

 

 

 

 

 

 

“ตัวเล็ก”ป๊อปปี้แอบขำฟางก่อนจะขอตัวเล็กมาจากโทโมะแล้วกอดลูกสาวแน่น

 

 

 

 

 

 

“ป้ะป๋า หม่าม๊า”ตัวเล็กกอดป๊อปปี้แล้วหันไปจับแก้มฟาง ฟางและป๊อปปี้ยิ้มด้วยกันอย่างมีความสุข

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรเนี่ย มานั่งอะไรตรงนี้”ไทม์ถามนกเมื่อเขาไปหานกที่โรงพยาบาลในหลายวันก่อน แถมลาออกจากบ้านป๊อปปี้อีก แลพวันนี้เขาก็แอบเห็นนกมาด้อมๆมองๆที่หน้าบ้านเขา

 

 

 

 

“เอ่อ นกมาวิ่งออกกำลังกายน่ะ ไทม์จะไปรับฟางที่บ้านคุณป๊อปหรอ”นกพูด

 

 

 

 

 

“รับทำไม เค้าอยู่ด้วยกันก็ถูกแล้วนิ”ไทม์ถาม

 

 

 

 

“อ้าว ก็ไทม์กับฟางแต่งงานกันก็ต้องอยู่ด้วยกันสิ”นกพูด

 

 

 

 

“นี่นกคงตกข่าวสินะ ตอนนีไทม์น่ะหย่ากับฟางเค้าแล้วล่ะ”ไทม์พูด

 

 

 

 

“หย่า อะไรนะ หย่าได้ยังไงล่ะไทม์ ไทม์รักฟางไม่ใช่หรอแล้วหย่ากันแบบนี้ไทม์ก็เสียใจแย่สิ”นกโวยวาย

 

 

 

 

 

“รักมันก็รักนะ แต่เราต้องยอมรับว่าฟางเค้าไม่ได้รักไทม์ เค้ารักป๊อปปี้ หัวใจของเค้าอยากจะกลับไป

อยู่กับป๊อปปี้และก็ลูก ไทม์จะรั้งไว้ทำไมล่ะ”ไทม์พูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

“โถ แล้วแบบนี้ไทม์ก็เศร้าน่ะสิ”นกเห็นไทม์ยิ้มเศร้าๆก็เดินไปจับมือ

 

 

 

 

“สงสัยไทม์คงมีกรรมเนาะ เจอความรักกี่ครั้งก็ผิดหวังแบบนี้ทุกที”ไทม์ตัดพ้อ

 

 

 

 

 

“ไทม์ นกขอโทษนะที่ในอดีตเคยเป็นคนไม่ดีแล้วทำให้ไทม์ต้องเจ็บ ขอทา”นกหวนคิดถึงอดีตที่

เธอเคยรักกับไทม์แล้วเกือบจะแต่งงานกันก็ขอทาออกมาจากใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนก นกคือรักแรกของไทม์ สอนให้ไทม์ได้รู้จักคำว่ารัก คำว่าให้และก้คำว่าจากลา มันทำ

ให้ไทม์ได้โตขึ้น”ไทม์พูดก่อนจะเดินไปไขกุญแจบ้าน นกวิ่งมากอดไทม์

 

 

 

 

 

 

“เรากลับมาเริ่มกันใหม่ได้มั้ย นี่ไม่ใช่เพราะนกสงสารไทม์ ไม่ใช่การหลอกลวงอะไรอีกแล้ว ไทม์

นกรู้ว่านกไม่ใช่คนดีอะไร เพียงแค่นกอยากจะขอโอกาสได้เริ่มใหม่ได้มั้ย”นกพูดออกมาเพราะช่วง

หลังๆที่เธอกับไทม์กลับมาเจอกันมันทำให้เธอโหยหาและคิดถึงผู้ชายคนนี้เหลือเกิน

 

 

 

 

“ถ้าเรา2คนจะกลับไปเริ่มใหม่ไทม์จะแน่ใจได้ยังไงว่านกจะไม่ทำร้ายไทม์อีก”ไทม์เองก็ใจเต้นที่รัก

แรกอย่างนกมาขอคืนดี แต่ความเจ็บกับความรักทำให้เขาต้องถาม

 

 

 

 

“จริงสินะ นกนี่มันบ้าจริงๆทำร้ายไทม์ซะขนาดนี้แล้วยังจะหน้าด้านมาขอคืนดีแบบนี้”นกยิ้มออกมา

เศร้าๆก่อนจะคลายกอดไทม์แล้วเดินถอยหันหลังกลับไป

 

 

 

 

 

“ตอนนี้จะรักไม่ได้แต่ไม่ใช่ว่าไทม์จะปิดใจนะ”ไทม์พูดขึ้นนกหันไปมองด้วยสายตาไม่เข้าใจ

 

 

 

 

“นก แม้ว่าตอนนี้ไทม์จะยังไม่พร้อมเพราะยังเจ็บอยู่ ขอแค่เวลาเยียวยาใจไทม์ก่อนนะ”ไทม์พูด

แล้วจับมือ

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะไทม์ที่ไม่ปิดใจ นกสัญญาจะไม่ทำให้ไทม์เสียใจ”นกกอดไทม์แล้วร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะ คุณโทโมะอยู่มั้ยคะ”แก้วเดินเข้ามาที่บริษัทล่องเรือของโทโมะแล้วถามกับเลขาหน้าห้อง

 

 

 

 

“อ้าว เลขาบอกไม่ได้ไปไหนแล้วหายไปไหนของเค้าเนี่ย”แก้วเข้ามาในห้องทำงานก็แปลกใจที่ไม่เห็นโทโมะ

 

 

 

 

“ไหน ขอดูหน่อยซิว่าแอบคุยกับหญิงที่ไหนรึเปล่า”แก้วเห็นไอแพตคู่ใจของโทโมะวางอยู่ก็ถือ

วิสาสะหยิบมันขึ้นมาเพื่อเช็คไลน์

 

 

 

 

“ทริปเที่ยวฮาวาย 4วัน3คืน นี่โทโมะแอบซื้อให้ใครทำไมมีตั๋ว2ใบล่ะ”แก้วเจอตั๋วเครื่องบินไปฮา

วาน4วัน3คืนที่ใต้ไอแพตโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 “ไปกับเจ้าสาวของโทโมะไง”โทโมะเดินออกมาจากห้องพักส่วนตัวที่เชื่อกับห้องทำงานแล้วพูด

 

 

 

 

“ใครเจ้าสาวของโทโมะ อยู่ไหน ชื่ออะไร บอกมาเลยนะ มันเป็นใคร”แก้วโวยวายจะทุบตีโทโมะ

 

 

 

 

“คนนี้ไง”โทโมะพูดจบก็ชี้ที่แก้วก่อนจะค่อยๆก้มลงคุกเข่าแล้วควักเอากล่องแหวนออกมา

 

 

 

“บ้า มาขอคนอื่นตอนนี้ได้ไง ไม่ทันได้เตรียมตัวอะไรเลยนะ”แก้วเขินก็รีบพูด

 

 

 

“ก็เซอร์ไพร์ไง ถึงเวลาแล้วนะ โทโมะอยากตื่นมาแล้วมีแก้วอยู่ข้างๆทุกวัน อยากกอดแก้วทุกคืนถ้าคนๆไม่ใช่แก้วโทโมะคงไม่คุกเข่าขอแต่งงานหรอก”โทโมะพูด

 

 

 

 

“แล้วทีเนยล่ะ ยังไปแต่งกับเค้าได้เลย”แก้วรีบพูด

 

 

 

 

“แต่โทโมะก็ไม่ได้คุกเข่าแต่งงานนิ นั่นแต่งเพราะจำเป็นจริงๆ แต่สำหรับแก้ว โทโมะเต็มใจแล้วก็

อยากจะฝากไว้ทั้งใจให้กับแก้วนะ แก้วครับ แต่งงานกับโทโมะนะ”โทโมะพูดอีกครั้ง

 

 

 

 

 

“ค่ะ เพราะถ้าไม่ใช่โทโมะแก้วก็ไม่แต่งกับใครอีกแล้ว”แก้วพูดก่อนที่โทโมะจะสวมแหวนแล้วกอดกันแน่น

 

 

 

 

 

 

“เย้ แต่งเลยๆ”เขื่อนและเฟย์เปิดประตูเข้ามาร้องเฮด้วย

 

 

 

 

“นี่พี้เขื่อน พี่เฟย์มาทำอะไรที่นี่เนี่ย”แก้วเหวอก่อนจะผละออกจากกันแล้วถาม

 

 

 

 

 

“เอ้าก็มาเอาตั๋วที่ฝากโทโมะจองไง ว่าจะไปฮาวายกับเฟย์ซักหน่อย ไหนๆก็ผ่านเรื่องราวร้ายๆมาแล้ว”เขื่อนพูดแล้วโอบเอวเฟย์

 

 

“แหม พอเข้ากับพ่อเฟย์ได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยก็พาหนีเที่ยวเลยนะ”เฟย์เขินจัดรีบทุบแขนเขื่อนเบาๆเพราะหลังจากที่เธอพาเขื่อนไปแนะนำให้ที่บ้านรู้จัก ที่บ้านของเธอก็ดีใจกันยกใหญ่ แถมยังเข้ากับเขื่อนได้ดีอีกด้วย

 

 

 

"ต้องรีบพาไปเที่ยวไง เดี๋ยวกลับมาแล้วเตรีบมงานแต่งอย่างเดียวแล้วจะไม่ได้ไปเที่ยวไหน"เขื่อนยิ้มก่อนจะเผลอหลุดปากพูดออกมา

 

 

 

"นี่หมายความว่าไงน่ะเขื่อน"เฟย์ตกใจรีบถามแฟนหนุ่ม

 

 

 

"เอ่อ หลังจากที่พ่อเฟย์ชวยไปที่บ้านนั่นล่ะ เขื่อนเลยเข้าไปคุยเรื่องของเรา แม่กับพ่อเฟย์เลยบอกว่าไว้เรากลับมาจากฮาวายเราค่อยมาคุยเรื่องงานแต่งอีกที แต่งงานกันนะเฟย์ถึงแม้อดีตเขื่อนจะรักจินนี่แต่ตอนนี้ เขื่อนรักแค่เฟย์นะ"เมื่อได้ยินคำสารภสพของเขื่อนทำให้เฟย์ร้องไห้แล้วโผเข้ากอดแฟนหนุ่มแน่น

 

 

 

 

“ยินดีด้วยนะคพพี่เฟย์ แต่เดี๋ยวนะตั๋วไปฮันนีมูนนี่ใช่มั้ย โทโมะไหนว่าจะไปกับเข้าสาวไง นี่โกหกกันหรอห้ะๆๆๆ”แก้วยิ้มยินดีกับเฟย์ก่อนจะหันขวับมาบิดหูโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้โกหก ไปฮาวายจริงๆ ไปฮันนีมูนแน่นอน แต่ขอหลังจากเราแต่งงานกันก่อนได้มั้ยอ่ะแก้ว

เดี๋ยวจะทำพิธีทั้งแบบไทย ทั้งแบบญี่ปุ่นเลย หายงอนน้าๆ”โทโมะรีบอ้อน แก้วยิ้มแป้นเมื่อรู้ว่าจะได้

แต่งงานแบบญี่ปุ่น

 

 

 

 

 

 

 หลายอาทิตย์ผ่านไป

 

 

 

 

“อ่านอะไรน่ะฟาง”ป๊อปปี้กลับจากที่ทำงานเห็นฟางนั่งอ่านอะไรบางอย่าง

 

 

 

 

“นกส่งจดหมายมาจากเกาะแสงดาวน่ะ บอกว่าคลินิกที่พี่หมอกับนกร่วมกันเปิดนะกำลังไปได้สวย

เลย แถมพี่หมอยังหวงนกเวลามีคนไข้หนุ่มมาหลีด้วยล่ะ”ฟางเล่าให้ป๊อปปี้ฟัง

 

 

 

 

 

 

“งี้ล่ะของๆใครของใครก็ห่วงใช่มั้ย ตัวเล็ก”ป๊อปปี้พูดก่อนจะหันไปพยักหน้ากับตัวเล็กที่นั่งข้างฟาง

 

 

 

 

 

 

“อุ๊บ”ฟางเอามือปิดปากเมื่อป๊อปปี้นั่งลงข้างๆ

 

 

 

 

“ฟางเป็นอะไรน่ะ”ป๊อปปี้ถามมาในห้องน้ำแล้วถาม

 

 

 

 

 

“เหม็นน้ำหอมน่ะ จะอ้วก”ฟางยบอกป๊อปปี้รีบถอดเสื้อสูทออกก่อนจะลูบหลังฟางที่โก่งคออ้วก

 

 

 

 

 

 

“วันนี้ทั้งวันนะเป็นอะไรไม่รู้ได้กลิ่นอะไรก็แพ้ท้องตลอดแถมยังกินอะไรก็ไม่ลงนี่นั่งกินแต่มะม่วง

ดอง มะยมดองที่ซื้อหน้าปากซอยทั้งวันเลย”ฟางบ่นเมื่อป๊อปปี้ประคองออกมาแล้วพลางสูดยาดม

 

 

 

 

 

"ไหวมั้ยเนี่ยดูอาหารเข้า อย่างกับคนท้อง”เฟย์เดินเข้ามาพร้อมกับเขื่อนที่กลับมาจากเที่ยวฮาวาย

 

 

 

 

 

 

“เอางี้เพื่อความชัวร์นะเพื่อนป๊อป ไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาให้ฟางตรวจเร็ว”เขื่อนสั่ง

 

 

 

 

 

 

“เป็นไงบ้างๆ”เฟย์ถามเมื่อสักพักหลังจากที่ฟางเอาที่ตรวจครรภ์เข้าห้องน้ำไปก็เดินออกมา

 

 

 

 

 

“2เดือนแล้ว”ฟางพูดแล้วสบตากับป๊อปปี้ นึกถึง2เดือนก่อนที่เกิดเรื่องมากมายระหว่างเขากับเธอ

 

 

 

 

“เงียบแบบนี้สงสัยจะอยากเคลียร์กัน ตัวเล็กเดี๋ยวอาเขื่อนพาหนูไปกินไอติมนะครับ”เขื่อนมอง

ป๊อปปี้และฟางที่มองหน้ากันไม่ยอมพูดอะไรก็รีบอุ้มตัวเล็กหนีออกจากบ้านไปพร้อมเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

 

“เงียบแบบนี้แสดงว่านายคงไม่อยากมี”ฟางที่เห็นป๊อปปี้ไม่พูดอะไรก็พาลน้อยใจแล้วเดินหนี

 

 

 

 

“ไม่ใช่อย่างงั้น อย่าน้อยใจสิ เดี๋ยวก็ปล้ำรับขวัญลูกซะหรอก”ป๊อปปี้รีบดึงฟางไปกอดแล้วพูด

 

 

 

 

 

“คิดแต่เรื่องแบบนี้ ปล่อยเลยนะ ชั้นจะเก็บเสื้อผ้าไปอยู่กับพี่ฟิล์ม”ฟางดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอด

 

 

 

 

“เธอเป็นเมียชั้นก็อยู่กับชั้นสิ จะไปอยู่ที่อื่นทำไม หืม”ป๊อปปี้พูดแล้วฝังจมูกลงที่ไหล่มนของฟาง

 

 

 

 

“แล้วทำไมถึงไม่ยินดีเลยล่ะเมื่อรู้ว่าชั้นท้อง”ฟางพูดน้ำเสียงงอนๆแกมน้อยใจ

 

 

 

 

 

“ก็เพราะว่าชั้นกำลังคิดถึงคำพูดของจินนี่ไง เพราะก่อนที่ชั้นจะฟื้นที่โรงพยาบาล ชั้นฝันว่าจินนี่จะ

กลับมาเป็นผู้หญิงของชั้นอีกครั้งนึง นี่อาจจะเป็นจินนี่มาเกิดก็ได้นะฟาง”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“งั้นถ้าลูกคลอดถ้าเป็นลูกสาวจริงๆเราตั้งชื่อว่าจินนี่นะ”ฟางหันมาพูดแล้วยิ้ม ทั้งคู่สบตากันนิ่ง

 

 

 

 

“เราจัดงานแต่งงานกันมั้ย พิธีเล็กๆก็ได้”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“ไม่อ่ะ”ฟางส่ายหน้าแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

“ทำไมล่ะ อาทิตย์หน้าโทโมะกับแก้วก็แต่งงานกันแล้วนะ ไม่อยากแต่งกับเค้าบ้างรึไง”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

“ก็เพราะว่า ชั้นได้จดทะเบียนสมรส แล้วอยู่กินกับนาย ดูแลตัวเล็ก แล้วจะมีน้องให้ตัวเล็กแล้วไม่มี

อะไรต้องมาพรากชั้นไปอีกเท่านี้ก็เพียงพอกับชั้นแล้วนะป๊อป”ฟางพูดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา

 

 

 

 

 

 

“พูดถึงเรื่องเก่าๆก็ตลกดีเนาะ ทั้งๆที่รู้ว่าเธอใจร้ายกับชั้น ชั้นก็ยังไม่เคยลืมเธอออกไปจากใจแม้ว่า

จะผ่านไปนานเท่าไหร่”ป๊อปปี้พูด ฟางไม่ตอบแต่สวมกอดป๊อปปี้ไปแทน

 

 

 

 

 

 

“ชั้นรู้นะว่าเมื่อก่อนชั้นร้ายกับนายมาก แต่สุดท้ายชั้นก็แพ้ใจคนที่ชั้นไม่เคยอยู่ในสายตาในอดีต

กลายมาเป็นคนที่อยู่ในใจชั้นตอนนี้และตลอดไป”ฟางพูดทำให้ป๊อปปี้หน้าแดง

 

 

 

 

 

“นี่บอกรักกันทางอ้อมรึเปล่าเนี่ย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“ชั้นยังไม่เคยบอกนายสินะ ป๊อปปี้ ชั้นขอโทษนะกับเรื่องเก่าๆที่ผ่านมาขอโทษที่ทำตัวไม่ดี ชั้น

สัญญานะว่าชั้นจะไม่ดื้อกับนายอีกแล้วนะ สุดที่รักของชั้น”ฟางพูดจบก็เขย่งตัวหอมแก้มป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“บ้า ชั้นเองก็เขินเป็นเหมือนกันนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วอมยิ้มก่อนจะโน้มหน้าลงไปจูบฟางอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

“เกลียดไม่ลงจริงๆเลยนางฟ้าลวงโลก”ป๊อปปี้กระซิบข้างหู

 

 

 

 

“บ้า เลิกเป็นนางฟ้าลวงโลกแล้วนะ”ฟางฟาดลงที่แขนป๊อปปี้ทีนึง

 

 

 

 

“เจ็บๆ อ่ะๆ งั้นเปลี่ยนใหม่ เกลียดไม่ลงจริงๆเลยนะ ยัยตัวแสบ”ป๊อปปี้พูดใหม่แล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

“แสบสุดๆที่ขโมยหัวใจชั้นไป รักนะครับ”ป๊อปปี้พูดอีกครั้งทำให้ฟางหน้าแดง

 

 

 

 

“รักเหมือนกัน ปิศาจร้ายของชั้น รักๆๆ”ฟางยิ้มก่อนจะพูดกลับ ป๊อปปี้หมั่นไส้จึงหอมแก้มฟางไป

หลายฟอตก่อนจะสวมกอดฟางไว้ คนที่อยู่ในใจที่เป็นรักแรก ไม่ว่านานแค่ไหนก็ยังเป็นคนเดิมเสมอ

 

 

 

 

 

 

จบแล้วจ้าาาา มาอัพช้า เลยบวกตอนพิเศษรวมไปในตอนนี้เลย เป็นไงจ้ะ ยาวสะใจเลยมั้ย 5555 

 

 

ขอคุณนะที่ติดตามกันน อย่าลืมเรื่องใหม่น้า รับรองจะพยายามแต่งให้ครบทุกแนวขอแค่รีดเดอร์ไม่หายไปก็พอ