ทาสรักทาสหัวใจ

 

 

 

 

  

 

 

 

“ตื่นได้แล้วไทม์”นกที่อาบน้ำแต่งตัวแล้วเดินมาปลุกไทม์ ชายหนุ่มลุกขึ้นมาแต่ยังคงเศร้าซึมอยู่

 

 

 

 

“อย่าทำหน้าเศร้าแบบนี้สิ ยิ้มหน่อยสินะไทม์นะ”นกนั่งลงข้างๆแล้วยิ้มให้ไทม์

 

 

 

 

“ตอนนี้ ไทม์ยังไม่อยากกลับอ่ะนก ขอร้องล่ะ ให้ไทม์อยู่ตรงนี้ก่อนได้มั้ย ไทม์ทำใจไม่ได้

จริงๆ”ไทมืเงยหน้าสบตากับนกก่อนจะพูดอย่างเศร้าๆ นกจึงดึงไทม์ไปกอดเพราะเธอเองก็เศร้าไม่

แพ้กันที่ไทม์เป็นแบบนี้ ก่อนจะโทรลางานเพื่ออยู่กับไทม์ทั้งวัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้าๆ กดโทรศัพท์แบบนี้ช่วยสนใจลูกหน่อยสิครับ ไม่ใช่มัวแต่โทรหาผู้ชาย”ป๊อปปี้พูดขึ้นเมื่อวันต่อมา ฟางเองก็กดโทรศัพท์โทรหาไทม์ แต่กลายเป็นว่านอกจากไทม์ไม่ยอมรับสายแล้ว ไทม์ยังปิดเครื่องอีก ทำให้ป๊อปปี้ที่ป้อนข้าวให้ตัวเล็กแอบหงุดหงิดใจที่เห็นแม่ของลูกตัวเองโทรหาชายอื่นต่อหน้าแบบนี้

 

 

 

 

“นี่ อย่ายั่วโมโหได้ป้ะป๊อป นี่กำลังจะเคลียร์ทุกอย่างให้มันจบเป็นเรื่องๆนี่ไง”ฟางหันขวับมาว่า

 

 

 

 

“นี่ไง เคลียร์นี่ก่อนเลย กลับมาดูแลลูกเลยเนี่ย”ป๊อปปี้บ่นเมื่อฟางไม่สนใจตัวเองและลูก

 

 

 

 

 

“นายก็ดูลูกไปก่อนสิ ชั้นพาตัวเล็กไปอาบน้ำเมื่อเช้า นายกลับมาจากบ้าน นายก็ป้อนข้าวลูกมันก็ถูกแล้วไง เป็นพ่อก็ต้องช่วยแใดูแลลูกบ้างไม่ใช่กินแรงกันเข้าใจมั้ย”ฟางรีบพูด เพราะจริงอยู่ที่เมื่อคืนเธอกับป๊อปปี้นอนเฝ้า แต่เมื่อเช้าป๊อปปี้รีบไปเคลียร์เอกสารกับกั้งและแวะกลับบ้านทำให้ฟางดูแลลูกคนเดียว ป๊อปปี้แอบถอนหายใจ

 

 

 

 

 

“เห้อ ไม่รู้ตอนนี้ชั้นจะดีใจรึเสียใจดี ที่เธอความจำกลับมา ขี้บ่นเหมือนเดิมเลย นี่โทรแค่3สายถ้าไม่รับก็พอได้แล้วมั้ง ไม่ต้องกระหน่ำโทรแบบนั้นก็ได้”ป๊อปปี้พูดเสียงอ่อยๆ

 

 

 

 

 

“ทำไม หึงหรอ อย่าลืมสิ ชั้นแต่งงานกับพี่หมอแล้วนะ ไม่ใช่นาย”ฟางแกล้งพูดยั่ว

 

 

 

 

 

 

“หรอ แต่เธอเป็นเมียชั้น เป็นแม่ตัวเล็ก ดังนั้น ชั้นเป็นต่อหมอไทม์นะ”ป๊อปปี้วางชามข้าวตัวเล็กเมื่อลูกกินเสร็จแล้วก็รีบดึงฟางไปกอดแล้วพูด ก่อนหมายจะจูบ ฟางรีบเบี่ยงตัวหลบแล้วยักคิ้วกวนๆให้เขา

 

 

 

 

 

 

“ฮิฮิๆ”ตัวเล็กหัวเราะชอบใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอาลูก ไม่หัวเราะแบบนี้ นี่คุณพ่อแกล้งคุณแม่นะคะตัวเล็ก”ฟางผละจากป๊อปปี้แล้วพูด

 

 

 

 

 

“เอาน่า ลูกเค้าชอบก็อย่าไปขัดลูกสิ ว่าแต่เธอน่ะ ความจำกลับมานี่ปากร้ายเชียว สมควรแล้วต้อง

ลงโทษ”ป๊อปปี้พูดแล้วโอบเอวฟางไม่ปล่อยก่อนจะแกล้งว่าจับปล้ำฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย อะไรเนี่ย บัดสีบัดเถลิงที่สุด ทำอะไรต่อหน้าลูกแบบนี้ พอเลยนะ”หวายที่มาเยี่ยมตัวเล็กก็โวยก่อนจะรีบผลักฟางออกจากป๊อปปี้

 

 

 

 

“หวาย เอ่อ มาทำอะไรครับเนี่ย”ป๊อปปี้เหวอเมื่อหวายเข้ามา ผิดกับฟางที่จ้องหน้าของหวายนิ่ง

 

 

 

 

 

“หวายนะคะ ไปตามหาป๊อปที่โรงแรม ที่บ้าน ก็ไม่เจอ เลยโทรหาเลขากั้ง เลยรู้ว่า ป๊อปมาดูแลน้อง

ตัวเล็กที่โรงพยาบาล หวายเองก็เป้นห่วงน้องตัวเล็กมากเลยนะคะ น้องตัวเล็กลูกเจ็บตรงไหนบ้างคะ”หวายแสร้งทำเป็นห่วงตัวเล็กมาก ก่อนจะปรี่ไปจับแก้มตัวเล็กบนเตียงแล้วยิ้มหวาน ผิดกับตัวเล็กที่จ้องหน้าหวาย

ค้อนๆเช่นเดียวกับฟาง ป๊อปปี้มองสายตาของฟางและตัวเล็กก็แอบหวั่น

 

 

 

 

 

“ตัวเล็กไม่ได้เป็นอะไรแล้ว คุณหวายไม่ต้องห่วงลูกของฟาง กับคุณป๊อปหรอกค่ะ”ฟางพูดและเน้น

คำว่าลูกของเธอและป๊อปปี้จนหวายหน้าตึง

 

 

  

 

“หรอจ้ะ แต่เธอเองน่ะ ยืนผิดที่รึเปล่า ไม่ไปหาคุณหมอสามีสุดที่รักของเธอล่ะ เค้าไปไหนน้าๆ”หวายย้อน

 

 

 

 

 

“เรื่องพี่หมอ ฟางไปหาเค้าแน่ค่ะ แต่ต้องขอดูแลลูกก่อน เพราะกลัวว่าลูกจะเป็นอันตรายอะไรไปเหมือนกับ

แม่เค้าเมื่อก่อนแล้วเดี๋ยวพ่อเค้าจะเสียใจอีก”ฟางพูดนิ่งๆเน้นๆคำ ทำให้หวายชะงัก

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอก เพราะว่ามีหวายอยู่ทั้งคน หวายจะดูแลป๊อปและก็น้องตัวเล็กเอง เชิญกลับไปดูแล

สามีสุดที่รักได้เลยนะคะ เพราะไม่รู้ว่าเค้าจะรู้รึเปล่าว่ามีเมียประวัติไม่ดีมาก่อน”หวายแอบกัด

 

 

 

 

 

“ประวัติไม่ดีเรื่องชู้สาวก็ยังดีกว่าพวกภายนอกทำเป็นสวยใสแต่ลับหลังเป็นพวกมือเปื้อนเลือดคิดจะฆ่าคนได้”ฟางว่า

 

 

 

 

“เอ่อ ผมกับเฟย์เข้ามาผิดจังหวะรึเปล่าครับ”จงเบเข้ามาก็ชะงักเมื่อเจอหวายและฟางจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใครโดยมีป๊อปปี้พยายามไกล่เกลี่ย

 

 

 

 

 

“ไม่หรอกค่ะ นี่จะมาพาตัวเล็กไปตรวจอีกใช่มั้ยคะ ดีเลยค่ะ ฟางขอพาลูกไปนะคะ อ้อ คุณหวายรอ

ได้นะคะ เพราะว่าตัวเล็กเค้าต้องการคุณแม่ และก็คุณพ่อของเค้าน่ะค่ะ”ฟางว่าก่อนจะพาตัวเล็กและป๊อปปี้ออกไป

 

 

 

 

“ปากดีนะนังฟาง ยังกล้าลอยหน้าลอยตาแบบนี้อีก ระวังเถอะ ชั้นจะจัดการทั้งแม่ทั้งลูกให้ไปพ้นๆ

ป๊อปแน่”หวายคาดโทษก่อนจะโทรหาพิชชี่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ถามจริงเถอะ เมื่อกี้ถ้าในห้องนั้นจงเบไม่มาตามเธอจะวางมวยกับหวายใช่มั้ย”ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

 

 

“ทำไม กลัวชั้นจะทำอะไรหวายมากเลยหรอ อ๋อ ก็ใช่สิ นายคงจะอยากได้หวายเป็นแม่ใหม่ตัวเล็กจนตัวสั่นล่ะสิ”ฟางประชด

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาประชดเลย ชั้นถามจริงๆ เพราะบรรยากาศเมื่อกี้มันคุกรุ่นเหลือเกิน”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“เอ๋ เดี๋ยวนะ พูดคุยกันแบบนี้นี่ความจำฟางกลับมาแล้วหรอ”จงเบรีบถาม

 

 

 

“กลับมาตั้งแต่ถูกสะกดจิตแล้วล่ะ”ฟางยิ้มหวาน จงเบยิ้มอย่างดีใจที่วิธีของเขาได้ผล ก่อนจะพาตัวเล็กไปตรวจด้านในห้อง และให้ป๊อปปี้และฟางจึงนั่งรอด้านนอก

 

 

 

 

 

 

“นี่ไม่คิดจะบอกกันจริงๆหรอ เกี่ยวกับเรื่องที่เธอหายไปเมื่อ2ปีก่อน ชั้นรอฟังความจริงอยู่นะ”เมื่ออยู่กัน2ต่อ2ป๊อปปี้พูดขึ้น

 

 

 

 

 

“นายไม่ต้องคิดมาก 2ปีก่อนชั้นไม่ได้หนีตามพิชชี่ไปอย่างที่นายเคยเข้าใจ แต่ขอเวลาก่อนได้มั้ยป๊อปปี้

ชั้นอยากจะจัดการสิ่งที่ค้างคาในใจของชั้น เมื่อถึงเวลาชั้นจะเล่าทุกอย่างให้นายังเอง”ฟางหันมาพูดกับป๊อปปี้

ทั้งคู่สบตากันนิ่ง

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยว พาตัวเล็กกลับบ้านได้เลยนะ”จงเบเดินออกมาบอกป๊อปปี้และฟาง ทั้งคู่ยิ้มก่อนจะรีบไปหาลูก

จงเบและเฟย์มองกันยิ้มๆเพราะ ตัวเล็ก คือกาวใจให้ป๊อปปี้และฟางจริงๆ

 

 

 

 

 

 

 

“จะให้ไปส่งที่บ้านมั้ย เผื่อไทม์กลับมาที่บ้าน”ป๊อปปี้ถามเมื่อฟางกลับมาพร้อมกับตัวเองและสายตา

จดจ่อรอที่โทรศัพท์ ซึ่งเขาเห็นภาพนั้นก็แอบน้อยใจ แต่ทำไงได้จริงอย่างที่ฟางพูด ฟางแต่งงาน

กับไทม์แล้ว ไม่แปลกถ้าฟางจะแคร์ไทม์มากแบบนี้

 

 

 

 

 

“ยังก่อนก็ได้ ขอชั้นไปดุแลลูกหน่อยนะ”ฟางมองมือถือตัวเองอีกครั้งก่อนจะเลิกโทรออกหาไทม์

แล้วพูดก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านกับป๊อปปี้ที่อุ้มตัวเล็ก ฟางเดินมาที่โซฟาที่ป๊อปปี้เคยนั่งกับเธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ยังเก็บไว้อยู่หรอ”ฟางที่เดินไล่ดูความเปลี่ยนแปลงของบ้านเพราะมาครั้งนั้นไม่ทันได้สังเกต พบ

ว่าเพียงแค่มีรูปของตัวเล็กและป๊อปปี้ที่เพิ่มเข้ามาก่อนจะหยิบรูปที่เธอเคยแอบถ่ายป๊อปปี้ตอนหลับคู่กับเธอขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

“ก็เป็นรูปคู่เดียวที่เธอถ่ายคู่กับชั้นนิ”ป๊อปปี้เดินตามมาแล้วพูด ฟางยิ้มก่อนจะเปิดมือถือตัวเองออกมา

 

 

 

 

 

“ไปอุ้มลูกมาป่ะ เรามาถ่ายรูปกัน 3คนพ่อแม่ลูก”ฟางพูด ป๊อปปี้อุ้มตัวเล็กมาทันที

 

 

 

 

 

แชะ

 

 

 

ภาพ3พ่อแม่ลูกถูกบันทึกในมือถือฟาง ป๊อปปี้มองภาพนั้นก็แอบยิ้ม

 

 

 

 

 

 

ออด

 

 

 

เสียงออดหน้าบ้านทำให้ฟางและป๊อปปี้หันมามองหน้ากันก่อนจะเดินออกไปหน้าบ้าน

 

 

 

 

 

 

“แก้วรู้นะพี่ป๊อปว่าฟางเองยังจำอะไรไม่ได้ แต่พวกเราเองก็อยากจะให้พี่น้องเจอกัน”ป๊อปปี้เปิดประตูไปพบ

ว่าแก้วและโทโมะมาหา ก่อนที่แก้วจะเปิดประเด็นพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟิล์ม”ฟางอุ้มตัวเล็กเดินตามออกมาก็อึ้งเมื่อเห็นพี่ชายตัวเองยืนหลังแก้วและโทโมะ

 

 

 

“ฟาง”ฟิล์มดีใจรีบวิ่งไปกอดกับฟาง 2พี่น้องร้องไห้กอดกันด้วยความคิดถึง

 

 

 

 

 

“นี่ใช่มั้ยตัวเล็กหลานลุงฟิล์ม”เมื่อเข้ามาในบ้านฟิล์มก็เล่นกับตัวเล็กด้วยความเห่อ

 

 

 

 

“นี่แสดงที่วิธีสะกดจิตของพี่จงเบได้ผล ทำให้ฟางความจำกลับมา”แก้วพูดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

“ใช่ ความจำกลับมา กลับมาหมดทุกอย่าง”ฟางพูดแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย

 

 

 

 

“งั้นก็บอกพวกเรามาได้มั้ยฟาง ว่า2ปีที่ฟางหายไป ถ้าไม่ได้อยู่กับพิชชี่งั้นบอกได้มั้ยว่าหายไปไหนมา”แก้วถาม

 

 

 

 

 

“บอกน่ะบอกแน่ แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา”ฟางยิ้มก่อนจะลุกไปเล่นกับลูกและฟิล์ม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นแสดงว่า2ปีที่ผ่านมาต้องเกิดอะไรขึ้นร้ายแรงกับฟางแน่ๆทำให้ฟางได้รับอุบัติเหตุจนความจำเสื่อมแบบนั้น”โทโมะที่ดึงแก้วและป๊อปปี้มาคุยอีกมุมหนึ่งของบ้านก็สรุป

 

 

 

 

 

“เราต้องสืบให้ได้ เพราะแก้วมีความรู้สึกว่ามันต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นพิมนิ หยุดนะพิม”พลันสายตาโทโมะหันไปเห็นพิมที่ด้อมๆมองๆแอบดูพวกเขาอยู่นอกรั้วบ้านก็รีบวิ่งไปพาตัวพิมเข้ามาทันที

 

 

"ชั้นนึกว่าเธอจะกลับไปที่เกาะพีพีซะแล้ว บอกชั้นได้มั้ยว่าทำไม2ปีก่อนจู่ๆเธอก็ลาออกและหายไปดื้อๆแบบนั้น"ป๊อปปี้พาพิมมาคุยในห้องทำงานเขาก็ถามขึ้น

 

 

 "เจ้านายคะ ฮึก ที่พิมออกเพราะพิมรู้สึกผิดกับเจ้านายแล้วก็ยัยฟาง พิมไม่ได้ตั้งใจร่สมมือกับพวกนั้นเลย"เมื่อเห็นหน้าป๊อปปี้ความรู้สึกผิดมากมายในอดีตก็ทำให้พิมร้องไก้ออกมาและขอโทษป๊อปปี้

 

 

“แสดงว่าเธอทำร้ายฟางทำให้ฟางควาใจำเสื่อมงั้นสิพิม แล้วที่บอกว่าพวกนั้น คือใครกัน บอกความจริงมาเถอะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 "พิมบอกไม่ได้ค่ะ ฮือๆถ้าบอกแม่ของพิมเค้าจะตกอยู่ในอันตราย เห็นใจพิมเถอะนะคะ พิมไม่อยากให้แม่ตาย ที่พิมมาเพราะพิมจะมาเตือนให้ฟางกลับไป หนีไปจากที่นี่ พิมไม่อยากทำผิดกับฟางอีกแล้ว"พิมพูด ก่อนที่จะขอตัวกลับไป

 

 

 

 

 

“ถ้าอยากให้พิมบอกความจริงกับพวกเราว่าเกิดอะไรขึ้น เราต้องตามหาแม่ของพิม”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินนำแก้วและโทโมะออกมาจากห้องทำงานตัวเองพบว่า ฟิล์มและฟางเล่นกับลูกจนลูกหลับไปแล้วก่อนที่ป๊อปปี้จะเดินเข้ามาปลุกและชวนทุกคนทานข้าวด้วยกัน ซึ่งการได้เจอฟิล์มครั้งนี้ทำให้ฟางยิ้มออกมาอย่างมีความสุขทำเอาป๊อปปี้ก็อดยิ้มตามออกมาไม่ได้

 

 

 

 

 

 

“แล้วพี่ฟิล์มจะมาอยู่กับฟางเลยมั้ย ตอนนี้ฟางดูแลพี่ได้นะ”ฟางพูดขึ้นเมื่อหลังจากทานข้าวเสร็จแล้ว

 

 

 

 

 

“อย่าเลยฟาง ให้พี่ได้ทำงานเอง หาเลี้ยงตัวเองบ้างดีกว่า ฟาง พี่อยากจะขอโทษเรื่องทุกเรื่องที่

ผ่านมา รวมถึงเรื่องไอ้พิชชี่ด้วย พี่ผิดเองที่แนะนำมันเข้ามาในชีวิตฟาง”ฟิล์มพูด

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะพี่ฟิล์ม คงเป็นกรรมของฟางเองล่ะที่ฟางต้องชดใช้ และตอนนี้มันก็ถึงเวลาแล้วที่ฟางจะ

ต้องจัดการกับพวกเลวๆ เพราะว่าพวกนั้นอยู่กันสุขสบายเกินไปแล้ว”ฟางพูดเป็นนัยๆจนทุกคนแอบสงสัย

 

 

 

"จริงสิ ถ้าจะกลับกรุงเทพกันแล้วชั้นมีอะไรจะให้"ก่อนที่แก้วและโทโมะจะพาฟิล์มกลับบ้านพักทของที่ทำงานของพ่อโทโมะป๊อปปี้ก็รีบเรียกไว้พร้อมกับยื่นซองเอกสารฉบับหนึ่งให้ฟิล์ม

 

 

 

"นี่มัน บ้านของพ่อแม่"ฟิล์มอึ้งเมื่อพบว่าสิ่งที่ป๊อปปี้ให้มามันคือโฉนดที่ดินบ้านของพ่อแม่ฟิล์มและฟางที่ถูกธนาคารยึดฟางอึ้งก่อนจะรีบมาอ่านเอกสารนั้นอีกครั้ง

 

 

"จริงๆแล้วชั้นตั้งใจจะให้เธอตั้งแต่2ปีก่อน แต่ดันมีเรื่องซะก่อน ไหนๆ พี่ชายเธอก็กลับไปทำงานที่กรุงเทพแล้ว จะได้กลับไปดูแลบ้านเลย นี่คือสมลัติชิ้นสำคัญของพ่อแม่เธอนิ"ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้ฟาง

 

 

หมับ ฟางน้ำตาไหลออกมาก่อนจะวิ่งไปกอดป๊อปปี้แน่น

 

 

 

"ทั้งที่พวกเราทำร้ายนายทำไมกัน"ฟิล์มถาม

 

 

 

 

"นายคือคนสำคัญอีกคนที่ฟางรัก และอะไรที่เป็นความสุขของฟาง ชั้นทำให้ได้เสมออยู่แล้ว ต่อไปนี้ชั้นขอให้นายตั้งใจทำงานสุจริจอย่ากลับไปเล่นการพนันให้ฟางต้องเสียใจอีกนะ"ป๊อปปี้พูด

 

 

 

"อื้อ พี่สัญญานะฟาง พี่ตะกลับตัวเป็นคนดี"ฟิล์มพูดก่อนที่2พี่น้องจะกอดกันและร่ำลากันอยู่เนิ่นนาน

 

 

 

“แก้วว่าพี่ช่วยดูๆฟางเค้าหน่อยเถอะนะ ตั้งแต่ความจำกลับมานี่ยังไงๆชอบกล”แก้วกระซิบบอกป๊อปปี้

 

 

 

 

“พี่ดูแน่อยู่แล้วล่ะ เพราะพี่จะไม่มีวันปล่อยฟางไปจากพี่อีกแล้ว”ป๊อปปี้พูดแล้วมองฟาง

 

 

 

 

 

มาดูกันว่าถ้านางเอกจะบุกตัวร้ายก่อนอะไรจะเกิดขึ้น

 

 

 

อัพให้2ตอนเลยนะ แต่พรุ่งนี้อาจจะไม่อยู่ช่วงเช้าา จะพยายามทยอยอัพนะจ้ะ