ทาสรักทาสหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สวัสดีครับคุณโทโมะ”เสียงของคนงานทักทายเมื่อโทโมะกลับมาที่กรุงเทพแล้วไปที่โรงงานอาหารของพ่อ

 

 

 

 

“ฟิล์มล่ะ”โทโมะถามพนักงาน

 

 

 

 

“ใช่ๆ ฟิล์มล่ะ”แก้วที่ลงจากเบาะหลังรถโทโมะก็รีบพูด

 

 

 

 

“เห้ย มาได้ไงเนี่ย ไหนโทรไปแล้วบอกว่าจะไปสปากับเฟย์”โทโมะตกใจเมื่อเห็นแก้วลงมา

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็หลอกไง เผื่อคนแถวนี้จะไปแอบหากิ๊ก”แก้วพูดแล้วกอดอกเชิดใส่ จนพนักงานเห็นท่าทาง

ของแก้วกับโทโมะก็ยิ้มความกับความหึงเล็กๆของแก้ว

 

 

 

 

 

“ไปกันใหญ่แล้วเนี่ย ก็บอกแล้วว่ามาทำธุระเรื่องของฟิล์มไง ที่เคยบอก”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

“เอ้า ใครจะไปรู้ ขนาดอยู่ญี่ปุ่นยังทำ”แก้วรีบพูด

 

 

 

 

 

“อ่ะๆ ไหนก็มาแล้ว ก็ดี มาช่วยกันเลย อยากหึงอะไรไม่เข้าท่า มานี่เลย”โทโมะกุมขมับนิดนึงก่อน

จะเดินมาคว้าแขนแก้วเข้าไปในบริษัทพ่อตัวเอง โดยให้พนักงานเอารถไปเก็บแทน

 

 

 

 

 

“อะไรๆ ใครหึง เปล่าสักหน่อยนะ”แก้วรีบเถียงโทโมะ

 

 

 

 

“แล้วแอบตามมาเนี่ยอะไรล่ะ”โทโมะดักคอ

 

 

 

 

 

“เอ่อ ชั้นจะทำอะไรก็เรื่องของชั้น นี่เล่าความจริงแล้วอย่าคิดว่าชั้นจะให้อภัยนายง่ายๆนะโทโมะ เพราะนายทำชั้นไว้แสบมาก’แก้วพูดแล้วเชิดใส่เหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

“อ่อ งั้นอยากให้รับผิดชอบ เราแต่งงานกันมั้ยล่ะ”โทโมะยิ้มนิดนึงก่อนจะพูด แก้วรีบหันมา

 

 

 

 

“จะบ้าหรอ เรื่องแต่งงานมันเรื่องใหญ่นะ แล้วนี่บอกพี่ป๊อปพี่ป๊อปต้องว่าแน่ๆ”แก้วกังวล

 

 

 

 

 

“เอาเป็นว่าเดี๋ยวเสร็จเรื่องวุ่นๆ แล้วถ้าชั้นไปขอ พี่ป๊อปของเธอไม่ว่าอะไรหรอกน่า”โทโมะพูดแล้ว

ดึงแก้วมาด้านหลังแถวบ้านพักคนงาน แก้วอมยิ้มนิดนึงก่อนจะจับมือกันเดินไปด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

“คุณโทโมะ”ฟิล์มเดินออกมาก็ตกใจแล้วรีบยกมือไหว้

 

 

 

 

 

“พี่ฟิล์มไม่ต้องยกมือไหว้หรอกครับ ยังไงผมก็เพื่อนของฟางผมเองต้องไหว้พี่”โทโมะรีบบอก

 

 

 

 

“จริงสิ ฟาง นี่ฟางเป็นยังไงบ้าง ผมอยากเจอน้องของผม”ฟิล์มรีบถาม

 

 

 

 

 

“ค่ะ ฟางยังปลอดภัยดี สบายดีค่ะแต่ตอนนี้ฟางได้รับอุบัติเหตุความจำเสื่อม ตอนนี้พวกเรากำลังช่วย

ในการฟื้นความจำให้ฟางนะคะ”แก้วช่วยโทโมะพูด

 

 

 

 

 

“เป็นเพราะผม เพราะผมมันเป็นพี่ที่เลว ทำให้น้องต้องเจอเรื่องแย่ๆ”ฟิล์มสำนึกผิด

 

 

 

 

 

“คนเราผิดแล้วยอมรับผิด ทุกคนก็ให้อภัยค่ะ ชั้นชื่อแก้ว เป็นน้องสาวของพี่จินนี่อดีตภรรยาพี่ป๊อปปี้

ที่เป็นคนเอาฟางไปทำงานใช้หนี้นะคะ”แก้วพูดแนะนำตัว

 

 

 

 

 

 

“เรื่องของคุณจินนี่ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ เพราะความเห็นแก่ตัวของพวกผมแท้ๆ”ฟิล์มพูด

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะค่ะ แก้วไม่ถือ แต่แก้วอยากจะรู้น่ะค่ะ ว่าทำไมคุณพี่ฟิล์มถึงแยกจากนายพิชชี่ที่เป็นอดีต

คู่หมั้นของฟาง แล้วทำไมเงินที่พิชชี่มาขอที่ฟางไป เคยได้ไปบ้างมั้ยคะ’แก้วเปิดประเด็นถาม

 

 

 

 

 

 

“ผมบอกเลยนะครับว่าพอพวกเราถูกธนาคารยึดบ้าน พวกเราเลยตัดสินใจไปหางานทำที่ภูเก็ตเพราะผมอยากไปอยู่ใกล้ๆน้องของผม ส่วนเรื่องที่พิชชี่ไปเอาเงินจากฟางผมไม่รู้เรื่องนะครับ เพราะผมไม่เคยได้เงินมาจากพิชชี่เลย”ฟิล์มเล่าถึงอดีต

 

 

 

 

 

“เอาเถอะค่ะ เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว แล้วอีกอย่างพี่ป๊อปก็ยกหนี้ให้หมดแล้วเพราะว่าฟางท้องกับพี่ป๊อปแล้วคลอดลูกมาให้พี่ป๊อปค่ะ”แก้วพูด

 

 

 

 

 

“อะไรนะ ฟางมีลูกแล้วงั้นหรอ แล้วนี่เป็นยังไงบ้าง”ฟิล์มถามอย่างตื่นเต้น

 

 

 

 

 

"คลอดลูกสาวตอนนี้อายุ2ย่าง3ขวบแล้ว เข้าเรื่องของเราต่อเถอะค่ะ แก้วอยากรู้ว่าทำไมคุณพี่ฟิล์มถึงแยกทางกับนายพิชชี่ แล้วตอนนี้นายพิชชี่ไปอยู่ที่ไหน”แก้วถาม

 

 

 

 

 

 

“ผมไม่รู้หรอกครับ ไอ้คนปลิ้นปล้อนทรยศนั่น มันน่ะเอาเงินเก็บที่ผมจะเอาไปช่วยไถ่ตัวฟางไปเล่นพนันที่

บ่อนจนหมด แถมยังเอานักเลงที่บ่อนมากระทืบผมแล้วหนีไปผมเลยต้องหนีกลัยมาที่กรุงเทพ โชคดีนะครับที่ผมเจอพ่อของคุณโทโมะช่วยชีวิตผม และรับผมมาทำงานที่นี่”ฟิล์มเล่าถึงอดีตของตัวเอง

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะคะคุณพี่ฟิล์ม เดี๋ยวพวกเราจะเล่าเรื่องของฟางทั้งหมดให้คุณพี่ฟิล์มนะคะแล้วเราจะได้

ไปหาฟางกัน”แก้วพูดปลอบฟิล์มก่อนจะเล่าเรื่องราวต่างๆของฟางให้ฟิล์มฟัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรเนี่ย”ไทม์ที่อยู่ที่โรงพยาบาลต้องตกใจเมื่อเห็นภาพที่ถูกส่งเข้ามาในมือถือตัวเองคือภาพที่

ฟางกอดกับพิชชี่ ที่ถูกส่งโดยผู้หวังดีก็คือหวายนั่นเอง

 

 

 

 

 

“มันต้องมีอะไรแน่ๆ”ไทม์พูดแล้วจะกดโทรศัพท์โทรออก แต่มีคนไข้เข้ามาทำให้โทรหาฟางไม่ได้

 

 

 

 

 

“เอ่อ แล้วนี่มาส่งชั้นแล้วตัวเล็กล่ะคะ”ฟางถามเมื่อป๊อปปี้มาส่งที่บ้าน

 

 

 

 

“ก็ยัยเฟย์กับเขื่อนเค้าอยากซื้อชุดให้หลานน่ะสิเลยพาตัวเล็กไปด้วย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“เอ่อ งั้นขอบคุณอีกครั้งนะคะ”ฟางพูดเมื่อลงจากรถชายหนุ่มมองนิ่งๆก่อนจะชับรถไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”เมื่อป๊อปปี้ขับรถไปลับแล้ว ฟางก็ถูกพิชชี่และหวายจับตัว

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้นนะ ปล่อย อื้ออ”ฟางดิ้นในอ้อมกอดพิชชี่ไม่ทันไรก็ถูกหวายบีบปากกรอกน้ำเข้าไปในปาก

 

 

 

 

 

 

“เหอะ คิดหรอว่าจะหนีไปได้นังโง่”หวายที่เห็นฟางเริ่มสะลึมสะลือด้วยฤทธ์ยาก็ว่า

 

 

 

 

 

“อย่าพึ่งมาว่าอะไรตอนนี้น่า รีบเปิดประตูบ้านสิ”พิชชี่รำคาญก็รีบอุ้มฟางไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ยัยนี่ลืมกระเป๋า”ป๊อปปี้กำลังจะลงจากรถก็เห็นกระเป๋าฟาง ก็ตัดสินใจกลับไปที่บ้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ความจำเสื่อมแต่ดันเสน่ห์แรงช่วยไม่ได้เองนะ”หวายที่เห็นพิชชี่โยนลงเตียงแล้วก็เยาะเย้ย

 

 

 

 

 

“ยะ อย่าทำอะไรชั้น”ฟางรวบรวมสติตัวเองพูด แต่ก็ไม่มีแรงเมื่อยานอนหลับออกฤธ์

 

 

 

 

 

 

“5555นังโง่ เร็วๆรีบไปนอนเร็วๆสิเดี๋ยวชั้นจะโทรหาหมอไทม์”หวายว่า ก่อนจะช่วยถอดเสื้อผ้าฟาง

 

 

 

 

 

 

เอี้ยด

 

 

 

 

 

เสียงรถของป๊อปปี้จอด ชายหนุ่มแปลกใจที่ประตูบ้านเปิดออกและรองเท้าของฟางข้างหนึ่งตก

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้คิดว่าต้องเกิดเรื่องไม่ดีแน่ๆก็เลยวิ่งเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“ตายแล้วทำไงดี ป๊อปขึ้นมาแล้วๆ”หวายตกใจกลัวว่าป๊อปปี้จะเจอเธอก็รีบหาที่ซ่อน จนลื่นล้มจน

สลบลงไป พิชชี่ส่ายหน้ารำคาญหวายก่อนจะหิ้วปีกเอาหวายไปซ่อนในห้องน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย แกจะทำอะไรฟาง ทำไมถึงเป็นแบบนี้”ป๊อปปี้ขึ้นมาแล้วได้ยินเสียงกุกกักที่ห้องนอนฟางก็รีบ

วิ่งไปก็ตกใจที่เสื้อฟางหลุดลุ่ยแล้วนอนบนเตียงซึ่งพิชชี่ออกมาจากห้องน้ำพอดี

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาแส่”พิชชี่ง้างหมัดจะต่อย ป๊อปปี้เอี้ยวหลบทัน แต่พิชชี่กลับซัดป๊อปปี้ล้มลง

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

พิชชี่คว้าโคมไฟที่หัวเตียงฟาดใส่ป๊อปปี้จนสลบ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไอ้โง่”พิชชี่ยิ้มเยาะก่อนจะคิดอะไรออก จัดการถอดเสื้อผ้าของฟางและป๊อปปี้ออกจนหมดและจัด

ฉากว่าทั้งคู่นอนด้วยกัน ก่อนจะถ่ายรูปแบล้คเมล แล้วหิ้วปีกหวายออกไปซึ่งดันประจวบเหมาะกับ

ไทม์ที่รีบกลับมาจากโรงพยาบาลด้วยความร้อนใจที่โทรหาฟางแล้วฟางไม่รับ

 

 

 

 

 

 

 

“รถคุณป๊อปนิ”ไทม์ลงรถมาก็แปลกใจที่เห็นรถป๊อปปี้ จึงเดินขึ้นมาในบ้านอย่างแปลกใจที่บ้านเปิด

ก่อนจะเดินขึ้นมาชั้นบนแล้วแปลกใจที่บ้านเงียบแล้วเดินไปเปิดประตูห้องนอนก็ช๊อคกับภาพที่เห็น

 

 

 

 

 

 

“ฟาง คุณป๊อป”ไทม์อึ้งเมื่อเห็นฟางนอนกอดกับป๊อปปี้ใต้ผ้าห่มซึ่งคงไม่ต้องเดาว่าด้านในเป็นยังไง

เพราะเสื้อผ้าทั้งคู่กระจัดกระจาย

 

 

 

 

 

“โอย”ป๊อปปี้ที่ได้สติเริ่มขยับตัว

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

ไทม์เห็นป๊อปปี้ลุกมาก็ง้างหมัดชกป๊อปปี้จนคว่ำลงไป

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องอะไรกัน”ฟางที่ถูกป๊อปปี้ชนก็ลืมตาตื่นต้องร้องสุดเสียงเมื่อเห็นสภาพตัวเองและป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“พี่หมอควรถามฟางมากกว่านะ ว่าฟางทำแบบนี้ได้ยังไง”ไทม์ถามฟางเสียงสั่น

 

 

 

 

 

“ฟาง ฟางไม่รู้ค่ะ แต่ฟางไม่ได้ทำนะคะพี่หมอ”ฟางตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นรีบพูด

 

 

 

 

 

“เรื่องนี้ผมอธิบายได้นะครับ”ป๊อปปี้พยายามจะพูด

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

ไทม์ชกป๊อปปี้ไปอีกหมัด

 

 

 

 

 

 

“หุบปากไปเลยคุณป๊อป คุณเองก็ทำอย่างนี้กับผมได้ยังไง ผมอุตส่าห์ไว้ใจคุณ พี่หมออุตส่าห์ไว้ใจ

ฟาง เพราะฟางบอกกับพี่หมอเองว่าฟางเลือกพี่หมอ ที่ไปหาเพราะแค่อยากดูแลลูก แต่นี่ กลับดูแล

ยันพ่อ แล้วมาทำอะไรในห้องนอนของเราแบบนี้งั้นหรอฟาง รูปแต่งงานของเรายังอยู่ตรงนี้ ในห้องนี้

ฟางทำไปได้ยังไง”ไทม์ระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างอัดอั้น น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“พี่หมอ ฟางไม่รู้ ฮือๆ อย่าร้องไห้สิ”ฟางตกใจและร้องไห้ตามไทม์

 

 

 

 

 

 

“จำได้มั้ยฟาง ที่พี่หมอเคยเล่าให้เราที่เกาะ ว่าเมื่อก่อนที่พี่หมอจะมาเป็นแพทย์อาสาที่เกาะ พี่

หมอเคยมีคนรัก แล้วเรารักกันมาก จนกระทั่งเค้าทรยศพี่หมอ แอบมีคนอื่น แล้วเลิกกับพี่หมอเพียง

เพราะพี่หมอจน พี่หมอเสียใจมากจนพี่หมอเจอฟาง แล้วฟางก็ทำแบบนี้กับพี่หมออีกคน”ไทม์

ร้องไห้แล้วพูดเสียงสั่น

 

 

 

 

 

 

 

“พี่หมอ ฟาง”ฟางเองก็ร้องไห้มือที่กุมผ้าห่มก็กำแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ารักกันมากทีหลังบอกพี่หมอตรงๆ พี่ก็ยอมหลีกให้ฟางแล้ว”ไทม์พูดช้าๆก่อนจะเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

 

ฉับบบบ

 

หวังว่าที่พวกตัวร้ายทำตอนนี้ คงถูกใจหลายคนมากก

 

 

 

มีเรื่องจะเเจ้งใหเรีดเดอร์นะคะ คือไรเตอร์ต้องไปทำธุระต่างจังหวัด ไปหลายวันเลย เลยรีบอัพให้ไปอ่านก่อน2ตอน เดี๋ยวกลับมาแล้วจะอัพให้เหมือนเดิม

 

ถ้าเบื่อๆอ่านเรื่องเก่า รึว่าอ่านตอนเก่าๆเรื่องนี้ไปก่อนก็ได้นะ