ทาสรักทาสหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณ จะไปส่งชั้นที่บ้านได้รึยังล่ะคะ”ฟางถามเมื่อป๊อปปี้พาเธอและลูกขับรถออกมาจากโรงแรม
 
 
 
“ทำไม คิดถึงหมอไทม์แล้วรึไง”ป๊อปปี้ย้อนถาม
 
 
 
 
 
“ค่ะ ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรกับพี่หมอรึเปล่า ไม่โทรมา แถมยังออกมาจากโรงแรมเมื่อเช้าด้วย”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“นอกใจเธอชัวร์”ป๊อปปี้แกล้งแหย่ ฟางจึงฟาดเข้าที่แขนป๊อปปี้อย่างแรงจนขับรถเป๋ไปอีกทาง
 
 
 
 
 
“นี่ จะตีชั้นช่วยดูด้วยสิว่าชั้นขับรถอยู่น่ะ”ป๊อปปี้โวยวายก่อนจะตีรถมาขับตรงๆ ตัวเล็กหัวเราะชอบใจ
 
 
 
 
 
“ตัวเล็ก ไม่เอาค่ะ หัวเราะแม่อ่ะ”ฟางแบบย่นจมูกดุลูกเบาๆ ป๊อปปี้จึงดันหัวฟางเบาๆ
 
 
 
 
 
 
“ดุลูก”ป๊อปปี้พูด ฟางง้างมือจะตี ยิ่งทำให้ตัวเล็กหัวเราะชอบใจ ทั้งคู่เลยคิดว่าเลิกตีกันดีกว่า ไม่
งั้นรถคงชน แล้วป๊อปปี้มาส่งฟางที่บ้านไทม์
 
 
“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง”ฟางยิ้มเมื่อลงจากรถ ป๊อปปี้มองแล้วขับรถไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“พี่หมอ”ฟางเข้าไปยังไม่ถึงบ้าน ก็เห็นรถของไทม์ขับเข้ามา เมื่อไทม์ลงรถมาก็ชะงักเมื่อเห็นฟางยืนอยู่หน้าบ้าน
 
 
 
 
 
“เอ่อ ฟางพี่ขอโทษที่เมื่อคืนพี่หมอไม่ได้กลับบ้าน”ไทม์อึกอักพูดไม่กล้าสบตา
 
 
 
 
 
“พี่หมอมีอะไรรึเปล่าคะ”ฟางมองหน้าไทม์ที่หลบตาตัวเองก็แปลกใจ
 
 
 
 
 
 
 
“เปล่าจ้ะ คือเมื่อคืนพี่เจอเพื่อนเก่าเราเลยไปดื่มกันแล้วเมา เลยไม่ได้กลับพี่ขอโทษนะคะฟาง พี่
ขอโทษจริงๆ”ไทม์ที่เข้าใจว่าฟางนอนอยู่บ้านก็รีบพูดขอโทษซ้ำๆ ฟางที่แปลกใจกับภาพที่เห็นไทม์
และนกที่โรงแรม และแปลกใจว่าทำไมไทม์ถึงขอโทษขอโพยเธอแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
“พี่หมอ ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไร ฟางเองก็ไม่ได้ว่าอะไรพี่นี่คะ มาเหนื่อย ไปอาบน้ำเถอะค่ะ”ฟางที่
กอดตอบไทม์และบอก ไทม์จึงเดินเข้าบ้านไปอาบน้ำ ฟางมองตามด้วยความสงสัยแต่ไม่ติดใจอะไรมาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้าๆ อาละวาดใหญ่ๆ นี่กระสอบทรายนะครับไม่ใช่ฟาง”พิชชี่ที่ถูกหวายตามตัวมาที่ค่ายมวยที่
หวายไปออกกำลังกายก็พูดแซว
 
 
 
 
“ก็ใช่ไง ถ้าเป็นมัน ชั้นจะทำให้เละกว่านี้”หวายหันไปว่าก่อนจะออกมาหาพิชชี่
 
 
 
 
 
“อ่ะๆ จะพูดแผนอะไรก็พูดมา ชั้นน่ะกำลังยุ่ง”พิชชี่พูด
 
 
 
 
 
 
“เหอะ ยุ่งรึว่ามือกำลังขึ้น นี่เงินที่เอาจากชั้นไปน่ะ รีบๆมาใช้คืนด้วย”หวายว่า
 
 
 
 
 
“นี่ปากดีแบบนี้รึเพราะว่าอยากเป็นนางเอกหนังโป๊คนใหม่ เนี่ยคลิปของเธอกับชั้นตอนที่เรามีความสุขด้วยกันเนี่ย มันยังอยู่ในมือถือชั้นเลยนะ”พิชชี่พูดขู่ หวายรีบผลัก
 
 
 
 
 
 
 
“นี่อย่ามาหาเรื่องกัน ชั้นมีเรื่องให้นายทำ นายแฉนังฟาง ปั่นหัวป๊อปกับหมอให้เกลียดมันที”หวายว่า
 
 
 
 
 
 
 
“หึ เดี๋ยวนี้มันมีพวกเยอะจะตาย ละเรามีกันแค่2คน นี่เสียดาย ยัยพิมไม่น่าปอดแหกหนีไปเลยป่านนี้หนีไปไหนก็ไม่รู้”พิชชี่ว่า
 
 
 
 
 
“ก็มันโง่ไง ปอดแหก จะไปพูดถึงมันทำไมถ้ามันไม่ปากโป้งก็ดีแล้ว นี่ ชั้นสั่ง แลกกับไอ้หนี้ที่นายติดอยู่ที่บ่อนน่ะ เอา
มั้ยล่ะ”หวายพูด
 
 
 
 
 
“เหอะ ของง่ายๆแค่นี้ เดี๋ยวจัดให้นะจ้ะ เมียจ๋า”พิชชี่พูดยั่ว หวายรีบขยับหนีอย่างรังเกียจ
 
 
 
 
 
"พอเป็นแฟนกันนี่ ตัวติดกันตลอดเลยนะ"ป๊อปปี้เหล่มองเฟย์ที่พึ่งกลับมาจากทริปที่เกาะพีพีแล้วควงเขื่อนแวะมาหาเขาที่โรงแรม
 
 
"เอ้า ที่รักคะดูคนอิจฉาเราสิคะ แหม ก็งี้ล่ะพวกปากแข็ง ไม่ยอมคุยกับเค้าดีๆก็จะต้องเป็นแบบนี้ไม่เหมือนเรา"เฟย์พูดแล้วกอดแขนแฟนหนุ่มออดอ้อน
 
"ถ้าจะมาอวดแฟนแค่นี้ชั้นไปทำงานต่อล่ะ"ป๊อปปี้ส่ายหน้าด้วยความรำคาญเพื่อนสาวก่อนจะลุกขึ้น
 
 
"นี่ วันก่อนพวกเราเจอพิมมานะ"เฟย์รีบพูดขึ้นทำให้ป๊อปปี้ยอมกลับมานั่งที่เดิม
 
 
"วันก่อน พอเฟย์ได้ที่อยู่พิมเราก็ลองไปตามหา จนรู้จากคนข้างบ้านว่าพิมย้ายไปอยู่ที่เกาะพีพีที่พวกเราไปเที่ยวกันน่ะเพราะเราไปตามเรื่องพิมให้นั่นล่ะ ยัยนั่นตกใจมากเลยที่เจอพวกเรา พยายามหนีเหมือนมีเรื่องแกปิดบางอย่าง"เขื่อนอาสาพูดแทนเฟย์
 
 
 
"ไหนจะเรื่องที่ฟางความจำเสื่อมแล้วต้องไปอยู่ที่เกาะแสงดาวอีก ชั้นส่าเราต้องไปตามตัวพิมจริงๆจังๆเพื่อมาเค้นคสามจริงแล้วล่ะ"เฟย์พูดทำให้ป๊อปปี้นิ่งคิดก่อนที่เฟย์จะขอตัวไปรับสายพยาบาบในคลีนอกทิ้งให้2หนุ่มนั่งด้วยกัน2คน
 
 
"ขอโทษนะที่วันนั้นชั้นเผลอไปนอนกับจินนี่ จนจินนี่ท้อง"เขื่อนพูดขึ้นเปิดประเด็น
 
 
"ชั้นเองก็ขอโทษนายนะที่รู้ความจริงแทนจะปล่อยจินนี่ไป กลับจะพรากลูกนายมาด้วยแบบนั้นพวกเรา2คนมีเรื่องบาดหมางกันเกินพอแล้วล่ะ ชั้นดีใตนะที่นายเริ่มต้นใฟม่กับเฟย์ เฟย์เป็นคนดีถึวแม้จะขี้วีนไปหน่อย"ป๊อปปี้พูด
 
 
"อื้อ ถือว่าเรื่องบาดหมางพวกเราจบลงไปแล้วนะแล้วเรื่องของนายเองก็ต้องรีบเคลียร์แล้วกันเพราะชั้นรู้ว่านายรักฟางมากแค่ไหนอย่ามันคาราคาซังแบบนี้"เขื่อนพูดและเตือนสติป๊อปปี้ก่อนที่ทั้งคู่จะจับมือกันโดยที่เฟย์ยืนมองภาพนั้นแล้วยิ้มออกมาที่ใรที่สุดทั้งคูก็เคลียร์กันสักที
 
 
 
หลายวันต่อมา
 
“เอ่อ วันนี้นึกยังไงถึงชวนฟางมาที่นี่คะ”ฟางพูดเมื่อเฟย์ เขื่อนและจงเบชวนฟางมาที่ร้านกาแฟของเขื่อน
 
 
 
 
“ไหนๆเขื่อนเป็นเพื่อนกับฟางแล้วก็เลยชวนฟางมาเปิดหูเปิดตาแล้วถึงเรื่องเก่าๆกันจะได้จำอะไรได้บ้าง”เฟย์พูดแล้วพยักหน้ากับจงเบ
 
 
 
 
“นะครับฟาง เราจะได้ช่วยกันรื้อฟื้นอดีตของฟางไง”จงเบพูด ทุกคนจึงเดินเข้ามาในร้าน
 
 
"ตัวเล็ก"เมื่อฟางเข้ามาในร้านก็ร้องออกมาอย่างดีใจเมื่อเห็นลูกสาวของเธอเล่นอยู่ในร้านพลางวิ่งไปหา
 
“นึกว่าจะพาสามีสุดที่รักมาด้วยซะอีก”ป๊อปปี้เดินเข้ามาหาฟางแล้วพูดประชด ทำให้ฟางหน้างอใส่ก่อนจะอุ้มลูกเดินหนีเขาไป
 
 
"นี่พวกเราพามาให้เจอกันเพราะมีเรื่องอยากให้เคลียร์กันไม่ใช่มาทะเลาะกันแบบนี้นะ"เฟย์กอดอกแล้วรีบว่า
 
 
 
“ยังอยากรื้อฟื้นความจำอยู่มั้ย"ป๊อปปี้เดินมานั่งข้างฟางแล้วพูดก่อนที่เขื่อนจะพาพิมที่พวกเขาพาตัวเข้ามาในร้าน
 
 
 
"อย่านะ"ฟางที่มองหน้าพิมแล้วภาพในอดีตก็ฉายเข้ามาในหัว แล้วร้องด้วยความตกใจก่อนที่จะเป็นไป
 
 
"ฟางๆ อย่าเป็นอะไรนะฟาง"ป๊อปปี้ตกใจกับท่าทางของฟางก่อนที่จะอุ้มเธอเข้าไปหลังร้านทันที
 
 
 
 
 
 
 
“มาหาใครหรอครับ”ไทม์ที่แวะกลับเข้ามาเอาเอกสารที่บ้านก็ถามพิชชี่ที่มายืนหน้าอยู่บ้าน
 
 
 
 
 
 
“ที่นี่คือบ้านของฟางใช่มั้ยครับ”พิชชี่พูดแล้วแสร้งยิ้มแย้มอย่างเป็นมิตร
 
 
 
 
 
“ครับ ฟางเค้าไม่อยู่ที่บ้านหรอกผมสามีเค้า มีอะไรรึเปล่าครับ”ไทม์พูด
 
 
 
 
 
“ฟางนี่ก้าวหน้าจริงๆนะครับ ที่เปลี่ยนคนเกาะ ผมเป็นสามีเก่าของฟางครับ ผมเห็นว่าพวกคุณพึ่งแต่งงานกันผมกลัวว่าคุณจะโดนฟางปอกลอกจนหมดตัวเหมือนผม ผมเลยมาเตือน”พิชชี่แกล้งพูดเศร้าๆ
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริงน่าฟางเป็นคนไข้ที่ผมช่วยเอาไว้ ฟางเค้าความจำเสื่อม จะเป็นไปได้ไง”ไทม์แย้ง พิชชี่ยิ้มเมื่อรู้ว่าฟางความจำเสื่อมจริงๆ
 
 
 
 
 
“ผมพูดความจริง เพราะวันก่อนผมเห็นฟางออกมาจากโรงแรมกับป๊อปปี้ ชู้ที่ฟางเคยนอกใจจากผม
ไปหามัน ก่อนที่ฟางจะไปหาคุณ ผมอยากจะเตือนนะครับ”พิชชี่พูดเศร้าๆแล้วเดินออกไปขึ้นรถ
หวายที่จอดแอบอยู่โดยมีเป้าหมายต่อไปคือป๊อปปี้ ไทม์นิ่งเงียบเพราะสิ่งที่เขาเห็นมันก็จริงที่ฟางแคร์ป๊อปปี้อยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง ค่อยๆนะ”ป๊อปปี้พูดเมื่อฟางลุกขึ้นก่อนพิมจะเข้ามา
 
 
 
"เธอจำชั้นไม่ได้จริงๆหรอ"พิมถาม ก่อนที่ฟางจะส่ายหน้า
 
 
 
"เธอไม่ควรอยู่ที่นี่กับเจ้านาย ถึงเธอยังไม่ตายถ้าเค้ารู้ เค้าต้องต่มมาจัดการเธอแน่ๆ"พิมพูดด้วนความหวาดกลัว
 
 
"เธอจะกลัวอะไรล่ะพิม ตอนนี้เธอแค่พูดความจริงออกมาว่าเกิดอะไรขึ้น ยังไงป๊อปปี้ก็สามารถช่วยเธอได้"เฟย์พูด
 
 
"ไม่ได้ไม่มีใครช่วยชั้นได้เค้าเอาครอบครัวชั้นมาขู่ ชั้นขอโทษที่ช่วยอะไรทุกคนไม่ได้ ฟางชั้นขอโทษ"พิมร้องไห้กดดัน ก่อนที่จะรีบวิ่งออกไปจากร้านเขื่อนและเฟย์ไม่รอช้ารีบวิ่งตามพิมไปทันที
 
 
"ถ้าการที่พิมบอกความจริงทันไม่ได้ผล งั้นก็ต้องวิธีนี้"จงเบพูดแล้วหยิบเหรียญขึ้นมา
 
 
 
 
"รี่ชั้นว่ามันไม่เวิร์คหรอก สะกดจิตอะไรเนี่ย"ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“เอาน่า นี่น่ะเป็น1ในการกระตุ้นความจากจิตใต้สำนึกเลยนะอย่าเถียงหมอดิ”จงเบเถียง
 
 
 
 
 
“เถอะน่าป๊อป ลองดูก็ไม่เสียหายนะ”เขื่อนพูด ฟางบอกไม่เป็นไรก่อนจะให้จงเบสะกดจิตตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“คุณฟางครับ ตอนนี้คุณฟางกำลังย้อนนะครับ ย้อนไปตั้งแต่คุณฟางได้รับอุบัติเหตุ ย้อนไปก่อนหน้า
นั้น ถึงความจำที่อยู่ลึกในใจของคุณฟาง”จงเบพูดเมื่อให้ฟางมองนาฬิกาแล้วสะกดจิต ฟางเมื่อถูก
สะกดจิตแล้วก็เหมือนสติลอยเคว้ง ภาพที่เธอถูกลักพาตัวไปจากป๊อปปี้ ภาพที่เธอกับป๊อปปี้อยู่ด้วย
กัน ภาพที่เธอท้องแล้วมีป๊อปปี้ดูแล และจนไปถึงภาพที่เธอเรียนเซควิชาเดียวกับป๊อปปี้ และเจอกันที่มหาลัย ด่าว่าป๊อปปี้สารพัด ทำให้ป๊อปปี้เสียใจมากมายตลอดมา
 
 
 
 
เกร้ง
 
 
 
 
เสียงบาริสต้าทำแก้วกระทบกันฟางได้สติ
 
 
 
 
 
“เอ่อ เป้นไงบ้างฟาง นี่จำได้แล้วใช่มั้ย ถึงได้ร้องไห้”จงเบพูดแล้วเอาทิชชู่ให้ฟางซับน้ำตาที่ไหลออกมา
 
 
 
 
 
“จะ จำไม่ค่อยได้น่ะค่ะ”ฟางเช็ดน้ำตาเสร็จแล้วตอบ ก่อนจะหันไปมองป๊อปปี้ที่ทำหน้าเศร้า
 
 
 
 
 
“เห็นมั้ย มันไม่ได้ผล ช่างเถอะว่ะหมอ บางทีลึกๆในใจเค้าอาจจะไม่อยากจำแล้วมันเลยไม่จำไง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกไปสงบสติอารมณ์
 
 
 
 
 
“ถ้าจำไม่ได้แล้วฟางจะร้องไห้ทำไมล่ะครับ”จงเบจ้องฟางอย่างจับผิด
 
 
 
 
 
 
“หมอ ฟางขอร้องเรื่องนี้ ขอให้ฟางตัดสินใจเองนะคะ”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะตอบแล้วเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย”ฟางที่รีบวิ่งออกมาจากร้านก็ร้องเมื่อชนกับใครเข้า
 
 
 
 
 
“ฟาง ฟางจริงๆด้วย พิชคิดถึงฟางเหลือเกิน”พิชชี่แกล้งทำหน้าดีใจแล้วโผกอดฟาง ฟางตกใจ
 
 
 
 
“คุณเป็นใครหรอคะ มากอดชั้นทำไม”ฟางสะบัดพิชชี่ออกแล้วรีบว่า
 
 
 
 
 
“นี่ฟางจำสามีเก่าของฟางไม่ได้หรอ เป็นยังไงบ้างพิชเป็นห่วงฟางมากนะ”พิชชี่สร้างเรื่องโกหกฟาง
 
 
 
 
“สามีเก่า”ฟางทวนคำพูดพิชชี่เหวอๆ
 
 
 
 
“ใช่ เรารักกันมากแต่พิชให้อภัยฟางนะไม่โกรธฟางแล้วที่ฟางหนีไปหาป๊อปปี้ กลับมาหาพิชได้
มั้ยพิชคิดถึงฟางเหลือเกิน”พิชชี่แสร้งพูดดีด้วย จังหวะนั้นป๊อปปี้เดินมาเห็นพอดี
 
 
 
 
 
“คงจะไม่ได้หรอกเพราะฟางเค้าแต่งงานไปแล้ว”ป๊อปปี้พูดแล้วดึงฟางออกห่างพิชชี่
 
 
 
 
“แต่เค้าก็ไม่ได้แต่งกับแกนิ ไอ้คุณป๊อป”พิชชี่เยาะ
 
 
 
 
“ฟางปวดหัวฟางขอตัว ฟางจะต้องรีบกลับไปหาพี่หมอ”ฟางตัดบทแล้วเดินหนี
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แกคิดจะทำอะไรยัยนี่ห้ะ”ป๊อปปี้กระซิบว่าพิชชี่
 
 
 
 
“ถ่านไฟเก่ามันกำลังจะคุแกจะมาเสือกทำไม”พิชชี่ย้อน
 
 
 
 
 
“อย่าทำอะไรยัยนี่เด็ดขาดเพราะยัยนี่แต่งงานแล้ว จำไว้”ป๊อปปี้กระชากคอเสื้อพิชชี่พูดแล้วเดินไป
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าว การกอดกันของถ่านไฟเก่า นี่ต้องส่งให้สามีใหม่ จริงมั้ย”หวายที่แอบถ่ายตอนที่ฟางกอดกับพิชชี่ที่ชนกันเมื่อกี้มาให้พิชชี่ดู
 
 
 
 
 
“หึ นี่น่ะแค่น้ำจิ้ม”พิชชี่พูดอย่างพอใจ
 
 
  
 
“แน่ล่ะ ชั้นก็ไม่ได้กะจะเอาแค่นี้”หวายพูดแล้วชูซองยาสีขาวขึ้นมาทั้งคู่ยิ้มร้ายๆ
 
 
 
 
"จริงสิ เมื่อกี้ ใช่พิมรึเปล่าที่ออกมาจากร้าน"พิชชี่ร้องทักเมื่อก่อนที่พวกเขาจะตามมาที่ร้าน เขาเห็นพิมวิ่งออกไปจากร้านแล้วตามด้วยเขื่อนกับเฟย์
 
 
 
"รึว่านังเฟย์กับแฟนมันรู้อะไรมา ไม่ได้การล่ะ"หวายเริ่มระแวงแล้วพูดอย่างหัวเสีย
 
 
 
 
 
 
“แหวน”ฟางเดินหนีมาถึงร้านขายเครื่องประดับแห่งหนึ่งแล้วมองแหวนที่ตู้โชว์ภาพที่ฟางเคยมอง
และอยากแต่งงานในอดีต ภาพที่ป๊อปปี้สวมสร้อยให้เธอก็ฉายซ้อนเข้ามา ฟางพยายามหลับตาปวด
หัว ก่อนจะเซอีกครั้ง ป๊อปปี้รีบวิ่งมาประคองกอด
 
 
 
 
 
“พึ่งได้สติจากการถูกสะกดจิตให้ให้วิ่งออกมาแบบนี้เล่า”ป๊อปปี้พูดแกมดุฟาง
 
 
 
 
“เอ่อ ขอบคุณค่ะ”ฟางพูดแล้วหน้าแดงใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
 
 
 
“กลับบ้านกันเดี๋ยวชั้นไปส่ง”ป๊อปปี้พูด ฟางพยักหน้าเบาๆก่อนจะยอมไปกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
ฟางจำได้ไม่ได้ให้ทาย รับรองตอนต่อไปแซ่บแน่555