ทาสรักทาสหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
"ชะ ช่วยด้วย"เขื่อนที่เดินกลับเข้ามาในงานตกใจเมื่อเฟย์มีอาการหอบหายใจอย่างแรงเดินมาหาเขา
 
 
"เฟย์ คุณเป็นอะไร ร้อนหรอ เอาน้ำมั้ย"เขื่อนเห็นอาการของเฟย์ก็ตกใจ
 
 
"ไอ้บ้านั่นเอาน้ำให้ชั้นดื่ม ชั้นไม่ไหวแล้วช่วยชั้นเถอะนะ ชั้นต้องการนาย"เมื่อเห็นอาการของเฟย์และคำขอร้องทำให้เขื่อนรู้ทันทีว่าเฟย์โดนมอมยาปลุกเซ็กส์ ชายหนุ่มรีบดึงเฟย์ออกไปจากงานทันที
 
 
 
 
 
“โอ๋ๆ ไม่ร้องนะคะคนดีของแม่ แม่อยู่นี่แล้ว”ทางด้านฟางเช็ดน้ำตาให้ตัวเล็กที่ป๊อปปี้กำลังอุ้มอยู่
 
 
 
 
“ล้วงคีย์การ์ดในกระเป๋ากางเกงหน่อยสิ แล้วก็เอาเสียบเปิดห้องให้ด้วย”ป๊อปปี้สั่งฟางที่ตามมากับ
เขาจนถึงห้องพักส่วนตัวชั้นบนโรงแรม ฟางอึกอักแต่เพราะตัวเล็กที่ร้องไห้แยก็ยอมล้วงไปในกางเกงชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
ฟางเปิดประตูเข้าไปและเปิดไฟ พบว่าห้องของป๊อปปี้มีของบางส่วนที่ย้ายไปแล้ว แล้วเหมือนจู่ๆ
ภาพที่ฟางเถียง ทะเลาะกับป๊อปปี้ก็ฉายเข้ามาในหัว
 
 
 
 
“ยืนทำอะไรอยู่ ไปเอากล่องยามาสิ”ป๊อปปี้วางตัวเล็กลงเตียงแล้วพูด ฟางได้สติ
 
 
 
 
 
“เอ่อ กล่องยาอยู่ไหนหรอคะ”ฟางถาม แต่ป๊อปปี้ไม่ทันจะตอบอะไร จู่ๆฟางก็เดินไปเอาเอง
 
 
 
“ฮือๆ หม่าม๊า”ตัวเล็กร้องไห้แยเอามือกุมหัวโนตัวเอง ฟางจึงเอายาทามาทาให้ตัวเล็ก
 
 
 
 
“ไม่เจ็บอีกแล้วนะคะคนเก่งของแม่ ไหน มาให้แม่จุ๊บให้พรเร็วจะได้หายไวๆนะคะ”ฟางทายาให้ตัว
เล็กเสร็จก็จูบที่หัวโนอย่างอ่อนโยน ตัวเหล็กหยุดร้องไห้และยิ้มออกมา
 
 
 
 
 
“ป้ะป๋า จุ้บ”ตัวเล็กเรียก ป๊อปปี้จึงเดินมานั่งข้างๆตัวเล็กแล้วหอมแก้มอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
“คนดี เจ้าหญิงของพ่อไม่ร้องไห้ขี้แยนะครับ”ป๊อปปี้พูดและลูบผมตัวเล็กอย่างอ่อนโยน ฟางเห็น
ภาพนั้นก็อดยิ้มไม่ได้ จึงลุกออกมาหาอะไรอุ่นๆเพื่อให้ตัวเล็กดื่มก่อนนอน
 
 
 
 
 
“คุ้กกี้”ฟางไปที่ครัวแล้วเจอโหลคุ้กกี้ก็พูด ภาพที่ป๊อปปี้ห้ามไม่ให้เธอกินคุ้กกี้ผุดเข้ามาในหัว
 
 
 
 
 
 
เคร้ง
 
 
 
ฟางเผลอปล่อยโหลคุ้กกี้ไปชนกับแก้วบนเค้าเตอร์ และเซจนต้องจับเค้าเตอร์ไว้
 
 
 
 
 
“เป็นอะไรไป หน้ามืดหรอ ไปนั่งพักก่อนสิ”ป๊อปปี้ได้ยินเสียงรีบมาหาฟางและรีบถาม
 
 
 
 
“ขอบคุณค่ะ”ฟางถูกป๊อปปี้ประคองมานั่งข้างๆตัวเล็กที่นั่งดูการ์ตูนก่อนจะไปจัดการทุกอย่าง แล้ว
ฟางก็มองไปรอบๆห้องนอน ภาพที่เธอท้องแล้วมีป๊อปปี้ดูแลก็ฉายเข้ามาอีกครั้ง
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ค่อยได้มาที่นี่หรอกตั้งแต่มีบ้านหลังนั้น ถ้าจะเข้ามาก็เวลามาดูงานส่วนของโรงแรม”ป๊อปปี้ชง
โกโก้ร้อนมาให้ฟางและเอานมอุ่นๆมาให้ตัวเล็ก
 
 
 
“ทานนมอุ่นไปก่อนนะครับตัวเล็ก”ป๊อปปี้พูดแล้วค่อยๆป้อนนมให้ตัวเล็ก
 
 
 
 
“ชั้นเคยอยู่ที่นี่กับคุณ”ฟางพูดขึ้นมา ป๊อปปี้เงยหน้ามอง
 
 
 
“ชั้นชอบเถียงคุณ”ฟางพูดต่อ
 
 
 
“นี่เริ่มจำได้อีกแล้วหรอ”ป๊อปปี้นั่งลงข้างๆฟางพยักหน้า
 
 
 
 
“หึ แต่จำได้แล้วไง เมื่อเธอเลือกจะอยู่กับสามีของเธอ จำได้ไปก็เท่านั้น”ป๊อปปี้แค่นหัวเราะ
 
 
 
 
 
“ตอนแรกชั้นก็คิดค่ะว่าชั้นไม่อยากจำอะไรเพื่อไม่ให้พี่หมอเสียใจ แต่ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม
ชั้นเจอคุณบ่อยเข้า เจอตัวเล็กชั้นอยากจะจำมัน อยากจำได้ทุกๆอย่าง”ฟางพูด ป๊อปปี้นิ่ง
 
 
 
 
 
 
“หม่าม๊า นอน”ตัวเล็กหาวเมื่อทานนมหมดแก้ว ฟางจึงขยับตัวไปนอนข้างลูกแล้วฮัมเพลงกล่อม
ป๊อปปี้มองภาพที่ฟางนอนข้างๆลูกก็ยิ้มก่อนจะเอาแก้วไปล้าง และไปล้างหน้าล้างตาเพราะตัวเองดื่มเหล้าเมื่อกี้
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้า หลับทั้งคู่”ป๊อปปี้เดินออกมาจากห้องน้ำเห็นฟางและตัวเล็กกอดกันหลับแล้วก็ส่ายหน้าแล้วจะ
เดินไปปลุกฟางเพื่อไปส่งมห้กับไทม์ ชายหนุ่มนิ่งเงียบก่อนจะเปลี่ยนใจเดินมาหยิบมือถือของฟางพบว่านี่มันจะตี1แล้ว แปลก ทำไมไทม์ไม่โทรตามเมียของเขานะ
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่ตามงั้นชั้นก็ไม่กวนล่ะนะ”ป๊อปปี้วางมือถือก่อนจะเดินไปปิดไฟแล้วล้มตัวนอนข้างๆฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เราไม่น่าเลย”ไทม์นั่งกุมขมับข้างเตียงในเช้าวันต่อมาที่ห้องพักของโรงแรม
 
 
 
 
“ถ้าคุณกำลังเครียดคุณไม่ต้องเครียดนะ เพราะชั้นจะคิดซะว่าเราเองสนุกด้วยกันทั้งคู่”นกออกมา
จากห้องน้ำเห็นไทม์นั่งเครียดก็เข้าใจ ก่อนจะพูดแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะเครื่องแป้ง
 
 
 
“ได้ไง แต่เธอเป็นฝ่ายเสียหายนะนก”ไทม์เงยหน้าขึ้นพูด
 
 
 
 
“แล้วชั้นมีสิทธิเรียกร้องอะไรล่ะคะ คุณน่ะแต่งงานไปแล้ว สิทธิ์ไปเรียกร้องนี่สิทธิ์เมียน้อยงั้นหรอ”นกว่า
 
 
 
 
“ไม่ เธอไม่ใช่เมียน้อย”ไทม์พูดเพราะไม่อยากให้นกดูถูกตัวเอง
 
 
 
 
“เบาใจเถอะ ชั้นจะไม่เรียกร้องอะไรจากคุณเพราะชั้นรู้ว่าชั้นน่ะก็แค่อดีต แถมคุณเองน่ะก็รักภรรยา
คุณมาก เอาล่ะค่ะนี่ก็จะ10โมงละ ไปอาบน้ำเถอะ”นกพูดแล้วยิ้ม แล้วยื่นผ้าเช็ดตัวให้ไทม์
 
 
 
 
 
“แล้วเราจะทำยังไงดี”ไทม์เอาหลังพิงกำแพงห้องน้ำครุ่นคิดกับสิ่งที่เกิดขึ้น
 
 
 
 
 
 
“ช่างมันเถอะนก เค้ามีเมียแล้ว”นกใส่เสื้อผ้าตัวเองแล้วพูดกับตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อื้ม”ฟางบิดขี้เกียดพลิกตัวมาต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้นอนข้างๆตัวเอง ฟางรีบลุกขึ้นแล้วตีป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“โอ้ย ชั้นเจ็บนะ ตื่นมาก็อาละวาดเลยนะ”ป๊อปปี้ร้องแล้วลุกขึ้นตื่น
 
 
 
 
“คุณทำไมไม่ปลุกชั้นเมื่อคืน แล้วพาชั้นไปส่งบ้านล่ะคะ”ฟางโวยวาย
 
 
 
 
“เออ ตายล่ะ ลืม”ป๊อปปี้แกล้งร้องตกใจ
 
 
 
“ช่างเถอะค่ะ เรื่องมันผ่านไปล่ะ พี่หมอจะโทรมามั้ยเนี่ย”ฟางรีบลุกไปดูมือถือ
 
 
 
 
“ไม่โทรมาหรอก เอาล่ะ ไปอาบน้ำสิ เสื้อผ้าเธอน่าจะมีอยู่ในห้องนี้นะ”ป๊อปปี้พูด ฟางจึงเดินไปหยิบ
ผ้าเช็ดตัวแล้วเปิดตู้เสื้อผ้าป๊อปปี้ ซึ่งมันอยู่ในนั้นจริงๆ ฟางจึงไปอาบน้ำ เมื่ออกมาพบว่าตัวเล็กที่ตื่น
แล้วกำลังนั่งดูการ์ตูนแล้วหัวเราะกับป๊อปปี้อยู่
 
 
 
 
 
 
“2พ่อลูกไปอาบน้ำ ล้างหน้าแปรงฟันค่ะ”ฟางสั่ง ป๊อปปี้รีบอุ้มตัวเล็กไปอาบน้ำ ฟางแอบยิ้มก่อนที่จะเดินไปทำอาหารเช้าให้ตามความเคยชิน
 
 
 
 
"นี่ จะร้องไห้ทำไม ทำอย่าลผมกับคุณเราไม่เคยทำเรื่องแบบนี้"เขื่อนตื่นมาพบว่าเฟย์นั่งร้องไห้ก็พูดขึ้น หลังจากเมื่อคืนที่เขาและเธอผ่านบทรักร้อนแรงมากัน
 
เพี้ยะ
 
"ที่ชั้นร้องเพราะชั้นเจ็บใจต่างหาก ที่ไม่รู้จักห้ามใจ ไปยุ่งกับคนมีลูกมีเมียแล้ว ชั้นนี่มันบ้าๆๆๆ อื้อออ"เฟย์หันขวับไปตบหน้าเขื่อนแล้วพูดโมโหตัวเอง แล้วทึ้งผมตัวเอง อนที่จะถูกชายหนุ่มดึงไปบดจูบอย่างร้อนแรง
 
 
"นี่ถ้าผมไม่พูดคุณก็คงจะเข้าใจผิดแบบนี่ไปตลอดสินะ ผม ยังไม่มีเมีย ป่านไม่ใช่เมียผม"เขื่อนพูดความจริงหลังจากถอนจูบเฟย์ออกมา
 
 
"นี่มันเรื่องอะไรกันชั้นไม่เข้าใจ"เฟย์ว่า
 
 
"คือที่นิต้าเรียกผมว่าพ่อ เพราะพี่ป่านเค้าเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมาสมัครงานที่ร้านกาแฟผม ทำให้นิต้าแกมาเล่นกับผมจนเราสนิทกัน นิต้าเลยติดเรียกผมว่าพ่อ แล้วไม่ต้องมาถามว่าทำไมผมไม่ลงเอยกับพี่ป่าน เพราะพี่ป่านเค้าไม่ได้ชอบผู้ชาย ส่วนผมก็ยังไม่ลืม"เขื่อนอธิบาย
 
 
"นี่จะบอกว่าไม่เคยลืมจินนี่อีกแล้วสินะ ชั้นรู้ว่าคุณรักจินนี่มาก ชั้นรู้"ไม่ทันที่เขื่อนจะพูดจบเฟย์ก็รีบตัดพ้อ
 
 
"นี่ หยุดตีโพยตีพายได้แล้ว แล้วฟังให้จบ จินนี่คืออดีตของผม แต่ปัจจุยัน ผมชอบคุณ ชัดพอมั้ย"เขื่อนเชย่าเฟย์เยาๆ แล้วพูดทำให้เฟย์อึ้ง
 
 
 
"แล้วคุณชอบชั้นเมื่อไหร่คุณบอกชั้นตลอดนะว่าผมรักจินนี่ๆ"เฟย์แย้ง
 
 
"ก็นั่นมันเมื่อก่อน พอคุณไปเรียนต่อแล้วไม่ทีคุณมาตามผม มันทำให้ผมรู้ว่าผมโครจคิดถึงคุณเลย ที่ผมย้ายมาอยู่ภูเก็ตส่วนหนึ่งอาจตามเรื่องฟาง แต่จริงๆแล้วผมคิดถึงคุณ"เมื่อเขื่อนพูดความในใจออกมาทำให้เฟย์น้ำตารื้นออกมา โผเข้ากอดเขื่อนแน่น
 
 
"คนบ้าาา ฮือออ ขอบคุณนะที่ชอบชั้น ขอบคุณ"เฟย์กอดเขื่อนไว้แน่นแล้วร้องไห้ทำให้เขื่อนยิ้มและกอดปลอบเธอด้วยความเอ็นดู
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมไม่โทรมาหาฟางนะพี่หมอ”ฟางมองมือถือตัวเองอย่างแปลกใจก่อนจะเดินกลับไปที่โต้ะอาหารเช้า
 
 
 
 
“นี่เธอจำได้ด้วยหรอว่าชั้นชอบดื่มกาแฟดำตอนเช้า”ป๊อปปี้ออกมาจากห้องน้ำกับตัวเล็ก พบว่าฟาง
ชงกาแฟดำให้เขาเหมือนที่เคยทำให้เมื่อก่อน ส่วนตัวเล็กก็เป็นแฮมกับน้ำส้มเหมือนกับฟาง
 
 
 
 
 
 
“ไม่รู้สิคะ พอเห็นของพวกนี้มือมันก็ไปเองหมด”ฟางพูด แล้วนั่งทานอาหารเช้า ซึ่งครั้งนี้ถือเป็นครั้งแรกที่ป๊อปปี้ ฟางและตัวเล็กจะพร้อมหน้าพร้อมตาทานข้าวด้วยกันป๊อปปี้ มองฟางที่ยิ้มและป้อนข้าวตัวเล็กทำให้เขาเองก็เผลอยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
 
 
 
 
“งั้นเดี๋ยวชั้นไปส่งเธอที่บ้านด้วยละกัน เพราะบางทีพี่หมอของเธออาจะกลับไปหลับที่บ้านแล้ว”ป๊อปปี้พูดเมื่อทุกคนลงมาจากห้องพักแล้วพูดกันในลิฟท์ฟางพยักหน้าก่อนที่จะเดินตามชายหนุ่มเข้าไปในลิพท์
 
 
 
 
“พี่หมอ”เมื่อลงจากลิฟท์ ฟางชะงักเมื่อเห็นไทม์และนกเดินออกไปจากโรงแรม
 
 
 
 
 
 
“จะไปหาเลยมั้ยเดี๋ยวชั้นเรียกให้”ป๊อปปี้พูด แต่ฟางไม่ตอบอะไรเดินหันหลังไปทางโซนของพนักงานที่กำลังทำงานอยู่ แล้วภาพเก่าๆในอดีตที่เธอต้องทำงานเป็นแม่บ้านที่นี่ฉายเข้ามาในหัว
 
 
 
 
“นี่ ไหวมั้ยเธอน่ะ กลับบ้านมั้ย”ป๊อปปี้รีบไปประคองฟางเมื่อฟางจะล้มแล้วถาม
 
 
 
 
 
“ไหนๆอยู่ที่นี่แล้วความจำชั้นไหลเข้ามาในหัวเรื่อยๆ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ”ฟางพูดแล้วเดินจูงมือกับตัวเล็กเดินดูทุกคนที่ทำงาน แล้วก็ยิ้มให้
 
 
 
 
 
“นังดารา”2ลูกน้องของพิมพูดขึ้นฟางหันไปมอง
 
 
 
 
“ดารา”ฟางพูดเบาๆ แล้วภาพที่เธอชอบเถียงกับพิมฉายเข้ามาในหัว เพราะพิมชอบเรียกเธอว่าดารา
 
 
 
 
“แกยังไม่ตาย”ลูกน้องคนหนึ่งของพิมพูดแล้ววิ่งไป ฟางชะงัก ยังไม่ตายงั้นหรอ
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะเธอน่ะชอบมีเรื่องทะเลาะกับพวกเค้า กับพิมไม่แปลกหรอกที่โดนพูดงั้น”ป๊อปปี้พูดเพราะเข้าใจแบบนั้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วคนชื่อพิมล่ะคะไปไหนแล้ว”ฟางหันไปถามถึงพิมกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ลาออกไปแล้วล่ะ ชั้นก็ไม่เข้าใจ เป็นถึงหัวหน้าแม่บ้าน ทำงานดีมาตลอด จะลาออกทำไม”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นว่าบางทีถ้าชั้นเจอพิมชั้นอาจจะจำได้ก้ได้นะคะ”ฟางพูดตามตรง
 
 
"เอาเป็นว่า เดี๋ยวชั้นจะชองให้คนของชั้นตามหาพิมให้เธออีกแรงแล้วกัน มานี่สิ"ป๊อปปี้ยิ้มมุมปากแล้วตอบก่อนดึงมือฟางไปหาโบว์
 
 
 
 
 
“พี่ฟาง”โบว์เมื่อเห็นฟางก็วิ่งไปกอดฟาง แล้วภาพอดีตก็ฉายเข้ามาในหัวอีกครั้ง
 
 
 
“น้องโบว์”ฟางพูดขึ้นโบว์ยิ้มดีใจก่อนจะชวนฟางไปทานข้าวเที่ยงด้วยกันเพื่อพูดคุยกัน
 
 
 
 
“อ๊าย ป๊อปขา หวายกะอยู่แล้วว่าคุณอยู่ที่นี่”หวายเห็นป๊อปปี้กับตัวเล็กก็รีบไปหา
 
 
 
 
 
“เอ่อ หวาย วันนี้ผมไม่ว่างนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วหันไปอุ้มลูก แล้วฟางและโบว์ก็เดินเข้ามา
 
 
 
 
“ไหนว่าแต่งงานไปแล้ว แล้วมาทำอะไรที่นี่ยะ”หวายว่า ภาพที่ฟางเถียงกับหวายก็ฉายเข้ามา
 
 
 
 
 
“เมื่อคืนนอนเป็นเพื่อนตัวเล็กที่นี่น่ะค่ะเดี๋ยวสักพักก็กลับแล้ว”ฟางตอบ ทำให้หวายแทบกรี้ด
 
 
 
 
“หน้าด้าน มีสามีอยู่แล้วยังจะโร่ไปนอนกับผู้ชายอื่นอีก”หวายว่าฟางแล้วจะง้างตบ
 
 
 
 
 
 
“หวาย ผมขอให้เกีรยติฟางหน่อย ฟางเป็นแขกของผม อย่าพูดแบบนี้อีก”ป๊อปปี้ห้ามแล้วดึงฟางและลูกหนีไปโดยไม่สนใจหวายอีก
 
 
 
 
 
 
“พิชชี่ ชั้นว่าเราต้องรีบทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ”หวายกดโทรศัพท์โทรหาพิชชี่ทันที
 
 
 
 
 
 
หวังว่าตอนนี้ของไทม์นกคงถูกใจทุกคนนะ 555555 ของพระเอกนางเอกเราก็ใช่ย่อย