ทาสรักทาสหัวใจ

 

 

 

 

 

 

"โอ๊ย ปวดหัวจัง ไม่น่ามอมยัยแก้วเลย"เฟย์ตื่นขึ้นมาก็ต้องร้องเพราะอาการแฮงค์หนักก่อนจะล้มลงนอนอีกครั้งแล้วสังเกตว่าเธอนอนอยู่ในห้องนอนห้องหนึ่งไม่ใช่ห้องของเธอ และที่สำคัญ เธอใส่เสื้อยืดตัวใหญ่และกางเกงขาสั้นขอของผู้ชาย อยู่

 

 

"ตื่นแล้วหรอ อ่ะ ข้าวต้มร้อนๆ แล้วก็ยาแก้แฮงค์ ส่วนรถคุณผมเอาไปล้างให้แล้วนะ เมื่อคืนคุณเมาแล้วอ้วกเลอะทั้งเสื้อผ้าทั้งเยาะรถเต็มไปหมด"เขื่อนเดินเข้ามาพร้อมกับข้าวต้มแล้วเล่าเรื่องเมื่อคืนให้เฟย์ฟังทำให้เธออายแทบแทรกแผ่นดินหนี

 

 

"นี่คุณพาชั้นมานอนห้องของคุณแบบนี้แล้วลูกเมียคุณไม่ว่าหรอ"เฟย์รีบเปลี่ยนเรื่องคุย

 

 

"ไม่ว่าหรอก ป่านเค้าเข้าใจดี นี่ก็ไปส่งนิต้าเรียนบัลเล่ห์แล้วล่ะ"เขื่อนพูดแล้วอมยิ้ม

 

 

 

"ดีใจด้วยนะที่คุณได้เริ่มต้นใหม่สักที เมียคุณกับลูกก็น่ารักดีนะ เหมาะสมกันมากเลย ชั้นว่าชั้นไม่กวนคุณมากไปกว่านี้แล้วล่ะ ชั้นกลับบ้านดีกว่า"เฟย์ซึมลงไปก่อนที่จะรีบพูดแล้วลุกขึ้นทำให้เซ จนเขื่อนต้องรีบประคองกอดเอาไว้

 

 

"ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืน นอนพักแล้วค่อยกลับก็ได้"เขื่อนพูดก่อนที่จะปล่อยให้เฟย์ได้นั่งพักแล้วเดินอมยิ้มออกไป

 

 

 

 

“โอ๊ย เจ็บ”โทโมะต้องร้องเมื่อถูกทั้งหมอน ข้าวของข้างเตียงต่างๆปาใส่ตัวเอง

 

 

 

“เจ็บงั้นหรอ แค่นี้มันยังไม่พอหรอก นายตายแน่”แก้วกระชับผ้าห่มแล้วคว้าโคมไฟข้างตัว

 

 

 

 

“อย่า วางตรงนั้นเลยนะแก้ว ไม่งั้นโทโมะปล้ำแบบเมื่อคืนแน่”โทโมะสั่ง แก้วชะงัก ยอมวางโคมไป

ลงแต่เมื่อลุกขึ้นจะไปอาบน้ำก็หน้ามืดล้มลงเตียง

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว เป็นอะไรรึเปล่าน่ะ”โทโมะรีบเข้าไปดูอาการแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

“ลุกเร็วไปหน่อยอ่ะ ปวดหัว เมื่อคืนต้องดื่มเยอะแน่ๆอ่ะ ปวดหัว”แก้วอยู่ในอ้อมกอดโทโมะแล้วพูดอ้อแอ้

 

 

 

 

 

“จริงสิก็คุณเฟย์เล่นมอมซะขนาดนั้นนิ เอางี้ นอนตรงนี้เดี๋ยวนะ เดี๋ยวหาอะไรอุ่นๆให้นะ”โทโมะ

ประแก้วนอนเหมือนเดิมก่อนจะรีบไปหาอะไรแก้วดื่ม แก้วมองแล้วเผลอยิ้มก่อนจะดันตัวเองเอา

หมอนรองหลังเพื่อจะใส่เสื้อผ้าไป โชคดีที่โทโมะเอาเสื้อของเขาให้แก้วใส่ก่อนส่วนเสื้อของเธอ

โทโมะเอาไปซักให้ เมื่อใส่เสื้อเสร็จแก้วก็เห็นรูปคู่ของเธอกับโทโมะที่เคยถ่ายด้วยกันที่ญึ่ปุ่น

 

 

 

 

 

 

“ยังเก็บไว้อยู่หรอเนี่ยไม่น่าเชื่อ”แก้วมองรูปในกรอบรูปก็ยิ้มก่อนจะล้มตัวนอน

 

 

 

 

 

“ก็เก็บไว้สิ เพราะตอนนั้นมันคือความทรงจำที่ดีที่สุดของโทโมะเลยนะ”โทโมะพูดพร้อมกับเอาข้าว

ต้มร้อนๆที่ทำเข้ามาให้แก้ว

 

 

 

 

 

“แล้วทำไมตอนนั้นถึงไม่รักษามันไว้ล่ะ”แก้วนิ่งก่อนจะพูด

 

 

 

 

“นี่เป็นความจริงที่โทโมะอยากจะบอกแก้ว วันนั้นพ่อของเนยเค้าให้โทโมะไปทานข้าวด้วยที่บ้าน

แล้วตอนนั้นระหว่างทานข้าวโทโมะก็วูบพอรู้สึกตัวก็ตอนแก้วมาเห็นโทโมะกับเนยบนเตียงนั่นล่ะ แต่

จะให้ไปสาบานที่ไหนก็ได้ แต่โทโมะไม่เคยมีอะไรกับใครนอกจากแก้วเลยนะ ที่แต่งงานน่ะตอน

แรกโทโมะไม่ยอมหรอก แต่พอรู้ว่าที่เนยทำไปเพราะรักโทโมะและอยู่ได้ไม่เกิน3เดือน โทโมะเลย

ยอมเพราะมันคือความสุขสุดท้ายของเค้า พอเนยตายโทโมะก็เลยแยกตัวออกมา”โทโมะเล่าความ

จริงทั้งหมดให้แก้วฟัง

 

 

 

 

 

“เอ่อ หิวแล้ว ป้อนข้าวต้มหน่อยสิ แก้วปวดหัว”แก้วเงียบไม่ตอบก่อนจะพูดให้โทดมะป้อนข้าวเธอแทน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“วันนี้นกแวะตลาดมาน่ะค่ะ แล้วก็ซื้อผลไม้มาฝากค่ะ ไม่รู้ว่าคุณตัวเล็กจะชอบรึเปล่า”นกเดินเข้ามาในบ้านของป๊อปปี้พร้อมผลไม้ก็ชะงักเมื่อเห็นฟางนั่งเล่นกับตัวเล็ก

 

 

 

 

 

“พยาบาลมาแล้ว เดี๋ยวแม่ต้องกลับบ้านก่อนนะคะตัวเล็ก”ฟางพูดแล้ววางตัวเล็กที่นั่งตักเธอลง

 

 

 

 

“หม่าม้า”ตัวเล็กดึงแขนฟางไม่ยอมให้ฟางไป

 

 

 

 

 

 

“ตัวเล็กเค้าคงคิดถึงแม่น่ะสิคะ”นกพูดขึ้น

 

 

 

 

“แต่นี่ก็จะเย็นแล้วเดี๋ยวฟางต้องไปเตรียมอาหารเย็นให้พี่หมอน่ะค่ะ”ฟางพูด

 

 

 

 

“อยู่บ้านคนเดียวคงเหงา เลยหาเวลามาเล่นกับลูกแบบนี้ ทำไมไม่มีน้องไว้สักคนล่ะคะ”นกพูด

 

 

 

 

“พี่หมอยุ่งๆน่ะค่ะเลยไม่มีเวลาว่าง แล้วเราไม่ได้คิดถึงตรงนี้”ฟางพูด

 

 

 

 

“งั้นก็รีบมีซะสิ ครอบครัวจะได้สมบูรณ์สักที”ป๊อปปี้ได้ยินก็พูด ทั้งคู่มองหน้ากันนิ่ง เพราะเมื่อกี้ที่

ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางนิ่ง ส่วนป๊อปปี้ก็หลบขึ้นไปชั้นบนเพื่อให้ฟางดูแลลูกแทน

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ งั้นชั้นก็จะรีบๆท้อง แล้วรีบๆมีลูก จะได้มาเป็นเพื่อนเล่นให้ตัวเล็ก ขอตัว”ฟางพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้

เดินลงมาแล้วโอบเอวนกที่อุ้มตัวเล็กอยู่ ดูเหมือน พ่อ แม่ ลูก เค้าเหมาะสมกันดี คงจะมากกว่ากว่าเธอ

 

 

 

 

 

“เป็นอะไรรึเปล่าคะฟาง ทำไมเหม่อๆ รึว่า กับข้าวไม่อร่อย”ไทม์ถามเมื่อเห็นฟางไม่กินข้าวในจาน

เพราะเมื่อฟางกลับมาก็พบว่าไทม์กลับมาก่อนแล้วก็ทำอาหารเย็นแทนฟางอีกด้วย

 

 

 

 

 

“เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร วันนี้พี่หมอเหนื่อยมั้ยคะ”ฟางได้สติก็รีบถามไทม์

 

 

 

 

 

“นิดหน่อยค่ะ คนไข้ในเมืองน่ะ เยอะกว่าที่เกาะ นี่พี่หมอก็มาช่วยเพื่อนชั่วคราวไม่รู้ว่าจะต้องอยู่ตลอดไปรึเปล่า วันนี้ฟางไปโดนอะไรมาหรอคะ พันแผลไว้ด้วย”ไทม์ถาม

 

 

 

 

 

“แมวข่วนที่สโมสรนิดหน่อยน่ะค่ะไม่มีอะไรหรอก”ฟางตอบแล้วยิ้มให้ไทม์

 

 

 

 

 

อดด

 

 

 

 

 

เสียงออดดังขึ้นฟางและไทม์ออกไปดูพบว่าเป็นเขื่อนและเฟย์มาหา

 

 

 

 

"ฟางจริงๆด้วย"เมื่อเขื่อนเห็นหน้าฟางก็รีบวิ่งมากอดฟางจนเฟย์ต้องรีบดึงออกมาเพราะเกรงใจไทม์

 

 

"เอ่อ จอโทษนะคะ คุณคือใครหรอคะ"ฟางถาม

 

 

 

"ขอโทษที ที่เผลอกอดอาจจะทำมห้ฟางตกใจ ผมชื่อเขื่อนนะ เราเป็นเพื่อนกันฟางเคยมาทำงานที่ร้านอาหารของเราที่กรุงเทพก่อนจะย้ายมาอยู่ภูเก็ต"เขื่อนที่พอรับรู้เรื่องของฟางบ้างแล้วจากเฟย์ก็รีบอธิบายให้ฟางรู้

 

 

 

“พอเรารู้ว่าฟางจำเรื่องราวในอดีตได้พวกเราเลยแวะมาหาน่ะ แล้วก็จะมาชวนฟางกับคุณหมอด้วย”เฟย์รีบพูดเมื่อฟางและไทม์เชิญเธอและเขื่อนเข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

“เชิญอะไรหรอ”ไทม์และฟางถาม

 

 

 

 

 

“ก็มะรืนนี้เป็นวันเกิดของป๊อปปี้แล้วเค้าก็จัดงานเลี้ยงที่โรงแรม ป๊อปปี้เลยฝากมาชวนฟางแล้วก็หมอ

ไทม์ด้วยค่ะ”เฟย์ตอบ

 

 

 

 

 

“ไปเถอะนะฟาง ฟางจะได้รื้อฟื้นความจำไง”เขื่อนชวน

 

 

 

 

 

“เอ่อ ไปก็ไปค่ะ”ฟางยิ้ม เฟย์และเขื่อนดีใจและแอบยิ้มด้วยกันทั้งคู่ เมื่อถึงวันงานฟางก็ควงไทม์ไปที่งาน

 

 

 

 

 

 

“หม่าม๊า”ฟางเดินเข้ามาในงานเลี้ยง ตัวเล็กก็ผละจากแก้วแล้ววิ่งมากอดฟาง

 

 

 

 

 

“ตัวเล็กมาหาพ่อดีกว่าค่ะ วันนี้คุณแม่เค้าไม่ว่าง”ป๊อปปี้พูดแล้วจะมาเอาลูกไป

 

 

 

 

 

 

“ว่างค่ะ คุณไปคุยกับแขกในงานเถอะเดี๋ยวชั้นดูลูกเอง”ฟางพูดแล้วหอมแก้มตัวเล็ก ป๊อปปี้พยัก

หน้าก่อนจะเอารองเท้าที่ตัวเล็กใส่แล้วถอดเมื่อกี้ให้ฟางเก็บไว้เหมือนกับพ่อ แม่ ลูกดูแลกันไทม์เห็นภาพนั้นแล้วนิ่ง

 

 

 

 

 

“ป๊อปขา หวายกลับมาแล้ว”หวายเดินเข้ามาหาป๊อปปี้ทันทีที่มาในงาน

 

 

 

 

“หวาย ไม่เจอกันตั้งนานเลยนะ คราวนี้จะอยู่กี่วันล่ะครับ”ป๊อปปี้ถามหวาย

 

 

 

 

“ก็อยู่จนกว่าป๊อปจะเบื่อหวายเลยล่ะค่ะ”หวายยิ้มหวานให้แล้วคล้องแขนป๊อปปี้ ทำเอาฟางมนิ่งและนิ่วหน้า

 

 

 

 

 

“ฟาง คุณหมอ”เฟย์และเขื่อนควงคู่กันเข้างานมาก็ทักฟางและไทม์ หวายหันขวับไปมอง

 

 

 

 

 

“อะไรกัน คราวก่อนชื่อดาว คราวนี้กลับเป็นชื่อฟาง”หวายพูดเริ่มระแวงฟาง

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็เค้าเริ่มจำเรื่องอดีตได้แล้วไม่แปลกจะใช้ชื่อเดิมนี่พี่หวาย”แก้วพูดเมื่อเดินเข้ามาในงานกับโทโมะ

 

 

 

 

“นั่นแน่แก้ว มากับโทโมะงั้นแสดงว่าทั้งคู่คืนดีกันแล้วล่ะสิๆ”เขื่อนเห็นร้องทัก

 

 

 

 

 

“บ้า ติดรถมาเฉยๆ นี่ไง พี่จงเบ ไปรับมา”แก้วรีบคล้องแขนจงเบ โทโมะเห็นก็ส่ายหน้าเบาๆ

 

 

 

 

 

“จงเบฟังเรื่องของฟางเกี่ยวกับความจำเสื่อม เอางี้มั้ย ฟางไปที่โรงพยาบาลของจงเบมั้ยเดี๋ยวจงเบ

จะให้หมอที่เชี่ยวชาญเค้าเช็คฟาง แล้วสแกนสมองเผื่อจะจำได้”จงเบพูดขึ้น

 

 

 

 

 

“ไม่ดีหรอก เอ่อ มันอันตรายจะตายไป”หวายรีบพูด ก่อนจะทำเป็นอธิบายสาเหตุ

 

 

 

 

 

“เอ้า เมื่อก่อนเห็นเกลียดฟางนักหนา ตอนนี้มาเป็นห่วงฟางด้วย แปลกดีนะ”เฟย์พูดอย่างจับสังเกต

 

 

 

 

“เอ้า ก็ฟางเค้าแต่งงานไปแล้วนิ ชั้นก็ไม่อยากให้สามีฟางเค้าเดือดร้อนถ้าฟางเป็นอะไรไป แบบเกิดผลข้างเคียงจากการสแกนสมองแล้วเป็ยเอ๋อเลยล่ะจะทำไง”หวายตกใจก่อนจะเถียงข้างๆคูๆ

 

 

 

 

 

“นกทำงานที่โรงพยาบาลของหมอจงเบ รับประกันได้ค่ะว่าปลอดภัย”นกเข้ามาพูดพร้อมกับคล้อง

แขนป๊อปปี้อีกข้างนึง ฟางเบือนหน้าหนีทันทีที่เห็นป๊อปปี้มีทั้งหวายและนกรุมล้อม

 

 

 

 

 

 

“พี่หมอ ฟางเมื่อยแล้วค่ะ เราไปหาที่นั่งกันนะคะ”ฟางเปลี่ยนเรื่องก่อนจะให้ไทม์อุ้มตัวเล็กแทนเธอ

 

 

 

 

“หนอย นั่นน่ะลูกป๊อปนะ ทำเป็นคุณแม่แสนดี กะเอาใจหมอไทม์ สร้างภาพ”หวายแขวะ

 

 

 

 

 

“นี่ขนาดเค้าความจำเสื่อมก็ยังแขวะได้เหมือนเดิมเลยนะคะพี่หวาย”แก้วว่า

 

 

 

 

 

“ก็คนมารยาสร้างภาพต่อให้ความจำเสื่อมยังไง สุดท้ายก็ธาตุแท้ก็เหมือนเดิมล่ะค่ะ ไปเถอะค่ะป๊อป ไปทักทายเพื่อนทางโน้นเถอะค่ะ”หวายพูดแล้วเบียดนกให้ไปไกลๆพร้อมกับดึงป๊อปปี้ไป

 

 

 

 

 

“เช้อะ ทำตัวเป็นเจ้าของ นี่งานวันเกิดพี่ป๊อปนะไม่ใช่งานแต่ง”แก้วเบ้ปากหมั่นไส้

 

 

 

 

 

“พูดแบบนี้แสดงว่าหึงป๊อปปี้หรอ”โทโมะกระซิบถาม

 

 

 

 

“นี่ คิดได้แค่นี้จริงๆหรอ หิวแล้ว ไปหาไรกินกันเถอะ”แก้วยิ้มไม่ตอบแต่ดึงโทโมะไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้ำ อีกคำนะคะ”ฟางป้อนขนมตัวเล็กแล้วยิ้มอย่างมีความสุขจนไทม์มองแล้วเผลอยิ้ม

 

 

 

“ถ้าเรามีลูกกัน คงจะน่ารักเหมือนตัวเล็กน่าดูนะคะ”ไทม์พูดฟางชะงักก่อนจะยิ้มเจื่อนๆ

 

 

 

 

 

“จะเป่าเค้กแล้วไปกันเถอะค่ะทุกคน”เฟย์เดินมาชวนพวกฟางไป ฟางจึงลุกไป ตอนที่กรูกันล้อมรอบ

ป๊อปปี้ เขื่อนและเฟย์เบียดฟางออกห่างจากไทม์ ไทม์จึงไปยืนข้างนกแทน

 

 

 

 

 

“ช่วยถือหน่อยนะฟาง”เฟย์ยิ้มก่อนจะยัดเค้กใส่มือฟาง ฟางอ้าปากจะพูดแต่ไฟดับพอดี

 

 

 

 

 

 

 

 

“แฮปปี้ เบิร์ดเดย์ ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู พี่ป๊อป

อธิษฐานแล้วเป่าเค้กเลย”แก้วที่เป็นต้นเสียงร้องเพลง พอร้องเพลงจบก็บอก ป๊อปปี้หลับตา

อธิษฐานแล้วเป่าเค้ก พอลืมตามาเป็นจังหวะเดียวกับไฟเปิดก็อึ้งที่เห็นเป็นฟางถือเค้กให้

 

 

 

 

 

 

“อุ้ย มาถือเค้กได้ไงน่ะเธอ”หวายที่ยืนข้างป๊อปปี้ก็พูดเมื่อทั้งคู่มองหน้ากัน

 

 

 

 

 

“เอ่อ ตัดเค้กกันแล้วไปที่สระน้ำเถอะค่ะ”เฟย์พูดกลบเกลื่อนแล้วดึงฟางไปช่วยกันตัดเค้กแจกให้

คนในงาน ส่วนเขื่อนและจงเบก็ทำหน้าที่เป็นดีเจเปิดเพลงในงาน ตัวเล็กกระโดดเต้นข้างๆฟาง

 

 

 

 

 

“ป๊อปขา ไปเต้นกับหวาย”หวายพยายามดึงป๊อปปี้ที่จะเดินไปหาฟางและลูก

 

 

 

 

“ฟางไปเต้นกันมั้ย”ไทม์ชวน ฟางยิ้มก่อนจะไปเต้นด้วยกัน ป๊อปปี้เห็นก็ไปเต้นขวาง

 

 

 

 

 

“แต่งงานไปแล้วก็ไปหาสามีตัวเองสิยะ”หวายเห็นป๊อปปี้ไปเต้นใกล้ก็เบียดตัวกระซิบว่าฟาง

 

 

 

 

“ก็เต้นอยู่กับพี่หมอนี่คะ คุณหวายมีอะไรรึเปล่า”ฟางมองหน้าหวายไม่เข้าใจแล้วถามหวายยิ่งหมั่นไส้

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาแอ๊บใสเลยนะยะ บอกว่าจำอดีตได้ งั้นแสดงว่าแกจำได้หมดแล้วใช่มั้ย แล้วนี่จะหาทาง

แก้แค้นชั้นล่ะสิ แกน่ะ”หวายเริ่มเมาแล้วว่า

 

 

 

 

 

“แก้แค้น แก้แค้นอะไรหรอคะ ชั้นไม่เค้าใจ คุณเคยทำอะไรชั้นมาก่อนหรอ”ฟางมองหน้าหวายไม่เข้าใจ หวายอึกอักไม่ยอมบอก

 

 

 

 

 

 

“หวายไปเต้นกันเถอะ”เฟย์กลัวหวายจะไปหาเรื่องก็รีบดึงหวายไปก่อนจะจัดการให้หวายดื่มไปหลายต่อหลายแก้ว ฟางมองบรรยากาศในงานแล้วเซแล้วทำให้ไทม์รีบไปประคอง ป๊อปปี้หงุดหงิดแอบไปดื่มเหล้าแทนเมื่อถึงเพลงช้าแล้วไทม์และฟางเต้นด้วยกัน

 

 

 

 

“ฮือๆ ป้ะป๋า หม่าม๊า”เสียงร้องไห้ของตัวเล็กร้องไห้จ้า เพราะวิ่งเล่นจนชนเสา

 

 

 

 

 

“พี่หมอ ฟางต้องไปดูลูกก่อนนะคะ”ฟางตกใจเมื่อได้ยินเสียงลูกก็ผละออกจากไทม์เพื่อวิ่งไปหาลูก

เช่นเดียวกับป๊อปปี้ที่รีบวิ่งไปดูลูก ป๊อปปี้และฟางรีบพาตัวเล็กออกจากงานไป

 

 

 

 

 

 

 

“นั่นเมียป๊อปปี้น่ารักว่ะ ช่วยกันดูแลลูกดีด้วย ตอนที่ท้องๆชั้นเห็นไปช่วยกันซื้อของให้ลูก เป็น

ครอบครัวที่น่ารักเนาะ”เสียงของเพื่อนที่มาร่วมงานวันเกิดป๊อปปี้พูดกัน ไทม์ได้ยินเข้าก็ชะงักแล้ว

ปลีกตัวออกจากฟลอร์ไปที่บาร์น้ำเพื่อหาอะไรดื่มแก้เซ็ง

 

 

 

 

 

“ขอนั่งด้วยคนสิ”นกเดินมานั่งข้างไทม์แล้วดื่มเหล้า

 

 

 

 

“เป็นผู้หญิงมานั่งดื่มอะไรตรงนี้ ดึกแล้วทำไมไม่ไปนอน”ไทม์ถาม

 

 

 

 

“หึๆ คุณนี่มันหัวโบราณทำตัวเป็นพ่อเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะ”นกแอบขำกับนิสัยของไทม์

 

 

 

 

 

“แหงล่ะ คนธรรมดา สนใจแต่งาน เฉิ่มๆเชยๆ ใครอยู่ด้วยนานๆก็มีแต่เบื่อ”ไทม์พูดแล้วนึกถึงภาพที่

ตั้งแต่ฟางเข้ามาในงาน ฟางมองแต่ป๊อปปี้ และออกไปกับป๊อปปี้เมื่อกี้นี้

 

 

 

“เออ มันก็จริง”นกพูดไทม์หันขวับ

 

 

 

“งั้นวันนี้เราก็มานั่งคุยกันเบื่อๆเซ้งๆ ไปแบบนี้ก็สนุกดีนะ”นกพูดต่อก่อนจะชนแก้วกับไทม์แล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

 

 

หวายมาแล้ว เดี๋ยวพิชชี่ก็ตามมาเอง บอกเลยว่านางไม่ยอมฟางแน่นอน

 

 

 

ยาวหน่อยนะตอนนี้55555