ทาสรักทาสหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คุณอาจจะไม่เชื่อก้ได้นะ แต่ผมบอกเลยว่าคุณคือฟาง ผู้หญิงที่เคยเป็นเมียของเจ้านายและแม่ของ
คุณตัวเล็กจริงๆ”กั้งพูดแล้วมองหน้าฟางที่ทำหน้าอึ้งเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
 
 
 
“ถ้านั่นคืออดีตชั้น ชั้นก็จะบอกอะไรให้รู้ไว้นะคะ ว่าชั้นไม่ได้แกล้งความจำเสื่อมแต่ชั้นเป็นจริงๆ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“ครับ เรื่องนี้ผมเชื่อ”กั้งพูด ฟางจึงยิ้มออกมาอย่างน้อยก็มีคนเชื่อเธอ
 
 
 
“ลุงกับป้าที่เกาะแสงดาวเค้าช่วยชีวิตชั้นจากทะเลค่ะ แล้วจากที่พี่หมอเคยบอกชั้น พี่หมอบอกว่าชั้น
ตกจากที่สูงซึ่งน่าจะตกมาจากหน้าผาแล้วศรีษะกระแทกอย่างแรก โชคดีที่ไม่เป็นอะไรมากแต่ต้อง
สูญเสียความทรงจำทั้งหมดไป”ฟางเล่าเรื่องตัวเองให้กั้งฟัง
 
 
 
 
 
“อะไร นี่ช่วงเวลาที่หายไปที่แท้ฟางความจำเสื่อม งั้นเดี๋ยวผมจะโทรหาเจ้านาย บอกความจริง
ทั้งหมดเองครับ”กั้งเมื่อฟังเรื่องจากฟางจบก็รีบกดโทรศัพท์จะโทรหาป๊อปปี้ แต่ฟางห้ามไว้
 
 
 
 
 
“อย่าค่ะ ถ้าคุณกั้งโทรบอกเค้า เดี๋ยวก็กลายเป็นว่าดาว เอ่อ ฟางไปเป่าหูคุณอีก”ฟางพูด
 
 
 
 
“แต่อย่างน้อย ถ้าเจ้านายรู้ เจ้านายอาจจะอ่อนโยนกับฟางกว่านี้ แล้วอาจจะพาฟางไปรักษาก็ได้นะ”กั้งพยายามพูดโน้มน้าวให้ฟางยอม
 
 
 
 
“แต่ฟางมาลองคิดๆดูแล้วนะคะว่า ตลอดเวลา2ปีที่เกาะ พี่หมอดูแลฟางเป็นอย่างดี ได้รับมิตรภาพ
และการดูแลจากลุงกับป้าดีมาก พี่หมอเป็นคนดีมากๆจนฟางไม่อยากจะรื้อฟื้นความจำอีกแล้ว”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“ทำไมล่ะฟาง แล้วเจ้านายกับตัวเล็กล่ะ”กั้งแย้ง
 
 
 
 
 
“ก็คุณกั้งลองดูสิคะว่าเจ้านายของคุณกั้งมีสาวๆรุมล้อมมากมาย อีกหน่อยเค้าคงหาผู้หญิงที่ดีพร้อม
มาดูแลเค้า มาเป็นแม่ของตัวเล็กได้ แต่พี่หมอเค้าตัวคนเดียว ฟางไม่อยากให้พี่หมอต้อง เสียใจ”ฟางพูด
 
 
 
 
“คนที่ดีมาดูแลชีวิต ดีแล้วไงครับแต่ถ้ามันไม่เข้ากัน ยังไงสุดท้ายก็เลิกกันอยู่ดี ฟางไม่รู้อะไร ว่าถึง
แม้เจ้านายจะดูปากร้าย ใจร้าย แต่2ปีที่ฟางหายไป เจ้าเหมือนกับคนบ้า ทั้งจมกับความทุกข์และ
ตามหาฟางตลอด ถึงแม้เค้าจะแค้น ในใจเจ้านายจะมีแต่ความโกรธ แต่ถ้าเค้าได้เจอน้ำเย็นที่ชโลม
หัวใจ ได้เจอฟาง ผมว่า ฟางน่ะสามารถทำให้เจ้านายกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้นะครับ”กั้งพูด
 
 
 
 
 
“อย่าเลยค่ะ มันอาจจะแย่กว่าเดิม กั้งไปเถอะเดี๋ยวฟางขอตากผ้าแล้วไปทำความสะอาดบ้านต่อ จะ
ได้ไปทำงานอื่นๆข้างนอก”ฟางพูดแล้วหันหลังเดินไปตามผ้า กั้งมองตามแล้วถอนหายใจที่ฟาง
เลือกไทม์ ก็จะทำไงได้ล่ะ เจ้านายของเขาเล่นร้ายกาจกับฟางซะขนาดนี้ ฟางตากผ้าและทำความ
สะอาดทั่วบริเวณบ้านเสร็จก็เดินจะไปช่วยคนงานทำงาน แต่พลันสายตาหันไปเห็นเรือมาเทียบชายฝั่ง
 
 
 
 
 
 
“จริงสิ เกาะนี้เป็นฟาร์มมุก ยังไงก็มีเรือขนส่งสินค้าไปมาอยู่แล้ว เราจะต้องหนีไปหาพี่ไทม์”ฟางตั้ง
มั่นกับความตั้งใจตัวเอง ก่อนจะมองหาทาง แล้วก็เซ็งเมื่อเรือพวกนี้คือเรือของคนงานที่เกาะ
 
 
 
 
“ถ้าไม่ไปกันเราก็ไปเองก็ได้”ฟางพูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะเดินสาดส่องมองหาช่องทางที่จะหนี
 
 
 
“จะไปไหนครับฟาง”กั้งเห็นฟางที่มีพิรุธก็เดินไปถามฟาง เล่นเอาฟางสะดุ้ง
 
 
 
“ทำงานไงคะ เอ่อ แล้วนี่เจ้านายกั้งไม่อยู่หรอคะ”ฟางลองถามกั้งถึงป๊อปปี้
 
 
 
“วันนี้เหมือนเจ้านายจะนอนที่บ้านครับ บอกอยากอยู่กับตัวเล็ก”กั้งพูด
 
 
 
 
 
“อ่อ ค่ะ งั้นไม่มีอะไรแล้วฟางไปทำงานก่อนนะคะ”ฟางยิ้มแล้วเดินไปทำงาน กั้งมองตามอย่างสงสัย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะทำอะไรน่ะ พอเลย อยู่กับที่นั่นล่ะ”นกแอบมาเยี่ยมไทม์ต้องตกใจเมื่อเห็นไทม์พยายามจะออกจากโรงพยาบาล
 
 
 
“ปล่อยชั้นนะ ชั้นจะไปหาดาว”ไทม์ดิ้น นกโมโหจึงตีเข่าใส่ไทม์จนจุกตัวงอ
 
 
 
 
“ดะ เดี๋ยวนี้เก่งขึ้นดีนี่”ไทม์จุกแล้วล้มลงกับเตียงก่อนจะพูด
 
 
 
“แหงล่ะ ถึงชั้นจะแรดจะร้ายแต่ชั้นก็เลือกผู้ชายนะ”นกกอดอกแล้วพูดเชิดๆ
 
 
“เลือกผู้ชายรวยๆเพื่อหวังสบายแล้วก็ทิ้งผู้ชายจนๆไปน่ะ”ไทม์พูดขึ้นแล้วเมินไปทางหน้าต่าง
 
 
“นี่อย่ามาขุดคุ้ยเรื่องเก่าน่า คุณเองมันก็น่าเบื่อจะตาย จืดชืด”นกพูดแล้วก็ไม่มองไทม์เหมือนกัน
เพราะมันจะยิ่งทำให้เธอรู้สึกผิดที่เธอทิ้งเค้าไปมีคนอื่นก่อนจะมาเจอและทำงานกับป๊อปปี้
 
 
 
“2คนนี้เคยรู้จักกันมาก่อนหรอ”ป๊อปปี้จะมาเยี่ยมไทม์แต่ได้ยินนกกับไทม์คุยกันก็ยิ้มนิดนึง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตื่นเช้าจังเลยนะครับฟาง”กั้งตื่นมาก็ยิ้มให้กับฟางที่ช่วยคนงานทำอาหารเช้าเสร็จแล้วช่วยทำงานอยู่
 
 
 
“ก็คนเรามีหน้าที่ที่ต้องทำนี่คะ คุณกั้งทานอะไรสักหน่อยสิคะ”ฟางพูดแล้วทำทีตักข้าวให้กั้ง
 
 
 
“อร่อยจังเลยครับ”กั้งยิ้มอย่างเป็นมิตร ฟางยิ้มก่อนจะมองที่กุญแจเรือของคนงานที่พกติดตัว
 
 
 
 
 
“ขอโทษด้วยนะคะทุกคน แต่ดาวจำเป็นจริงๆ”ฟางที่ทำทีไปเข้าห้องน้ำแล้วดูเวลาพร้อมพึมพำกับ
ตัวเอง เมื่อเดินออกมาก็เป็นอย่างที่คิด เพราะเมื่อคืนฟางแอบเจอยานอนหลับจากคนงานก็แอบ
ขโมยมันมาใส่ในข้าวเช้า สุดท้ายคนงานก็หลับ ฟางยิ้มดีใจก่อนจะรีบคว้ากุญแจเรือจากคนงานไปที่เรือทันที
 
 
 
 
 
“วันนี้มีพายุนะครับเจ้านาย”คนงานที่ขับเรือมากับป๊อปปี้ก็มองฟ้าฝน
 
 
 
“แน่ล่ะ ครึ้มแบบนี้ กั้งคงสั่งคนงานไม่ให้เอาเรือออกแล้วล่ะ”ป๊อปปี้ยิ้มแล้วนึกถึงฟาง
 
 
 
 
“ใช่หรอครับเจ้านาย นั่นมันเรือจากฟาร์มเรานี่ครับ”คนงานชี้ไปที่เรือที่อยู่ไม่ห่างจากเรือของป๊อปปี้มากนัก
 
 
 
 
“อะไรกัน ฟ้าครึ้มขนาดนี้แล้วยังจะออกเรืออีก ขับเรือไปเทียบเรือลำนั้น”ป๊อปปี้สั่ง
 
 
 
 
 
“โอ๊ย ตายแล้ว น้ำมันจะหมดอีก ท้องฟ้าจ๋าอย่าพึ่งให้ฝนตกเลย ดาวต้องรีบไปหาพี่หมอ”ฟางบ่นกับ
ตัวเองแล้วมองท้องฟ้าก่อนจะไหว้ขอร้อง
 
 
 
 
 
“อยากไปหามากเลยใช่มั้ยห้ะ”ป๊อปปี้เห็นเป็นฟางและได้ยินที่พูดก็พูดขึ้นอย่างโมโห
 
 
 
“คะ คุณ”ฟางตกใจจะหนีแต่ป๊อปปี้ไวกว่ารวบตัวฟางไปกอดรัดแน่น ฟางทั้งดิ้นทั้งทุบป๊อปปี้
 
 
 
“เดี๋ยวจัดการเติมน้ำมันเรือลำนี้แล้วเอาเรือเข้าฝั่ง เดี๋ยวชั้นจะเอาตัวยัยนี้ไปจัดการก่อน”ป๊อปปี้สั่งลูก
น้องที่กำลังเติมน้ำมันอยู่ก่อนจะลากฟางขึ้นเรือตัวเองแล้วขับเรือไปอย่างรวดเร็ว
 
 
 
“ปล่อยชั้นไปเถอะค่ะอย่าทำอะไรชั้นอีกเลย”ฟางพยายามพูดกับป๊อปปี้ดีๆ
 
 
 
 
“หึ ไม่อยู่วันเดียว ดูฝีมือเธอทำสิ”ทันทีที่ป๊อปปี้ลากฟางมาที่ฝั่งแล้วต้องตกใจที่คนงานตัวเองและ
กั้งหลับใหลไม่ได้สติก็หันไปว่า
 
 
 
 
 
“ชั้นรู้ว่าชั้นทำผิด แต่คุณก็ไม่ควรทำกับชั้นแบบนี้นะคะ ชั้นแต่งงานกับคนที่ชั้นรักแล้ว จะมาลักพาตัว
ชั้นแบบนี้ไม่ได้ ชั้นอยากกลับไปหาพี่หมอ”ฟางพูดออกมาตามตรงยิ่งทำให้ป๊อปปี้เดือดกว่าเดิม
 
 
 
 
“โร่เอาตัวไปหาเจ้าบ่าวคืนเดียวอย่างงั้นน่ะหรอ มันคงจะดีใจสินะที่ได้รับของเหลือจากผู้ชายคนอื่น”ป๊อปปี้เยาะ
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
ฟางทนไม่ไหวตบหน้าป๊อปปี้จนหัน
 
 
 
“มันจะมากไปแล้วนะ ก่อเรื่องไว้ยังไม่สำนึก คิดไว้อยู่แล้วว่าที่เธอทำตัวเป็นคนดีให้กั้งเชื่อใจ
สุดท้ายก็ทำร้ายอีก ดีนะที่ชั้นไม่เชื่อ มานี่ คนอย่างเธอต้องสมควรลงโทษ”ป๊อปปี้ว่าก่อนจะฉุดฟาง
กลับไปที่กระท่อม
 
 
 
 
 
“ชั้นรู้ ว่าชั้นอาจเป็นคนไม่ดีในอดีต แต่ชั้นขอได้มั้ยให้เราเลิกแล้วต่อกัน ปล่อยชั้นไปหาพี่หมอ
เถอะนะ”ฟางพยายามพูดดีๆ
 
 
 
 
“อยากไปหาผู้ชายคนใหม่จนลืมผัวคนนี้งั้นหรอ”ป๊อปปี้เดือดก็ตะคอกว่าฟาง
 
 
 
“กรี๊ดด อย่าทำชั้น”ฟางร้องเมื่อถูกป๊อปปี้ผลักลงบนแคร่แล้วฉีกทึ้งเสื้อผ้า
 
 
 
“ไม่ต้องทำเป็นร้อง มันไม่ได้ทำให้เธอดูน่าสงสารหรอก”ป๊อปปี้ว่าและซุกไซร้ไปตามตัวฟาง
 
 
 
ผลัวะ
 
 
 
ฟางที่คว้าเอาตลับใส่ของไม้ฟาดใส่ป๊อปปี้สุดแรงแล้ววิ่งออกไป
 
 
 
 
“กลับมาเดี๋ยวนี้นะ”ป๊อปปี้พยายามฝืนตัวเองวิ่งตามฟาง และพยายามเช็ดเลือดที่ไหลออกมา ฟาง
เห็นป๊อปปี้ตามมาก็ไม่ยอมหยุดก้รีบวิ่งเข้าไปในป่าละเมาะ
 
 
 
 
ครืนน
 
 
 
“กรี๊ดด”ฟางที่วิ่งต้องร้องเมื่อได้ยินสียงฟ้าร้องแล้วเริ่มร้องไห้ ก่อนภาพหนึ่งจะผุดเข้ามาในหัว
 
 
 
 
 
“อย่านะ ฮือๆ อย่าทำอะไรชั้น”ฟางหลับตาเมื่อคิดถึงภาพที่เธอถูกผลักตกหน้าผาแต่นึกไม่ออกว่าใครทำเธอ
 
 
 
 
“ชั้นไม่ทำก็ได้ แต่เธอน่ะต้องกลับไป เดี๋ยวนี้”ป๊อปปี้ที่วิ่งมาตามทันฟางก็ว่า ฟางยิ่งร้องไห้ด้วยความกลัว เมื่อป๊อปปี้เห็นฟางหยุดหนีก็ดึงฟางกลับมากับตัวเองที่กระท่อม
 
 
 
 
 
เปรี้ยง
 
 
 
 
แต่แล้วเกิดเหตุไม่คาดฝันเมื่อพายุที่เริ่มก่อตัว ทำให้เกิดลมและฟ้าผ่าต้นไม้
 
 
 
 
“ฟางระวัง”ป๊อปปี้เห็นฟางจะโดนต้นไม้ก็รีบดึงฟางออกไปไกลวิถีไม่ให้ต้นไม้ล้มทับ
 
 
 
 
 
 
“เห้ย ฟางระวัง”เพล้ง สปอร์ตไลท์ตัวโตหล่นลงมาทัยป๊อปปี้ต่อหน้าต่อตาฟาง
 
 
 
“กรี๊ดดดด”ฟางกรี้ดสุดเสียงภาพที่ป๊อปปี้ดึงฟางไม่ให้สปอร์ตไลท์ล้มทับก็ฉายเข้ามาในหัวฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ อย่าเป็นอะไรนะ ฮือๆ คุณชั้นขอโทษ”ฟางที่ได้สติกลับมาเห็นป๊อปปี้ที่ล้มพับใต้ต้นไม้ก็ร้องไห้
 
 
 
 
“ชั้นขอโทษ อย่าเป็นอะไรนะป๊อปปี้”ฟางร้องไห้จนตัวสั่นจับมือป๊อปปี้ที่ไม่ได้สติแน่น
 
 
 
 
 
รอบนี้ป๊อปปี้ไม่ได้ใจร้ายนะ แต่ฟางเองที่หนีและก็ก่อเรื่อง 5555555
 
ขออัพก่อนเพราะพรุ่งนี้กลัวไม่ว่างอัพน้าา