ทาสรักทาสหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่จะนอนกินบ้านกินเมืองรึไง ตื่นได้แล้ว”ป๊อปปี้เดินเข้ามาในกระท่อมตอนเช้ามืดพร้อมกับเคาะ

กะละมังใส่ฟางที่หลับตาพริ้มอย่างมีความสุขจำเป็นต้องตื่นขึ้นมา พลางขยี้ตา

 

 

 

 

“มันยังเช้ามืดอยู่เลยนะคุณ เมื่อคืนกว่าจะกลับมาก็ดึกมากเลย”ฟางงัวเงียแล้วพูด

 

 

 

 

 

“นั้นให้เธอมาเป็นทาสนะ รึว่าเธออยากกลับไปเป็นเมียชั้นเหมือนเดิม”ป๊อปปี้พูดก่อนจะแกล้งผลักฟางลงไปนอนกับแคร่ที่นอนตามเดิมแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม

 

 

 

 

“ไม่มีวัน อย่านะ คนเลว”ฟางผลักอกป๊อปปี้ออกห่างตัวเองแล้วรีบลุกหนี

 

 

 

 

 

 

“เหอะ ชั้นก็ไม่เอาเธออีกแล้วล่ะ ไม่รู้ว่าจะหลอกลวงชั้นอีกรึเปล่า เอาล่ะ เสียเวลามามากพอแล้ว

ไป ลุกไปเดี๋ยวนี้เลย”ป๊อปปี้ว่าฟางจึงยอมลุกแล้วเดินตามป๊อปปี้ไปถึงบริเวณบ้านพักคนงานที่ตอนนี้

คนงานเริ่มตื่นเช้ามทำงานแล้ว ป๊อปปี้พาเดินมาถึงพวกเล้าไก่และคอกหมูที่เป็นแหล่งอาหารของคนงานที่เกาะ

 

 

 

 

 

“อ่ะ ยืนเซ่ออะไรล่ะ ลืมไปแล้วหรอว่าเธอต้องเก็บไข่เอาไปให้คนงานหญิงทำอาหารเช้าทุกเช้ามืด

แบบนี้น่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วโยนตะกร้าใส่ฟางโชคดีที่ฟางรับมันได้

 

 

 

 

 

“มันไม่จิกใช่มั้ย”ฟางจ้องไปที่แม่ไก่ที่ทำตาแป๋วอย่างตื่นเต้นไม่เคยทำ ป๊อปปี้แปลกใจที่ฟางไม่

โวยวายแถมยังยอมทำงานง่ายๆ แต่ต้องแอบขำเมื่อเวลาแม่ไก่กระพือปีก ฟางสะดุ้งจะลุกหนี

 

 

 

 

 

 

“นี่ เร็วๆสิรีบทำงาน ชั้นไม่มีเวลาว่างมากมาเฝ้าเธอหรอกนะเร็วๆ”ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่องให้รีบเร่งฟาง

ฟางจึงเก็บไข่ตรงตะแกรงที่ไข่ไก่หล่นลงมาแล้วเดินเอาไปให้คนงานเตรียมทำอาหารเช้า

 

 

 

 

 

 

“ส่วนเธออยู่ที่นี่ ช่วยงานคนงานของชั้น อย่าได้คิดหนีล่ะ ไม่อย่างงั้นเธอเจอดีแน่”เมื่อป๊อปปี้เห็น

ฟางอาสาช่วยคนงานทำอาหารเช้าให้คนงานในฟาร์มก็สั่งก่อนจะเดินไปขึ้นเรือกับกั้งเพื่อกลับเข้าฝั่ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอมาทำอะไรที่นี่”ไทม์ลืมตาตื่นมาหลังจากสลบเป็นเวลานานก็แปลกใจปนตกใจที่นกมาเฝ้า

 

 

 

 

“ก็แพรเพื่อนพยาบาลที่นี่เค้าเป็นพยาบาลเฝ้าไข้คุณ แต่เค้าออกไปทำธุระ ชั้นเลยต้องเฝ้าแทน”นกพูด

 

 

 

 

“หรอ ขอบคุณมากนะ ทีหลังไม่ต้อง ผมอยู่คนเดียวได้”ไทม์พูดแล้วหันหลังหนีนก

 

 

 

“นี่ หลบหน้ากันแบบนี้เพราะจริงๆแล้วคุณไม่ได้ลืมมันใช่มั้ย”นกโวยวายเมื่อเห็นไทม์ยังเมินเฉยใส่เธอ

 

 

 

 

 

“แก้วมาเยี่ยมคุณไทม์ ดีจังที่คุณไทม์ฟื้นแล้ว”แก้วเปิดประตูเอาดอกไม้มาเยี่ยมไทม์พร้อมกับเฟย์

 

 

 

“คุณนกมาทำอะไรที่นี่”จงเบที่อยู่โรงพยาบาลเดียวกับนกแปลกใจที่เห็นนกเฝ้าไทม์ที่นี่

 

 

 

 

“บังเอิญน่ะค่ะคุณหมอ เฝ้าไข้แทนเพื่อนพยาบาล ไม่มีอะไรแล้ว นกกลับเลยละกันนะคะ แวะมาเอา

ยาให้คุณตัวเล็กตั้งนานละ”นกเปลี่ยนเรื่องก่อนจะรีบเดินออกไป

 

 

 

 

“ตำรวจบอกว่าคุณไทม์ถูกโจรปล้นบ้านนะคะ เลยถูกทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้ทางตำรวจกำลัง

สืบและตามตัวคนร้ายมาให้ได้นะคะ”แก้วพูดจากคำให้การของตำรวจ

 

 

 

 

 

“แล้วดาวล่ะครับคุณแก้วผมยังไม่เห็นเลย หรือว่าดาวจะถูกทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บหนัก”ไทม์ถามถึง

ฟางอย่างร้อนรน ถ้าเขาเจ็บขนาดนี้ แล้วฟางล่ะ

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ คือว่า”เฟย์เห็นแววตาและน้ำเสียงที่เป็นห่วงฟางอย่างจริงใจก็อึกอักไม่กล้าบอกเลือกที่จะเงียบ

 

 

 

 

 

“บอกผมมาเถอะครับ ดาวเป็นยังไง เจ็บตรงไหนรึเปล่า ผมเป็นห่วงเค้า”ไทม์ขอร้องแก้ว

 

 

 

 

“คุณดาวหายตัวไปค่ะ พวกเราคาดว่าคุณดาวเค้าอาจจะถูกลักพาตัว”แก้วพูดออกมาเสียงอ่อยๆ

 

 

 

 

“หรือไม่ก็หนีหายไปเองไม่มีใครลักพา”ป๊อปปี้เปิดประตูเดินเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้

 

 

 

 

“ทำไมคุณป๊อปถึงพูดแบบนั้นล่ะครับ”ไทม์มองหน้าป๊อปปี้อย่างแปลกใจ

 

 

 

 

 

“อ๋อ เปล่าครับ พอดีว่าผมก็อยู่หมู่บ้านเดียวกับหมอ พอมีเรื่องผมเลยไปขอภาพจากกล้องวีดีโอตรง

ป้อมยามหน้าหมู่บ้านครับ แล้วกลายเป็นว่าไม่มีรถของผู้ต้องสงสัยเลย”ป๊อปปี้พูดพลางเอาภาพจาก

กล้องวีดีโอที่ไปขอมา ซึ่งแน่นอนอยู่แล้วจะไปมีฟางได้ยังไง เพราะเขาจับฟางที่ถูกยาสลบนอนอยู่ท้ายรถ

 

 

 

“อ๊ะ ใจเย็นๆก่อนสิไทม์ ยังไม่หายดีนะ”เฟย์ตกใจเมื่อเห็นไทม์ทำท่าจะลุกขึ้นไปก็รีบห้าม

 

 

 

 

“งั้นปล่อยผม ผมจะไปหาดาว ดาวอาจจะตกอยู่ในอันตราย”เมื่อฟังเรื่องราวจบไทม์ก็จะลุกลงจากเตียง

 

 

 

 

“จะบ้ารึไง คุณไทม์คุณเจ็บตัวอยู่นะ หัวโดนกระแทกไปขนาดนั้น แก้วว่าคุณต้องรักษาตัวให้หาย

ก่อนนะคะ เดี๋ยวเรื่องคุณดาว เราจะช่วยคุณตามหาเอง”แก้วรีบห้ามก่อนจะสั่งให้ไทม์นั่งเหมือนเดิมโดยที่เฟย์นั่งเฝ้าไว้และพูดคุยกับไทม์

 

 

 

 

 

“อะไรเนี่ย พี่ไม่ว่างนะ เดี๋ยวพี่ต้องกลับฟาร์มอยู่”ทันทีที่ออกมาจากห้องไทม์แก้วก็ลากป๊อปปี้ไปคุย

 

 

 

 

“ทำไมคะ ที่ฟาร์มมีปัญหาอะไรรึเปล่า พี่ไม่มาสนใจเรื่องโรงแรมเลย นี่วันนี้ตอนบ่ายต้องมีเซ็นเอกสารลูกทัวร์ของบริษัทนายโทโมะอีกนะคะ”แก้วพูดแล้วพยาบามจับผิด

 

 

 

 

“เปล่า แต่พี่ไม่ได้ไปที่ฟาร์มนานละไง เอาน่าเดี๋ยวพี่แวะไปเซ็นด้วย อ้อ ตัวเล็กล่ะอยู่ที่บ้านใช่มั้ย

เดี๋ยวไปหาลูกดีกว่า”ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่องแล้วเดินไป

 

 

 

“อะไรกัน ที่ฟาร์มมันมีเรื่องยุ่งขนาดนั้นเลยรึไง”แก้วบ่นอุบ

 

 

"เอาน่า เพราะช่วงนี้ป๊อปไม่ได้ไปนาน อาจจะเจอปัญหา เลยต้องไปขลุกที่นั่นบ่อยๆ อย่าคิดมากเลยนะ"เฟย์เดินออกมาแล้วเห็นแก้วทำท่าสงสัยก็รีบพูดพร้อทกับเปลี่ยนเรื่องชวนแก้วไปหาอะไรทาน

 

 

 

“เจ้านายมาแล้ว”นกยิ้มดีใจเมื่อป๊อปปี้เดินเข้ามาในบ้านแล้วรีบอุ้มตัวเล็กที่เล่นของเล่นอยู่ไปหา

แก้วเดินตามมาก็แอบหมั่นไส้เพราะนกพยายามทำตัวเหมือนเป็นแม่ตัวเล็กอย่างงั้น

 

 

 

“ตัวเล็ก คิดถึงพ่อมั้ยคะ พ่อคิดถึงเรามากเลยนะ”ป๊อปปี้อุ้มลูกสาวมาแล้วหอมแก้มซ้ายขวาสลับกัน

 

 

 

“ตัวเล็กน่ะเค้ารอคุณพ่อมาหอมมากอดเย็นนี้คงจะทานข้าวอร่อยแน่ๆ”นกพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

“ตัวเล็ก ไอ้เราก็นึกว่าคนดูแล”แก้วพูดลอยๆแล้วเดินเอาของเข้าไปเก็บในบ้าน

 

 

 

“ขอบคุณนกมากนะที่2วันมานี่มาค้างที่บ้านนี้ดูแลตัวเล็กให้ผม”ป๊อปปี้ขอบคุณ

 

 

“ค้างกันบ่อยกว่านี้นกก็เคยนะคะเจ้านาย”นกพูดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป มานี่หน่อย”แก้วรีบเรียกป๊อปปี้ขัดจังหวะนก ป๊อปปี้อุ้มตัวเล็กไป นกมองแก้วอย่างหมั่นไส้

 

 

 

 

“อะไรอีกล่ะเนี่ย วันนี้เรานี่ยุ่งกับพี่จังเลย”ป๊อปปี้ถามก่อนจะนั่งเล่นกับตัวเล็ก

 

 

 

 

“หายไปอยู่เกาะมา2วัน เป็นคนติดลูก แล้ววันนี้จะกลับมาอยู่กับลูกแล้วใช่มั้ยคะ”แก้วถาม

 

 

 

 

 

“เอ่อ ประมาณนั้นมั้ง”ป๊อปปี้อึกอักตอบแก้ว แล้วหันไปเล่นกับลูก แต่ในใจกลับนึกถึงคนที่เกาะ ไม่รู้ ว่ายัยนั่นจะแอบหนีไปจากที่นั่นรึเปล่านะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะคะที่มาช่วยดาวซักผ้า กั้งไปพักเถอะค่ะ เดี๋ยวดาวตากผ้าเอง”ฟางยิ้มและบอกกั้ง

เมื่อวันนี้ทั้งวัน กั้งคอยช่วยและแนะนำงานต่างๆในฟาร์ม ก่อนช่วงบ่ายจะมาช่วยกันซักผ้าให้ป๊อปปี้อีก

 

 

 

 

“แต่ผมกลัวว่าคุณดาวจะเหนื่อยจนเกินไปนี่ครับ”กั้งพูดและกังวลห่วงฟาง

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่า ดาวทนได้ เรื่องงานบ้านดาวช่วยลุงกับป้าทำที่เกาะแสงดาวเป็นประจำอยู่แล้ว”ฟางพูด

 

 

 

 

“เกาะแสงดาวนี่ใช่เกาะเล็กๆที่เป็นที่อยู่ของชาวประมงใช่มั้ยครับ เห็นคนงานที่มีญาติอยู่แถวนั้นบอก

ว่าที่นั่นหาดทรายสวยมากเลยนะครับ เอ่อ คุณดาวอยู่ที่นั่นหรอครับ”กั้งลองถามอย่างจับสังเกต

 

 

 

“ใช่ค่ะ ดาวอยู่กับลุงกับป้าที่ช่วยชีวิตดาว เพื่อตอบแทนเค้าดาวเลยช่วยงานทุกอย่างเท่าที่จะทำได้

จนเจอกับพี่หมอที่เป็นแพทย์อาสาที่โน่น แล้วเราก็รักและตัดสินใจแต่งงานกัน แต่สุดท้ายก็ไม่ได้

อยู่ด้วยกัน กลับต้องมาเจออะไรแบบนี้ซะก่อน”ฟางเล่าถึงเรื่องราวที่เธออยู่ที่เกาะแสงดาวจนมารัก

และแต่งงานกับไทม์และสุดท้ายก็มาถูกป๊อปปี้ลักพาตัวอย่างขมขื่น

 

 

 

 

 

 

“ผมว่า เรื่องนี้มันต้องมีอะไรแน่ๆ”กั้งฟังแล้วเปิดรูปในมือถือไล่หารูปที่โบว์เคยยืมมือถือของเขาไปถ่ายรูปคู่กับฟางตอนที่มาทำงานเป็นแม่บ้านที่โรงแรมป๊อปปี้

 

 

 

 

“งั้นพวกเราก็รู้จักกันจริงๆสิคะ ชั้นคือฟาง ชั้นคงเป็นผู้หญิงที่เลวร้ายมากแน่ๆ”ฟางพุดเศร้าๆ

 

 

 

 

“ไม่ใช่หรอกครัล ฟางน่ะถึงแม้จะเป็นคนขี้วีน หัวรั้น ชอบหาเรื่องทะเลาะกับเจ้านายตลอด แต่จริงๆ

แล้วฟางน่ะเป็นผุ้หญิงที่มีความอดทนมากเลยนะครับ”กั้งพูดถึงเธอสมัยที่ทำงานที่โรงแรม

 

 

 

 

 

“งั้นช่วยบอกได้มั้ยคะ ชั้นทำอะไรให้เจ้านายคุณแค้นแบบนี้”ฟางถามกั้งทันที

 

 

 

 

 

“ผมจะเล่าเรื่องราวที่ผมรับรู้มานะครับ ผมรู้แค่ว่าอดีตเจ้านายเคยปลื้มฟางมาก แต่สุดท้ายฟางก็

หลอกใช้ และก็เกิดอุบัติเหตุที่ทำให้คุณจินนี่ภรรยาของเจ้านายต้องเสียชีวิต และดันเป็นพี่ชายและ

คู่หมั้นของฟางด้วยครับที่เป็นคู่กรณี สุดท้ายพี่ชายและคู่หมั้นของฟางก็ต้องมาเป็นหนี้เจ้านาย เจ้า

นายเลยพาฟางมาทำงานที่โรงแรม แต่แล้วฟางก็ท้อง เจ้านายเลยดูแลฟางกับลูกในท้อง จนเกิด

เป็นความรักอีกครั้ง แต่พวกคุณนี่ก็ใช่ย่อยที่ยังปากแข็งใส่กัน แต่พอคลอดคุณตัวเล็ก ฟางก็หนีไป

กับพิชชี่ทิ้งให้ตัวเล็กกับเจ้านายต้องอยู่กันแค่2พ่อลูกโดยที่คุณตัวเล็กต้องมาเจ็บออดๆแอดๆเพราะ

ไม่ได้รับน้ำนมแม่เต็มที่”กั้งเล่าให้ฟางฟัง

 

 

 

 

 

“นั่นคือชั้นจริงๆหรอเนี่ย”ฟางฟังเรื่องราวของตัวเองแล้วอึ้ง

 

 

 

 

 

 

เรื่องสามารถพลิกอย่างที่รีดเดอร์เดายากเลยก็ได้นะ555 แต่ขอโทษด้วยไม่ได้แต่งหวาน และก็แต่งดราม่าให้อ่าน แต่เรื่องมันค่อยๆค่อยๆไปนะ  อย่าพึ่งบ่นว่าพระเอกใจร้ายเลย