ทาสรักทาสหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ ปล่อยนะ ชั้นจะกลับไปหาพี่ป๊อป”แก้วโวยวายและตกใจมากเมื่อโทโมะเลี้ยวรถมาที่โรงแรมม่าน
รูดแห่งหนึ่ง ไม่ไกลจากร้านเหล้าเท่าไหร่
 
 
 
 
 
“ลงมา ไม่อย่างงั้นชั้นจะปล้ำเธอตรงนี้ล่ะ”โทโมะว่า แก้วรีบออกจากรถ ก่อนจะถูกโทโมะที่เปิดห้องแล้วเหวี่ยงแก้วลงไปนอนกับเตียง
 
 
 
 
 
 
“โทโมะ อย่าทำชั้นเลยนะ ให้เราเลิกแล้วต่อกันเถอะ”แก้วพยายามพูดแล้วหนีแต่โทโมะกลับล๊อคตัวไว้
 
 
 
 
 
“ทำไม ลืมรสชาติ คืนร้อนรักที่เธอออกมาตามชั้นคืนนั้นไม่ได้หรอ อ้อ ลืมไป บนรถมันอาจจะไม่
เร้าใจเท่าบนเตียง เธอเลยไม่อยากจำ เป็นไง ครั้งนี้ชั้นจะทำมันบนเตียงนี่ล่ะ เธอจะได้จำแล้วเอาไป
ใช้ปรนเปรอ พี่ชายแสนรักของเธอได้”โทโมะพูดร้ายๆใส่แก้ว แก้วตกใจ ตบหน้าโทโมะทันที
 
 
 
 
 
“หึ แล้วนายล่ะ อดอยากปากแห้งจากไหนมาล่ะคืนนั้น ตัวเองแต่งงานกับยัยเนยนั่นแท้ๆ แล้วยังจะ
มามีอะไรกับชั้น เลวที่สุด มักมาก ไม่รู้จักพอ อื้ออ”แก้วว่าโทโมะแว้ดๆจึงถูกโทโมะจูบปิดปาก
 
 
 
 
 
 
“มักมาก เราก็มักมากด้วยกันทั้งคู่ ตอนนี้ชั้นโสดไม่มีพันธะแล้ว ก็เหลือแต่เธอ แต่ชั้นบอกอะไรไว้
อย่างเลยนะ ว่าเมื่อเข้ามาในห้องนี้กับชั้นแล้วอย่าหวังว่าจะออกไปง่ายๆโดยที่ชั้นไม่ทำอะไร”โท
โมะพูดจบก็ถอดเสื้อตัวเองก่อนจะบดจูบแก้วและไซร้ไปทั่วตัวเพื่อโลมเลีย จนแก้วที่ปากจะบอกว่า
รักป๊อปปี้ แต่เมื่อถูกผู้ชายคนแรกของเธอโลมเลียแบบนี้ก็เกิดอาการติดไฟเริ่มสะท้านไปทั้งตัว
 
 
 
 
 
 
 
“หึ ติดไฟง่ายแบบนี้สิ เราจะได้สนุกกันง่ายๆไม่ต้องใช้กำลัง”โทโมะพูดก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าตัว
เองและแก้วออกจนทั้งคู่เปลือยเปล่าก่อนจะเริ่มบรรเลงเพลงรักขึ้น
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ ชะ ชั้นจะรีบไปหาพี่ป๊อป อื้ออ”แก้วที่ร้องครางพอใจแต่พูดถึงป๊อปปี้ก็ถูกโทโมะจูบปิดปาก
 
 
 
 
 
 
“มีความสุขกับชั้นพูดถึงผู้ชายคนอื่นงั้นหรอ”โทโมะพูดก่อนจะกระแทกสะโพกไปเร็วและแรงขึ้นแก้ว
ร้องครางออกมาไม่เป็นภาษาและเอามือเรียวเกี่ยวรัดกอดโทโมะแน่น
 
 
 
 
“โทโมะ อ๊ะ โทโมะ”แก้วแม้จะโกรธโทโมะมากแค่ไหน สุดท้ายเธอก็ต้องร้องหาโทโมะอยู่ดี
 
 
 
 
 
 
 
"ว้าว แถวบ้านเรามีร้านกาแฟเปิดใหม่หรอเนี่ย ยังไม่ปิดด้วย"เฟย์ขับรถกำลังจะกลับบ้านเห็นร้านกาแฟเล็กๆร้านหนึ่งจึงจอดรถแล้วเดินเข้าไปในร้าน
 
 
"ขอลาเต้ร้อนแก้วนึงค่ะ"แก้วสั่งบาริสต้าสาวที่กำลังชงกาแฟอยู่ก่อนจะมานั่งรอ
 
 
"ดึกแล้วนะคะยังรับกาแฟอยู่หรอคะเนี่ย"บาริสต้าสาวเอากาแฟมาเสิร์ฟแล้วพูดทัก
 
 
"พอดีพึ่งทำงานเสร็จน่ะค่ะเลยอยากได้อะไรอุ่นๆดื่ม กาแฟนี่คงไม่มีผลหรอกค่ะพอดีชั้นเป็นหมอ สมัยเรียนเข้าเวรตรวจคนไข้จนดึกเลยชินที่ชอบดื่มกาแฟ"เฟย์ตอบแล้วยิ้ม
 
 
"ป่านเขื่อนเอาลูกนอนแล้วนะ เดี๋ยวสักพักปิดร้านเลยเนาะไม่น่าจะมีคนแล้ว"เขื่อนเดินลงมาจากชั้นบนแล้วบอกบาริสต้าสาวแล้วตกใจเมื่อเห็นเฟย์นั่งอยู่ในร้าน
 
 
"ตายล่ะ ให้ลูกนอนทั้งที่ไม่ได้อาบน้ำได้ไงกันเขื่อน นิต้าพึ่งไปเล่นน้ำทะเลมานะ"ป่านตกใจรีบวิ่ขึ้นไปดูลูกข้างบนทันที
 
 
"นั่นคงเมียนายสินะ ยินดีด้วยนะกับรักครั้งใหม่ ชั้นขอตัว"เฟย์เห็นภาพของเขื่อนกับป่านก็ด่วนสรุปก่อนที่จะรีบหนีเขื่อนออกจากร้านไป
 
 
"บ้าเอ้ย ทำไมต้องร้องไห้ด้วยนะ"เมื่อมาอยู่บนรถเฟย์รีบปาดน้ำตาตัวเองออกก่อนที่จะตั้งสติแล้วขับรถกลับบ้านไป
 
 
 
 
 
“ทำไมป่านนี้ไม่กลับมานะ โทรไปก็ไม่รับ ยัยแก้วนะยัยแก้ว”ป๊อปปี้ส่งลูกเข้านอนแล้วก็บ่นแล้วมอง
โทรศัพท์ที่โทรหาแก้วไม่ติดในมือ
 
 
 
 
“อย่าหงุดหงิดแบบนี้สิคะเจ้านาย เดี๋ยวไม่หล่อนะ”นกเห็นป๊อปปี้หงุดหงิดก็เดินมาคลอเคลีย
 
 
 
 
 
“นกจะกลับแล้วหรอ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาสายๆก็ได้นะเพราะผมจะพาตัวเล็กไปเที่ยวที่โรงแรมด้วย”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
“ถ้าพรุ่งนี้มาสายได้ งั้นคืนนี้ นกขอทำโอทีเพิ่ม กับคุณพ่อน้องตัวเล็กอีกนะคะ”นกพูดแล้วลูบไล้ไป
ที่แก้วเนียนของป๊อปปี้เอามือไล้ลงมาตามกระดุมที่เสื้อ ทั้งคู่มองกันยิ้มๆก่อนจะเดินหายเข้าไปใน
ห้องนอนป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ยะ อย่าโทโมะ แก้วเจ็บ”แก้วร้องเมื่อตัวเองนอนอยู่ที่เบาะหลังรถแล้วถูกสอดใส่เข้ามาในร่างกาย
 
 
 
 
“จะเจ็บทำไม ทีที่ญี่ปุ่นกลับยอมโทโมะ รึว่ายอมให้ป๊อปปี้ไปหมดแล้วห้ะ”โทโมะทั้งหวงทั้งน้อยใจ
ว่าแก้วแล้วขยับสะโพกแรงจนรถเริ่มสั่นไปตามแรง
 
 
 
 
 
“กรี๊ด ฮือๆ”แก้วร้องไห้ออกมาอย่างปวดใจเมื่อเธอออกมาตามโทโมะด้านนอก ทั้งคู่ทะเลาะกัน
รุนแรงก่อนโทโมะจะขับรถออกมาแล้วข่มขืนแก้วในรถ หมดแล้วคนที่แสนดีที่ดูแลเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะนอนเพราะติดใจแล้วล่ะสิ”โทโมะแต่งตัวแล้วมองแก้วที่นอนบนเตียง
 
 
 
 
 
“ขอให้ครั้งนี้มันเป็นครั้งสุดท้ายที่คุณจะทำกับชั้นแบบนี้นะโทโมะ”แก้วปาดน้ำตาแล้วลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า
 
 
 
 
 
 
“อ๋อ เพราะว่าเธอจะได้ยอมพี่เขยสุดที่รักอีกล่ะสิ หึ มักมาก ไม่เลือกแม้กระทั่งสามีพี่สาวตัวเอง”โทโมะหงุดหงิดแล้วเดินออกไปรอด้านนอก
 
 
 
 
 
“ฮึก ฮือๆคนใจร้าย”แก้วใส่เสื้อผ้าไปร้องไห้ไป โดยที่ไม่รู้เลยว่าโทโมะที่นั่งรอในรถก็เศร้าเหมือนกัน
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นอะไรเรา ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยตั้งแต่ขับรถมา”ป๊อปปี้ถามแก้วเมื่อขับรถมาโรงแรมแล้วเอาแต่ยิ้ม
 
 
 
 
 
“เอ้า ก็ดีใจนี่พี่ป๊อปเอาหลานออกมาเที่ยวได้โดยที่ยัยพยาบาลนั่นไม่มาด้วย”แก้วพูดแล้วยิ้มให้ตัวเล็ก
 
 
 
 
 
 
“เอาน่า เค้าดุตามหน้าที่ล่ะน่า เวลาอื่นน่ะน่ารักจะตาย”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มถึงเรื่องเมื่อคืน
 
 
 
 
“แน่ะพี่ป๊อป ห้ามเลยนะห้ามเอายัยนั่นมาเป็นแม่ของตัวเล็กเด็ดขาด แก้วไม่ชอบ”แก้วสั่ง
 
 
 
 
 
 
“แล้วแบบไหนถึงจะพอใจแก้วล่ะจ้ะ แบบเรามั้ย”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มเจ้าชู้
 
 
 
 
 
 
“บ้า พี่ป๊อป เลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้ว ถึงละ เอารถไปจอดเลย แก้วเอาหลานลงก่อน”แก้วรีบพูดรีบลง
จากรถจูงมือตัวเล็กเข้าไปในโรงแรมทันที ป๊อปปี้ยิ้มขำก่อนขับรถไปจอด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยววันนี้ จะมีคนมาคุยเรื่องขอเช่าห้องจัดเลี้ยงงานแต่งงานที่โรงแรมเรานะคะคุณแก้ว”โบว์เดินเอา
เอกสารมาให้แก้วที่เข้ามาเช้คงานล่วงหน้าก่อนป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“อ๋อ งานแต่งงานของคุณจิรศักดิ์ กับคุณแสงดาว แล้วเค้าจะเข้ามาเมื่อไหร่ล่ะ”แก้วถาม
 
 
 
 
 
“เห็นพี่กั้งบอกว่าจะมา11โมงล่ะค่ะ”โบว์บอก
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ขอโทษนะครับ เรื่องที่ผมมาติดต่อเรื่องห้องจัดเลี้ยงเมื่อวาน”ไทม์เดินเข้ามาถามโบว์
 
 
 
 
 
“คุณจิรศักดิ์ใช่มั้ยคะ ชั้นแก้วนะคะ เป็นผู้ช่วยผู้บริหารโรงแรมที่นี่ งั้นเรามาคุยรายระเอียดงานกันเลย
นะคะ”แก้วเดินมาทักไทม์ก่อนจะเดินไปคุยงานกับไทม์
 
 
 
 
 
“โรงแรมสวยจัง”ฟางที่ขอไทม์มาเดินเล่นแถวสระน้ำก็เดินชมรอบๆโรงแรม แล้วจู่ๆภาพที่ฟางเคย
ทำงานเป็นแม่บ้านที่นี่ก็ฉายเข้ามาในหัว ฟางเดินกุมหัวแล้วหาที่นั่ง
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
 
“อุ้ยตายแล้ว ขอโทษนะคะ น้านี่ซุ่มซ่ามจริงๆ”ฟางชนกับตัวเล็กก็รีบขอโทษและพาตัวเล็กไปนั่ง
 
 
 
 
 
 
“เจ็บ ฮือๆ”ตัวเล็กที่ล้มลงก็ร้องไห้ และพูดแบบพูดไม่ชัด ฟางจึงรีบโอ๋
 
 
 
 
 
“ไม่เอาไม่ร้องนะคะคนเก่ง เจ็บตรงไหน เดี๋ยวน้าเป่าให้นะคะ เพี้ยง หายเนาะๆ”ฟางรีบเป่าที่หัวเข่า
ตัวเล็กที่แดงแล้วเช็ดน้ำตา เกิดความรู้สึกผูกพันอย่างปะหลาดแล่นเข้ามาในหัวใจของเธอ
 
 
 
 
 
 
“แผลข้างนอกน่ะ ทำแผลแปปเดียวก็หาย แต่แผลในใจน่ะ มันถูกกรีดลึกจนเป็นแผล ยากที่จะ
หาย”ป๊อปปี้เห็นฟางกำลังโอ๋ตัวเล็กไม่ให้ร้องไห้ก็เดินมาว่า
 
 
 
 
 
“คะ คุณ”ฟางจำได้ว่าป๊อปปี้คือคนเดียวที่กระชากแขนเธอที่ห้างเมื่อวานก็ตกใจ
 
 
 
 
 
“คุณอะไร นี่เธอลืมแล้วหรอ ว่าชั้นเป็นใคร ฟาง”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินมาหา ฟางรีบถอยหนี
 
 
 
 
“ใครกันคือฟาง ชั้นไม่รู้จัก”ฟางพูดแล้วส่ายหน้าเดินถอยมาเรื่อยๆ
 
 
 
 
 
“ก็เธอไง ฟาง ทำไม พอเจอผู้ชายคนใหม่ที่รวยที่เทคแคร์ดี ก็อยากจะโมประวัติตัวเองมาใหม่งั้น
หรอเหอะ ทำเรื่องอะไรเลวๆทิ้งไว้ทำเป็นจำไม่ได้นะ”ป๊อปปี้เดินตามฟางแล้วว่ามาติดๆ
 
 
 
 
 
 
“คุณพูดอะไร เรื่องอะไร ชั้นไม่เข้าใจ ว้าย”ฟางเดินถอยมาเรื่อยๆแล้วลืมไปว่าด้านหลังคือสระน้ำก็ตกน้ำลงไป
 
 
 
 
ตู้ม
 
 
 
 
“ฟาง”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นฟางหงายหลังตกน้ำก็รีบโดดน้ำไปช่วยทันที
 
 
 
 
 "ไม่นะ ไม่"ภาพเหตุการณ์ที่หายผลักฟางตกหน้าผาก็ฉายเข้ามาในหัว ทำให้ฟางกรีดร้องดิ้นด้วยความกลัว
 
 
 
"นี่ ชั้นอยู่นี่แล้วไง เจ็บนะหยุดได้แล้ว"ป๊อปปี้ เห็นท่าทางที่ฟางกลัวก็รีบเข้ามาช่วยแล้วต้องร้องเมื่อเห็นฟางกรีดร้อง
 
 
“ว้าย เจ้านาย ตายแล้ว”โบว์ที่วิ่งมากับกั้งก็ร้องก่อนจะรีบช่วยป๊อปปี้และฟางขึ้นมา
 
 
 
 
“พี่ฟาง”โบว์เมื่อช่วยฟางขึ้นมาและมองหน้าฟางก็ร้องตกใจ
 
 
 
 
 
 
“ดาว เกิดอะไรขึ้น”ไทม์วิ่งออกมาพร้อมกับแก้วเมื่อเห็นฟางที่เช็ดตัวด้วยผ้าขนหนูที่กั้งยื่นให้ก็เข้าไปกอดฟางแน่น ป๊อปปี้มองภาพนั้นแล้วเบือนหน้าหนีทันที
 
 
"พี่หมอ ดาวกลัว ฮือๆ"ฟางเห็นไทม์แล้วโผเข้ากอดด้วยความกลัวจนตัวสั่น 
 
 
“ฟาง”แก้วเห็นหน้าฟางก็ตกใจเรียกชื่อออกมา
 
 
 
 
“ฟาง ใครกันหรอคะ ชั้นน่ะชื่อดาวนะคะ”ฟางปาดน้ำตาแล้วมองหน้าทุกคนที่เรียกเธอว่าฟางก็พูด
 
 
 
 
“นี่ล่ะครับเจ้าสาวของผม คุณแสงดาว เอ้ะ นาย”ไทม์พูดแล้วหันมามองป๊อปปี้ที่ตัวเปียกก็ตกใจ
 
 
 
 
 
“ตายแล้วพี่ป๊อป ทำไมตัวเปียกแบบนี้เนี่ย”แก้วร้องตกใจถามป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
“ก็ลงไปช่วยคุณดาวน่ะสิ กลัวอะไรไม่เข้าท่าเดินถอยหลังตกลงน้ำไป”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
“ก็คุณน่ะทำท่าน่ากลัว ชั้นก็กลัวน่ะสิคะ ชั้นเลยไม่ทันระวัง”ฟางพูดเสียงอ่อยๆ
 
 
 
 
 
“นี่ตกลงคุณไม่รู้จักพวกเราจริงๆหรอเนี่ย”ป๊อปปี้ถามฟางอีกครั้งเมื่อเปลี่ยนชุดแล้วกลับเข้ามาในโรงแรม
 
 
 
 
 
 
“ค่ะ ชั้นชื่อดาว เป็นคู่หมั้นของพี่หมอ ชั้นอยู่ที่เกาะแสงดาวเรามาที่ตัวเมืองเพราะว่าเราจะมาจัด
สถานที่แต่งงาน ชั้นไม่รู้จริงๆที่พวกคุณบอกว่าชั้นชื่อฟางเนี่ยคือใคร”ฟางพูดแล้วมองหน้าแก้ว โบว์
กั้งที่จ้องเธอ รวมถึงป๊อปปี้ที่ถามและมองเธอ ชายหนุ่มนิ่ง
 
 
 
 
 
 
“งั้นผมต้องขอโทษด้วยนะครับบางทีพวกเราอาจจะจำคนผิด แล้วนี่พวกคุณยังจะให้พวกเรารับจัด
เลี้ยงงานแต่งงานให้อีกมั้ยครับ เดี๋ยวผมจะลดให้ราคาพิเศษเลย”ป๊อปปี้รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ถ้ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิด งั้นผมกับดาวก็ไม่ติดใจอะไรล่ะครับ เราตกลงจะแต่งงานที่โรงแรม
ของคุณครับ”ไทม์พูดแล้วยิ้มก่อนจะเช็คแฮนด์กับป๊อปปี้ โดยไม่รู้เลยว่าป๊อปปี้นั้นกำลังมีแผนการบางอย่าง
 
 
 
 
จะบอกว่า ตอนมันอาจสับกันนะ แต่ไรเตอร์เขียนเลขหน้าตอนแล้ว ถ้าจะอ่านย้อนหลังอ่านตามเลขนะ
 
 
ส่วนใครคิดถึงหวาย ตอนหน้าเจอกัน
 
 
ส่วนพระเอกนางเอกอดใจรอหน่อยนะ เพราะพายุเริ่มก่อตัวเเล้ว เดี๋ยวก็ได้รักกัน ฟิคไรเตอร์อาจจะยาวหน่อย โทษทีน้าา