ทาสรักทาสหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ดาวแน่ใจนะคะว่าดาวจำคนที่โรงแรมพวกนั้นไม่ได้จริงๆ”ไทม์ถามเมื่อกลับมาจากโรงแรม

 

 

 

 

 

“จำไม่ได้ค่ะ ดาวจำใครในนั้นไม่ได้เลย แต่ทำไม ทุกคนถึงได้เรียกดาวว่าฟางแบบนั้นนะ”ฟางพูด

แล้วนั่งลงกับโซฟา พยายามคิดถึงอดีต แต่ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว

 

 

 

 

 

 

“ดาว พี่หมอบอกแล้วไงคะว่าค่อยๆคิด ดูสิปวดหัวอีกแล้ว งั้นเอาอย่างงี้มั้ย เดี๋ยวดาวพักผ่อนที่บ้าน

เดี๋ยวพี่หมอจะไปหาพวกนั้นที่โรงแรมเพื่อถามเรื่องของฟางให้”ไทม์ที่เป็นห่วงฟางก็รีบถามและหายาให้ก่อนจะอาสาจะไปที่โรงแรมอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องหรอกค่ะพี่หมอ ไม่ต้องไป พี่หมอ ดาวบอกแล้วไงคะว่าถ้าดาวจำไม่ได้ดาวจะขอไม่รื้อฟื้น

อะไรอีกแล้ว เพราะปัจจุบันตอนนี้มีแค่พี่หมอคนเดียวก็เพียงพอสำหรับดาวแล้ว”ฟางพูดแล้วกอด

ไทม์แน่นด้วยความรัก รู้สึกดีมากมายมีให้ไทม์ ไทม์เอ็นดูก่อนจะเอามือลูบผมอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะพี่ป๊อป นี่พี่ป๊อปจะให้พวกเรา และทุกๆคนทำเป็นไม่รู้จักฟางงั้นหรอ”แก้วตกใจเมื่อไทม์

และฟางออกไปจากโรงแรมแล้ว ป๊อปปี้ก็พูดสั่งแก้วและคนสนิททุกคนให้จัดการเรื่องนี้

 

 

 

 

“ใช่ ถ้าในนี้มีใครพูดว่าพวกเราเคยรู้จักยัยนั่นชั้นจะไล่ออก”ป๊อปปี้สั่งเสียงแข็ง

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเจ้านายมั่นใจว่านั่นคือฟาง แล้วทำไมถึงสั่งพวกเราให้ทำเป็นไม่รู้จักล่ะครับ”กั้งถามอย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

“เพราะว่า ผู้หญิงอย่างยัยนั่น ถ้าเราจะแฉความร้ายกาจให้เจ้าบ่าวรับรู้ นั่นคงจะง่ายเกินไป ผู้หญิง

ร้ายกาจแบบนั้นเราต้องจัดการอย่างสาสม”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มร้ายกับแผนตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป แก้วว่ามันอาจจะไม่เวิร์คก็ได้”แก้วพยายามเตือนสติพี่ชาย

 

 

 

 

 

“ไม่ นี่ล่ะ เหมาะสมที่สุดแล้วกับผู้หญิงที่จอมมารยาแบบยัยนั่น”ป๊อปปี้พูดแล้วมองตัวเล็กที่นอน

หลับหนุนตักตัวเองก็คิดถึงฟางก็ยิ่งแค้น หึ ลืมลูกลืมผัวงั้นหรอ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ค่ะพี่หมอ ดาวว่าเอาดอกกุหลาบขาวประดับงานของเรามั้ยคะแล้วก็เอาไฟประดับตรงนี้ด้วย”ฟางพูดเสนอไทม์

 

 

"แล้วแต่ดาวเยค่ะ งานแต่งของเราเจ้าสาวอยากได้อะไร พี่เต็มใจให้หมดเลย"ไทม์ตอบแล้วแล้วหัวเราะคิกคักกัน2คน ทำให้ป๊อปปี้ที่ยืนข้างแก้วก็แอบเบ้ปากหมั่นไส้

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวฟางมานะคะ”ฟางขอตัวไปเข้าน้ำแล้วเดินออกมาจากที่คุยกัน

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

 

ฟางชนกับใครคนหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

“ฟาง ฟางจริงๆด้วยเป็นยังไงบ้าง สบายดีมั้ย”โทโมะที่มาส่งลูกทัวร์ก็ทักทายฟางแล้วดึงฟางไปกอด

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณ นี่มันอะไรกัน มากอดชั้นทำไม”ฟางดิ้นแล้วผละออกจากอ้อมกอด ป๊อปปี้เดินตามฟางออกมา

เห็นฟางกอดกับโทโมะและพยายามขืนตัวออกมาก็ชะงักแล้วแอบดู

 

 

 

 

 

 

“เอ๋ นี่ฟางจำโทโมะไม่ได้หรอ สงสัยเพราะว่าเรากลับญี่ปุ่นไปนานแน่ๆเลยฟางเลยลืม”โทโมะพูด

 

 

 

 

 

“เอ ขอโทษค่ะคุณ นี่ชั้นไม่ได้ชื่อฟางนะคะชั้นว่าคุณจำคนผิดแล้วล่ะค่ะ”ฟางพูด ถึงแม้ในใจเธออยากจะรู้ว่าตัวเองเป็นใครก็ตาม แต่เพราะเธอไม่อยากให้ไทม์คนที่แสนดีกับเธอต้องมาเสียใจ เธอขอเลือกที่จะไม่รับรู้อดีตอะไรเลยของตัวเองซะดีกว่า

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ถ้าอย่างงั้น ผมก็ขอโทษครับ แต่คุณเองหน้าเหมือนเพื่อนของผมคนนี้มาก ซึ่งผมไม่รู้เหมือน

กันว่าเธอหายตัวไปไหน”โทโมะยิ้มและพูดขอโทษก่อนจะเดินออกไป ฟางมองตามแล้วรู้สึกสงสารโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ทีกับเพื่อนตัวเองยังแกล้งลืม เธอนี่มันแผนสูงจริงๆ ก็ดี มันเหมาะสมแล้วที่ต้องมาเจอกับชั้นรับรองชั้นจะไม่มีวันใจอ่อนให้เธออีกเป็นอันขาด ฟาง”ป๊อปปี้มองการกระทำของฟางทั้งหมดแล้วพูดอย่างคาดโทษ

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”แก้วที่เดินออกมาตามฟางไปทานอาหารที่ห้องอาหารก็ชนเข้ากับโทโมะ

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวสิ จะไปไหน”โทโมะรีบคว้าแขนแก้วแล้วลากเข้าห้องเก็บของไป

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้นนะ จะเอาอะไรอีก นี่จะทำอะไรน่ะ ถ้าจะปล้ำชั้นอีกชั้นจะตาม รปภ จริงๆด้วย”แก้วที่ถูกดัน

เข้ามาในห้องเก็บของก็โวยวายและตั้งการ์ดเตรียมสู้จนโทโมะแอบขำ

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอกลัวพี่ป๊อปปี้สุดที่รักของเธอเธอจะเข้าใจผิดเรื่องของเราขนาดนั้นเลย”โทโมะถาม

 

 

 

 

 

“อ๋อ ใช่ ชั้นกลัว เพราะช่วงนี้พี่ป๊อปยิ่งทำงานยุ่งๆ ชั้นไม่อยากให้เรื่องอะไรมาเป็นตัวถ่วงพี่เค้า”แก้วพูด

 

 

 

 

“งั้นชั้นก็จะไม่ทำให้คนที่เธอรักลำบากใจละกัน ส่วนที่ชั้นลากเธอมาชั้นแค่อยากจะถามว่าเธอเห็นฟางแล้วใช่มั้ย”โทโมะเริ่มเข้าเรื่องแล้วพูด

 

 

 

 

 

“ใช่ แต่เค้าไม่ใช่ฟางเพื่อนของคุณหรอก คุณอย่ามาถามซักอะไรชั้นอีก ชั้นรีบไปทำงาน”แก้วเกือบ

จะหลุดเรื่องที่ทุกคนแกล้งไม่รู้จักฟางให้โทโมะก็รีบเปลี่ยนเรื่องแล้วเดินหนี โทโมะมองตามอย่างสงสัย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปขา มิสยู”หวายที่บินมาจากแคนาดาในหลายวันต่อมาก็ปรี่จะกอดป๊อปปี้ที่อยู่บ้าน

 

 

 

 

 

“เจ้านายขา นกว่าเจ้านายมาเล่นกับน้องตัวเล็กหน่อยสิคะ”นกเบียดตัวเข้าแทรกระหว่างหวายและ

ป๊อปปี้ก็รีบพูดแล้วเข้าไปในบ้านเพื่อดูลูก

 

 

 

 

“แหม ชั้นมองหน้าเธอชั้นก็รู้ล่ะว่าเธอน่ะอยากได้ตัวป๊อป”หวายว่าทันทีเมื่อป๊อปปี้ไปแล้ว

 

 

 

 

“หรอคะ อยากไม่อยากไม่รู้แต่บอกเลยว่าลีลาเจ้านายน่ะร้อนแรงมาก อุ๊ปส์”นกย้อนกลับเพื่อยั่ว

โมโหหวายก็สะใจเมื่อเห็นหวายแทบเต้นเร่าๆตอนนี้ก็เดินตามป๊อปปี้เข้าบ้านไป

 

 

 

 

 

“หนอย นังพยาบาล แกรู้จักคนอย่างชั้นน้อยไป แล้วแกจะได้เห็นดีกับชั้น”หวายพูดอย่างไม่พอใจ

แล้วมองตามนกอย่างแค้นเคืองก่อนจะนึกถึงตอนที่จัดการฟาง ซึ่งเธอคิดว่าจะเอามาใช้จัดการนกเหมือนกัน

 

 

 

 

 

 

“ว้าว จะพาตัวเล็กไปปั่นจักรยานเล่นรอบๆหมู่บ้าน งั้นหวายไปด้วยนะคะ”หวายเมื่อเห็นนก จะไปปั่น

จักรยานเล่นกับป๊อปปี้และตัวเล็กก็เกิดการยอมไม่ได้ที่นกจะมาแทรกในครอบครัวนี้จึงขอไปด้วย

 

 

 

 

 

“ว้า จักรยานไม่พอ นกเป็นแค่ลูกจ้าง งั้นนกยกจักรยานให้คุณหวายนะคะ เจ้านายขา นกขอซ้อนเจ้า

นายนะคะ”นกพูดแล้วเดินไปซ้อนจักรยานป๊อปปี้ หวายแค้นใจแต่ทำอะไรไม่ได้

 

 

 

ป๊อปปี้ปั่นจักรยานออกมาเรื่อยๆแถวลานน้ำพุตรงหมู่บ้าน แล้วชะงัก

 

 

 

 

“ว้าย”ฟางที่มาปั่นจักรยานเล่นกับไทม์บริเวณสวนในหมู่บ้านกันนั้นทำให้ป๊อปปี้ที่เอานกซ้อนเห็นก็

ไม่พอใจ ก็รีบปั่นจักรยานไปด้วยความเร็วจนเบรกไม่อยู่ชนเข้ากับจักรยานของฟางทันที

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เจ็บจังเลยค่ะเจ้านาย นกเจ็บจังค่ะ”นกรีบหันไปอ้อนป๊อปปี้แต่หันมาเจอไทม์ก็ชะงัก

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะ ขอโทษที ชั้นมัวแต่มองข้างทางไม่ได้มองด้านหน้า”ป๊อปปี้เดินมาประคองฟางให้ลุก

ขึ้นแล้วถามอย่างเป็นห่วง ฟางได้ยินคำเป็นห่วงที่ป๊อปปี้มีให้ก็รู้สึกใจเต้นแปลกๆ

 

 

 

 

 

“ดาว ตายแล้ว มีเลือดออก งั้นเดี๋ยวไปกับพี่หมอนะคะ”ไทม์ตกใจที่เห็นฟางเลือดออกก็รีบประคอง

ฟางขึ้นซ้อนรถเพื่อจะไปทำแผลที่บ้าน

 

 

 

 

“เดี๋ยวสิ คนของผมก็เจ็บนะหมอ ถ้าจะให้แฟร์ก็ต้องเอาคนของผมไปด้วย”ป๊อปปี้แย้ง ไทม์มองหน้า

นกก็อึกอักเช่นเดียวกับนกแต่เพราะเป็นมารยาทไทม์จึงยอมให้ทุกคนตามมาที่บ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“ได้ข่าวว่าคุณเป็นพยาบาล งั้นคุณนกคงทำแผลเป็นนะครับ”ไทม์พูดแล้วยื่นกล่องพยาบาลให้นก

นกรับมันมาอย่างไม่เต็มใจ ป๊อปปี้จึงช่วย แล้วมองฟางที่มีไทม์ดูแลก็หงุดหงิด

 

 

 

 

 

“ป๊อปขา นี่หวายพาตัวเล็กไปรอที่ร้านไอติมหน้าหมู่บ้านก็ไม่มากันสักที หวายเลยพาตัวเล็กซ้อน

มาตามหาแล้วนี่ก็โชคดีมากเลยที่เห็นจักรยานของป๊อป หวังว่ายัยพยาบาลยั่วสวาทนั่งจะไม่ทำอะไร

ป๊อปนะคะ อุ๊ย”หวายที่อุ้มตัวเล็กตามหาป๊อปปี้เอก็รีบเข้ามาพูด ฟางหันไปมองคนที่บุกเข้ามาในบ้านก็ตกใจ

 

 

 

 

 

“แก นังฟาง”หวายเองก็ตกใจมากเมื่อเห็นฟางยังอยู่ก็เริ่มกลัวว่าฟางจะแฉตัวเองให้ป๊อปปี้ฟัง

 

 

 

 

 

“หน้าคุณซีดๆ มีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ”ฟางที่ทำแผลเสร็จแล้วก็เดินกะเผลกไปถามหวายแล้วยิ้มให้

 

 

 

 

 

“อ้อ หวาย นี่คุณดาว เป็นคู่หมั้นของหมอไทม์เค้า พวกเค้ากำลังจะแต่งงานกันน่ะ”ป๊อปปี้เห็นหวาย

ที่มองหน้าฟางแล้วฟางแกล้งทำเป็นไม่รู้จักก็รีบพูดก่อนจะเน้นคำว่าคู่หมั้นใส่ฟาง

 

 

 

 

 

 

“อ้อ หรอคะ ยินดีด้วยนะคะๆ”หวายเมื่อเห็นฟางที่ทำท่าไม่รู้จักเธอก็แกล้งทำไปทำความรู้จักแล้ว

ยิ้มหวานใส่ฟาง ทันทีที่ฟางจับมือกับหวาย ภาพบางอย่างที่หวายและฟางทะเลาะกันผุดเข้ามาจนเธอต้องชักมือกลับ

 

 

 

"ว้าย คุณดาว รังเกียจหวายหรอคะ"หวายแกล้งเบะปากจะร้องไห้แล้วไปหาป๊อปปี้

 

 

 

 

“นี่คุณ ทำไมคุณถึงเสียมารยาทกับเพื่อนผมแบบนี้ล่ะ”ป๊อปปี้เห็นฟางสะบัดมือหวายก็รีบว่า

 

 

 

 

 

“อ่อ ชั้นขอโทษค่ะ คือชั้นเหมือนโดนไฟฟ้าสถิตน่ะค่ะ”ฟางรีบพูดก่อนจะเดินเอาน้ำมาเสิร์ฟและหยิบ

ขนมมาให้ตัวเล็กที่นั่งรอทุกคนที่โซฟา

 

 

"เห็นว่าคุณป๊อปมีลูก วันก่อนคุณแก้วสั่งวิตามินที่ผมเดี๋ยวผมเอามาให้ดูนะครับ ตัวนี้บำรุงร่างกายเด็ก

ดีมากเลย"ไทม์พูดขึ้น แล้วชวนป๊อปปี้ไปที่หลังบ้าน

 

 

 

 

"เจ้านายขา นกไปด้วยนะ"นกเมื่อเห็นป๊อปปี้ไปกับไทม์ก็รีบกะเผลกตามไป

 

 

 

 

"หยุดเลยนะ ป๊อปขาหวายไปด้วย"หวายไม่ยอมให้นกไปอี๋อ๋อกับป๊อปปี้ก็รีบตามไปโดยทิ้งตัวเล็กอยู่

ตามลำพัง

 

 

 

 

"กระต่ายๆ กระโดดๆ"ตัวเล็กชี้การ์ตูนกระต่ายในทีวีแล้วกระโดดตาม ฟางที่กำลังเก็บของหันไปดูตัว

เล็กก็อดยิ้มตามไม่ได้

 

 

 

 

 

“น่ารักจังเลย ชื่อน้องตัวเล็กใช่มั้ยคะ มีคุณพ่อแล้วคุณแม่ไปไหนเนี่ย”ฟางที่นั่งเล่นกับตัวเล็กพูดขึ้น

ทำให้ป๊อปปี้ที่เดินออกมาก่อนก็หงุดหงิด

 

 

 

“ไม่ต้องถามถึงแม่ตัวเล็กหรอกครับ แม่ตัวเล็กหนีตามผู้ชายไปแล้ว”ป๊อปปี้ดึงตัวเล็กไปอุ้มแล้วพูด

ห้วนๆใส่ฟางจนฟางสะดุ้ง

 

 

 

 

“คุณทำไมคุณต้องขึ้นเสียงใส่ชั้นอีกแล้วคะ ชั้นไม่รู้นี่นา”ฟางเข้าใจว่าตัวเองถามไม่เข้าท่าก็พูด

ป๊อปปี้เห็นฟางยังทำท่าจำลูกตัวเองไม่ได้ก็ยิ่งหงุดหงิด แต่ต้องซ่อนอารมณ์โกรธตัวเองเอาไว้

 

 

 

 

 

“ช่างเถอะครับ พอดีผมอาจจะลืมความเจ็บครั้งนั้นไม่ได้เลยอารมณ์เสียใส่คุณ ผมขอโทษด้วย งั้น

วันนี้ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วพาตัวเล็กกลับบ้านไปโดยไม่รอ2สาว

 

"เจ้านายไปไหนแล้ว รอนกด้วยค่ะ"นกรีบออกมาแล้วตามป๊อปปี้ไป

 

 

 

 

"เ่อ คุณป๊อปไปแล้ว นี่กระเป๋าคุณค่ะ"ฟางเดินเอากระเป๋าไปให้หวาย 

 

 

 

 

"ขอบใจ"หวายรับกระเป๋ามาแล้วพูดห้วนๆก่อนจะเดินออกมาทันทีพลางคิดว่าฟางกำลังมีแผนอะไรรึเปล่า

 

 

 

 

“แปลกคนจัง เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย”ฟางพูดแล้วมองป๊อปปี้ที่ตอนแรกเป็นห่วงเธอ แล้วต้องมาอารมณ์ร้าย

อย่างไม่เข้าใจ

 

 

 

ตอนหน้าป๊อปปี้จะเริ่มแผนร้ายละนะ รับรองว่าโหดแน่ๆ

 

จะทยอยเเทรกคู่อื่นไปในเรื่องด้วยนะ เพราะเรื่องนี้จะไม่มีสเปเชียลของคู่แยกอ่ะ

 

 

อย่าลืมนะว่าตอนในฟิคนี้มันสลับกันถ้าอ่านก็ดูเลขหน้าด้วยน้า กลัวงงกัน