ทาสรักทาสหัวใจ

 
 
 
 
 
 "โอ๊ย ชั้นเจ็บนะโยนกันมาได้ ที่นี่ที่ไหนเนี่ย"เฟนฝญืร้องเสียงหลงเมื่อถูกเขื่อนกระชากงงจากรถหลังจากขับรถออกมาด้วยกันพร้อมกับโยนลงไปที่ฟูกเก่าๆในบ้านหลังหนึ่งที่สภาพดูทรุดโทรมมาก
 
"ผมจะไม่ยอมให้คุณทำอะไรเพื่อนผมเด็ดขาด นี่พอเค้าไม่อยู่กผ้กลับเล่นงานเค้าแบบนี้เนี่ยนะ"เขื่อนว่า
 
 
"แหมรู้สึกจะห่วงเพื่อนคนนี้เหลือเกินนะ เผลอๆที่มาภูเก็ตบ่อยๆเพราะว่าแอบกินกันอยู่ล่ะสิ มิน่าชั้นอ่อยให้ท่าตั้งนานไม่สนใจ ชอบลักกินขโมยกินเนาะจินนี่ก็ทีนึง คราวนี้ก็ยัยฟาง โอ๊ยย "เฟย์ที่นึกเคืองเขื่อนบอกว่าเกลียดเธอเมื่อวันก่อนก็ยังปากดี ต่อว่าเขื่อนพาลถึงเรื่องจินนี่ที่ได้ยินมาก่อนจะร้องเมื่อถูกเขื่อนที่โกรธจัดบีบคางมนของเธอ
 
 
"ผู้หญิงอย่างคุณ เป็นถึงหมอซะเปล่าแต่จิตใจสกปรกคิดแต่เรื่องต่ำๆ ยิ่งผมเห็นผมยิ่งเกลียดคุณ"เขื่อนย้ำคำว่าเกลียดอีกครั้งก่อนเสียงนั้นจะหายไปเมื่อเฟย์กระชากเขื่อนมาจูบทันที
 
 
"เลิกบอกว่าเกลียดชั้น ถึงนายจะเกลียดชั้น ชั้นก็รักนาย ชั้นไม่ยอมให้นายไปยุ่งกับยัยฟางเด็ดขาด"เฟย์ว่าหลังจากถอนจูบออกมา
 
"งั้นก็อยู่นี่ต่อไปแล้วกันถ้ายังคิดจะทำร้ายฟางอีก"เขื่อนว่าก่อนที่จะเดินหนีออกไปจากห้องทิ้งให้เฟย์ทุบประตูโวยวายอยู่ในห้องนั้น
 
 
 
 
 
 
“นี่จะนายจะพาชั้นไปไหนเนี่ย”ฟางแปลกใจที่ป๊อบปี้สั่งให้เธอแต่งตัวซะสวยแล้วเดินลงมาชั้นล่างบ้าน
 
 
 
 
“ไปเปิดหูเปิดตาไงก็แหม อุดอู้อยู่แต่กับบ้านแบบนี้นฝเธอย่นว่าเบื่อนิ เดี๋ยวจะเสียสุขภาพจิตกระทบถึงลูกชั้นพอดี”ป๊อปปี้ตอบจึงถูกฟางทุบแขนไปทีนึง 
 
 
 
 "อ๊ะ"ฟางที่กำลังจะนั่งใส่รองเท้าต้องหน้าแดงเมื่อป๊อปปี้ก้มลงสวมรองเท้าให้เธออย่างอ่อนโยนจนเธอเผลอยิ้ม
 
 
 
 
“ยิ้มอะไรล่ะ ไปกันสิ”ป๊อปปี้เห็นฟางเหม่อแล้วยิ้ทก็รีบพูดกลบเกลื่อนแล้วพาฟางขึ้นรถไปเที่ยวห้างในเมือง  
 
 
 
 
 
“ไม่เอาสีขาว เอาสีชมพูดีกว่า”ฟางรีบส่ายหน้าเมื่อป๊อปปี้จะสั่งเปลสีขาวแต่ฟางจะเอาสีชมพู
 
 
 
 
 
“นี่เธอ ชุดลูกก็เน้นโทนชมพูแล้วนะ เว้นเปลไว้บ้างเถอะน่า ตัวเล็กจะเลี่ยนสีชมพูเอา นี่มีผ้าคลุมด้วยนะเหมือนเตียงเจ้าหญิงเลย”ป๊อปปี้บ่นก่อนจะคะยั้นคะยอให้ฟางเห็นด้วย                  
 
 
 
 
 
“นี่นายอย่าลืมขวดนมสิ ไปเลือกเลย อ้อ ผ้าอ้อมด้วยนะ ไปหยิบมาด้วย ชั้นว่าที่ปั๊มนมเดี๋ยวเราค่อยซื้อดีกว่า เอาพวกของใช้ให้หมดดีกว่า”ฟางสั่งโน่นนี่ตามลิสท์
รายการที่เขียนไว้ จนป๊อปปี้ที่เข็นรถเข็นซื้อของอยู่กับฟางหยิบแทบไม่ทันจนเต็มรถเข็นไปหมด
 
 
 
 
“อยู่นี่ห้ามดื้อห้ามเดินไปไหนล่ะเดี๋ยวไปชนข้าวของคนอื่นพัง ชั้นไปจ่ายเงินแปป”ป๊อปปี้สั่งฟางแล้วเข็นรถเข็นไปจ่ายเงิน ฟางส่ายหน้ากับป๊อปปี้เบาๆแล้วมองโน่นนี่ไปทั่วก่อนสายตาจะไปสะดุดร้านเพชร
 
 
 
 
 
 
“สวยจัง”ฟางมองแหวนเพชรวงหนึ่งที่มีเพชรเม็ดเล็กๆเรียงตัวกันดูเรียบๆแต่สวยงามตรงกระจกตู้โชว์
ร้านแล้วพูด แล้วภาพโฆษณาของแหวนเพชรตัวนี้ก็ตัดเป็นภาพงานแต่งงาน ฟางมองภาพนั้นแล้วซึม
ลงไป ชาตินี้เธอคงไม่ได้แต่งงานแล้วสินะใครจะไปเอาผู้หญิงประวัติไม่ดีแถมมีตำหนิแล้วอย่างเธอ
ผู้หญิงใจร้าย ดาราตกอับ ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง ส่วนป๊อปปี้เมื่อคลอดลูกแล้วสัญญาทุกอย่างก็
ถือว่าเป็นอันจบสิ้น เธอไปตามทางของเธอ และป๊อปปี้ก็เอาลูกไป เพราะทั้งใจเขาไม่ได้รักเธอ ทั้ง
ใจเขามีแต่จินนี่ภรรยาของเขา
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ เหม่อจนจะสิงเข้าตู้อยู่แล้ว”ป๊อปปี้เดินเข้ามาใกล้แล้วพูดจนฟางสะดุ้ง
 
 
 
 
 
“เสร็จแล้วก็ไปสิ”ฟางรีบพูดแล้วเดินหนีไปป๊อปปี้มองตาม เพราะจริงๆแล้วเขาเห็นฟาง
มองแหวนวงนี้แต่แรกอยู่แล้วก่อนที่จะเห็นฟางซึมลงไปเมื่อเห็นชุดแต่งงานก็รีบเดินมาหา ป๊อปปี้หัน
ไปมองฟางที่กำลังยกน้ำมาดื่มระหว่างนั่งพักแล้วนิ่งคิดเขาเอาฟางมาแก้แค้นทุกอย่าง แต่ที่เขาทำเพียงเพราะต้องการให้ลูกในท้องที่ทำสัญญากับ
ฟางเท่านั้น เขาไม่มีวันกลับไปรักผู้หญิงใจร้ายคนนั้นอีกแล้ว เรารักจินนี่ ป๊อปปี้นิ่งสับสนกับความคิด
ที่ตีกันภายในทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยว วันนี้นายต้มแครอทให้เละๆหน่อยนะ ส่วนกับข้าวนายเดี๋ยวชั้นทำให้เองแทนขอบคุณที่พสไปชอปปิ้งวันนี้"เมื่อกลับมาถึงบ้านฟางพูดระหว่างเดินเข้ามาต้องชะงักเมื่อเห็นว่าหลอดไฟขาด จังเเนไปเอาหลอดไฟมาเปลี่ยน
 
 
"นี่จะทำอะไร พอเลย ท้องอยู่นะ เดี๋ยวชั้นเปลี่ยนเอง"ป๊อปปี้ตกใจรีบพูดห้าม
 
 
"โทษทีๆ พอดีชั้นลืมไป ก็ปกติเมื่อก่อนอยู่บ้าน เวลาหลอดไฟขาดชั้นก็ขึ้นไปเปลี่ยนแบบนี้ล่ะ"ฟางพูด
 
"โห ไม่น่าเชื่อ คนขี้โวยสายอย่างเธอเนี่ยนะจะทำอะไรเป็น"ป๊อปปี้เปลี่ยนหลอดไฟให้ก็อดทึ่งไม่ได้
 
 
 
"น้อยๆหน่อยย่ะ ถึงชั้นจะเป็นดารานางฟ้าลวงโลกของนาย แต่เรื่องนี้ หลังจากพ่อแม่เสียไป การที่มีพี่บายไม่เอาไหนแบบนั้น ชั้นก็ต้องดูแลตัวเองให้เป็นสิ แบบนี่ไง ชั้นต้องต้องการคนที่ดีที่สุดมาพาชั้นออกไปจากที่นั่น"ฟางพูดแล้วอดซคมลงไปไม่ได้ เธอต้องการอยากได้ทุกอย่างที่ดีที่สุดเพื่อชีวิตที่ดีของเธอ แต่สุดท้าย ก็ต้องมาเป็นลูกหนี้ของป๊อปปี้คนที่เธอเคยดูถูกแบบนี้
 
 
 
 
 
“เสร็จแล้ว ไปกินข้าวเถอะ เธอไม่ต้องทำกับข้าวหรอกเดี๋ยวชั้นทำกินเองไปนั่งพักดีกว่า”ป๊อปปี้นิ่งฟังฟางแล้วมองคนตัวเล็กที่เศร้าไปก็พูดขึ้นก่อนจะจัดการเก็ยของและทานข้าสจนเวร็จ ฟางลุกมานั่แช่เท้าที่สระน้ำชายหนุ่มรีบหยิบถุงร้านเพชรถุงเล็กก่อนจะเอากล่องๆหนึ่งยื่นให้ฟาง
 
 
 
 
“เปิดดูสิ”ป๊อปปี้สั่ง
 
 
 
“นี่มันสร้อยเพชรนี่นายเอามาให้ชั้นงั้นหรอ”ฟางอึ้งเมื่อแกะกล่องออกมาพบว่ามันคือสร้อยเพชรรูปตัวFเล็กๆที่อยู่ในดาวและประดับไปด้วยเพชรดูน่ารัก
 
 
 
 
“อือ ก็เธอทำตัวดีกับชั้น ไม่ดื้อ ไม่เถียงมาหลายเดือน ชั้นในฐานะเจ้าหนี้ก็เลยคิดว่าเธอควรจะให้รางวัล และอีกอย่างคอเธอก็โล่งๆไม่ใช่หรอ”ป๊อปปี้พูดแล้วทำให้ฟางยิ้มออกมาด้วยความเขินก่อนที่ปผีอปปี้จะรีบทำทีเดินไปอ่านเอกสารที่อีกมุมทันที
 
 
 
หลายวันต่อมา
 
 
“นี่ จริงๆไม่ต้องพามาทานข้าวข้างนอกก็ได้นะ ลำพังของสดที่ซื้อมาไว้ในบ้านก็เยอะอยู่แล้ว"ฟางพูดเมื่อเดินออกมาจากร้านอาหารหลังจากป๊อปปี้พามาทานข้าวเย็น
 
 
"ก็บ่นไม่ใช่รึไงว่าเบื่อซุปเบื่อผักแล้ว เธอชอบทานอาหารญี่ปุ่นนิ ทานปลาจะได้บำรุงด้วยไง"ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางอมยิ้มออกมาที่เขายังจำได้ว่าเธอชอบอะไร
 
 
 
 
“จะรีบกลับกันแล้วหรอคะ”หวายเดินปรี่เข้ามาพร้อมกับคล้องแขนป๊อปปี้ไว้
 
 
 
 
“หวายมาช้อปปิ้งหรอครับ”ป๊อปปี้ถาม
 
 
 
“ก็กลับมาไทยทั้งที เลยว่ามาเที่ยวมาช้อปปิ้งหาเพื่อน แต่ไม่คิดเลยนะคะว่าแม่บ้านของป๊อป จะใช้เต้า ไต่จนป่องได้ขนาดนี้”หวายพูดแล้วเน้นคำว่าเต้า ไต่ใส่ฟาง ฟางที่ฟังแล้วกำมือแน่น
 
 
 
“อย่างน้อยก็ดีไม่ใช่หรอคะ ดีกว่าพวกที่โร่บินข้ามน้ำข้ามประเทศมาหาเค้าตั้งหลายรอบ สุดท้ายเค้า
ก็ไม่แลเหมือนเดิม”ฟางที่นิ่งซ่อนอารมณ์โกรธไว้ก่อนจะเงยหน้าขึ้นย้อนหวายกลับ
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดด นังหน้าด้าน อยากโดนตบใช่มั้ย”หวายกระชากฟางแล้วจะตบป๊อปปี้รีบดึงฟางมาข้างๆตัวเอง
 
 
 
 
“ผมว่า ถ้าหวายจะมาหาเรื่องกันวันนี้หวายไปเถอะ ถ้าไม่เห็นแก่ผม ก็เห็นแก่เด็กในท้องของฟาง
บ้างนะครับ เพราะเค้าเป็นลูกของผมเหมือนกัน”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆแล้วโอบเอวฟางไว้
 
 
 
 
 
“อะไรกันคะป๊อป เดี๋ยวนี้ป๊อปเข้าข้างมันงั้นหรอ นี่ป๊อปลืมจินนี่ไปแล้วใช่มั้ย”หวายโวยวาย ป๊อปปี้ที่
สะอึกกับคำว่าจินนี่ก็นิ่งเงียบ เอามือลงจากเอวฟาง ฟางเห็นอาการของป๊อปปี้ก็เงียบบ้างจึงค่อยๆ
ถอยห่างไปตามเดิม หวายยิ้มเยาะอย่างสะใจที่มุกจินนี่ใช้ได้ผลกับป๊อปปี้เสมอ
 
 
 
 
“ไหนๆหวายก็เจอป๊อปแล้ว ป๊อปไปกับหวายน้า ยัยนี่ให้ไปนั่งรอที่รถไปสิ ไปกันเถอะ”หวายรีบดึงป๊อปปี้ที่ขืนตัว ทำให้หวายที่เบียดตัวเองระหว่างฟางและป๊อปปี้ก็เซชนฟางจะล้ม
 
 
 
 
 
 
"พิชชี่"ฟางตกใจที่เห็นว่าเป็นพิชชี่
 
 
 
“แหม คนท้องมาเดินเล่นแบบนี้มันอันตรายนะ ดีนะที่พิชมาทันก่อนเวลานัดของเรา”พิชชี่ที่แอบอยู่ก็
มาประคองฟางไว้แล้วพูดขึ้นยิ้มกรุ้มกริ่ม ฟางตกใจพยายามจะออกห่างพิชชี่แต่พิชชี่ไม่ปล่อย
 
 
 
 
 
“ปล่อยฟางนะ”ฟางพูดก่อนจะกระทืบเท้าพิชชี่แล้ววิ่งหนีออกมาจากร้าน พิชชี่รีบตาม
 
 
 
“หนีแบบนี้ไม่อยากรู้ข่าวพี่ฟิล์มหรอฟาง”พิชชี่พูดอย่างเป็นต่อเพราะรู้ว่าฟางรักพี่มาก
 
 
 
 
“จะพูดก็รีบพูด ฟางอยากกลับบ้านไปพักผ่อน”ฟางรีบพูดตัดบท
 
 
 
 
 
“แหม บ้านที่หลังโตๆที่ไอ้เจ้าหนี้นั่นซื้อให้ฟางใช่มั้ยล่ะ แหม ท้องทีเดียวนี่ได้เป็นคุณนายเจ้าของ
โรงแรม มีบ้านสวยๆเชียวนะ”พิชชี่พูดแดกดัน
 
 
 
“ถ้าจะหาเรื่องก็ไปเถอะพิช”ฟางไล่
 
 
 
 
 
“เอ้าก็พิชพูดความจริง ฟางได้ดีแล้วฟางก็คงจะลืมพี่ฟิล์มที่ทำงานลำบาก”พิชชี่แกล้งพูดเศร้าๆ
 
 
 
 "ใครกันแน่ที่ลืมพี่ฟิล์ม มัวแต่มาทำตัวเป็นแมงดาหาชายกระโปรงผู้หญิงเกาะแบบนี้ นี่คงโดนจับได้ล่ะสิ เลยต้องมายุ่งกับฟาง"เขื่อนที่ออกมาซื้อของเห็นเหตุการณ์ก็เดินมาว่า
 
 
"ว้ายนี่นัดผู้ชายอีกคนมาด้วยหรอเนี่ย แกนี่มันร้ายจริงๆนังแม่บ้าน ต่อไปก็คงจะให้ผู้ชายของแกเข้าไปอยู่ในบ้านของป๊อปแน่ๆค่ะ "หวายรีบว่า
 
“ไม่ใช่นะ บ้านนั้นคือบ้านลูกของฟาง ถ้าฟางคลอดลูกแล้วถือว่าทุกอย่าง หนี้สินทุกอย่างจะเป็นอัน
จบแล้วฟางก็จะกลับไปหาพี่ฟิล์ม”ฟางรีบพูดเพราะไม่อยากให้ใครเข้าใจผิด แต่ป๊อปปี้ที่รีบตามฟาง
มาได้ยินเข้าก็สะอึก ถึงแม้จะรู้ดีว่าเขากับฟางทำสัญญากัน แต่ก็อดใจหายไม่ได้
 
 
 
 
 
“มันก็จริงอย่างยัยนั่นพูด นายสบายใจได้เลยว่านายจะได้คู่หมั้นนายคืนแน่นอน”ป๊อปปี้พูดประชด
 
 
 
 
“แหมคุณ คุณเอาคู่หมั้นผมไปทำไรมาซะขนาดนี้ยังจะยกคืน ฟางเค้าช้ำมาขนาดนี้ไม่มีค่าทำขวัญ
ผมหน่อยหรอ”พิชชี่พูดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม
 
 
 
“ถ้าอยากได้เงินน่ะก็มาเอาที่ชั้นอย่าไปหาป๊อปปี้นะ”ฟางรีบว่า
 
 
 
 
“ต๊าย ดีจังเลยเนาะ ทำเป็นหน้าใหญ่ ก็งี้ล่ะ หลอกเอาเงินป๊อปมาเยอะแล้วล่ะสิ เพราะน้ำหน้าจนๆ
เงินเดือนน้อยอย่างเธอจะมีปัญญาอะไรหาเลี้ยงผู้ชาย แกนี่มันหน้าด้านจริงๆเลยนะ กล้าเอาเงินให้
ผู้ชายต่อหน้าป๊อปที่เลี้ยงดูแก นี่คงจะอยากโร่กลับไปหาผู้ชายของแกแล้วล่ะสิ เลยกล้ามากที่นัดกัน
ออกมาแบบนี้”หวายว่าฟางเสียๆหายๆแล้วเริ่มวกเข้าเรื่องที่เตี๊ยมกับพิชชี่
 
 
 
 
 
“พอได้แล้วหวาย”ป๊อปปี้พยายามพูดกับหวายเพราะเห็นฟางตาเริ่มแดงแล้ว
 
 
 
 
“อุ้ย อะไรน่ะ”หวายเดินไปหาคนที่อ่านกระดาษแผ่นหนึ่งแล้วหัวเราะซุบซิบกับเพื่อนแล้วเดินไปดึง
กระดาษมาจากสาวที่ยืนถือกระดาษอยู่ไม่ไกลจากตัวเอง
 
 
 
 
 
“โอ้โห ดาราสาวตกอับลงยอมขายตัวเป็นของเล่นเศรษฐีหนุ่มเจ้าของโรงแรมชื่อดังของภูเก็ต”หวาย
อ่านโปสเตอร์ที่พิมแอบแจกจ่ายอีกทาง ในนั้นมีหน้าฟางเด่นหราทำให้ฟางอึ้ง
 
 
 
 
 
“นี่มันไม่เกินไปหน่อยหรอคุณ”เขื่อนที่ประติดประต่อเรื่องทุกอย่างก็รู้ทันทีว่าฝีมือใคร แล้วฉีกกระดาษนั่นทิ้งแต่ก็ไม่หมดเมื่อเห็นคนที่ทยอยเดินมาทางที่ตัวเองยืนกันมีแต่คนถือกระดาษแบบเดียวกัน
 
 
 
 
“จะไปรู้หรอถ้าชั้นทำชั้นก็เป็นคนแจกสิ แต่นี่ชั้นยังอยู่ตรงนี้นะ”หวายแกล้งโวยวาย
 
 
 
 
 
“ฟาง”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อฟางสะบัดทุกอย่างแล้ววิ่งร้องไห้หนีไป ฟางรีบวิ่งไปไม่ทันระวังสะดุดแล้วล้ม
ก่อนจะลงบันไดเลื่อน ต่อหน้าต่อตาป๊อปปี้ที่วิ่งตามไปทันที
 
 
 
 
 
“ละ ลูก”ฟางร้องเมื่อปวดท้องอย่างรุนแรง ป๊อปปี้ตกใจก่อนจะรีบอุ้มฟางไปที่โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะฟาง ตอนนี้ถึงมือหมอแล้ว”ป๊อปปี้ที่เป็นห่วงวิ่งตามเตียงคนไข้จับมือฟางแน่น
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ ละ ลูก”ฟางที่เจ็บท้องจนน้ำตาไหลพูดกับป๊อปปี้และไม่ยอมปล่อยมือกันก่อนจะต้องปล่อย
เมื่อถึงห้องฉุกเฉินแล้วฟางถูกส่งตัวเข้าไปในห้อง ป๊อปปี้มองประตูที่ถูกปิดอย่างกังวลห่วงคนด้านในมาก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หมอ ลูกเมียผมเป็นยังไงบ้างหมอ”ป๊อปปี้รีบวิ่งไปหาหมอที่ตรวจฟางออกมาจากห้อง
 
 
 
 
“ตอนนี้คนไข้ปลอดภัยดีนะครับ แต่ผมว่าเพื่อความปลอดภัยทั้งแม่และลูก เราต้องผ่าเอาเด็กออก
ก่อนกำหนดคลอดครับ”หมอพูดทำให้ป๊อปปี้อึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเร็วมาก
 
 
 
 
“เธออย่าเป็นอะไรนะฟาง”ป๊อปปี้พึมพำพูดกับตัวเองเบาๆ
 
 
 
 
ยังไม่ทันหวาน คลอดลูกซะละ
 
 
เอาให้เลยยาวๆชดเชยไม่ได้อัพเพราะติดธุระนะจ้ะ
 
 
เป็นไง ตอนนี้มีหลายรส หวานและมาโหด ยังไงก็อย่าลืมเม้นกับโหวตกันด้วยนะจ้ะ รับรอง
ว่าไรเตอร์พิมดราม่าเยอะก็จริง แต่ละเรื่อง ดราม่าไม่เหมือนกันหรอก 555