ทาสรักทาสหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ชั้นขอโทษเขื่อน ชั้นไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันเกิดขึ้นนะ อย่าหมางเมินกันแบบนี้สิ"เฟย์ที่ตามเขื่อนมาแล้วพยายามขอโทษแต่ชายหนุ่มไม่สนใจ เธอจึงเดินไปรั้งแขนเจาไว้

 

 

ผลัก

 

เขื่อนสะบัดมือที่เกาะกุมทิ้งอย่างแรงจนเฟย์ล้มลงไป เขื่อนตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะทำทีไม่สนใจ

 

 

"คนที่คุณควรขอโทษคือเพื่อนผม เค้ากำลังท้องคุณยังเผลอทำร้ายเค้าแบบนี้ เลว"เขื่อนว่าไปด้วยความโกรธ ทำให้เฟย์ตกใจที่เขื่อนว่าเธอเผลอตบหน้าหันทันที

 

 

 

 

"ฮือ ทำไมต้องว่าชั้นชั้นไม่ได้ตั้งใจทำร้ายยัยฟาง ชั้นแค่เผลอหึงนายงี่เง่าเท่านั้นเอง เขื่อน ชั้นชอบนายจริงๆนะ ชั้นแค่ไม่ชอบที่นายใกล้กับผู้หญิงคนไหนแค่นั้นเอง"เฟย์น้อยใจเขื่อนเผลอร้องไห้และสารภาพความในใจตัวเองออกมาต่อหน้าเขา

 

 

"ที่ร้านผมติดหนี้คุณเท่าไหร่ผมจะหาเงินมาใช้คุณให้หมด ส่วนเรื่องของเราขอให้มันจบแค่นี้เพราะเรื่องที่ผ่านมามันแค่สัมพันธ์ทางกายที่คุณมายั่วผมเอง แต่ผมไม่เคยรักคุณ ยิ่งคุณทำกับฟางแบบนี้ มันทำให้ผมรู้สึกเกลียดและอยากหนีไปจากคุณ รู้เอาไว้ซะ"เขื่อนนิ่งก่อนที่จะพูดออกมากฝแล้วเดินหนีเฟย์ออกไปทิ้งให้ร่างบางทรุดลงปล่อยโฮอยู่ตรงนั้นด้วยความช้ำใจ

 

 

 

 

“อืม ที่นี่ที่ไหนกันน่ะ”ฟางลืมตาตื่นมาในตอนเช้าในห้องนอนที่แปลกไปจากเดิม พลางมองไปรอบๆ

พบว่าห้องนี้มันไม่ใช่ห้องพักของป๊อปปี้ในโรงแรม แล้วนี่มันที่ไหนกัน ฟางค่อยๆประคองตัวเองลุก

ขึ้นก็พบว่าตัวเองถูกเปลี่ยนเสื้อผ้าไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ก็เดินลงมาชั้นล่าง

 

 

 

 

 

“จะไปไหนน่ะ”ป๊อปปี้เดินออกมาจากครัวแล้วเรียกฟางที่เอื้อมมือจะไปเปิดประตูบ้าน

 

 

 

 

 

“ที่นี่ที่ไหนกัน ทำไมชั้นมาอยู่ที่นี่ได้”ฟางมองไปรอบๆบ้านแล้วถามป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“บ้านชั้นเอง ชั้นซื้อไว้กะไว้รับขวัญลูกตอนคลอด แต่ดันมีเรื่องซะก่อน ก็เลยต้องเลื่อนให้ลูกมาที่อยู่บ้านหลังนี้เร็วขึ้น”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไปดึงแขนฟางตามตัวเองมา

 

 

 

 

 

“นายชั้นเจ็บนะจะพาชั้นไปไหนน่ะ ชั้นไม่หนีนายไปไหนหรอกน่า ท้องโตแบบนี้”ฟางพูดเมื่อถูก

ป๊อปปี้ลากมาที่โต๊ะอาหาร ก่อนป๊อปปี้จะตักโจ๊กร้อนๆในหม้อให้ฟางทาน

 

 

 

 

 

 

“ชั้นก็ไม่คิดว่าเธอจะหนีไป แต่จำไว ต่อจากนี้มันจะเป็นช่วงที่ใกล้คลอด ชั้นจะดูแลเธอเอง ไม่ให้

คลาดสายตา ไม่อย่างงั้นเธอก็จะโร่ไปหาไอ้พิชชี่หรือให้ไอ้เขื่อนบุกมาหาที่ห้องอีกแน่ๆ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นไม่ใช่นักโทษนะ ไม่ต้องเฝ้าซะขนาดนั้นก็ได้ และเขื่อนก็เป็นเพื่อนชั้น เค้ากิ๊กกับเพื่อนนายอยู่นายก็เห็น ถ้าไม่ได้เขื่อนวันที่ชั้นไปอัลต้ราซาวน์ชั้นคงไปคนเดียวแล้วล่ะ นายควรขอบคุณเค้านะไม่ใช่ว่าแบบนั้น”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

“นี่เธอลืมไปแล้วรึไงว่าเธอน่ะติดหนี้ชั้นอยู่ต้องทำงานใช้หนี้ และไม่แปลกที่ชั้นจะให้เธอเป็น

นักโทษของชั้น”ป๊อปปี้เงียบก่อนจะย้อนทำให้ฟางเถียงไม่ได้ก็นั่งทานโจ๊กแทนจนหมดก่อนป๊อปปี้จะเก็บชามไป

ล้างให้แล้วเดินมานั่งเช็คเอกสารงานที่เขาโทรให้กั้งเอามาให้ตัวเองที่บ้านนี้

 

 

 

 

 

“จะไปไหน มานั่งใกล้ๆชั้นนี่”ป๊อปปี้หันขวับไปเมื่อเห็นฟางปิดทีวีแล้วจะเดินไป

 

 

 

 

“นี่นาย ชั้นจะเข้าห้องน้ำ นี่ก็บ้านนายนะ ชั้นจะไปไหนได้เล่า”ฟางแว้ดใส่ป๊อปปี้ก่อนจะเดินหนีมา

เข้าห้องน้ำ เมื่อเข้าห้องน้ำเสร็จฟางก็เดินออกมาที่ห้องที่คล้ายกับป๊อปปี้ใช้ทำงาน และห้องของ

ลูกสาวของพวกเขาที่ป๊อปปี้ทำเตรียมไว้ให้ก็ยิ้มอย่างทึ่งๆไม่คิดว่าป๊อปปี้จะใส่ใจรายละเอียด

มากมายขนาดนี้ โทนห้องที่เป็นสีชมพูหวาน มีตุ๊กตากระต่ายมีรูปของเขา มีรูปของเธอในห้องลูก

ฟางเดินออกมาสำรวจรอบๆบ้าน พึ่งรู้แฮะว่าป๊อปปี้ชอบเล่นดนตรี ฟางเลื่อนมือไปจับเปียโน ก่อนจะ

หยุดไปที่กล้องโพราลอยด์ที่ป๊อปปี้วางไว้ ฟางยิ้มเมื่อเห็นของเล่นใหม่ในบ้านนี้ก็หยิบมันขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

แชะ

 

 

 

 

เมื่อฟางเดินกลับมาที่โซฟารับแขกพบว่าป๊อปปี้หลับคากองเอกสารก็แอบถ่ายป๊อปปี้

 

 

 

 

“55 ตานี่เวลาหลับนี่หน้าเหมือนหมีชะมัด”ฟางอมยิ้มก่อนจะค่อยๆนั่งข้างๆ แล้วหันกล้องมาถ่าย

หน้าตัวเองกับป๊อปปี้ที่หลับอยู่เชิงแอบถ่าย แชะ เมื่อภาพไหลออกมาจากกล้อง ฟางมองภาพนั้น

แล้วยิ้มออกมา ฟางที่ถ่ายตัวเองแล้วชี้ป๊อปปี้ที่หลับสนิทข้างๆ ก่อนจะแอบหยิบปากกาเมจิกมาเขียน

หนวดให้ป๊อปปี้ในรูป

 

 

 

 

 

 

แชะ แชะ

 

 

 

 

 

ฟางแกล้งถ่ายป๊อปปี้อีกถ่ายรูปจนเสียงกดกล้องทำให้ป๊อปปี้ลืมตาตื่น

 

 

 

 

 

“สนุกมั้ยเธอน่ะ ว่างมากนักรึไง”ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นฟางเอารูปที่ถ่ายได้มาเขียนหน้าตาเข้าในรูปแล้วหัวเราะกผ้รียทำหน้าดุ

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็นายไม่ให้ชั้นไปไหนนิ ชั้นเบื่อ ดูทีวีก็เท่านั้น แล้วพอดีว่าไปเจอกล้องนี้พอดี เอาน่า ดีกว่า

ชั้นนั่งๆนอนๆอ้วนพอดี”ฟางพูด ป๊อปปี้ได้แต่ส่ายหน้าก่อนจะมองดูรูปที่ฟางถ่ายตัวเองแล้วเติมหนวด

ให้ก็ขำตัวเอง ก่อนฟางจะลุกไปเปิดทีวีดูตามเดิน ป๊อปปี้ก็หยิบกล้องมาแอบถ่ายฟางคืนบ้างก่อนที่ทั้งคู่จะวิ่งไล่กันหยอกล้อ แล้วล้มลงไปนอนกอดกันที่โซฟา

 

 

ตึกๆ 

ทั้งคู่ที่อยู่ใกล้กันสบตากันแล้วกัวใจเต้นแรง ก่อนที่ป๊อปปี้จะรีบขยับตัวลุกขึ้นนั่งดีๆ

 

 

 

"จริงสิ แล้วเรื่องที่เขื่อนพูดมันคืออะไรกันแน่"ฟางนึกขึ้นได้ลองถามชายหนุ่ม

 

 

"จริงที่ชั้นรักและคบกับจินนี่เป็นแฟนตอนไปเรียนต่อ แต่มีช่วงปีใหม่ที่เรากลับมาที่ไทยเพื่อฉลองปีใหม่ จินนี่เมามากเลยเผลอไปนอนกับไอ้เขื่อนเข้า ชั้นโกรธมากก่อนที่เราจะรีบกลับฝรั่งเศสกันทันที และจินนี่ก็รู้ตัวว่าท้องชั้นกลัวจะเสียจินนี่ไปให้เขื่อนชั้นเลยตัดสินใจขอจินนี่แต่งงาน แต่สุดท้าย จินนี่กับลูกก็จากชั้นไปอย่างไม่มีวันกลับ"ป๊อปปี้เล่าความจริงที่เขาตั้งใจปิดบังเอาไว้เพื่อให้เกียรติจินนี่และไม่อยากแก้วผิดหวังในตัวพี่สาวของเธอให้ฟางฟังก่อนที่จะเสียงสั่นคล้ายจะร้องไห้ ฟางรีบดึงป๊อปปี้ไปกอดแน่น

 

 

 

"ไม่เป็นไรนะป๊อป พวกเราทุกคนไม่มีใครอยากให้เกิดเรื่องนี้หรอก นายต้องเข้มแข็งแล้วก้าวต่อไปนะ พวกเราต่างมีอดีตที่ไม่ได้ดีมาก่อน แต่เราสามารถแก้ไขมันได้ในปัจจุบันนะ อย่าเสียใจเลย"ฟางสงสารป๊อปปี้ ถึงอดีตที่เจ็บปวดของคนใจร้ายของเธอ เขาทั้งโดนเธอทำร้าย ไหนจะถูกเขื่อนแทงข้างหลัง มิน่าเค้าถึงเกลียดเขื่อนแบบนั้น ฟางกอดปลอบป๊อปปี้เอาไว้ทำให้เขารู้สึกดีและอยากให้เวลานี้หยุดอยู่ไปนานๆเหลือเกิน

 

 

 

 

 

 

 

หลายวันต่อมา

 

 

“นี่ชั้นจะถามอีกทีนะ ว่าป๊อปปี้อยู่ที่ไหน”หวายที่กลับมาเที่ยวหาป๊อปปี้อีกครั้งกำลังถามโบว์อย่าง

เอาเรื่อง

 

 

 

 

“เอ่อ โบว์ไม่ทราบค่ะ เจ้านายไม่ได้บอกไว้”โบว์ที่กลัวหวายอาละวาดก็พูดเสียงอ่อย

 

 

 

 

“ไม่ได้เรื่อง เธอทำงานไม่ได้เรี่อง เจ้านายไปไหนทำไมถึงไม่รู้เรื่องยะ คอยดูนะ ถ้าชั้นเจอป๊อปปี้ชั้น

จะให้ป๊อปปี้ไล่เธอออก”หวายตะคอกว่าโบว์ที่เริ่มจะเบะปากร้องไห้

 

 

 

 

 

“ก็โบว์เค้าไม่ใช่เลขาของเจ้านายโดยตรงนี้ครับ เป็นพนักงานประชาสัมพันธ์ทำงานต้อนรับ ดูแล

ลูกค้าทุกวันไม่มีเวลาว่างไปไล่ตามหาผู้ชายให้คุณหรอกครับ”กั้งที่แวะมารับเอกสารจากโบว์ไปให้ป๊อปปี้

เห็นว่าหวายกำลังรังแกโบว์ก็เดินมาว่า เพราะส่วนตัวไม่ค่อยชอบผู้หญิงนิสัยแบบนี้อยู่แล้ว

 

 

 

 

 

 

“นี่นายเลขา อย่ามาปากดีนะ ชั้นเป็นเพื่อนของป๊อปปี้เค้าเป็นลูกค้าvvipของโรงแรมส่วนนายน่ะเป็นแค่ลูกน้อง

อย่ามาสะเออะว่าชั้น”หวายว่าแล้วมองกั้งที่ออโรงปกป้องโบว์อย่างดูถูกคนที่ต่ำกว่า

 

 

 

 

“แต่การที่คุณหวายมาแว้ดๆแบบนี้มันก่อความรบกวนแขกลูกค้าท่านอื่นนะครับ”กั้งพูดอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

“เอ้า จะไปไหนน่ะ มาว่าชั้นแล้วจะไปไหนกัน ไม่ทำงานรึไงยะ”หวายไม่พอใจจะว่ากั้งต่อ แต่กั้งรีบ

ดึงมือโบว์หนีเสียงน่ารำคาญของหวายไป

 

 

 

 

 

 

 

“พี่กั้งพอแล้วค่ะ โบว์ไม่เป็นอะไรแล้ว”โบว์พูดเมื่อกั้งพาเธอหนีมาไกลๆ

 

 

 

 

 

 

“ทีหลังน่ะ เราก็ต้องเข้มแข็งหน่อยสิ ขี้แยอ่อนแอแต่เด็กไม่เปลี่ยน”กั้งพูดแล้วส่ายหน้าเพราะโบว์

เป็นน้องสาวข้างบ้านเขา และเมื่อโบว์เรียนจบพ่อแม่ของโบว์ก็ฝากกั้งช่วยให้ป๊อปปี้รับเข้าทำงานที่นี่

 

 

 

 

 

“พี่กั้งก็ดีแบบนี้ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เปลี่ยน”โบว์พูดแล้วยิ้มให้พี่ชายข้างบ้านคนนี้จนกั้งหน้าแดง

 

 

 

 

 

“เอ่อ จริงสิ เอกสารไหนล่ะที่จะฝากพี่ไปให้เจ้านายที่บ้านใหม่”กั้งถาม

 

 

 

 

“อ๋อ ใช่ค่ะ เดี๋ยวพี่กั้งตามโบว์มานะคะ โบว์วางไว้ตรงล๊อบบี้”โบว์พูดแล้วเดินกลับไปกับกั้ง

 

 

 

 

 

“โอ้โห นี่ถึงขนาดซื้อบ้านแยกไว้ขนาดนี้เลยหรอ นี่ยัยนั่นคงกะจะจับเจ้านายถาวรเลยล่ะสิ”พิมพูด

ขึ้นเมื่อลูกน้องทั้ง2ของตัวเองที่ไปได้ยินกั้งและโบว์คุยกันเข้าก็หมั่นไส้ฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไร ใครจะจับป๊อปปี้ บอกชั้นมา”หวายที่กะจะเดินมาหาพิมได้ยินเข้าก็รีบพูด

 

 

 

 

"ก็ยัยฟางน่ะสิ ที่คิดจะจับป๊อปปี้"เฟย์ที่ดินเข้าทาหาป๊อปปี้เห็นหวายก็พูดขึ้น

 

 

 

“ใช่ค่ะ เมื่อก่อนตอนไม่มียัยฟางนั่นก็อยู่ที่นี่ที่ห้องส่วนตัวดีอยู่หรอกค่ะ แต่พอยัยนั่นเข้า

มาแล้วก็จับเจ้านายจนตัวเองท้องสมใจนะคะ เจ้านายถึงขั้นลงทุนซื้อบ้านไว้ต่างหากเลยนะคะ”พิมพูดเสริม

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน ไหนปากบอกว่ารักจินนี่นักรักกันหนา พอจินนี่ตายชั้นก็อุตส่าห์ทอดสะพานซะทุกอย่างนี่กลับไม่หา

เศษหาเลยเป็นนังแม่บ้านนั่นงั้นหรอ ชั้นไม่ยอมหรอกนะ ป๊อปปี้ต้องเป็นของชั้นคนเดียว

เท่านั้น”หวายไม่พอใจแค้นฟางมากที่ป๊อปปี้เอาใจถึงขั้นซื้อบ้านไว้ก็พูด พิมและเฟย์มองหวายด้วยสายตาหวั่นๆ

 

 

 

 

 

“เอ่อ ขอโทษนะฮะ พอจะรู้จักผู้หญิงในรูปรึเปล่าครับ”พิชชี่เดินมาหาฟางแล้วเอารูปฟางให้พวกหวายดู

 

 

 

 

“นี่มันนังแม่บ้านหน้าด้านนิ นี่นายรู้จักด้วยหรอ”หวายมองรูปแล้วตกใจรีบถามพิชชี่

 

 

 

 

 

“ก็ผมน่ะเป็นอดีตคนรักเก่าน่ะสิครับ ผมน่ะก็อยากจะมาเยี่ยม”พิชชี่พูด พิมร้องอ๋อเมื่อจำหน้าได้ว่า

พิชชี่คือผู้ชายคนเดียวกันที่ฟางเอาเงินให้เมื่อวันก่อนก็รีบกระซิบบอกหวายทันที

 

 

 

 

 

“ต๊าย นี่ขนาดท้องโตลูกของป๊อปปี้แล้วยังกล้าจะเอาเงินเลี้ยงแฟนเก่า”หวายมองพิชชี่ดูถูกๆ

 

 

 

 

"ไม่ใช่แค่เลี้ยงแฟนเก่านะ ให้ผู้ชายมาหาถึงห้องเลยล่ะ"เฟย์พูดเสริม

 

 

“นี่คุณ แล้วคุณเป็นใครถึงได้มาไล่มองคนอื่นด้วยสายตาดูถูกๆแบบนี้”พิชชี่มองหน้าหวายอย่างเอา

เรื่องไม่พอใจมาก หวายมองพิชชี่ที่เอาเรื่องตัวเองก็แอบหวั่นนิดนึง

 

 

 

 

“พี่พิมๆ นั่นไงกั้งออกไปแล้วค่ะ”ลูกน้องพิมพูด ทั้งหมดหันไปมองกั้งที่ทานข้าวกับโบว์เสร็จแล้วออกไป

 

 

 

 

 

“ดี นายน่ะอยากเจอนังฟางนั่นมากใช่มั้ย ดีมาด้วยกันเลย”หวายพูดแล้วแท๊คทีมกันสะกดรอยตาม

กั้งไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายทั้งหมดนี่นายเป็นคนออกแบบตกแต่งหมดเลยหรอ”ฟางเดินกับป๊อปปี้มาที่ริมสระน้ำแล้วถาม

พลางมองบรรยากาศที่ร่มรื่นของบ้าน ก่อนจะเดินไปจะก้มเก็บดอกลีลาวดีริมรั้วแต่ติดที่ท้องตัวเอง

 

 

 

 

 

“อ่ะ”ป๊อปปี้แอบขำก่อนจะเดินไปเก็บดอกไม้แล้วยื่นให้ฟาง ฟางรับมันมาแล้วเอาทัดหูก่อนจะเดินมา

นั่งริมสระแล้วเอาเขาหย่อน

 

 

 

 

 

 

“สบายจัง”ฟางพูดแล้วเอามือลูบท้องตัวเอง ป๊อปปี้จึงนั่งลงข้างๆ

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ลูกดิ้นด้วย”ป๊อปปี้เอามือลูบท้องของฟางแล้วสัมผัสได้ว่าลูกกำลังดิ้นก็พูดอย่างตื่นเต้นเผลอยิ้ม

ออกมา ฟางอมยิ้มตามรอบยิ้มของป๊อปปี้ก่อนทั้งคู่จะเงยหน้าแล้วสบตากันนิ่ง

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ผมมารบกวนรึเปล่าครับเจ้านาย”กั้งเดินเอาเอกสารมาให้ป๊อปปี้ที่บ้านเดินตามหาป๊อปปี้จนมา

เจอป๊อปปี้และฟางที่นั่งอยู่ด้วยกันริมสระแล้วพูด ทั้งคู่ผละออกจากกัน

 

 

 

 

 

“อ่ะ ขอบใจมาก วันนี้ทานข้าวเย็นด้วยกันสิกั้ง ถือว่าฉลองที่พาลูกเมียชั้นมาอยู่บ้านใหม่ด้วย

เลย”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินไปรับเอกสารและรับของสดที่ฝากกั้งซื้อพร้อมกับหลุดปากพูดขึ้น ทำให้ฟาง

ที่ได้ยินใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ หน้าแดงจัดกับสิ่งที่ได้ยิน

 

 

 

 

 

 

“อุ้ย”ฟางรู้สึกว่าลูกดิ้นก็ร้องออกมา

 

 

 

 

“ลูกดิ้นอีกแล้วหรอ เห้อ ตัวเล็กของพ่ออย่าถีบท้องแม่บ่อยสิครับแม่เค้าเจ็บนะรู้มั้ย”ป๊อปปี้วางของ

แล้วประคองฟางลุกขึ้นก่อนจะก้มตัวไปลูบท้องฟาง ฟางอึ้งไม่คิดว่าคนใจร้ายแบบป๊อปปี้จะอ่อนโยน

กับเธอแบบนี้ เช่นเดียวกับกั้งที่อึ้งไม่คิดว่าผ่านไปไม่กี่เดือน ป๊อปปี้กับฟางจะเลิกทะเลาะกันและดีต่อกัน

 

 

 

 

 

“เข้าไปในบ้านเถอะครับ เจ้านาย คุณฟาง”กั้งพูดแล้วช่วนทุกคนเข้าบ้าน

 

 

 

 

 

“โอ้โห บ้านหลังใหญ่ซะด้วย ฟางนี่ฉลาดใช่ย่อยนะเนี่ย”พิชชี่พูดเมื่อกลับมาถึงโรงแรมหลังจากการสะกดรอยตามกั้งไปจนพบที่อยู่ของฟาง

 

 

 

 

“ก็แหงล่ะอ่อยเจ้านายจนท้องแบบนั้นน่ะ”พิมพูดอย่างหมั่นไส้ฟาง

 

 

 

 

“ชั้นจะไม่ยอมให้นังนั่นมีความสุขหรอก ไม่มีวัน”หวายที่เห็นภาพป๊อปปี้ประคองฟางเข้าไปในบ้าน

อย่างดีก็พูดออกมาอย่างแค้นเคือง  เธอไม่ยอมหรอกนะ

 

 

"เอาล่ะๆ ตอนนี่พอแค่นี้ก่อนดีกว่า ไว้เราค่อยคิดหาทางแกล้งยัยฟางนั่นทีหลังแล้วกัน"เฟย์พูดตัดบทก่อนที่จะเดินกลับมาที่รถเพื่อจะกลับบ้าน

 

 

"ออกรถ"แต่แล้วเขื่อนที่โผล่มาขึ้นของเขาเอามีดจี้เธอบนรถพร้อมออกคำสั่งอย่างน่ากลัวทำให้เฟย์ตกใจสุดขีด

 

 

 

 

 

เอาละไง งานนนี้ตัวร้ายเค้าแท๊คทีมกันแล้ว สนุกแน่ 5555

 

 

อย่าลืมเม้นกับโหวตด้วยนะคะ เพราะเดี๋ยวจะเริ่มดราม่าเเล้ว (หนักๆ)