ทาสรักทาสหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน นี่จะ5ทุ่มเข้าแล้วอีตานั่นหายไปไหนกันนะ ถึงไม่รู้จักกลับบ้านกลับช่องเนี่ย”ฟางที่ทาน

ข้าวและอาบน้ำเสร็จก็เดินออกมานั่งที่โซฟาหน้าทีวีตัวเดิมพลางมองนากาที่แขวนผนังที่บอก

เวลา5ทุ่มแล้วแต่ป๊อปปี้เองยังไม่กลับเข้ามาในห้องเลย

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลค่ะหมอจงเบ เอ่อ เปล่าค่ะ ฟางไม่ได้เป็นอะไร ฟางแค่อยากจะถามหมอน่ะค่ะ ว่าวันนี้นาย

ป๊อปปี้ได้ไปหาหมอรึเปล่าคะ ค่ะ ขอบคุณค่ะ”ฟางกดโทรศัพท์ที่บ้านโทรหาจงเบก่อนจะวาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลกั้ง นี่ฟางนะ คือวันนี้ป๊อปปี้มีธุระที่ไหนมั้ยคะ เอ่อ จะหัวเราะอะไรกัน ไม่ใช่นะ

ฟางไม่ได้เป็นห่วงหมอนั่นซะหน่อย แค่นี้นะ”ฟางที่โทรหากั้งที่อยู่กับโบว์ก่อนที่จะถูกกั้งแซวกลับก็รีบวาง

 

 

 

 

“หรือว่ากลับไปที่ฟาร์ม แต่เอ๊ะ เสื้อผ้าก็ไม่ได้เอาไปนิเมื่อเช้า แล้วทำไมไม่กลับมานะ”ฟางที่เดิน

กลับมานั่งที่โซฟาตัวเดิมก็ครุ่นคิดว่าป๊อปปี้ไปไหน

 

 

 

 

 

 

 

“หาว อย่าให้รู้ว่าหนีเที่ยวแล้วทำผิดสัญญา แม่จะด่าให้หูชาเลย”ฟางที่บ่นไปหาวไปก็เผลอหลับคา

โซฟา

 

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้เปิดประตูห้องมาในตอน5ทุ่มครึ่งก็แปลกใจที่เห็นทีวียังเปิดทิ้งไว้

 

 

 

 

 

 

“อะไร ยัยตัวแสบนี่ไม่คิดจะนอนหลับบ้างรึไง ถ้าลูกไม่แข็งแรงล่ะน่าดู”ป๊อปปี้เอาของไปเก็ยแล้ว

เดินมาที่โซนรับแขกของห้องก็แปลกใจแล้วเดินมาที่โซฟาตัวยาวที่นั่งประจำก็ชะงักเมื่อเห็นฟางนอน

ขดคู้หลับอยู่ในโซฟาตัวโต เหมือนเด้กไม่มีผิด

 

 

 

 

 

“ฟาง ตื่น มานอนทำอะไรตรงนี้ ทำไมไม่ไปนอนที่เตียง”ป๊อปปี้เขย่าฟางเบาๆแล้วถาม

 

 

 

 

“อื้อ นายกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”ฟางขยี้ตาแล้วมองหน้าป๊อปปี้ก่อนจะถาม

 

 

 

 

 

“ชั้นกลับมากี่โมงก็ช่างชั้นเถอะน่า เธอน่ะ มานอนอะไรตรงนี้นี่เธอลืมไปแล้วรึไงว่าเธอท้องลูกชั้นอยู่

นะ ทำอะไร ห่วงลูกบ้างสิ”ป๊อปปี้บ่น

 

 

 

 

 

“ย่ะ ชั้นน่ะไม่ทำลูกนายแท้งแน่นอนหรอกน่า ว่าแต่นายไปไหนมา อี๋ เหม็นเหล้า”ฟางพูดแล้วยื่น

หน้าไปดมฟุตฟิตใกล้ๆตัวป๊อปปี้ที่นั่งยองๆข้างเธอแล้วรีบปิดจมูกว่า

 

 

 

 

 

“เอ้า ก็ธรรมดานิ ไปงานเลี้ยงรับรองลูกค้าก็มีดื่มเป็นธรรมดา เอ รึว่านี่เธอมารอชั้น”ป๊อปปี้พูดดัก

 

 

 

 

 

“บ้า ใครเค้ารอนาย ชั้นนอนดูละครหรอกน่า เอ่อ เลยเผลอหลับไปหรอก”ฟางพูดแล้วทำเป็นนั่งดูทีวี

ป๊อปปี้มองทีวีที่เปิดช่องบอลแล้วส่ายหน้าช้าๆก่อนจะเดินไปที่โต๊ะอาหารพบว่ามีทาร์ตผลไม้ถูกฝาชี

ครอบอยู่

 

 

 

 

 

“นี่เธอทำเองหรอ”ป๊อปปี้ถามเพราะจำได้ว่าสมัยเรียนฟางที่ได้ตำแหน่งดาวมหาลัยให้สัมภาษณ์กับ

หนังสือพิมพืมหาลัยว่างานอดิเรกชอบทำขนม

 

 

 

 

 

“ก็อยู่ที่นี่มันเบื่อๆนี่นา ตอนแรกว่าจะให้นายลองชิมว่ารสชาตยังขาดอะไรมั้ย แต่นายคงจะดื่มมา

หนักแล้วล่ะสิ ช่างเถอะ พรุ่งนี้ชั้นเอาให้หมอจงเบทานก็ได้”ฟางพูดจะเดินไปหยิบทาร์ตเข้าตู้

เย็นแต่ป๊อปปี้ขนจานทาร์ตไว้ทำให้ป๊อปปี้เผลอจับมือฟางไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนๆก็ทำมาแล้ว เอาเข้าตู้เย็นก็เสียรสชาตพอดี เอางี้ เดี๋ยวชั้นขอชิม”ป๊อปปี้พูดแล้วเอาช้อนตักชิม

 

 

 

 

 

“ก็อร่อยดีนี่ มา ชั้นตักให้เธอกินบ้างดีกว่า ลูกต้องชอบแน่ๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วก็ผลัดตักทาร์ตผลไม้ในมือ

ป้อนฟางและทานด้วยกันจนหมด

 

 

 

 

 

 

“มาเดี๋ยวชั้นล้างจานเอง”ฟางพูดแล้วหยิบจานไปล้าง ป๊อปปี้รีบเดินไปที่ตู้เย็นรินนมสดใส่แก้วทันที

 

 

 

 

 

“นี่เธออย่าลืมกินนมด้วยนะ ลูกจะได้แข็งแรง”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ ฟางที่ล้างจานเสร็จ

แล้วเดินมามองแก้วนมที่ป๊อปปี้รินทิ้งไว้ให้แล้วดื่ม

 

 

 

 

 

“นี่ถ้าชั้นไม่ท้องนายจะเทคแคร์ชั้นดีแบบนี้มั้ยนะ”ฟางพูดเบาๆก่อนจะดื่มนมจนหมดแก้วแล้วล้าง

ก่อนจะกลับขึ้นไปนอนบนเตียงเช่นเดียวกับป๊อปปี้ที่อาบน้ำเสร็จก็ขึ้นเตียงนอนเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นาย วันนี้ชั้นขอลงไปหาน้องโบว์หน่อยได้มั้ย”ฟางพูดกับป๊อปปี้ในวันต่อมา

 

 

 

 

“ไม่ได้ เดี๋ยวถ้าเธอเจอพิมเธอก็อาละวาดมีเรื่องตบตีกันอีกหรอก ถ้าเธออารมณ์ร้ายบ่อยๆเดี๋ยว

สุขภาพจิตลูกก็แย่ลงตามเธอสิ ไหนจะเรื่องแสบๆที่เธอไล่หาเรื่องชาวบ้านอีก ถ้ามันกระทบถึงลูกจะ

ว่ายังไง”ป๊อปปี้ปิดหนังสือพิมพ์ที่อ่านตอนเช้าแล้วบ่นฟางยาวเหยียด

 

 

 

 

 “คำก็ลูก2คำก็ลูก นี่ถ้าชั้นไม่ท้องกับนายนายก็คงไม่เทคแคร์ชั้นดีๆแบบนี้สินะ ไม่รู้ล่ะ ชั้นก็คือชั้น

ชั้นรู้น่าว่าชั้นท้องลูกของนาย แต่นายไม่ต้องห่วงหรอกเพราะชั้นไม่โง่ไปไล่อาละวาดแบบวันก่อน

แน่นอน”ฟางที่รู้สึกว่าไม่ว่าจะทำอะไรป๊อปปี้ก็หายใจเข้าออกเป็นลูกตลอดจนเธออดจะน้อยใจไม่

ได้ที่จะพูด

 

 

 

 

 

 

“แล้วเธอจะมาน้อยใจทำไม ในเมื่อเธอและชั้นเราเองตกลงกันแล้วไม่ใช่หรอ เรื่องลูก ถ้าเธอไม่

ทำแท้งและเก็บลูกไว้ให้ชั้น ชั้นก็จะเป็นคนปล่อยเธอไป ไม่แปลกที่ชั้นจะห่วงลูกของชั้น”ป๊อปปี้พูด

ตรงๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 “นั่นน่ะสิ ชั้นก็ลืมไป แหะๆ ชั้นนี่พูดอะไรของชั้นเนี่ย”ฟางหัวเราะกลบเกลื่อนก่อนจะรีบเปิดประตูห้อง

แล้วรีบวิ่งออกมาจากห้องแล้วลงลิฟท์ไปชั้นล่างโรงแรมพลางเดินทอดน่องมาที่ริมสระ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ยตายละ ไม่เจอตั้งเดือนกว่าๆเธอนี่พัฒนาการเร็วดีนี่นังแม่บ้าน อ้วนฉุเชียว”ฟางเดินมานั่งริมสระ

แล้วต้องชะงักเมื่อเสียงแหลมๆของหวายเดินปรี่มาว่าเยาะเย้ยฟาง

 

 

 

 

 

“กลับมาจากแคนาดาทำไม บ้านไม่มีให้อยู่รึไง”ฟางย้อนกลับว่าหวายกวนๆ

 

 

 

 

“ว้าย ยัยแม่บ้าน นี่แกว่าชั้นอีกแล้วนะ ว่าแต่วันนี้ว่างมากรึไง ถึงมาใส่ชุดแบบนี้ไม่ใส่ชุดพนักงาน ชั้นจะไผฟ้องป๊อป”หวายรีบว่า

 

 

 

 

 

 

“เชิญขี่ม้าสามศอกไปฟ้องเลยก็ได้นะ แล้วเธอจะรู้ว่าชั้นได้รับสิทธิพิเศษ”ฟางที่รู้ว่าหวายชอบป๊อปปี้

ก็รีบเยาะเย้ยแล้วพูดจาให้หวายอิจฉาเธอในใจ

 

 

“นี่เธอมาทำอะไรตรงนี้เนี่ย”ป๊อปปี้ที่รีบลงมาตามฟางก็พูด

 

 

 

 

 

“ป๊อปขายัยแม่บ้านนี่มันเยาะเย้ยหวาย แถมไม่ยอมใส่ชุดเครื่องแบบแม่บ้านอีก ป๊อปไล่มันออกนะ

คะ”หวายที่เห็นป๊อปปี้ก็ปรี่ไปคล้องแขนแล้วฟ้อง

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ยัยนี่ไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ล่ะครับ ผมเลยให้ยัยนี่หยุดพักก่อน แล้วนี่หวายมาคราวนี้มาเที่ยว

หรอครับ ผมไม่ได้ให้พนักงานเตรียมห้องเลยระหว่างรอไปสปาก่อนมั้ยครับ”ป๊อปปี้พูดเพื่อเปลี่ยนเรื่องเบนความสนใจหวายแล้วพาหวายเดินไปอีกทาง เมื่อฟางเอง

เห็นหวายออเซาะและป๊อปปี้ก็เทคแคร์หวายก็เกิดความรู้สึกประหลาดจุกที่ลำคอตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันยะ นี่เห็นภาพบาดตาบาดใจถึงกับพูดไม่ออกเลยหรอ”พิมที่แอบดูเหตุการณ์ก็เดินมาพูดเยาะเย้ย

 

 

 

 

 

“ใครทนดูไม่ไหว เปล่าสักหน่อย หลีกไปชั้นจะกลับห้อง”ฟางเปลี่ยนเรื่องแล้วเดินหนี

 

 

 

 

 

 

“นี่ถึงกับต้องใช้เด็กมามัดตัวเจ้านายขนาดนี้เลยหรอ ถึงจะได้ปลดหนี้ตัวเอง”พิมพูด

 

 

 

“เธอพูดอะไรของเธอ”ฟางหันขวับมาพูด

 

 

 

 

 

“ก็ไอ้ที่ป่องๆที่ท้องไงยะหมายความว่ายังไง”พิมชี้ที่ท้องนูนใกล้3เดือนของฟาง

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่รู้เรื่องอะไรก็หุบปากแล้วไปทำงานซะ”ฟางพูดแล้วเดินหนีแต่พิมกระชากแขนมาได้

 

 

 

 

 

“ทำไมชั้นพูดความจริงมันผิดตรงไหน เธอน่ะมารยา นี่คงจะเป็นแผนของเธอสินะที่ใช้เด็กเพื่อจับเจ้า

นาย นี่คงจะอยากรวยทางลัดจนตัวสั่นสินะ ขอบอกไว้เลยว่าคนอย่างเธอที่เที่ยวแต่หวังจะรวยทาง

ลัดด้วยการจับผู้ชายน่ะ ไม่มีวันเข้าไปในใจเจ้านายและแทนที่คุณจินนี่หรอก”พิมว่าทำให้ฟางสะอึก

และเริ่มถอยหนี

 

 

 

 

 

 

 

“ว้ายๆ”ฟางที่ถอยหนีทำให้พลาดท่าหงายหลังตกน้ำไป

 

 

 

 

 

 

ตู้ม

 

 

 

 

 

 

“ฟาง”พิมตกใจที่เห็นฟางตกน้ำด้วยความที่เห็นคนเดือดร้อนก็รีบลงน้ำไปช่วยเป็นจังหวะเดียวกับ

ป๊อปปี้ลัหวายเดินออกมาจากตัวโรงแรมเห็นเข้า ป๊อปปี้รีบพุ่งไปรับฟางมาจากพิมในน้ำทันที

 

 

 

 

 

 

“ยัยบ้า ทำอะไรของเธอ นี่ชั้นบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่ามีเรื่องทะเลาะกันอีก”ป๊อปปี้ดุและฟางเช็ดหน้าให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

“พิมขอโทษค่ะเจ้านาย แต่คราวนี้พิมไม่ได้มีเรื่องตบตีกับฟางนะคะ’พิมรีบพูด

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ได้ตั้งใจนะ คราวนี้ชั้นเสียหลักตกน้ำเองไม่ได้มีเรื่องทะเลาะอะไรกับพิมเลยนะป๊อปปี้

อุ้ย”ฟางพูดเสียงอ่อยๆแล้วเอามือจับท้องตัวเอง

 

 

 

 

“ทีหลังอย่าลงมาดีกว่าไม่งั้นลูกอาจจะเป็นอันตราย อยู่ห่างสระน้ำได้ยิ้งดี เพราะเธอน่ะซุ่มซ่ามมาแต่

ไหนแต่ไรแล้ว”ป๊อปปี้พูดอย่างเป็นห่วงแล้วคิดถึงอดีตที่ฟางชอบเดินสะดุดเวลารีบไปซ้อมลีดจน

ตอนนั้นป๊อปปี้ที่แอบไปดูฟางซ้อมลีดแอบเอายานวดและพลาสเตอร์ยาไปวางไว้ให้เสมอๆ

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ ชั้นรู้สึกปวดท้อง ละ ลูก”ฟางร้องบอกป๊อปปี้ ป๊อปปี้ตกใจรีบช้อนร่างบางขึ้นไปทันทีโดยไม่

สนใจหวายที่เดินตามออกมาเลย

 

 

 

 

 

 

“นี่มันอะไรกันทำไมป๊อปปี้ถึงได้ห่วงใยนังแม่บ้านคนนั้นมากมายเกอนเต้านายกับลูกน้องแบบนี้”หวายมองป๊อปปี้ที่ไม่สนใจก็โวยวายไม่พอใจ

 

 

 

 

 

“ก็ต้องสนใจล่ะค่ะ ก็ยัยฟางท้องกับเจ้านายนี่คะ”พิมที่บิดน้ำจากเสื้อตัวเองหลุดปากพูดออกมา

 

 

 

 

 

“อะไรนะ นี่ยัยนั่นท้องกับป๊อปปี้งั้นหรอ”หวายที่ได้ยินเรื่องลูกแต่ไม่ใส่ใจในตอนแรกตกใจใจมากที่รู้

ว่าฟางกำลังท้องกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“คะ ค่ะ”พิมตกใจที่ถูกหวายตะคอกก็รีบพูด

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ยัยนั่นท้องกับป๊อปปี้ แล้วชั้นล่ะ”หวายพูดอย่างไม่พอใจกับสิ่งที่รับรู้มาก

 

 

 

 

 

 

ให้รีดเดอร์ทายกันเอาเองว่าใครเป็นนางร้ายที่ร้ายที่สุดของเรื่อง

 

 

แต่ใบ้เลยว่าความสุขกำลังจะหมดไปจากพระเอกนางเอกแล้ว หุหุ