ทาสรักทาสหัวใจ

 

 

 

 

 

 "ทำไมต้องเป็นผม"เขื่อนมองตัวเองในชุดสูทแล้วถอนหายใจพลางหันไปถามเฟย์ที่กำลังปัดแก้มอยู่ที่โต้ะเครื่องแป้งในห้องพักของโรงแรมหรู

 

 

"ทำไม กลัวยัยฟางลูกหนี้เพื่อนชั้นเข้าใจผิดหรอ แหม เข้าใจจ้าาา ว่ารักแฟนกลัวแฟนเข้าใจผิด"เฟย์ว่า

 

 

"ฟางเป็นเพื่อนผมไม่ใช่แฟน"เขื่อนตอบทำให้เฟย์ยิ้มไม่พูดอะไรแล้ยื่นกล่องใบหนึ่งให้เขาถือก่อนเขาจะจำใจตามเฟย์เข้าไปในงานแต่งงานแห่งหนึ่ง

 

"อ้าวเฟย์ พาใครมาด้วย อย่าบอกนะเป็นแฟนใหม่"เจ้าบ่าวในงานร้องทักเมื่อเห็นเฟย์ควงมากับเขื่อนในงาน

 

 

"ใช่ นี่เขื่อนแฟนใหม่เฟย์ ไม่ได้มีแค่ธีร์หรอกนะที่มีแฟนใหม่แต่งงานเร็วแค่คนเดียว ดีจังเลยเนาะ แต่งแล้วก็มีลูกทันใช้เลย"เฟย์พูดแล้วแลหางตาไปที่เจ้าสาวที่กอดแขนธีร์แฟนเก่าของเธอแน่น

 

 

"นี่จะมาหาเรื่องกันในงานแต่งธีร์ล่ะก็ เชิญกลับไปเลยนะ"ธีร์รีบไล่

 

"เราไม่ได้มาทำลายงานแต่งงานกู้หน้าเจ้าสาวของเธอสักหน่อย เราแค่เอาของมาคืนน่ะ"เฟย์พูดจบก็ถอดแหวนหมั้นของธีร์ปาใส่หน้าเขาก่อนที่จะเอากล่องที่ให้เขื่อนถือให้ตอนแรกเท เอาการ์ดแต่งงานและของชำร่วยของอดีตงานแต่งเธอกับธีร์ ท่ามกลางความฮือฮาของแขกในงานและซุบซิบนินทา

 

"นี่ มันไม่เกินไปหน่อยหรอ ที่ทำแบบนี้"เมื่อออกมาจากงาน เขื่อนรีบเดินตามเฟย์ที่เดินหนีเขาออกมาก่อนที่ร่างบางจะสะดุดล้มลงเขื่อนรีบวิ่งไปดู

 

 

"ไม่ มันไม่เกินไปเลยสักนิด สมควรโดนแบบนั้นแล้ว"เฟย์พูดเสียงสั่นก่อนที่จะค่อยๆร้องไห้ออกมาทำให้เขื่อนตกใจ รีบพาเฟย์ไปจากตรงนั้นทันที

 

 

 

 

"ขอบใจนะที่ทำแผลให้"เฟย์มองเขื่อนที่พาตัวเองมาที่ห้องพักของเขาแล้วนั่งทำแผลให้เธอ

 

 

"ก็เป็นหน้าที่แฟนไม่ใช่รึไง และตอนนี้ผมก็ทำหน้าที่แฟนชั่วคราวของคุณอยู่ที่จริงแล้วถ้าคุณยังรักเค้าก็ไม่ควนจะทำร้ายกันแบบนี้นะ"เขื่อนตอบ

 

 

"รักหรอ เหอะ ชั้นหมดรักเค้าไปตั้งแต่ หมอนั่นเลิกกับชั้นแล้วล่ะ แต่จริงๆแล้วที่ตรงนั้นควรเป็นของชั้น ถ้าไอ้คนเฮงซวยที่คบกันมา7ปี มันไปทำลูกสาวเจ้าสัวท้อง มันควรจะเป็นของชั้น"เฟย์พูดแล้วกำมือแน่นนึกเจ็บใจ

 

"7ปีแล้วยังไง คิดในแง่ดีสิ ว่าดีซะอีกที่เรารู้ธาตุแท้เค้าก่อนที่จะแต่งงานใช้ชีวิตร่วมกันนะ นี่ยังไม่ได้กินอะไรเลยนิ เดี๋ยวผมเลี้ยงข้าวเอง แล้วจะพาไปส่งโรงแรมแล้วกัน กินแะไรซะจะได้รู้สึกดี"เขื่อนปลอบใจเฟย์ก่อนที่จะพาเฟย์ลงไปทานข้าวข้างทานร้านประจำของเขา ทำให้เฟย์เผลอยิ้มออกมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ยังไม่ไปอีกรึไง”ฟางที่รีบแต่งตัวพบว่าป๊อปปี้นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โต๊ะทานอาหารยังไม่ไปทำงาน

 

 

 

 

 

“จะไปทำงานได้ยังไงล่ะ ยังไม่ได้กินข้าว ซึ่งเจ้านายชั้นมีสิทธ์สั่งเธอ ไปทำกับข้าวมาซะ”ป๊อปปี้ออกคำสั่ง

 

 

 

 

 

 

“หึ่ย ฝากไว้ก่อนเถอะ”ฟางโมโหที่ป๊อปปี้มาจู้จี้กับเธอก่อนจะไปตอกไข่ทอดไข่ดาวให้ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

“ลงทุนทานไข่เพราะว่าโด๊บเรื่องเมื่อคืนสินะ”ป๊อปปี้เดินเข้าไปหาฟางที่ทำอาหารอยู่แล้วพูดยั่วโมโห ฟางหันขวับมา ทำให้เขาและเธอ เกือบจะจูบกันทั้งคู่สบตากันนิ่ง

 

 

 

 

 

 

“นี่นายอยากให้ชั้นเอากระทะฟาดนายแทนทานข้าวเช้าใช่มั้ย”ฟางได้สติรีบโวยวาบพร้อมยกกระทะขู่ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ก็ลองทำดูสิ เพราะตอนนี้ชั้นได้วิธีปราบพยศคนอย่างเธอแล้ว ฟาดชั้นด้วยกระทะ ชั้นปล้ำเธอในครัวนี้แน่”ป๊อปปี้ย้อนกลับอย่างไม่กวน ฟางแทบกรี้ดก่อนจะหันหน้ากลับไปทำอาหารเข้าให้ต่อ ป๊อปปี้เหล่มองฟางที่แม้จะปากดีกับเขาแต่สุดท้ายก็ลดความร้ายกาจลงไปมาก

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ทำให้กินแล้วจะไม่กินรึไงยะ”ฟางถามเมื่อทอดไข่ดาวและแฮมให้ป๊อปปี้แต่ชายหนุ่มลุกขึ้นไปที่ตู้เย็น

 

 

 

 

 

 

“เธอเองก็กินด้วยเหมือนกันซะข้าวเช้าเนี่ย ที่ชั้นทำให้น่ะไม่ใช่ว่าสนใจหรือแคร์เธอหรอกนะ แต่ชั้น ไม่ยอมให้เธอมาป่วยแล้วเป็นลมตายคาโรงแรมของชั้นทั้งๆที่ชั้นยังใช้งานไม่สะใจเลย”ป๊อปปี้เอาถ้วยใส่คอนเฟลกและเอานมมาเทให้ฟางก่อนจะรีบพูด ฟางชะงักนิดนึงไม่คิดว่าป๊อปปี้จะเอาอาหารเช้าให้เธอกิน แม้มันจะเป็นอาหารเช้าแบบง่ายๆก็ตาม ฟางนิ่งทานคอนเฟลกเงียบๆไม่พูดกับป๊อปปี้

อีกเช่นเดียวกับป๊อปปี้ที่ทานอาหารเข้าตัวเองเสร็จก็ออกไปข้างนอกเลย ส่วนฟางต้องล้างจานและ

ล๊อคห้องก่อนลงไปทำงาน เพราะตั้งแต่เธอถูกป๊อปปี้ปล้ำในคืนนั้น เขาก็สั่งให้เธอย้ายจากห้องข้างๆ

ที่มีแค่ที่นอนเล็กๆมาอยู่ในห้องเดียวกับเขาบนชั้นบนสุดของโรงแรมที่เป็นชั้นส่วนตัวของเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กล้ามากนะยะที่มาสาย ชิ เห็นว่าได้อยู่ชั้นเดียวกับเจ้านายละคงจะถือตัวล่ะสิ พวกคางคกขึ้นวอ”พิมแขวะฟางทันทีที่

ฟางลงมาจากลิฟท์ ฟางหันขวับไปมองพิมอย่างไม่พอใจ

 

 

 

"อยากเก็บปากไว้แตกหน้าหนาวมั้ยล่ะ ไม่รู้อะไรก็หุบปากไปเลย"ฟางรีบว่า พิมและพวกรีบเข้ามาหมายจะเอาเรื่อง

 

 

“อย่ามีเรื่องเลยนะคะพี่ฟาง วันนี้เจ้านายเรามีแขกคนสำคัญ แม้ว่าเราจะเป็นพนักงานเราต้องทำตัว

ให้เรียบร้อยเพื่อให้ชื่อเสียงของโรงแรมจะได้ไม่เสื่อมเสียนะคะ”โบว์รั้งมือห้ามฟางและพวกของพิมแล้วรีบเตือน

 

 

 

 

 

 

“แขกคนสำคัญ ใครกันหรอคะคุณกั้ง”ฟางแปลกใจแล้วหันไปถามกั้งที่เดินมาหาโบว์

 

 

 

“วันนี้ผู้บริหารด้านโรงแรมจากแคนาดาจะมาตรวจงานที่นี่ครับ คือโรงแรมเรากับโรงแรมของแคนาดา

นั้นเป็นเครือธุรกิจเดียวกันทำให้มีผู้บริหารทางโน้นต้องมาทุกปีครับ”กั้งรายงาน

 

 

 

 

 

“ทำเป็นสนใจฟัง นี่กะจะเตรียมให้ท่าทางผู้บริหารล่ะสิท่า หวังจับคนรวยสบายทางลัดล่ะสิ”พิมเบ้ปากหมั่นไส้ฟางที่สนใจฟังข่าว

 

 

 

 

“นี่อยากจะมีเรื่องกันใช่มั้ย ได้ ขอซักทีเถอะ”ฟางหงุดหงิดที่ต้องคอยเจอพิมพูดหาเรื่องตลอดก็ง้างหมัดหมายจะชกหน้าพิม แต่ป๊อปปี้รีบคว้าข้อมือบางเอาไว้

 

 

 

 

 

“นี่จะหาเรื่องเค้าไปทั่วเลยรึไงห้ะ ยัยตัวแสบ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

“นี่มันเรื่องของชั้น”ฟางพูดแล้วจะเดินหนีแต่ป๊อปปี้รั้งตัวไว้

 

 

 

 

 

“วันนี้แขกคนสำคัญของโรงแรมจะมาที่นี่ อย่าก่อเรื่องเด็ดขาด ไม่อย่างงั้นเธอเจอดีแน่”ป๊อปปี้สั่ง

 

 

 

 

 

“รับทราบค่ะ เจ้านาย”ฟางพูดแล้วเดินหนีป๊อปปี้ไป เพราะเธอไม่อยากให้ป๊อปปี้มาถูกเนื้อต้องตัวมากท่ามกลางเพื่อนพนักงาน หรือแม้แต่ศัตรูอย่างพิม เธอไม่ต้องการถูกหาว่าเอาตัวเข้าแลกเพื่อใช้หนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“Hey Poppy!!”เสียงเรียกของสาวคนหนึ่งเรียกชื่อป๊อปปี้ก่อนจะวิ่งมากอดป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“หวาย พอก่อนๆ ผมหายใจไม่ออกนะ”ป๊อปปี้พยายามพูด หวายจึงถอนกอดแล้วถอดแว่นกันแดดออก

 

 

 

 

 

“แหม ก็นานทีจะเจอกันนี่คะ คิดถึงป๊อปปี้มากเลยน้า แล้วนี่จินนี่ล่ะคะไปไหน Where is she นี่หวายซื้อน้ำหอมมาฝากจินนี่ด้วยน้า”หวายพูดถึงจินนี่ทำให้ป๊อปปี้ชะงัก

 

 

 

 

 

 

“จินนี่เค้าเสียแล้วครับหวาย ไม่คิดเลยนะครับว่าเธอจะไปเร็วแบบนี้”ป๊อปปี้พูดเศร้าๆทำให้ฟางที่ได้ยินหันมา

มองป๊อปปี้ที่เศร้าซึมลงไป นี่เขาคงจะเสียใจมากสินะ

 

 

 

 

 

 

 

“ตายจริง ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้กับจินนี่คะ คนดีๆน่ารักๆเหมือนนางฟ้าแบบนี้ต้องมาจากไปไวเลย”หวายพูด

 

 

 

 

 

 

“นั่นน่ะสิครับ คนดีๆ เหมือนนางฟ้าทำไมต้องจากไปไวด้วย ทำไมคนเลวๆ พวกลวงโลก เช่นพวกนางฟ้า

มารยาที่ดีแค่เปลือก หรือไม่พวกผีพนันทำไมไม่ไปแทน”ป๊อปปี้พูดแล้วจ้องมองฟางอย่างแข็งกร้าว

 

 

 

 

 

 

“นี่ นาย”ฟางรู้สึกไม่พอใจกับสายตาคู่นั้นของป๊อปปี้ก็รีบโวยวาย

 

 

 

 

 

 

“ทำไม ชั้นพูดจี้ใจดำรึไง ยัยนางฟ้าลวงโลก พวกที่มีดีแค่เปลือก อยู่ไปก็ดีแต่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน สงสัยคงจะเลวมากจนนรกไม่อยากจะรับ”ป๊อปปี้ว่าฟางต่ออย่างเผ็ดร้อน

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

ฟางโมโหจัด เผลอตบหน้าป๊อปปี้ท่ามกลางความตกใจของทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดด ยัยแม่บ้าน กล้ามากนะยะที่ตบหน้าป๊อปปี้เค้า นี่เค้าเป็นถึงเจ้าของที่นี่นะ ป๊อปปี้ขา ไล่นังคนนี้ออกนะคะ ไม่มีมารยาท ยัยชั้นต่ำ”หวายโวยวายแล้วประคองป๊อปปี้ก่อนจะว่าฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“นี่ คุณ พูดจาให้มันดีๆหน่อยนะ ก็เค้ามากล่าวหาว่าชั้นก่อนนิ ชั้นไม่ยอมหรอก”ฟางโวยวายไม่ยอมแพ้

 

 

 

 

 

 

“So what แล้วไงยะ เค้าเป็นเจ้าของที่นี่ เป็นเจ้านายเธอ เธอคิดว่าเธอเป็นใครกันถึงกล้าทำเรื่อง

แบบนี้ ยัยแม่บ้านชั้นต่ำ ทำตัวแบบนี้ ก็เตรียมตัวออกไปจากที่นี่ซะ”หวายรีบว่าฟางต่อแล้วเอานิ้วจิ้มหัวฟางแรงๆ

 

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะครับหวาย คนอย่างยัยนี่น่ะ หน้าหนาจะตาย ว่าอะไรไปก็ไม่สำนึกหรอกครับ เพราะมันติดจน

เป็นสันดาน เอาเป็นว่าหวายไปพักเถอะครับ เดี๋ยวผมพาไป เพราะอย่างยัยนี่ผมมีวิธีจัดการของผมไว้

แล้ว”ป๊อปปี้พูดว่าฟางแล้วพาหวายออกไป ฟางสะอึกกับคำพูดท้ายของป๊อปปี้ก่อนจะรีบเดินหนีกลับไปทำงานต่อ

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันยะ ทนเห็นภาพสวีทของเจ้านายกับลูกสาวผู้บริหารไฮโซคนนั้นถึงกับเดินออกมาทำงานคน

เดียวเลยหรอ”พิมเดินตามมาว่าฟางที่หนีมาจัดของในห้องเก็บของคนเดียว

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ถ้าว่างมาก ก็ทำงานดีกว่านะ ดีกว่าเอาเวลามายุ่งเรื่องชาวบ้านเค้าแบบนี้”ฟางย้อน

 

 

 

 

“นี่ แกว่าชั้นหรอนังดารา”พิมจับฟางหันมาเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ได้ว่า อยากจะรับก็รับไป แต่ที่บอกว่าทนเห็นภาพสวีทของคู่นั้น ชั้นบอกเลยว่ามันไม่ใช่ชั้น

แน่นอน เอ รึว่าจะเป็นเธอมากกว่านะที่ต้องเสียใจแล้วทนเห็นภาพนั้นไม่ได้”ฟางย้อนก่อนจะเดิน

เอาของไปเข้าไปจัดในห้องต่างๆพิมมองอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

“ก่อนที่จะกำจัดนังคุณหวายชั้นว่าชั้นจะกำจัดเธอออกไปก่อนดีกว่า”พิมพูดแล้วเดินไป

 

 

 

 

 

 

 

 “ผมฝากลูกสาวผมด้วยนะครับคุณภาณุ เพราะลูกคนนี้คงจะไม่ชอบไปตีกอล์ฟกับผมแน่ๆ”พ่อของหวายพูดแล้วเดินไปกับผู้บริหารท่านอื่นหลังจากประชุมกันเสร็จแล้ว

 

 

 

 

 

 

“ว้าว สระว่ายน้ำ ป๊อปคะ ไปว่ายน้ำกัน”หวายพูดแล้วชวนป๊อปปี้มาเล่นน้ำที่สระ ซึ่งฟางกำลังพูดคุย

กับลูกค้าชาวต่างชาติชายอยู่ริมสระ

 

 

 

 

 

 

 

“เอ๊ะ นั่นมันยัยไม่มีมารยาทเมื่อเช้านี่คะป๊อปขา”หวายพูดแล้วให้ป๊อปปี้มองฟาง

 

 

 

 

 

 

“เจ้านายกับคุณหวายคงจะไม่รู้สินะคะว่ายัยนี่น่ะพอเห็นลูกค้ากระเป๋าหนักก็วิ่งโร่ไปเทคแคร์จนออก

นอกหน้า นี่มิสเตอร์ โรเจอร์ก็เป็นรายที่4แล้วตั้งแต่ทำงานที่นี่มา”พิมเอาน้ำมาเสิร์ฟให้ก็รีบใส่ไฟ ป๊อปปี้มองตาวาว

 

 

 

 

 

 

“หึ มารยา กะจะปอกลอกเงินของพวกเค้าล่ะสิ”ป๊อปปี้ว่าอย่างไม่พอใจที่เห็นฟางต้องไปนวดให้ฝรั่งคนนั้น

 

 

 

 

 

 

“นี่ จะไปไหนน่ะ มานี่ซิยะ”หวายเรียกฟางเมื่อเห็นฟางจะเดินตามฝรั่งคนนั้นเข้าไปข้างในโรงแรม

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรให้ดิชั้นรับใช้รึเปล่าคะ”ฟางเดินมาหาหวายที่อยู่ในชุดบิกินี่สีสดนั่งข้างป๊อปปี้ในชุดว่ายน้ำ

แล้วหวายก็คลอเคลียป๊อปปี้หนึบ จนฟางแอบเบ้ปาก

 

 

 

 

 

“ทำไม เดี๋ยวนี้เรียกใช้อะไรไม่ได้รึไง รึว่าพอเห็นลูกค้ากระเป๋าหนักหน่อยก็โร่เข้าหา เพื่อจะได้อัพ ฐานะตัวเองขึ้นมาน่ะ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อใช่ ชั้นตั้งใจจะจับคนรวยๆเพื่อเอาเงินมาใช้หนี้แล้วหนีไปจากนรกอย่างที่นี่ซะ”ฟางโมโหแล้วมองป๊อปปี้อย่างไม่พอใจก่อนจะรีบตอบประชดเขาทันที

 

 

 

 

 

 

“งั้นก็คงยากหน่อยนะ เพราะนางมารร้ายอย่างเธอต้องทนอยู่ในนรกนี้อีกนาน ไปทาครีมกันแดดให้คุณหวายเค้าเดี๋ยวนี้ นี่คือคำสั่ง”ป๊อปปี้สั่ง ฟางได้แต่ฮึดฮัดนั่งข้างๆหวาย

ที่นอนคว่ำตรงเก้าอี้ริมสระ แล้วค่อยๆทาครีมให้หวาย

 

 

 

 

 

 

“นี่ ทำหน้าให้มันเต็มใจหน่อย เหมือนกับที่ตั้งใจบริการผู้ชายนวยๆน่ะ”ป๊อปปี้ว่าฟางที่ทำหน้าหงิก

 

 

 

 

 

“ก็ชั้นร้อน จะให้ชั้นทาครีมแล้วนั่งยิ้มให้รึไง ชั้นไม่ได้เป็นโรคจิตแบบนายนะ”ฟางว่าป๊อปปี้กลับ

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ยิ้มไปสิ รอยยิ้มคือหัวใจของงานบริการนอกซะจากเธอน่ะจะไม่พอใจที่ทำงาน”ป๊อปปี้ว่า ฟางจึง

ฉีกยิ้มกว้างประชดป๊อปปี้แล้วทาครีมให้หวายจนเสร็จ

 

 

 

 

“เดี๋ยว”ฟางเสร็จแล้วหมายจะลุกหนีไปจากที่นี่แต่ป๊อปปี้รีบลุกจับมือฟาง ฟางไม่พอใจรีบสะบัดมือแต่ดันไปชนแก้วน้ำหกรดตัวหวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดด นังไม่มีมารยาท ป๊อปขา หวายเปียกหมดแล้ว”หวายรีบว่าแล้ววิ่งไปออดอ้อนป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ได้ตั้งใจ จะว่าก็ว่าคุณป๊อปปี้สิ มาจับมือชั้นทำไม”ฟางพูดยิ่งทำให้หวายกรี๊ดไม่พอใจแล้ว

ผลักฟางจนล้ม

 

 

“หน้าด้าน แกน่ะอ่อยป๊อปคงกะจะอ่อยเหมือนคนอื่นๆสินะ อ๋อ อย่างที่คิดไว้เชียวว่าอยากเกาะผู้ชายรวยๆเพื่ออัพฐานะตัวเอง เชอะ ยัยปลิงดูดเลือด”หวายว่าฟางเสียๆหายๆ

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

ฟางโมโหชกจมูกหวานทันที

 

 

 

 

 

“ถึงชั้นจะเป็นหนี้นายป๊อปปี้แต่ชั้นไม่เคยคิดอะไรแบบนั้น จำไว้”ฟางว่าแล้วเดินไป

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดด เลือดออกค่ะป๊อป ฮือๆ หวายเจ็บ”หวายร้องโวยวายอ้อนป๊อปปี้ทันที