Princess diary บันทึกรักฉบับเจ้าหญิง

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นยังไงบ้างเขื่อน โทรติดมั้ย”ฟางนั่งไม่ติดเก้าอี้เมื่อกลับมาถึงบ้านพบว่าป๊อปปี้ไม่ได้กลับเข้ามา
และรอจนค่ำ ป๊อปปี้ก็ยังไม่มา เขื่อนและกราฟเร่งโทรหาป๊อปปี้แต่ไม่มีท่าทีจะรับ
 
 
 
 
 
“ยังไม่รับเลยกระหม่อม”เขื่อนตอบก่อนจะคิดโทรศัพท์แล้วกดโทรออกแล้วออกไปคุยข้างนอกสัก
พักก็เดินกลับเข้ามาในบ้านและรีบหยิบกุญแจรถ
 
 
 
 
“เดี๋ยวกระหม่อมมานะพะยะค่ะ พี่กราฟดูองค์หญิงด้วย”เขื่อนบอกก่อนจะขับรถออกไปข้างนอก
 
 
 
 
 
“เขื่อน”เฟย์ที่ยืนหน้าห้างรอให้เขื่อนมารับหลังจากปิดร้านแล้วก็ร้องเรียกก่อนจะรีบขึ้นรถชายหนุ่มไป
 
 
 
 
“ป๊อปมันได้โทรหาเฟย์บ้างรึยัง”เขื่อนเมื่อเห็นเฟย์ขึ้นรถมาก็รีบเปิดประเด็น
 
 
 
 
“ยังเลย เขื่อนลองไปหาป๊อปที่คอนโดรึยัง พอดีเฟย์ยังมีกุญแจห้องป๊อปอยู่น่ะ”เฟย์พูดพร้อมกับ
ควานหากุญแจห้องที่คอนโดป๊อปปี้ที่เมื่อตอนคบกันป๊อปปี้ได้ให้เธอไว้ เขื่อน แอบมองนิดนึง
 
 
 
 
“งั้นเดี๋ยวเราลองไปตามหาป๊อปมันที่คอนโดละกัน”เขื่อนพูดก่อนจะขับรถมาที่คอนโดป๊อปปี้พร้อม
กับเฟย์แล้วก็รีบไขกุญแจเข้ามาในห้องป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่อยู่ในห้องแฮะ นี่เค้าหายไปไหนของเค้าล่ะเนี่ย”เฟย์เดินเข้ามาในห้องก็พบว่าในห้องนั้นว่าง
เปล่าป๊อปปี้ไม่ได้อยู่ในห้องก็ส่ายหน้าแล้วคิดว่าเวลาแบบนี้ป๊อปปี้อยู่ที่ไหน
 
 
 
 
“เท่าที่ดูนี่มันสูทตัวนอกที่ป๊อปใส่มาวันนี้นิ สงสัยจะกลับเข้ามาแล้วก็คงออกไปล่ะมั้ง”เขื่อนสังเกต
เห็นเสื้อสูทตัวนอกที่ป๊อปปี้เอามาพาดเก้าอี้แต่เจ้าของไม่อยู่ก็พูดขึ้น
 
 
 
 
“เขื่อนพอรู้มั้ยว่าป๊อปปี้เค้าชอบไปที่ไหนแบบ เวลาเค้าไม่สบายใจน่ะ”เฟย์ถาม
 
 
 
 
“เฟย์เคยเป็นแฟนมันแท้ๆ ทำไมเรื่องแค่นี้เฟย์ถึงไม่รู้ล่ะ”เขื่อนส่ายหน้าแล้วนิ่งสักพักก่อนจะพูด
ออกมา
 
 
 
 
 
“ก็ตอนนั้นเขื่อนก็รู้นิว่าป๊อปเค้าเอาแต่สนใจงานตำรวจไม่มีเวลาให้เฟย์เลย เอาเป็นว่าตอนนั้นเฟย์
ขอโทษละกันที่มัวแต่น้อยใจป๊อปเค้าเลยไม่ได้สนใจน่ะ”เฟย์พูดแล้วเดินมองดูรูปที่ชั้นวาง พบว่ามี
รูปสมัยที่เขายังเป็นตำรวจ สมัยเรียนกับเขื่อน และรูปคู่ของเขาและเธอเอง เฟย์มองรูปคู่สมัยที่เธอ
กับป๊อปปี้คบกันใหม่ๆแล้วนิ่งก่อนจะเอื้อมมือไปจับมันมาดู
 
 
 
 
“ป๊อปมันเคยบอกนะว่า ช่วงเวลาของมันที่มีความสุขที่สุดคือช่วงเวลาที่มีเฟย์อยู่ข้างๆ รอยยิ้มของ
เฟย์ทำให้มันยิ้มได้เสมอ”เขื่อนเดินไปใกล้ๆเฟย์แล้วพูดขึ้น เฟย์หันขวับไป แล้วตกใจเมื่อทั้งคู่อยู่
ใกล้กันมาแค่คืบ เขื่อนมองเฟย์นิ่ง เช่นเดียวกับเฟย์ที่ใจเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่ออยู่ใกล้เขื่อน ทั้งคู่อยู่
ใกล้กันมากจะเริ่มโน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆกัน
 
 
 
 
 
 
ตุบ
 
 
 
ก่อนที่อะไรจะเกินเลย เฟย์เผลอเอากรอบรูปที่ถ่ายคู่กับป๊อปปี้ตกมาจากชั้นจนทั้งคู่สะดุ้ง
 
 
 
 
 
“เอ่อ ขอโทษที”เขื่อนเด้งตัวออกห่างเฟย์แล้วพูด เฟย์ซึมลงไปทันทีก่อนจะก้มลงเก็บรูปแล้วก็ยิ้ม
ออกมา
 
 
 
 
 
“เขื่อน ชั้นคิดออกแล้วล่ะว่าป๊อปปี้ชอบไปอยู่ที่ไหน”เฟย์ยิ้มออกมาเมื่อเห็นรูปที่เธอกับป๊อปปี้ถ่ายที่
สวนรถไฟ
 
 
 
 
“แต่ดึกขนาดนี้มันไม่อยู่หรอก เราต้องคิดสิว่าป๊อปมันไปไหนนอกจากที่นี่”เขื่อนพูด
 
 
 
 
“ทะเลงั้นหรอ ป๊อปน่ะชอบทะเลนะ จริงสิ เฟย์มีเบอร์คุณลุงเจ้าของรีสอร์ทที่เกาะล้านตอนไปเที่ยว
กันตอนนั้นเดี๋ยวจะลองโทรดูละกัน”เฟย์พูดพลางกดโทรศัพท์โทรหา
 
 
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
 
ป๊อปปี้เปิดประตูเดินเข้ามาในห้องแล้วแปลกใจที่เห็นเฟย์และเขื่อนในห้อง
 
 
 
 
 
“พวกแกมาทำอะไรที่ห้องชั้นเนี่ย”ป๊อปปี้กอดอกมองทั้งคู่
 
 
 
 
 
“เห้ย ป๊อป หายไปไหนมารู้มั้ยพวกเราตามหานายจนทั่วทิ้งองค์ เอ่อ คุณฟางมาแบบนี้มันไม่ได้นะ
เห้ย”เขื่อนรีบบ่นยาวเหยียดก่อนจะนึกได้ว่าเฟย์ยังไม่รู้สถานะที่แท้จริงของฟาง
 
 
 
 
“ชั้นก็บอกแล้วไงว่าชั้นขอลาออก ต่อให้เงินค่าจ้างมันจะแพงเท่าไหร่แต่ถ้าเจอยัยนั่นชั้นไม่ไป
หรอก”ป๊อปปี้กอดอกแล้วพูดก่อนจะเดินไปเก็บกระเป๋าเสื้อผ้า
 
 
 
 
“ป๊อปก็ใจร้อนซะแบบนี้ เป็นแบบนี้ตลอดทำไมไม่ลองใจเย็นแล้วอ่อนโยนแบบเขื่อนเค้าบ้างล่ะ”เฟย์
รีบพูดทันทีทำให้ป๊อปปี้ชะงักเช่นเดียวกับเขื่อน เพราะช่วงเวลาที่ป๊อปปี้สนใจแต่งาน เขามักจะไป
ไหนมาไหนกับเฟย์แทนจนสุดท้ายเฟย์เองที่ทนไม่ไหวบอกเลิกป๊อปปี้ในที่สุด
 
 
 
 
 
 
“งั้นป๊อปก็ขอโทษเฟย์ละกันที่เมื่อก่อนป๊อปมันไม่ได้แสนดีอย่างที่เฟย์ต้องการ”ป๊อปปี้พูดอย่างเจ็บ
ปวด
 
 
 
 
 
“โอ้ย จะทะเลาะกันเรื่องเก่าทำไม ไอ้ป๊อป กลับกับชั้น”เขื่อนตัดบทรีบพูดขึ้น
 
 
 
 
 
“บอกแล้วไงว่าไม่ ชั้นลาออกแล้ว ยังไงคุณเธอก็คงจะดีใจแล้วก็เตรียมตัวหาบอดี้การ์ดคนใหม่ล่ะสิ
นี่ถ้าจะอยู่ที่นี่ต่อฝากปิดไฟแล้วล๊อคห้องด้วยล่ะ เพราะคืนนี้ชั้นจะไปนอนบ้านสวนของแม่”ป๊อปปี้พูด
แล้วเดินไป
 
 
 
 
 
 
 
“องค์หญิงเพคะ ขึ้นห้องเถอะเพคะดึกแล้ว”พ้อยท์บอกฟางที่นั่งที่โซฟาที่เดิมแม้จะไปอาบน้ำแล้ว
แต่ก็ยังจะลงมานั่งรอเขื่อนว่าเขาจะตามป๊อปปี้กลับมาได้มั้ย
 
 
 
 
 
 
เอี้ยด
 
 
 
รถของเขื่อนจอดลงหน้าบ้าน
 
 
 
 
 
“เป็นไงบ้างเขื่อน อีตานั่นกลับมาขอโทษเรารึเปล่า”ฟางเมื่อเห็นเขื่อนกลับมาก็ดีใจแต่ก็ยังฟอร์ม
กอดอกเชิดๆแล้วถามทันที“กระหม่อมขอประทานอภัยองค์หญิง”เขื่อนคุกเข่าขอโทษฟาง
 
 
 
 
 
“เกิดอะไรขึ้นคะคุณเขื่อน รึว่าคุณป๊อปปี้เค้าไม่ยอมกลับมา”พ้อยท์ถามต่อ
 
 
 
 
“ครับ หมอนั่นน่ะหัวแข็งตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว งานนี้คงจะยากหน่อยแต่ไม่ต้องห่วงกันนะครับ พรุ่งนี้
ผมจะไปง้อมันอีกที เพราะผมรู้ว่ามันชอบไปขลุกที่ไหน”เขื่อนรีบพูด
 
 
 
 
“ไม่ต้อง เราไม่สนใจแล้ว เชอะ คิดหรอว่าทั้งเมืองไทยมีบอดี้การ์ดแบบนายนั่นแค่คนเดียว เราไม่ง้อ
อยากจะงอนก็งอนไป เราน่ะเป็นองค์หญิงนะ เราหาบอดี้การ์ดคนใหม่ก็ได้ไม่ต้องไปง้อนายนั่น
หรอก”ฟางหน้างอทันทีก่อนจะพูดแล้วหันหลังเดินขึ้นห้องไปปึงปังอย่างหงุดหงิด พ้อยท์ กราฟและ
เขื่อนมองห้นากันแล้วถอนหายใจออกมากับนาย้างลูกจ้างคู่นี้หัวเเข็งทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ยัยนั่นไปไหนแล้วล่ะ”โทโมะแปลกใจที่เข้านี้กลายเป็นกั้งตามเดิมที่มาปลุกเขาไปเรียนวิชาของ
กษัตริย์
 
 
 
 
 
“แก้วลาออกไปแล้วพี่ชายจำไม่ได้รึพะยะค่ะ”กั้งย้อนถามโทโมะ
 
 
 
 
 
“อะโธ่ ลาออกบ้าบออะไรกัน เมื่อคืน พี่ยังเรียกกู้ดดี้พี่สาวยัยนั่นมาหาอยู่เลย นี่จะร่วมมือกับยัยนั่น
ล่ะสิเช้อะ หวังจะให้เราไปขอโทษ ยัยนั่นต่างหากเล่าที่ต้องขอโทษเรา”โทโมะโวยวายพร้อมกับชี้
หัวโนให้กั้งดูถึงผลงานของแก้วที่ทำกับเขาไว้เมื่อคืน
 
 
 
 
“มันก็สมควรแล้วนิพี่ชายที่พี่ชายไปแกล้งแก้วเค้าแบบนั้นน่ะ ชายแค่นี้กั้งว่ายังน้อยไป”กั้งว่า
 
 
 
 
“อะไรๆ นี่พี่เป็นพี่เรานะ ต้องเข้าข้างพี่สิ แหมๆเดี๋ยวนี้เข้าข้างกันตลอด”โทโมะถึงกับบ่น
 
 
 
 
“ชายไม่ได้เข้าข้างใคร ผิดก็ว่าผิดไม่มีลำเอียง พี่ชายคิดดู แก้วเค้าเป็นผู้หญิงที่ไม่เหมือนกับที่พี่
ชายเคยเจอนะ ชายขอ แก้วเค้าเป็นคนดีมาก พี่ชายไปขอโทษเธอซะ”กั้งพูด
 
 
 
 
 
“ทำไมต้องขอโทษ พี่เป็นเจ้านายยัยนั่นนะ ยังไง ลูกน้องต้องทำตามคำสั่งเจ้านาย”โทโมะพูด
 
 
 
 
“แต่เจ้านายที่ดีก็ต้องเอาใจใส่ลูกน้องไม่ข่มเหงรังแกลูกน้องนะพี่ชาย จำที่เสด็จพ่อทรงสอนไม่ได้
หรอ ว่าผู้ปกครองแผ่นดินที่ดีต้องดูแลและรู้ใจลูกบ้าน และผู้ชายน่ะต้องมีความเป็นสุภาพบุรุษไม่
ข่มเหงรังแกสุภาพสตรีไม่ว่าชนชั้นไหนก็ตาม อย่าคิดว่าชายไม่รู้นะพี่ชายว่าพี่ชายทำอะไรแก้วเมื่อ
คืน กะจะปล้ำแก้วแบบนั้นพี่ชายทำได้ยังไง ชายบอกแล้วใช่มั้ยว่าแก้วไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น”กั้งบ่น
ยาวเหยียด
 
 
 
 
 
“โอ้ย กั้ง นี่เราเป็นน้องรึเป็นเสด็จพ่อเนี่ย บ่นจัง”โทโมะโวยวาย
 
 
 
 
“ก็ต้องว่าให้รู้สิพะยะค่ะ พี่ชายอีกหน่อยพี่ชายคือกษัตริย์Kzเหนือองค์ต่อไปนะพะยะค่ะ อย่าทำ
แบบนี้กับผู้หญิงที่เค้าไม่ยินยอมสิพะยะค่ะ ถ้าพี่ต้องการนางสนมของพี่ชายมีมากมายพี่ชายก็เรียก
ไปปรนนิบัติก็ได้นิพะยะค่ะ ขอแก้วไว้คนนึงเถอะพะยะค่ะ”กั้งขอร้องก่อนจะเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
“เชอะ ยัยตัวแสบเรื่องแค่นี้ทำให้กั้งต้องมาบ่นแต่เช้า”โทโมะบ่นอุบก่อนจะเดินลงไปที่สวนที่เป็น
ทางเชื่อมจะไปห้องพักของแก้ว
 
 
 
 
 
 
“องค์ชายเพคะ”กู้ดดี้วิ่งมาพร้อมกับพิมแล้วคล้องแขนโทโมะคนละข้าง
 
 
 
 
“เออ จริงสิ กู้ดดี้ พิม มีใครเห็นแก้วบ้าง”โทโมะถามถึงแก้วทันที พิมชะงักซึมลงไป
 
 
 
 
 
“องค์ชายจะถามถึงนัง เอ้ย แก้วน้องหม่อมชั้นทำไมเพคะ แก้วน่ะเป็นม้าดีดกะโหลกจะตายนะเพคะ
ทรงอย่าเรียกหาเลย มาให้หม่อมชั้นปรนนิบัติรับใช้แทนก็ได้นะเพคะ”กู้ดดี้รีบออเซาะโทโมะจนพิม
แอบเบ้ปากใส่กู้ดดี้อย่างหมั่นไส้ที่มาใหม่พร้อมๆกับแก้วแต่เอาตัวเข้าหว่านเสน่ห์จนได้เป้นสนมรอง
ถัดจากสนมเอกอย่างเธอ
 
 
 
 
 
“ไม่ต้อง เรายังไม่มีอารมณ์ในตอนนี้ และอีกอย่างแก้วคือพระพี่เลี้ยงที่เสด็จพ่อกับกั้งมอบหมายงาน
ให้ดูแลเรา เราต้องการแก้วเข้าใจมั้ย”โทโมะพูดก่อนจะดึงแขนออกจากกู้ดดี้และพิมเดินไป
 
 
 
 
 
“หนอยนังแก้ว นี่แกจะเป็นศัตรูกับชั้นงั้นหรอ”กู้ดดี้พูดอย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
 
รีเควสมาว่างอนนานๆ งั้นก็ยังไม่ต้องดีกันละกัน