Princess diary บันทึกรักฉบับเจ้าหญิง

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่องค์หญิงจะเสด็จไหนรึเพคะ”พ้อยท์แปลกใจที่เห็นฟางแต่งตัวเตรียมตัวออกไปข้างนอก
 
 
 
“เราก็อยากจะออกไปเปิดหูเปิดตาข้างนอกบ้าง และอีกอย่างนะ เราไม่อยากจะอยู่ในบ้านที่เต็มไป
ด้วยกล้องวงจรปิดแบบนี้หรอก อึดอัดจะแย่”ฟางบ่นอุบอิบแล้วค้อนไปที่กล้องวงจรปิด นี่ดีนะ ติดแต่
มุมที่เธอนอน ถ้ามาติดโซนที่เธออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเธอคงกรี้ดลั่นบ้านและสั่งทหารของเสด็จพ่อ
เอาตัวไปจับยิงเป้าซะให้เข็ด
 
 
 
 
“แต่องค์หญิงต้องบอกนายป๊อปปี้ก่อนนะเพคะเพื่อความปลอดภัย”พ้อยท์รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“ไม่เอา เราจะบอกนายนั่นทำไม บอกไปก็ไม่เป็นส่วนตัวสิ เราบอกแค่พ้อยท์ดีกว่า ไปด้วยกันแปป
เดียวเอง น้าๆๆๆ เพราะเมืองไทยน่ะเป็นเมืองร้อนไม่เหมือนKzที่อากาศเย็น เราต้องไปหาเสื้อผ้า
ใหม่นะ”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“แต่องค์หญิงเพคะ”พ้อยท์พยายามแย้ง
 
 
 
 
 
“นี่เราอยู่ที่เมืองไทยมันไม่ได้อันตรายอะไรนิพ้อยท์ เพราะฉะนั้น นายนั่นก็ไม่ต้องไป”ฟางรีบพูด
ก่อนจะคว้ากระเป๋าเดินลงมาจากห้องนอนโดยมีพ้อยท์ตามมาติดๆ
 
 
 
 
 
 
 
“อ้าวองค์หญิงจะเสด็จไปไหนพะยะค่ะ”เขื่อนและกราฟที่แวะมาหาที่บ้านก็ทักเมื่อเห็นฟาง
 
 
 
 
 
“อยู่กันแค่2คนเองหรอ แล้วนี่นายป๊อปปี้ไปไหนแล้วล่ะ”ฟางถามและมองหาป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรให้ผมรับใช้รึเปล่าครับ เอ้าะๆ พะยะค่ะ”ป๊อปปี้โผล่พรวดมาข้างๆฟางแล้วพูด
 
 
 
 
 
“เราจะออกไปเที่ยวข้างนอก พ้อยท์บอกว่านายถือกุญแจรถที่ทางสถานฑูตให้มาขอกุญแจรถให้เรา
ด้วย”ฟางพูดจบก็แบมือขอกุญแจรถทันที
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ครับวันนี้องค์หญิงจะไปไหนไม่ได้ เพราะองค์หญิงพึ่งมาถึงเมื่อวานนี้เอง”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
“ทำไมจะไม่ได้ เราต้องการออกไปวันนี้ ตอนนี้และเดี๋ยวนี้”ฟางเริ่มหงุดหงิด
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ครับ เพราะเรายังไม่ได้ตกลงเลยว่าองค์หญิงต้องการไปเที่ยวสถานที่ไหน และผมยังไม่ได้
ตรวจสอบ องค์หญิงจะไปไหนไม่ได้เพราะมันไม่ปลอดภัยสำหรับตัวองค์หญิงเอง”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆแล้ว
หันหลังกลับไป ฟางเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็โมโหกว่าเดิมที่ป๊อปปี้เริ่มเข้ามาก้าวก่ายวุ่นวายกับเธอมาก
เกินไปแล้วก็เปิดกระเป่าเอาปืนพกขนาดจิ๋วที่มีจ่อป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“องค์หญิงพะยะค่ะ วางปืนลงเถอะ เดี๋ยวปืนจะลั่นเอาแล้วเป็นเรื่องใหญ่”กราฟ พ้อยท์และเขื่อนต่าง
ตกใจกับฟาง ก่อนที่กราฟจะรีบไกล่เกลี่ยให้ฟางวางปืนลง
 
 
 
 
 
“นี่พูดไม่รู้เรื่องรึยังไง ว่าเราต้องการจะออกไปข้างนอกวันนี้ ตอนนี้และเดี๋ยวนี้เลย เอากุญแจรถ
มา”ฟางเดินถือปืนเข้าไปใกล้ป๊อปปี้แล้วพูดขู่จะเอากุญแจรถ
 
 
 
 
 
“ถ้าอยากได้กุญแจมากก็ยิงผมเลยสิครับองค์หญิง”ป๊อปปี้พูดท้าทายฟางอย่างไม่กลัว
 
 
 
 
 
“นี่อย่าคิดว่าเราไม่กล้ายิงนายนะ”ฟางพูด“ผมรู้ว่าองค์หญิงกล้า ยิงสิครับ”ป๊อปปี้พูด ฟางเริ่มลังเล
เพราะป๊อปปี้ไม่มีท่าทีกลัวเธอและปืนเลยแม้แต่น้อย แต่ก่อนที่อะไรจะเกิดขึ้นป๊อปปี้ดันกระบอกปืน
ขึ้นฟ้าและรวบฟางไปกอดจากด้านหลังก่อนจะดันปืนลงทำให้ฟางตกอยู่ในอ้อมกอดป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
“เวลาจะยิงใครน่ะ อย่าตัดสินใจนาน เข้าใจนะครับองค์หญิง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะถอดเอากระสุนปืนใน
ปืนออกมา
 
 
 
 
 
“ผมคือมืดอาชีพนะครับ ไม่งั้นเขื่อนกับพี่กราฟคงไม่ขอให้ผมมาคุ้มกันองค์หญิงหรอก เรื่องง่ายๆแค่
นี้อย่าคิดว่าจะทำอะไรผมได้ เอาล่ะครับ กลับขึ้นไปบนห้องเถอะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วริบปืนฟาง
ท่ามกลางความโล่งอกของทุกคน ฟางฮึดฮัดสะบัดตัวเดินหนีป๊อปปี้ก่อนจะนึกอะไรได้แล้วหันหน้า
มาประจันหน้าอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“นายป๊อปปี้ เราเป็นองค์หญิงนะ เราคือเจ้านายของนาย ไม่ใช่นายคือเจ้านาย นายไม่มีสิทธิมาบงคับ
บังคับให้เราทำโน่นได้ทำนี่ไม่ได้แบบนี้ วันนี้นายไม่พร้อมจะออกไป แต่เราพร้อมเข้าใจมั้ย ถ้ายัง
วุ่นวายกับเราอีก เราจะเปลี่ยนบอดี้การ์ด”ฟางโมโหมากรีบประกาศกร้าวก่อนจะเดินปึงปังออกไปเรียก
แท๊กซี่ที่หน้าบ้านทันที ป๊อปปี้รีบวิ่งไปคว้าแขนฟางก่อนจะตามาด้วยพ้อยท์ เขื่อนและกราฟ
 
 
 
 
 
 
“ถ้าองค์หญิงอยากไปมาก เดี๋ยวผมขับรถให้”ป๊อปปี้พูดแล้วแอบถอนหายใจเดินไปสตาร์ทรถ ฟาง
มองแล้วยิ้มอย่างพอใจที่สุดท้ายเธอก็สั่งป๊อปปี้ได้ หึ คิดหรอว่านายจะบังคับองค์หญิงอย่างเราได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ผมว่าองค์หญิงกับคุณพ้อยท์เปลี่ยนที่ดีกว่า ผมไม่ได้ตรวจสอบสถานที่ก่อนมา เลยไม่รู้ว่าที่นี่วันนี้
คนเยอะมากแบบนี้”ป๊อปปี้พูดพลางมองคนเยอะแยะในห้าง
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วยังไง เรามาถึงที่นี่แล้วจะเปลี่ยนที่งั้นหรอ เราไม่เปลี่ยนเราจะซื้อของที่นี่”ฟางกอดอกเชิดใส่
 
 
 
 
 
 
 
 
“งั้นองค์หญิงก็ระวังละกันพะยะค่ะ”ป๊อปปี้ย้อนใส่ฟาง
 
 
 
 
 
“เราจะระวังตัวทำไมกันในเมื่อหน้าที่ที่คอยระวังให้เราคือหน้าที่ของนาย อ้อ รู้แล้วก็เดินตามมา”ฟาง
สั่ง
 
 
 
 
 
 
“คนก็ออกจะพลุกพล่านไม่เห็นจะอันตรายตรงไหนเลยคุณป๊อป”พ้อยท์เดินมาพูดขณะฟางเลือก
เสื้อผ้า
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะคนเยอะแบบนี้ล่ะครับคือที่ที่อันตรายที่สุด และเป็นที่ที่บอดี้การ์ดอย่างพวกผมเกลียดที่สุด
เพราะไม่รู้ว่าคนร้ายจะแฝงตัวมาจากตรงไหนบ้าง”ป๊อปปี้พูดแล้วมองไปรอบๆคอยระวังภัย
 
 
 
 
 
 
“ชิ ทำเป็นขี้เก็กสั่งโน่นสั่งนี่ เดี๋ยวจะใช้ให้ถือของซะให้เข็ด”ฟางที่มองมาจากในร้านที่เห็นป๊อปปี้ยืน
คุ้มกันก็แอบบ่นก่อนจะจัดการเดินเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ซื้อโน่นซื้อนี่จนป๊อปปี้ถือถุงเสื้อผ้าเต็ม2มือ
 
 
 
 
 
 
 
“นี่องค์หญิงซื้อมาใส่คนเดียวรึว่าเอาไปขายครับเนี่ย”ป๊อปปี้เริ่มบ่นเมื่อเห็นฟางซื้อเสื้อผ้าเยอะมาก
 
 
 
 
“นี่มันเรื่องของเรา เงินของเราเราอยากจะซื้ออะไรก็เรื่องของเรานายเป็นแค่คนที่เราจ้าง ห้าม
บ่น”ฟางว่า
 
 
 
 
 
“ผมก็แค่หวังดี การที่องค์หญิงซื้อของมากมายแบบนี้น่ะมันสิ้นเปลืองนะครับ”ป๊อปปี้เตือน
 
 
 
 
 
“นี่มันเรื่องของเราไม่ต้องมาสั่งเรา พ้อยท์ไปกัน”ฟางเชิดแล้วดึงมือพ้อยท์ไป ป๊อปปี้ส่ายหน้าเอือมๆ
 
 
 
 
 
 
“ว้าว นี่เค้าเรียกว่าเชิดสิงโตใช่มั้ยพ้อยท์ เราเข้าไปดูกันเถอะ”ฟางชี้ไปที่การแสดงเชิดสิงโตที่จัดใน
ห้างอย่างตื่นเต้นก่อนจะรีบเข้าไปแต่ป๊อปปี้รีบมาขวาง
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ครับตรงนี้คนพลุกพล่านเกินไปมันจะเป็นอันตรายสำหรับองค์หญิง”ป๊อปปี้สั่งฟางได้แต่ฮึดฮัด
แล้วเดินหนีไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
“คนบ้า บ้าอำนาจ เผด็จการที่สุด นี่เราต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว”ฟางบ่น
 
 
 
 
 
 
“ว้าว สวยจังไปกันเถอะพ้อยท์”ฟางพูดเมื่อมาถึงห้องเสื้อในห้างที่เป็นดีไซน์เก๋ไก๋แปลกตา ซึ่งเรียก
ความสนใจให้กับฟางมากก่อนจะรีบเข้าไปดูเสื้อผ้าในร้าน
 
 
 
 
 
 
“สนใจตัวไหนบอกได้นะคะหรือถ้าอยากแต่งลุคไหนทางร้านเราจะแนะให้นะคะ”เสียงใสของสาว
สวยคนหนึ่งเดินมาทักฟางพร้อมกับยิ้มตาหยีจนเห็นลักยิ้ม
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์”ป๊อปปี้เดินตามเข้ามาแล้วเรียกสาวคนนั้น แล้วมองเฟย์นิ่งจนฟางมองตามอย่างสงสัย
 
 
 
 
 
“อ้าวป๊อป นี่ลูกค้าป๊อปหรอเป็นยังไงบ้างสบายดีมั้ย”เฟย์รีบทักป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
“เอ่อ เราสบายดีแล้วเฟย์ล่ะเป็นไงกิจการขายดีมั้ย”ป๊อปปี้พูดแล้วหันไปมองเฟย์
 
 
 
 
 
“อ๋อ ดีจ้ะ นี่นะต้องสั่งล๊อตใหม่มาลงอีกด้วยเดี๋ยวว่าจะรับสูทของผู้ชายมาด้วยล่ะ เอ่อ ป๊อปกับเขื่อน
อย่าลืมมาอุดหนุนนะ”เฟย์รีบพูดทำให้ป๊อปปี้สะดุดเมื่อเฟย์พูดถึงเขื่อนซึมลงไปทันที
 
 
 
 
 
 
“อืม เราจะบอกนะ”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆแล้วเดินออกไปรอหน้าร้าน ฟางและพ้อยท์มองท่าทางป๊อปปี้อย่าง
สงสัยแล้วมองว่าผู้หญิงคนนี้คือใครกันนะ ทำไมป๊อปปี้ที่จู้จี้จุกจิกกับเธอถึงถอยห่างออกมาได้
 
 
 
 
 
 
“ว้าว ขอบคุณนะคะ ชุดร้านคุณเฟย์สวยๆทั้งนั้นเลย ไว้ฟางจะกลับมาอุดหนุนอีกนะคะ”ฟางยิ้มเมื่อ
เดินออกมาจากร้านพร้อมพ้อยท์และเฟย์เอาถุงเสื้อผ้าถุงโตให้ป๊อปปี้ถือ
 
 
 
 
 
 
 
“ได้เลยค่ะ มีลูกค้าน่ารักๆแบบนี้ยินดีเลยค่ะ แล้วเจอกันนะป๊อปปี้ บาย”เฟย์พูดแล้วยิ้มหวานให้
ป๊อปปี้ที่หยิ้มเจื่อนๆก่อนทั้งหมดจะแยกออกมาจากร้านเฟย์แล้วแวะที่ร้านไอติม
 
 
 
 
 
 
 
“นั่นคือคนรักของนายหรอ”ฟางถามเมื่อนั่งอยู่ในร้าน
 
 
 
 
“เปล่าครับ”ป๊อปปี้ตอบนิ่งๆ
 
 
 
 
 
“หรอ ไม่ใช่แล้งทำไมถึงทำหน้าเศร้าล่ะ เราว่านี่ต้องเป็นคนรักเก่าของนายแน่ๆเลยป๊อปปี้ เป็นอะไร
จบกันไม่ดีงั้นหรอ ทั้งๆคุณเฟย์น่ารักแบบนี้ทำไมนายถึงเลิกได้ล่ะ”ฟางถามต่อทันที
 
 
 
 
 
“นี่องค์หญิงนี่มันเรื่องส่วนตัวของผมนะครับ ถ้าองค์หญิงว่างมากเนี่ยผมว่า นั่นไงไอติมมาแล้ว ทาน
ไอติมเถอะพะยะค่ะ”ป๊อปปี้รีบพูดตัดบทประชดฟางเมื่อไอติมถูกเสิร์ฟที่โต้ะ
 
 
 
 
 
“เราสั่งมาตั้งเยอะทานคนเดียวเราทานไม่หมดหรอก เอ วันนี้นายทั้งขับรถทั้งถือของให้เราทั้งวัน
เดี๋ยวเราป้อนให้นะ”ฟางยิ้มหวานก่อนจะตักวิปครีมคำโตยัดปากป๊อปปี้จนปากเลอะแล้วจัดการบีบปาก
ป๊อปปี้ให้อ้าแล้วยัดไอติมไปหลายคำ และตามด้วยเอาวิปครีมป้ายแก้มป๊อปปี้ก่อนจะหัวเราะออกมา
อย่างสะใจ
 
 
 
 
 
 
“องค์หญิงเพคะทำกิริยาไม่น่ารักเลยนะเพคะ”พ้อยท์แบบหยิกฟางเชิงดุทีนึง
 
 
 
 
 
 
“พ้อยท์ก็เห็นว่านายนี่น่ะทำตัวไม่น่ารักกับเราก่อนนะ สมน้ำหน้าแบบนี้ต้องโดนสั่งสอน”ฟางรีบพูด
ก่อนจะหันไปแลบลิ้นใส่ป๊อปปี้อย่างสะใจ จนป๊อปปี้แอบย่นจมูกใส่นิดนึง
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรครับ”ป๊อปปี้พูดจบฟางก็เอาวิปครีมป้ายแก้มอีกข้างและหัวเราะออกมาอย่างสะใจที่ได้
แกล้ง
 
 
 
 
พอทำเรื่องใสๆ คนอ่านก็หาย สงสัยต้องกลับไปแต่งดราม่าแล้วล่ะมั้ง เห้อออ